Kerstfeest: Daar ruist niets langs de wolken....

[SecorDabar]

“Daar ruist langs de wolken”, zo heeft men ons als kinderen voorgezegd en hebben we als kinderen nagezongen.
“Daar ruist langs de wolken een lieflijke naam”.
Maar…. Bij het opgroeien heeft ons zielsoor het wel anders bespeurd!
Die wolken boven ons in de lucht zijn stom, en spellen ons van Jezus’naam geen enkele letter.
Wel raken ze soms aan het dreunen en komt in het rollen van de donder nu en dan een stemme Gods
van die wolken tot ons, maar dan fluisteren zij ons geen lieflijkheid,
veeleer dreigen ze ons dan in toorn.
Nadat die wolken weg zijn, wordt het vriendelijk daarboven aan de hemeltrans,
in het schijnsel van Gods koesterende zon.
Of verstondt ge onder dat “ruisen langs de wolken” dat er van
deze aarde een gedurig loflied voor uw Jezus opsteeg,
dat langs de golving van het luchtgewelf voort werd geplant?
Maar ook dan bedroog u, uw inbeelding.
Want ze hebben uit, de dagen van vroegere glorie,
toen alle volk en alle natie in Europa uittoog naar buiten en luidkeels
zong van de Enig Geliefde, en alle lofzang HEM werd gewijd.
Wat thans op de straten te beluisteren valt,
is eer het vloeken der brooddronkenheid en de lastertaal der onverschilligheid,
maar de belijdenis van en het lied der liefde voor Jezus
week binnen de muren van het bedehuis,
indien maar niet in nog enger schuilhoek, terug.
En daarom, als kinderen mochten we met dat ruisen langs de wolken dwepen,
nu we rijper in kennis en rijker in zielservaring werden, zijn we beter geleerd.
Nee, de wolken van het jagend zwerk spellen u de naam van uw Jezus niet,
en wat naar die wolken opklimt van deze aarde, is, o, zo zelden
een zang der liefde voor dien enigheerlijke Naam.

Verwondert u dit? Maar oordeel zelf dan, mijn broeder,
kon er voor uw Jezus dan ere schuilen in een ondiep, ongeestelijk uitgalmen van Zijn heilige Naam?
Op de klank af; zonder tinteling van hoger geestdrift;
een naam, die op de wind wegstierf; zonder inhoud; zonder ernst; zonder zin?

Of is dan uw Jezus u niet te teder, te heilig, te dierbaar,
dan dat Hem zou kunnen gelusten een roepen met de keel, waar het hart niet invloeide?
“Jezus”!, “Zaligmaker!” Is het niet te Goddelijk ?, te heerlijk?,
om zich op te lossen in de toon van een luidende schel?
O, versta het, doorleef het toch, dat “Jezus” een naam zo diep van zin
en rijk van inhoud is, dat eigenlijk - alleen de Vader!- het recht en de macht bezit om de Eéngeborene Zijner liefde met dien “Jezus”-naam te noemen: Gij zult Zijnen Naam heten Jezus! (Mattheus 1:21).

Of wie anders dan de Vader peilde ooit de diepte der liefde, de afgrond des lijdens
en het ondoorgrondelijke der zaligheden, die in dien éénen naam van Jezus zich ontsluiten?
Altijd wil de Schrift, dat in de Naam , het: Wezen ligt uitgedrukt.
En Wie anders dan het Eeuwig Wezen Zelf peilt en doorgrondt dan de volheid van genade,
van overgift en teder erbarmen, die in de ene Naam van “Zaligmaker van zondaren” ligt samengevat?

En toch moet die naam van Jezus ook van mensenlippen
genoemd en geroemd en toegejubeld worden.
Voor mensen, niet voor engelen, werd Hij Jezus,
aan mensen is Hij aangeboden,
door mensen moet Zijn heerlijke naam worden geloofd.
Maar wie aldus de naam van Jezus roemen zal, die gaat niet uit op de straten
en leeft niet bij zijn lippen en laat zijn jubel niet aanvangen in de keel.
Nee, wie in de heilige, rijke zin de naam van Jezus zullen noemen,
dat zijn de verbrijzelden van hart, de geslagenen en verslagenen in zichzelven,
mensen voor wie een licht opging over hun diepe verlorenheid,
en die geschrikt zijn van hun eigen doemwaardigheid,
en het onweer van Gods heilige verbolgenheid in de verte hebben horen dreunen,
en nu, door dat onweder voortgedreven, in de angst hunner ziel gevloden zijn
als reeën op de bergen, zonder te weten waarheen.
Diep angsvallig en toch, o wonder, met dorst naar Gods Gerechtigheid in de borst.
Aangegrepene, wakker geschudde zielen,
die niet meer voort konden slapen de slaap der gerusten,
maar op zijn gevlogen, ten bedde hunner zonde uit,
en nu, bang om het hart geworden,
hebben geroepen naar de hemel en uitgeroepen over de aarde,
en wanhoop over de ziel voelden sluipen, of ooit zulk een verderf kon worden gestuit.
Personen, die allerminst dachten, iets beters dan anderen te zijn,
maar, zichzelven als de aller ellendigste der zondaren veroordelende,
hierin al het verschil voelden, dat de anderen het gevaar, de nood en dood niet inzagen en zij wel.
Uitverkorenen, aan wie de genade is geschied,
dat hun licht geworpen over de afgrond, waarin ze zichzelven gestort hebben.
En die toen, niet wetende waarheen, opeens door genade zich zalig hebben geweten,
omdat de zonde hun als een pak van de schouders gleed,
en de hoop, de wanhoop verving, en vreugdeolie voor treurigheid hun ziel overtoog,
En die toen merkten: “Dat alles komt van Dien Eéne, Die stierf en nu leeft in eeuwigheid!”
En die toen in het hart hebben ervaren,
en het daarna met de lippen hebben uitgesproken: “Hij is mijn Jezus! Mijn Verlosser! Mijn God!”
En nu, tot dezulken is het, dat de Heilige Geest in nog dieper zin
dan eens tot Jozef in de ziel fluisterde:
“Gij verloste, gij, zalig gemaakte, gij zult uit diepe, eigen zalige zielservaring, Zijn Naam noemen Jezus!”

Bron: van Dr. Abraham Kuyper in zijn boekje Dagen van goede boodschap in den Kerstnacht.

[refo]

....Die wolken boven ons in de lucht zijn stom, en spellen ons van Jezus’naam geen enkele letter.
...

Toch maar beter luisteren, Abraham!

[Afgewezen]

Ik vind het een mooi lied.
Klaar!

[GJdeBruijn]

Ik vind het een mooi lied.
Klaar!

[freek]

*zucht*

Wat Afgewezen zegt.

Net als dat gemekker over 'Nu zijt wellekome'

Voor veel mensen was Jezus wel degelijk welkom. Punt.

[Cantate]

Ik mocht die Abraham Kuyper om andere redenen al niet... En dan ook nog zo'n gezeur over een kerstlied.

[FlyingEagle]

Ik vind het een mooi lied.
Klaar!

+100

[Unionist]

2 De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen,
3 de dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.

4 Toch wordt er niets gezegd, geen woord
gehoord, het is een spraak zonder klank.
5 Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.

Daar heeft hij een tent opgeslagen voor de zon:
6 een jonge bruidegom die het bruidsbed verlaat,
een held die vrolijk voortrent op zijn weg.
7 Aan het ene einde van de hemel komt hij op,
aan het andere einde voltooit hij zijn loop,
niets blijft voor zijn gloed verborgen.

[Ditbenik]

2 De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen,
3 de dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.

4 Toch wordt er niets gezegd, geen woord
gehoord, het is een spraak zonder klank.
5 Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.

Daar heeft hij een tent opgeslagen voor de zon:
6 een jonge bruidegom die het bruidsbed verlaat,
een held die vrolijk voortrent op zijn weg.
7 Aan het ene einde van de hemel komt hij op,
aan het andere einde voltooit hij zijn loop,
niets blijft voor zijn gloed verborgen.

Ja, die Kuyper heeft wel meer onzin verkondigd en onvoorstelbare en onherstelbare schade aangericht in de kerk van Nederland. Dan luister ik liever na Psalm 19. 'De wet des Heeren is volmaakt'. Dat kan van Kuyper niet gezegd worden.

[refo]

2 De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen,
3 de dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.

4 Toch wordt er niets gezegd, geen woord
gehoord, het is een spraak zonder klank.
5 Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.

Daar heeft hij een tent opgeslagen voor de zon:
6 een jonge bruidegom die het bruidsbed verlaat,
een held die vrolijk voortrent op zijn weg.
7 Aan het ene einde van de hemel komt hij op,
aan het andere einde voltooit hij zijn loop,
niets blijft voor zijn gloed verborgen.

Ja, die Kuyper heeft wel meer onzin verkondigd en onvoorstelbare en onherstelbare schade aangericht in de kerk van Nederland. Dan luister ik liever na Psalm 19. 'De wet des Heeren is volmaakt'. Dat kan van Kuyper niet gezegd worden.

Onherstelbare schade is nu ook weer overdreven.
Maar soms draven predikers wel een beetje door, ja.

[vlinder]

Toch heeft Kuyper nooit alles zo gezegd, uitgelegd of bedoeld zoals mensen nu wel denken. Zijn volgelingen zijn veel extremer.

[freek]

Het verval van de Gereformeerde Kerken wordt ook aan Kuyper verweten. Lijkt me tamelijk onzinnig.

[refo]

De veronderstelde wedergeboorte was slechts een veronderstelling, op grond waarvan men de kinderen doopte. Niemand leerde dat de kinderen wedergeboren wáren.

[-DIA-]

Van verschillende predikanten heb ik hetzelfde gehoord; Nee, er ruist niet langs de wolken,. maar er ruist door de diepte.

In onderstaande meditatie van ds. J. van Haaren komt het ook even ter sprake.
Maar ik denk dat het vroeger meer gehoord werd als nu.

De meditatie van ds. van Haaren in zijn geheel:

De opgestane Christus heeft Zijn kerk onderricht

En Hij zeide tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie aan alle creaturen. Die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben. Zal verdoemd worden. ''
Marcus 16 : 15-16.

Het gaat in deze woorden over het Evangelie. Evangelie, betekent blijde boodschap. Het is de boodschap, dat er genade is voor verlorenen. God Zelf zorgde voor een Zaligmaker. En deze Zaligmaker kan zalig maken allen, die door Hem tot God gaan. Hij heeft immers niet alleen de zaligheid verworven door Zich tot in de dood te vernederen, maar Hij past die verworven zaligheid ook toe als de Opgestane uit de doden! In Hem is alles te vinden, wat zondaren nodig hebben tot zaligheid. Christus in Zijn vernedering en verhoging is dus de inhoud en het hart van het Evangelie. En dat moet gepreekt worden.

Zeker, ook de wet moet gepreekt worden. Het is de ploeg, die het hart openscheurt zodat het ontvankelijk wordt voor het zaad van het Evangelie. Doch het gaat uiteindelijk niet om de wet, maar om het Evangelie. Het gaat om Christus; om de enige Naam, die onder de hemel gegeven is tot zaUgheid. Daarom ook moet dat Evangelie alle creaturen, dat is alle redelijke schepselen in heel de wereld, gepredikt worden.

De Heere toch wil Zich een volk formeren uit alle geslacht en taal en natie en tong. Maar dan zullen zij ook die enige Naam moeten kennen! Die Naam ruist niet langs de wolken! Het ruime hemelrond vertelt wel met blijde mond Gods eer en heerlijkheid, maar het predikt ons niet de enige Naam! De natuur leert ons wel dat er ellende is, maar zegt niet, dat de zonde daarvan de oorzaak is en ook niet, dat er verlossing der zonde is in Christus Jezus. En waar men zijn zonde niet kent, daar heeft men ook geen behoefte aan een Zondenverlosser.

Dat Evangelie moet dan ook recht gepredikt worden! Wee degene, die het verdraait, of verzwijgt, en die een iegelijk zalig spreekt op grond van doop en belijdenis. Van Jezus te weten is op zichzelf genomen, niet genoeg; wij zullen Hem moeten kennen! En die zaligmakende kennis werkt de Heilige Geest. Hij doet dat door middel van het Woord! Ja, dat Woord is het genademiddel bij uitnemendheid, omdat de Heilige Geest Zich ervan bedient om het geloof in het hart te werken en het gewerkte geloof te versterken! Maar als dat Woord zo'n belangrijk genademiddel is, hoe nodig is dan ook om trouw op te gaan onder de prediking van het Woord.

Kan een mens thuis dan niet bekeerd worden? Ach, wat de Heere niet allemaal kan! Hij doet echter niet alles wat Hij kan! Onze ouden zeiden: „Voegt u bij de Godgezinden, wie weet ge mocht er Jezus vinden!" En waar er twee of drie in Zijn Naam vergaderd zijn, daar wil Hij in het midden wezen. Waar het Woord recht gepredikt wordt, daar wandelt Christus in het gewaad der Schrift, zo zei Calvijn. Om Hem te ontmoeten, hebben wij te gaan naar de plaats, waar Hij Zich openbaren wil. En dan is nodig, dat wij ons biddend zetten onder de'' prediking van het Woord. Doch dan is tevens neutraliteit uitgesloten.

Dan zijn er slechts twee mogelijkheden: Wij geloven het, of wij geloven het niet! En als wij geloven, worden wij zalig, maar als wij niet geloven, worden wij verdoemd! Dat is dus nogal wat. En vanzelf komt het dan op het ware geloof aan! Nee, niet wie het gehoord hebben, zal zalig worden, maar wie het geloofd zal hebben! Velen horen het, zonder er evenwel acht op te geven! Velen hebben het Evangelie uit Jezus'' eigen mond gehoord en toch zei Hij hen: „Gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben".
Er staat in onze tekst ook niet, dat degenen, die het beleden zal hebben, zalig zal worden! Paulus moest van vele uitwendige belijders wenende zeggen, dat ze vijanden van het kruis van Christus waren en dat hun einde was het verderf. Er staat ook niet, dat degenen, die het met blijdschap ontvangen, zalig zullen worden. Velen, die eerst „Hosanna" riepen, lieten later hun „Kruist Hem" horen! Ook staat er niet, die méént te geloven en voor een gelovige gehouden wordt, zal zalig worden! Ons hart is immers zo arglistig en mensen kunnen zich vergissen. Werd ook Judas niet voor een ware discipel gehouden?

Nee, er staat, die het geloofd zal hebben! En geloven is „amen" zeggen op de goddelijke waarheden van het Evangelie. Die gelooft, gaat God op Zijn Woord geloven. Die gaat geloven, dat hij de zondaar is, die bedoelt wordt; die gaat geloven, dat hij een verdoeme-Hjke zondaar is. En niemand kan hem tot rust brengen. O, wee mij, dat ik zo gezondigd heb! Hij gaat geloven, dat hij tijdeUjke en eeuwige straffen verdiend heeft. Hij is het dan ook niet waard, dat de Heere ooit naar Hem om zou zien!

Doch nu gaat het Evangelie oplichten, waar de Heilige Geest het voor hem ontsluit! O. dat wonder, dat zelfs hij nog zalig kan worden! Wat wordt Christus dan dierbaar en noodzakeiijk. Daar wordt de bede geboren: Och, dat ik ÏJem kennen mocht! En nu doet de Heere -nooit een half werk! Die Hij heilbegerig maakt, schenkt Hij ook het heil, waarnaar Hij begerig maakte! En wat al zaligheid wordt daar ge smaakt, waar Christus Zich openbaart en zegt: „Ik ben uw heil alleen".
Dan wordt hun weeklacht en geschrei veranderd in een blijde rei! Of ze dan uitgeleerd zijn? Zij wensen Hem nader te leren kennen in Zijn namen, ambten, staten en weldaden. Zij krijgen de héle Christus nodig. Daarom is het, dat de Heilige Geest hen van alles buiten Hem afbrengt, opdat Christus alleen hun gerechtigheid voor God worde! En waar zij uit Hem mogen leven en door Hem Gods gunst smaken, daar zet dit een stempel op hun leven! Dat wil niet zeggen, dat ze altijd in het licht wandelen, maar het is ook niet altijd duisternis! En al gaan ze in het duister, dan nog zijn ze gelukkig!

Zij zijn zalig en zullen het straks nog meer worden! De Heere zegt immers: Die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, die zal zalig worden. Maar die niet geloofd zal hebben, al is hij ook gedoopt, die zal verdoemd worden! Ontzettend toch, gedoopt te zijn en de waarheid beleden te hebben, maar toch die waarheid niet te hebben geloofd! Hoe zwaar zal hun oordeel zijn. Want wie niet gelooft, verklaart God tot een leugenaar en de waarheid tot een leugen! De Heere sprak tot Nicodemus: Die in Hem, dat is in Christus, gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in de Naam van de eniggeboren Zoon van God. En wat is dan hun oordeel? Dat zij de duisternis liever gehad hebben dan het licht! En die de duisternis liever hadden dan het licht, zullen straks met de, vorst der duisternis geworpen worden in de buitenste duisternis, waar wening is en knarsing der tanden!

Dat wij dan toch ons hart zouden zetten op het Evangelie, dat ons gepredikt wordt en dat aan onze voorhoofden verzegeld werd door de doop! De doop immers verzegelt het Evangelie. Het is een uitroepteken achter het Evangelie! De Heilige Doop roept ons toe om voor God te bukken, ons. tot Hem te bekeren en in het geloof ons tot Hem te bekeren en in het geloof tot Hem de toevlucht te nemen, aangezien voor Hem geen schuld te hoog en geen zonde te groot is! De doop wijst ons, net zoals het Evangelie op de enige grond der behoudenis, namelijk het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon. Zo zegt de doop hetzelfde als het Evangelie, namelijk dat wij tot zaligheid besprengd moeten worden met het bloed van het Lam!

En wat is dat dan een persoonlijke sprake! Dat doopwater is immers op ons voorhoofd gesprengd en dat betekent, dat het ons persoonlijk is gezegd, dat God in onze dood geen lust =heeft: dat het bloed van het Lam ook óns van al onze zonden reinigt! O, als wij de betekenis van de doop recht zouden verstaan, het zou ons bewaren voor wanhoop. Wij zijn niet te slecht of te hard, of te oud om genade te ontvangen. Wij behoeven nimmer te twijfelen aan de bereidheid Gods om ook óns genade te schenken!

Maar, wij zouden ook op de knieën terechtkomen om de Heere te smeken om die genade, waarvan de doop op grond van het Evangelie gewaagt! Daarom heeft de Heere ook de HeiUge Doop ingesteld. Ontzettend, als die doop ons niet op de knieën brengt, want dan zal het een gedoopte, die bekend was met de weg der Waarheid zwaarder vallen in de dag des oordeels, dan Tyrus en Sidon. Dan zal die doop een zegel zijn in onze verdoemenis.

Dat dan het Evangelie, dat ons gepredikt werd en de Doop, die aan ons bediend werd ons niet bewogen en onberoerd liet, maar dat wij uit de nood des harten tot God gingen roepen om genade. Gewis, wij zouden ervaren, dat God de nooddruftige redt, die daar roept, mitsgaders de ellendige en die geen helper heeft. En wat zou de doop ons dan tot sterkte zijn, want dan verzegelt de doop ons, dat het Evangelie waarachtig is en dat de God van het Evangelie zo trouw is als sterk, en dat Zijn onbezweken trouw, hoe ontrouw wij ook zijn, nooit onze val zal gedogen.

Ds. J. van Haaren.

[-DIA-]

Toch heeft Kuyper nooit alles zo gezegd, uitgelegd of bedoeld zoals mensen nu wel denken. Zijn volgelingen zijn veel extremer.

Dat klopt.
Het begint met kleine afwijkingen en men gaat van kwaad tot erger.
Daarom is het goed alles te toetsen, want wie eenmaal aan het glijden
gaat gaat steeds sneller. Dat hebben we bij dr. A. Kuyper ook gezien.
En vaak is gezegd tot de reformatorische kerken: Een schip op het
strand is als een baken in zee... En toch, we zien dat men ook in
onze kring doorgaat, men ziet het schip op het strand niet meer. zo
het lijkt.