Een ongewoon voorval tijdens de kerkdienst...
Hebben de forumleden zoiets weleens meegemaakt ?

Ik weet dat Ds. A van Herwaarden in Opheusden in 1855 tijdens een kerkdienst door de bliksem werd getroffen.

Nou, zo'n voorbeeld zullen we wel niet meegemaakt hebben.

Wel heb ik eens tijdens een avondkerkdienst een keer het volgende meegemaakt:

Toen dominee op het moment dat hij met het eerste gebed begon, viel de electriciteit in het kerkgebouw uit.
Maar goed dat was geen probleem, want tijdens het gebed heeft men toch de ogen dicht.
Toen de dominee met het gebed geëindigd was, bleef het donker.
Toen besloot de dominee om maar á capella de bekende psalm 25:2 "Heer', ai, maak mij Uwe wegen" te zingen.
Ondertussen had de koster het probleem verholpen.

Er waren mensen die nooit eerder in de kerk aanwezig waren.
Die dachten dat het de gewoonte was, of om bezuinigingsredenen dat er tijdens het gebed de verlichting werd uitgedaan

N.B. er was hier op dit forum nog nooit eerder een onderwerp aan gewijd.
Het zou aardig zijn om anekdotes te plaatsen.

Ik weleens gehoord dat in de lokale GG alhier, de toenmalige predikant een extra tussenvers opgaf. Tijdens het zingen hiervan liep de predikant van de kansel af naar de jeugd achterin de kerk, om ze te vermanen zich normaal te gedragen tijdens de dienst.

Er stond een Psalm op weet niet meer welke.
De predikant wilde een andere Psalm zingen, Psalm 68, maar de organist was dwars en speelde de aangegeven Psalm.
Enige wat de predikant zei na het zingen was; dat was wel een sterk gewijzigde versie van Psalm 68.
En volgens mij zong de predikant zelf wel gewoon Psalm 68.

Destijds kwam in de Amsterdamse `Diensten met Belangstellenden`(nog steeds elke zondagavond om 7uur in de Engelse kerk aan het Begijnhof) een zwerver(?) met een grote hond (vaak in de diensten als Evangelist (nu wijlen) Hans Pater voorging.
Hans had vaak `vervolgpreken`in een serievan drie. De eerste keer dat man met hond aanwezig waren, onderbrak hij Hans tijdens de verkondiging en begon een discussie waarbij de hond grommend naar voren kwam. Iedereen was toch wel in spanning hoe dat af zou lopen. Hans maande de man (en hond) toe kalmte en vroeg de man om na dienst aan het nagesprek deel te nemen onder genot van koffie en een bak water voor de hond. Dat gebeurde en man en hond waren daarna vaak aanwezig. Na het overlijden van Hans enige jaren daarna hebben we man en hond nooit meer gezien.

Gepost door jvdg op 21 maart 2007.

Ooit vertelde een oud-gemeentelid mij een waar gebeurd voorval dat ergens in de jaren vijftig moet hebben plaatsgehad. Tijdens een kerkdienst hield de dominee ineens op met preken en keek schuin naar beneden naar de ouderlingenbank. Een van de broeders zat te slapen. Het wegvallen van de stem van de dominee deed de zwakke broeder echter niet ontwaken. De wakkere prediker sprak van over de rand van de preekstoel de buurmanouderling van de slaper aan en vroeg hem rustig: Broeder, maak hem eens wakker! Waarop meteen het antwoord uit de ouderlingenbank kwam: Dat moet u zelf maar doen, dominee. U hebt hem ook in slaap gepreekt…”

Mara schreef:Gepost door jvdg op 21 maart 2007.

Ooit vertelde een oud-gemeentelid mij een waar gebeurd voorval dat ergens in de jaren vijftig moet hebben plaatsgehad. Tijdens een kerkdienst hield de dominee ineens op met preken en keek schuin naar beneden naar de ouderlingenbank. Een van de broeders zat te slapen. Het wegvallen van de stem van de dominee deed de zwakke broeder echter niet ontwaken. De wakkere prediker sprak van over de rand van de preekstoel de buurmanouderling van de slaper aan en vroeg hem rustig: Broeder, maak hem eens wakker! Waarop meteen het antwoord uit de ouderlingenbank kwam: Dat moet u zelf maar doen, dominee. U hebt hem ook in slaap gepreekt…”

sjonge...dan durf je ook wel wat te zeggen.

helma schreef:

Mara schreef:Gepost door jvdg op 21 maart 2007.

Ooit vertelde een oud-gemeentelid mij een waar gebeurd voorval dat ergens in de jaren vijftig moet hebben plaatsgehad. Tijdens een kerkdienst hield de dominee ineens op met preken en keek schuin naar beneden naar de ouderlingenbank. Een van de broeders zat te slapen. Het wegvallen van de stem van de dominee deed de zwakke broeder echter niet ontwaken. De wakkere prediker sprak van over de rand van de preekstoel de buurmanouderling van de slaper aan en vroeg hem rustig: Broeder, maak hem eens wakker! Waarop meteen het antwoord uit de ouderlingenbank kwam: Dat moet u zelf maar doen, dominee. U hebt hem ook in slaap gepreekt…”

sjonge...dan durf je ook wel wat te zeggen.

Tja, ik hoorde nog niet zo lang geleden dat een predikant zich zat te ergeren aan een man in de kerk die zat te slapen. En hij zei er wat van en die man werd er wakker van. In de consistorie werd hij onderhanden genomen door de ouderlingen, die hem haarfijntjes uitlegde de situatie waar die man in zat. Een vrouw in het ziekenhuis, een eigen bedrijf, een gezin waar hij voor wilde zorgen. Ds bood zijn excuus aan en vroeg aan de ouderling of hij hem direct naar die man wilde brengen want dit moest de wereld uit. De predikant is daar geweest en heeft zijn excuus aangeboden. En 's avonds in de kerkdienst heeft hij publiekelijk gezegd hoe verkeerd hij was geweest.

Auto schreef:

helma schreef:

Mara schreef:Gepost door jvdg op 21 maart 2007.

Ooit vertelde een oud-gemeentelid mij een waar gebeurd voorval dat ergens in de jaren vijftig moet hebben plaatsgehad. Tijdens een kerkdienst hield de dominee ineens op met preken en keek schuin naar beneden naar de ouderlingenbank. Een van de broeders zat te slapen. Het wegvallen van de stem van de dominee deed de zwakke broeder echter niet ontwaken. De wakkere prediker sprak van over de rand van de preekstoel de buurmanouderling van de slaper aan en vroeg hem rustig: Broeder, maak hem eens wakker! Waarop meteen het antwoord uit de ouderlingenbank kwam: Dat moet u zelf maar doen, dominee. U hebt hem ook in slaap gepreekt…”

sjonge...dan durf je ook wel wat te zeggen.

Tja, ik hoorde nog niet zo lang geleden dat een predikant zich zat te ergeren aan een man in de kerk die zat te slapen. En hij zei er wat van en die man werd er wakker van. In de consistorie werd hij onderhanden genomen door de ouderlingen, die hem haarfijntjes uitlegde de situatie waar die man in zat. Een vrouw in het ziekenhuis, een eigen bedrijf, een gezin waar hij voor wilde zorgen. Ds bood zijn excuus aan en vroeg aan de ouderling of hij hem direct naar die man wilde brengen want dit moest de wereld uit. De predikant is daar geweest en heeft zijn excuus aangeboden. En 's avonds in de kerkdienst heeft hij publiekelijk gezegd hoe verkeerd hij was geweest.

Inderdaad. Rustig door laten slapen wanneer men onder het Woord zit is het beste.

Dat vind ik dan weer ontroerend. Zo zou het altijd moeten zijn. Veel mensen, en ik vooral ook, hebben veel te snel hun oordeel klaar.

Tiberius schreef:

Auto schreef:

helma schreef:

Mara schreef:Gepost door jvdg op 21 maart 2007.

Ooit vertelde een oud-gemeentelid mij een waar gebeurd voorval dat ergens in de jaren vijftig moet hebben plaatsgehad. Tijdens een kerkdienst hield de dominee ineens op met preken en keek schuin naar beneden naar de ouderlingenbank. Een van de broeders zat te slapen. Het wegvallen van de stem van de dominee deed de zwakke broeder echter niet ontwaken. De wakkere prediker sprak van over de rand van de preekstoel de buurmanouderling van de slaper aan en vroeg hem rustig: Broeder, maak hem eens wakker! Waarop meteen het antwoord uit de ouderlingenbank kwam: Dat moet u zelf maar doen, dominee. U hebt hem ook in slaap gepreekt…”

sjonge...dan durf je ook wel wat te zeggen.

Tja, ik hoorde nog niet zo lang geleden dat een predikant zich zat te ergeren aan een man in de kerk die zat te slapen. En hij zei er wat van en die man werd er wakker van. In de consistorie werd hij onderhanden genomen door de ouderlingen, die hem haarfijntjes uitlegde de situatie waar die man in zat. Een vrouw in het ziekenhuis, een eigen bedrijf, een gezin waar hij voor wilde zorgen. Ds bood zijn excuus aan en vroeg aan de ouderling of hij hem direct naar die man wilde brengen want dit moest de wereld uit. De predikant is daar geweest en heeft zijn excuus aangeboden. En 's avonds in de kerkdienst heeft hij publiekelijk gezegd hoe verkeerd hij was geweest.

Inderdaad. Rustig door laten slapen wanneer men onder het Woord zit is het beste.

Dat was het punt niet, en dat wist je zelf ook wel. God kijkt er gelukkig wat barmhartiger naar dat jij.

Tiberius schreef:

Auto schreef:

helma schreef:

Mara schreef:Gepost door jvdg op 21 maart 2007.

Ooit vertelde een oud-gemeentelid mij een waar gebeurd voorval dat ergens in de jaren vijftig moet hebben plaatsgehad. Tijdens een kerkdienst hield de dominee ineens op met preken en keek schuin naar beneden naar de ouderlingenbank. Een van de broeders zat te slapen. Het wegvallen van de stem van de dominee deed de zwakke broeder echter niet ontwaken. De wakkere prediker sprak van over de rand van de preekstoel de buurmanouderling van de slaper aan en vroeg hem rustig: Broeder, maak hem eens wakker! Waarop meteen het antwoord uit de ouderlingenbank kwam: Dat moet u zelf maar doen, dominee. U hebt hem ook in slaap gepreekt…”

sjonge...dan durf je ook wel wat te zeggen.

Tja, ik hoorde nog niet zo lang geleden dat een predikant zich zat te ergeren aan een man in de kerk die zat te slapen. En hij zei er wat van en die man werd er wakker van. In de consistorie werd hij onderhanden genomen door de ouderlingen, die hem haarfijntjes uitlegde de situatie waar die man in zat. Een vrouw in het ziekenhuis, een eigen bedrijf, een gezin waar hij voor wilde zorgen. Ds bood zijn excuus aan en vroeg aan de ouderling of hij hem direct naar die man wilde brengen want dit moest de wereld uit. De predikant is daar geweest en heeft zijn excuus aangeboden. En 's avonds in de kerkdienst heeft hij publiekelijk gezegd hoe verkeerd hij was geweest.

Inderdaad. Rustig door laten slapen wanneer men onder het Woord zit is het beste.

Misschien is het niet eens de taak van de predikant, maar de taak van de ouderlingen om er op huisbezoek wat van te zeggen, maar de gemiddelde ouderling laat dat over aan de predikant, terwijl het toch juist hun taak is. ..... (of zouden ze te bang zijn om het bespreekbaar te maken?)

Bij ons liep de dominee gisterochtend vlak voor de dienst weg uit de consistorie (dat kun je zien doordat tussen de kerkzaal en de gang glas zit) en hadden we leesdienst 'wegens ziekte van de dominee'.

DDD schreef:God kijkt er gelukkig wat barmhartiger naar dat jij.

Hoe weet je dat?

Ik bedoelde dat ik het behoorlijk ongepast vind van de ouderling om dit publiekelijk te zeggen tegen de predikant.

helma schreef:Ik bedoelde dat ik het behoorlijk ongepast vind van de ouderling om dit publiekelijk te zeggen tegen de predikant.

In veel kerkenraden vind je wel één dominante persoonlijkheid, meestal een oudere man, die er al jaaaaaaren in zit.
Dan menen ze zich e.e.a. te kunnen veroorloven.
Dus is het goed een maximum zittingstermijn in te stellen, zo die er nog niet is.
Maar ik ben eigenlijk benieuwd naar de reactie van dominee, zou hij gevat geantwoord hebben of het zwijgen er maar toe gedaan hebben?