Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Enige tijd geleden werd in ander topic het boek "Gods genade is voor iedereen", geschreven door Iain Murray, genoemd, dat door één van de forummers werd gelezen. In dat topic formuleerde ik grote bezwaren tegen de titel van dat boek, waarop de bewuste forummer mij het boek ter lezing toestuurde. Inmiddels heb ik het boek uit en zal hier een korte impressie geven.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Allereerst wat algemene gegevens.
Titel: Gods genade is voor iedereen, Spurgeon's (sic, Tib) strijd tegen het hypercalvinisme
Schrijver: Iain Murray
Het boek is een uitgave van Boekenfonds Reformatorisch Appèl, "een fonds dat boeken en lectuur beoogt uit te geven die teruggaan naar de wortels van de Reformatorische boodschap (de vijf sola's) en deze tevens wil actualiseren naar de hedendaagse waarheden."
Het boek is een vertaling van de Engels uitgave "Spurgeon vs. Hyper-calvinism: The Battle for the Gospel-preaching".
De vertaling en het correctiewerk is gerealiseerd door Wim de Vos en Liesbeth van Klinken. De Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Statenvertaling.
Het boek is voorzien van een Woord vooraf bij de Nederlandse uitgave door ds. M. Klaassen uit Hedel, gevolgd door een Woord vooraf door Iain Murray.
Zoals het een boek dat terug pretendeert te gaan naar de Reformatie betaamt, bestaat het uit 3 delen.
Het eerste deel, getiteld "Spurgeon - een introductie", bevat twee hoofdstukken over het leven van Spurgeon: een getuigend leven en een impressie van zijn jonge jaren.
Het tweede deel, getiteld "De controverse en het hypercalvinisme", vormt de kern van het boek en beslaat dan ook terecht het grootste aantal bladzijden.
Het derde deel heeft als titel meegekregen "Illustratief materiaal". Dit deel bevat beschrijvingen van de standpunten van John Gill en William Huntington, alsmede een reactie daarop van John Brown, T.J. Crawford en een overdenking van Spurgeon over 1 Timotheüs 2 : 3 - 4. Tenslotte nog een hoofdstuk met de veelzeggende titel "Schade veroorzaakt door het hypercalvinisme en antinomianisme - een getuigenis van Spurgeon". (de inhoudsopgave bevat een "i" te weinig in het 7e woord, Tib)
Titel: Gods genade is voor iedereen, Spurgeon's (sic, Tib) strijd tegen het hypercalvinisme
Schrijver: Iain Murray
Het boek is een uitgave van Boekenfonds Reformatorisch Appèl, "een fonds dat boeken en lectuur beoogt uit te geven die teruggaan naar de wortels van de Reformatorische boodschap (de vijf sola's) en deze tevens wil actualiseren naar de hedendaagse waarheden."
Het boek is een vertaling van de Engels uitgave "Spurgeon vs. Hyper-calvinism: The Battle for the Gospel-preaching".
De vertaling en het correctiewerk is gerealiseerd door Wim de Vos en Liesbeth van Klinken. De Bijbelteksten zijn geciteerd uit de Statenvertaling.
Het boek is voorzien van een Woord vooraf bij de Nederlandse uitgave door ds. M. Klaassen uit Hedel, gevolgd door een Woord vooraf door Iain Murray.
Zoals het een boek dat terug pretendeert te gaan naar de Reformatie betaamt, bestaat het uit 3 delen.
Het eerste deel, getiteld "Spurgeon - een introductie", bevat twee hoofdstukken over het leven van Spurgeon: een getuigend leven en een impressie van zijn jonge jaren.
Het tweede deel, getiteld "De controverse en het hypercalvinisme", vormt de kern van het boek en beslaat dan ook terecht het grootste aantal bladzijden.
Het derde deel heeft als titel meegekregen "Illustratief materiaal". Dit deel bevat beschrijvingen van de standpunten van John Gill en William Huntington, alsmede een reactie daarop van John Brown, T.J. Crawford en een overdenking van Spurgeon over 1 Timotheüs 2 : 3 - 4. Tenslotte nog een hoofdstuk met de veelzeggende titel "Schade veroorzaakt door het hypercalvinisme en antinomianisme - een getuigenis van Spurgeon". (de inhoudsopgave bevat een "i" te weinig in het 7e woord, Tib)
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Het boek geeft een goed inzicht in het werk van Spurgeon.
In het woord vooraf en eerste deel laat Murray duidelijk de positie zien van Spurgeon tussen de toenmalige Engelse theologen. Meer dan 30 jaar (1961) voordat hij dit boek heeft geschreven, heeft Murray het boek "The Forgotten Spurgeon" geschreven. Dat boek handelt van Spurgeons strijd tegen het arminianisme.
In het tweede deel laat hij zeer veel bronnen spreken met betrekking tot de strijd van Spurgeon tegen het hypercalvinisme. Het is een heel duidelijk, gedocumenteerd boek voor mensen die van deze strijd kennis willen nemen. Ik vond het een verrijking van kennis om het boek te lezen.
Wel heb ik een aantal kanttekeningen bij het boek, met name gericht tegen dat 2e deel.
1. Op bladzijde 51, de verantwoording waarom Murray uitgerekend nú dit boek het licht doet zien, staat het volgende citaat: "De reden waarom er in de afgelopen honderd jaar zo weinig aandacht is geschonken aan Spurgeons eerste controverse (tegen het hypercalvinisme, Tib) ligt niet in het feit dat het onderwerp onbelangrijk is, maar eerder omdat de leerstelligheid van het christendom als geheel teveel is genegeerd. In onze tijd wordt het Bijbelgetrouwe calvinisme in grote delen van de wereld herontdekt. Het gevaar van hypercalvinisme is dus opnieuw aanwezig en de lessen uit dit oude meningsverschil worden opnieuw relevant."
Dit moge gelden voor grote delen van de wereld, echter beslist niet voor Nederland. Daar zou je eerder van een omgekeerde ontwikkeling kunnen spreken. Juist de laatste 50 jaar wordt het calvinisme verduisterd.
2. Op bladzijde 90 staat het volgende citaat over de hypercalvinisten: "Maar ze ontkenden dat die prediking bedoeld was om ook maar enige liefde van God voor alle mensen te laten zien of een nodiging naar allen te laten uitgaan om genade te ontvangen".
Hier worden 2 zaken op één hoop geveegd (1. liefde van God tot alle mensen en 2. nodiging tot allen) en vervolgens bestreden met citaten van Spurgeon. Ik neem ook aan uit de vele voorbeelden, dat Spurgeon zich tegen beide standpunten heeft verzet, maar alleen het 2e standpunt is een typerend standpunt voor hypercalvinisten.
Het eerste standpunt, liefde van God tot alle mensen, elk en individueel, is niet specifiek iets voor het (Engelse) hypercalvinisme. Overigens verdedigt Spurgeon zijn standpunt van Gods liefde tot alle mensen als volgt (zie volgende punt).
3. Op bladzijde 98 geeft Murray aan, dat Spurgeon onderscheid maakt tussen algemene en bijzondere liefde. Spurgeon maakt dat duidelijk met de woorden: "Geliefden, de welwillende liefde van Jezus is uitgebreider dan Zijn omlijnde, verkiezende liefde (...) Deze liefde (zoals geopenbaard in Mattheüs 23:37) is niet de liefde die Hij zo luisterrijk laat schijnen over Zijn uitverkorenen, maar is toch ware liefde". De bijzondere liefde van God 'is niet voor alle mensen (...) Er is een verkiezende, onderscheidende en afscheidende liefde die Hij heeft voor een uitverkoren volk (...) en in deze liefde vindt de heilige werkelijk rust".
Dit vind ik theologisch gezien een mooi onderscheid.
4. Op bladzijde 108 trekt de schrijver als één van lessen uit het conflict: "Echte Bijbelgetrouw christendom (verbeterpuntje voor de vertalers, Tib) is nooit exclusief. Een visie op de waarheid die ten koste gaat van de katholiciteit wijkt af van de Schrift". Vervolgens werkt hij dat in enkele pagina's uit.
Ik ben het daar niet mee eens. We lezen in Johannes 17, dat Christus Zijn Vader bidt "om hen in Zijn Naam te bewaren, opdat ze één zijn". En de profeet: "hebt dan de waarheid en den vrede lief."; eerst dus de waarheid, dan pas de eenheid.
5. Heel leerzaam vond ik zelf de 2e les die hij uit het conflict trekt (vanaf pagina 111), namelijk dat het gevaarlijk is om Bijbelse waarheden in verkeerde volgorde aan niet-christenen voor te stellen. Spurgeon zegt: "De zondaar moet het meest bezig zijn met zijn eigen verantwoordelijkheid en de heilige het meest met Gods verkiezende genade. Laat hem Gods vrije, soevereine genade verheerlijken en Zijn naam verhogen."
In het woord vooraf en eerste deel laat Murray duidelijk de positie zien van Spurgeon tussen de toenmalige Engelse theologen. Meer dan 30 jaar (1961) voordat hij dit boek heeft geschreven, heeft Murray het boek "The Forgotten Spurgeon" geschreven. Dat boek handelt van Spurgeons strijd tegen het arminianisme.
In het tweede deel laat hij zeer veel bronnen spreken met betrekking tot de strijd van Spurgeon tegen het hypercalvinisme. Het is een heel duidelijk, gedocumenteerd boek voor mensen die van deze strijd kennis willen nemen. Ik vond het een verrijking van kennis om het boek te lezen.
Wel heb ik een aantal kanttekeningen bij het boek, met name gericht tegen dat 2e deel.
1. Op bladzijde 51, de verantwoording waarom Murray uitgerekend nú dit boek het licht doet zien, staat het volgende citaat: "De reden waarom er in de afgelopen honderd jaar zo weinig aandacht is geschonken aan Spurgeons eerste controverse (tegen het hypercalvinisme, Tib) ligt niet in het feit dat het onderwerp onbelangrijk is, maar eerder omdat de leerstelligheid van het christendom als geheel teveel is genegeerd. In onze tijd wordt het Bijbelgetrouwe calvinisme in grote delen van de wereld herontdekt. Het gevaar van hypercalvinisme is dus opnieuw aanwezig en de lessen uit dit oude meningsverschil worden opnieuw relevant."
Dit moge gelden voor grote delen van de wereld, echter beslist niet voor Nederland. Daar zou je eerder van een omgekeerde ontwikkeling kunnen spreken. Juist de laatste 50 jaar wordt het calvinisme verduisterd.
2. Op bladzijde 90 staat het volgende citaat over de hypercalvinisten: "Maar ze ontkenden dat die prediking bedoeld was om ook maar enige liefde van God voor alle mensen te laten zien of een nodiging naar allen te laten uitgaan om genade te ontvangen".
Hier worden 2 zaken op één hoop geveegd (1. liefde van God tot alle mensen en 2. nodiging tot allen) en vervolgens bestreden met citaten van Spurgeon. Ik neem ook aan uit de vele voorbeelden, dat Spurgeon zich tegen beide standpunten heeft verzet, maar alleen het 2e standpunt is een typerend standpunt voor hypercalvinisten.
Het eerste standpunt, liefde van God tot alle mensen, elk en individueel, is niet specifiek iets voor het (Engelse) hypercalvinisme. Overigens verdedigt Spurgeon zijn standpunt van Gods liefde tot alle mensen als volgt (zie volgende punt).
3. Op bladzijde 98 geeft Murray aan, dat Spurgeon onderscheid maakt tussen algemene en bijzondere liefde. Spurgeon maakt dat duidelijk met de woorden: "Geliefden, de welwillende liefde van Jezus is uitgebreider dan Zijn omlijnde, verkiezende liefde (...) Deze liefde (zoals geopenbaard in Mattheüs 23:37) is niet de liefde die Hij zo luisterrijk laat schijnen over Zijn uitverkorenen, maar is toch ware liefde". De bijzondere liefde van God 'is niet voor alle mensen (...) Er is een verkiezende, onderscheidende en afscheidende liefde die Hij heeft voor een uitverkoren volk (...) en in deze liefde vindt de heilige werkelijk rust".
Dit vind ik theologisch gezien een mooi onderscheid.
4. Op bladzijde 108 trekt de schrijver als één van lessen uit het conflict: "Echte Bijbelgetrouw christendom (verbeterpuntje voor de vertalers, Tib) is nooit exclusief. Een visie op de waarheid die ten koste gaat van de katholiciteit wijkt af van de Schrift". Vervolgens werkt hij dat in enkele pagina's uit.
Ik ben het daar niet mee eens. We lezen in Johannes 17, dat Christus Zijn Vader bidt "om hen in Zijn Naam te bewaren, opdat ze één zijn". En de profeet: "hebt dan de waarheid en den vrede lief."; eerst dus de waarheid, dan pas de eenheid.
5. Heel leerzaam vond ik zelf de 2e les die hij uit het conflict trekt (vanaf pagina 111), namelijk dat het gevaarlijk is om Bijbelse waarheden in verkeerde volgorde aan niet-christenen voor te stellen. Spurgeon zegt: "De zondaar moet het meest bezig zijn met zijn eigen verantwoordelijkheid en de heilige het meest met Gods verkiezende genade. Laat hem Gods vrije, soevereine genade verheerlijken en Zijn naam verhogen."
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Mijn conclusie over het boek als geheel.
Vooraf wil ik opmerken dat het een goed geschreven en gedocumenteerd boek is. Al lezende weg kom je er achter hoe Spurgeon gestreden heeft tegen het hypercalvinisme.
Mijn bezwaren richten zich in de eerste plaats en nog steeds tegen de titel. Die vind ik echt niet kunnen. We hebben daar in het andere topic al discussie over gehad, maar ik blijf daar bij. Het aanbod is wel voor iedereen, maar de Gods genade voor de uitverkorenen. Hiermee heb ik duidelijk de Dordtse Leerregels aan mijn kant. Overigens wordt er in het boek nergens een verantwoording van de titel gegeven.
Een ander bezwaar is richting het Boekenfonds Refomatorisch Appèl, de uitgever van dit boek. Juist in een tijd dat het remonstrantse denken meer en meer opgeld doet in de gereformeerde gezindte, zou men er beter aan gedaan hebben om "The Forgotten Spurgeon", de strijd van Spurgeon tegen het arminianisme te vertalen en uit te geven. Zie ook kanttekening 1 in mijn vorige post.
Mijn derde bezwaar geldt het zogenaamde dogma van het "plichtmatig geloven". De door Murray als hypercalvinisten aangeduide Gill en Huntington wijzen dit dogma af: een ongelovige kan niet verplicht worden om te geloven, omdat hij die vermogens niet heeft. Spurgeon, Fuller, e.a. stellen juist het tegenovergestelde: iedereen moet geloven, het is ieders plicht.
Ik twijfel er een beetje aan, of Spurgeon het "plichtmatig geloven" dogma werkelijk zo stevig omarmt, als Murray dat voorstelt. Ik kan dat bij dr. C.A. van der Sluis (die toch een behoorlijke Spurgeon kenner is) niet zo terug vinden.
Het is ook niet Bijbels.
Mensen kunnen wel opgeroepen worden om te geloven, mensen zijn verplicht om God lief te hebben boven alles en hun naaste als zichzelf, dat wel. Maar verplichten om te geloven, dat vind ik nergens terug.
Tenslotte, wat de uitgave op zichzelf betreft: misschien dat men eens om zou kunnen zien naar een deskundig corrector; de vertaling hapert nogal eens.
Vooraf wil ik opmerken dat het een goed geschreven en gedocumenteerd boek is. Al lezende weg kom je er achter hoe Spurgeon gestreden heeft tegen het hypercalvinisme.
Mijn bezwaren richten zich in de eerste plaats en nog steeds tegen de titel. Die vind ik echt niet kunnen. We hebben daar in het andere topic al discussie over gehad, maar ik blijf daar bij. Het aanbod is wel voor iedereen, maar de Gods genade voor de uitverkorenen. Hiermee heb ik duidelijk de Dordtse Leerregels aan mijn kant. Overigens wordt er in het boek nergens een verantwoording van de titel gegeven.
Een ander bezwaar is richting het Boekenfonds Refomatorisch Appèl, de uitgever van dit boek. Juist in een tijd dat het remonstrantse denken meer en meer opgeld doet in de gereformeerde gezindte, zou men er beter aan gedaan hebben om "The Forgotten Spurgeon", de strijd van Spurgeon tegen het arminianisme te vertalen en uit te geven. Zie ook kanttekening 1 in mijn vorige post.
Mijn derde bezwaar geldt het zogenaamde dogma van het "plichtmatig geloven". De door Murray als hypercalvinisten aangeduide Gill en Huntington wijzen dit dogma af: een ongelovige kan niet verplicht worden om te geloven, omdat hij die vermogens niet heeft. Spurgeon, Fuller, e.a. stellen juist het tegenovergestelde: iedereen moet geloven, het is ieders plicht.
Ik twijfel er een beetje aan, of Spurgeon het "plichtmatig geloven" dogma werkelijk zo stevig omarmt, als Murray dat voorstelt. Ik kan dat bij dr. C.A. van der Sluis (die toch een behoorlijke Spurgeon kenner is) niet zo terug vinden.
Het is ook niet Bijbels.
Mensen kunnen wel opgeroepen worden om te geloven, mensen zijn verplicht om God lief te hebben boven alles en hun naaste als zichzelf, dat wel. Maar verplichten om te geloven, dat vind ik nergens terug.
Tenslotte, wat de uitgave op zichzelf betreft: misschien dat men eens om zou kunnen zien naar een deskundig corrector; de vertaling hapert nogal eens.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Ziet er zeker boeiend/mooi uit! 'The forgotten Spurgeon' heb ik staan, wil ik snel eens gaan lezen.
In Murray's situatie is het zeker het geval dat het calvinisme massaal wordt herontdekt (New Calvinism).
Wat ik zelf erg indrukwekkend vond, was de levensbeschrijvende lezing van John Piper over Andrew Fuller (schrijver van 'Aller aanneming waardig') waarin ook wordt ingegaan op het hypercalvinisme. Hier te luisteren/lezen:
http://www.desiringgod.org/resource-lib ... rld-vision
Ik heb veel geleerd van de kijk op dit soort vragen door bijv. Murray en Piper. Misschien wel omdat zij een zelfde onderwerp behandelen als wij in Nederland geregeld over spreken (hypercalvinisme), maar niet bekend zijn met de situatie waar vanuit we in Nederland hierover discussieren. Dat levert dan net een andere, niet clichématige en frisse kijk op de zaak op.
Om één of andere reden heb ik me voor deze discussie altijd erg geïnteresseerd (en die vaak gevoerd op Refoforum). Ik zit me af te vragen waarom. Misschien wel omdat ik bepaalde tegenwerpingen zo goed vanuit mezelf herken, die meekomen met de calvinistische leer. Niet vanuit die leer zelf (geloof ik stellig), maar wel omdat een zondaar met die leer in aanraking komt. Uiteindelijk wordt dan álles verdraaid.
De hele strijd rond de eigen verantwoordelijkheid en Gods verkiezing, tussen vrijheid en genade, komt heel snel naar boven. Ik merkte op cathechisatie ook dat veel jongeren eigenlijk dit soort vragen hebben, hoe rechtlijnig soms dan ook gesteld, hebben ze wel vaak hiermee te maken.
Voor mij was het juist wel een bijzondere ontdekking om te zien welke unieke plaats de prediking hierin inneemt. Die heb ik lang gezien als eigenlijk een dood middel dat eventueel voor iemand levend kan worden. Het sprak voor mij dan ook vanzelf dat wat daar werd gezegd vaak niets met mij te maken had. De prediking is echter iets unieks en veel meer. Het gaat buiten onze logische kaders, er kan zulke spanning in staan. Juist dat is wat ik bij Spurgeon tegenkom, het bewustzijn daarvan.
En daarom ben ik misschien wat 'allergisch' voor het overredeneren van het hypercalvinisme, waarbij elke schijnbare tegenstrijdigheid of spanning in de prediking wordt doodverklaard.
In Murray's situatie is het zeker het geval dat het calvinisme massaal wordt herontdekt (New Calvinism).
Wat ik zelf erg indrukwekkend vond, was de levensbeschrijvende lezing van John Piper over Andrew Fuller (schrijver van 'Aller aanneming waardig') waarin ook wordt ingegaan op het hypercalvinisme. Hier te luisteren/lezen:
http://www.desiringgod.org/resource-lib ... rld-vision
Ik heb veel geleerd van de kijk op dit soort vragen door bijv. Murray en Piper. Misschien wel omdat zij een zelfde onderwerp behandelen als wij in Nederland geregeld over spreken (hypercalvinisme), maar niet bekend zijn met de situatie waar vanuit we in Nederland hierover discussieren. Dat levert dan net een andere, niet clichématige en frisse kijk op de zaak op.
Om één of andere reden heb ik me voor deze discussie altijd erg geïnteresseerd (en die vaak gevoerd op Refoforum). Ik zit me af te vragen waarom. Misschien wel omdat ik bepaalde tegenwerpingen zo goed vanuit mezelf herken, die meekomen met de calvinistische leer. Niet vanuit die leer zelf (geloof ik stellig), maar wel omdat een zondaar met die leer in aanraking komt. Uiteindelijk wordt dan álles verdraaid.
De hele strijd rond de eigen verantwoordelijkheid en Gods verkiezing, tussen vrijheid en genade, komt heel snel naar boven. Ik merkte op cathechisatie ook dat veel jongeren eigenlijk dit soort vragen hebben, hoe rechtlijnig soms dan ook gesteld, hebben ze wel vaak hiermee te maken.
Voor mij was het juist wel een bijzondere ontdekking om te zien welke unieke plaats de prediking hierin inneemt. Die heb ik lang gezien als eigenlijk een dood middel dat eventueel voor iemand levend kan worden. Het sprak voor mij dan ook vanzelf dat wat daar werd gezegd vaak niets met mij te maken had. De prediking is echter iets unieks en veel meer. Het gaat buiten onze logische kaders, er kan zulke spanning in staan. Juist dat is wat ik bij Spurgeon tegenkom, het bewustzijn daarvan.
En daarom ben ik misschien wat 'allergisch' voor het overredeneren van het hypercalvinisme, waarbij elke schijnbare tegenstrijdigheid of spanning in de prediking wordt doodverklaard.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Wat dit betreft (al kan ik er ook geen 'wetenschappelijke' uitspraak over doen natuurlijk); deze preek van Spurgeon handelt hier volgens mij over:Tiberius schreef:Ik twijfel er een beetje aan, of Spurgeon het "plichtmatig geloven" dogma werkelijk zo stevig omarmt, als Murray dat voorstelt. Ik kan dat bij dr. C.A. van der Sluis (die toch een behoorlijke Spurgeon kenner is) niet zo terug vinden.
Het is ook niet Bijbels.
Mensen kunnen wel opgeroepen worden om te geloven, mensen zijn verplicht om God lief te hebben boven alles en hun naaste als zichzelf, dat wel. Maar verplichten om te geloven, dat vind ik nergens terug.
http://www.amvroegop.nl/lezingen/C.H.%2 ... geloof.doc
Hij spreekt hier over de tekst: “En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in de Naam van Zijn Zoon Jezus Christus.”Spurgeon schreef:Het gebod is u gegeven, het is aan u om te gehoorzamen, niet om te redetwisten. U kunt ook niet zeggen dat de opdracht niet aan u gericht is: dit gebod wordt verkondigd aan alle schepselen die onder de hemel zijn.
In die zin wordt geloof dus zeker als plicht gezien.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Sorry, Jongere, ik bedoelde eigenlijk te betwijfelen of die plicht iedereen geldt.
Ik ken deze tekst wel, maar de tegenwerping is dat dit alleen voor gelovigen kan gelden. In ieder geval spreekt Johannes tot zijn "kinderkens", gelovigen, zoals de kanttekenaren opmerken.
Ik ken deze tekst wel, maar de tegenwerping is dat dit alleen voor gelovigen kan gelden. In ieder geval spreekt Johannes tot zijn "kinderkens", gelovigen, zoals de kanttekenaren opmerken.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
@Tiberius, hulde voor de wijze waarop je dit boek uitvoerig inhoudelijk hebt beoordeeld!
Hoe zie je overigens het "bevel van bekering en geloof" in DL, hoofdstuk 2, par. 5? Dat moet toch aan iedereen zonder onderscheid gepredikt worden, volgens dit artikel?
Hoe zie je overigens het "bevel van bekering en geloof" in DL, hoofdstuk 2, par. 5? Dat moet toch aan iedereen zonder onderscheid gepredikt worden, volgens dit artikel?
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Ok, maar aangezien het ging om deze vraag:Tiberius schreef:Sorry, Jongere, ik bedoelde eigenlijk te betwijfelen of die plicht iedereen geldt.
Ik ken deze tekst wel, maar de tegenwerping is dat dit alleen voor gelovigen kan gelden. In ieder geval spreekt Johannes tot zijn "kinderkens", gelovigen, zoals de kanttekenaren opmerken.
Dacht ik dat dit citaat van belang was:Tiberius schreef:Ik twijfel er een beetje aan, of Spurgeon het "plichtmatig geloven" dogma werkelijk zo stevig omarmt, als Murray dat voorstelt.
Dat geeft namelijk in ieder geval Spurgeons opvatting over deze tekst weer.Spurgeon schreef:Het gebod is u gegeven, het is aan u om te gehoorzamen, niet om te redetwisten. U kunt ook niet zeggen dat de opdracht niet aan u gericht is: dit gebod wordt verkondigd aan alle schepselen die onder de hemel zijn.
Ik ben me er inderdaad ook van bewust dat deze tekst alleen tot de gelovigen gericht kan zijn.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Dit is idd treffend verwoord. Wij moeten niet altijd hetzelfde zeggen maar kijken wie de ontvangers zijn van de boodschap.Tiberius schreef:5. Heel leerzaam vond ik zelf de 2e les die hij uit het conflict trekt (vanaf pagina 111), namelijk dat het gevaarlijk is om Bijbelse waarheden in verkeerde volgorde aan niet-christenen voor te stellen. Spurgeon zegt: "De zondaar moet het meest bezig zijn met zijn eigen verantwoordelijkheid en de heilige het meest met Gods verkiezende genade. Laat hem Gods vrije, soevereine genade verheerlijken en Zijn naam verhogen."
Er gaan er met twee verbonden verloren en met drie en er worden er met twee verbonden behouden en met drie. Prof. G. Wisse.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Daar zit ik zelf ook een beetje mee, om eerlijk te zijn.eilander schreef:Hoe zie je overigens het "bevel van bekering en geloof" in DL, hoofdstuk 2, par. 5? Dat moet toch aan iedereen zonder onderscheid gepredikt worden, volgens dit artikel?
M.i. is "prediking met bevel van bekering en geloof" toch iets anders dan "plichtmatig geloven".
In het eerste geval wordt de hoorder in de prediking opgeroepen tot geloof, terwijl de prediking het middel tot geloof is. Dus het middel wordt, om het zo maar eens te zeggen, direct aangereikt bij de oproep, het bevel tot.
Terwijl bij "plichtmatig geloven" (althans zoals het in het onderhavige boekje wordt uitgelegd) inhoudt, dat die plicht op iedereen rust, ja het wordt haast gedreven, alsof een mens daartoe van zichzelf in staat zou zijn.
Daarmee wordt m.i. toch wel een grens gepasseerd.
Bedankt, Jongere, voor je toelichting.
Misschien heb ik het nog niet helemaal duidelijk verwoordt, maar het boekje heeft voor mij wel meer kennis en inzicht gegeven over het standpunt van de (Engelse) hypercalvinisten.
Een boek wat ik tegelijkertijd herlezen heb met dit boek is "De prediking van het Evangelie" van ds. C. Harinck, dat ook veel inzicht in deze materie verschaft.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Duidelijk. Als ik het boekje "Rondom de enge poort" van Spurgeon lees, bekruipt mij ook dit gevoel ("het wordt haast gedreven, alsof een mens daartoe van zichzelf in staat zou zijn"). Wel teken ik daarbij aan dat Spurgeon hier juist diegenen op het oog heeft, die wel "onder de waarheid" zitten, maar niet daadwerkelijk ingaan door de enge poort. Zo'n behandeling is dan wellicht juist goed. Het lijkt echter niet heel evenwichtig. Ik vind zijn preken over de gelijkenissen en de wonderen daarom mooier om te lezen.Tiberius schreef:Daar zit ik zelf ook een beetje mee, om eerlijk te zijn.eilander schreef:Hoe zie je overigens het "bevel van bekering en geloof" in DL, hoofdstuk 2, par. 5? Dat moet toch aan iedereen zonder onderscheid gepredikt worden, volgens dit artikel?
M.i. is "prediking met bevel van bekering en geloof" toch iets anders dan "plichtmatig geloven".
In het eerste geval wordt de hoorder in de prediking opgeroepen tot geloof, terwijl de prediking het middel tot geloof is. Dus het middel wordt, om het zo maar eens te zeggen, direct aangereikt bij de oproep, het bevel tot.
Terwijl bij "plichtmatig geloven" (althans zoals het in het onderhavige boekje wordt uitgelegd) inhoudt, dat die plicht op iedereen rust, ja het wordt haast gedreven, alsof een mens daartoe van zichzelf in staat zou zijn.
Daarmee wordt m.i. toch wel een grens gepasseerd.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Dit is dus wat ik een tijdje terug verdedigde, o.a. met een citaat van Ryle. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=21&t=9622Tiberius schreef:3. Op bladzijde 98 geeft Murray aan, dat Spurgeon onderscheid maakt tussen algemene en bijzondere liefde. Spurgeon maakt dat duidelijk met de woorden: "Geliefden, de welwillende liefde van Jezus is uitgebreider dan Zijn omlijnde, verkiezende liefde (...) Deze liefde (zoals geopenbaard in Mattheüs 23:37) is niet de liefde die Hij zo luisterrijk laat schijnen over Zijn uitverkorenen, maar is toch ware liefde". De bijzondere liefde van God 'is niet voor alle mensen (...) Er is een verkiezende, onderscheidende en afscheidende liefde die Hij heeft voor een uitverkoren volk (...) en in deze liefde vindt de heilige werkelijk rust".
Dit vind ik theologisch gezien een mooi onderscheid.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Maar zijn de menselijke vermogens wel bepalend voor de vraag of een mens moet geloven? God heeft er recht op om geloofd en vertrouwd te worden. Dat was in het paradijs al zo: Hij had er recht op dat Adam en Eva Hem zouden geloven in plaats van de duivel en daar hadden ze toen ook het vermogen toe. Dat ze door hun ongehoorzaamheid en val dat vermogen kwijt zijn geraakt, wil nog niet zeggen dat Hij daarmee Zijn recht om geloofd te worden zou zijn kwijtgeraakt.Mijn derde bezwaar geldt het zogenaamde dogma van het "plichtmatig geloven". De door Murray als hypercalvinisten aangeduide Gill en Huntington wijzen dit dogma af: een ongelovige kan niet verplicht worden om te geloven, omdat hij die vermogens niet heeft
Markus 1:15 (en vele andere plaatsen): "bekeert u, en gelooft het Evangelie".Tiberius schreef:Mensen kunnen wel opgeroepen worden om te geloven, mensen zijn verplicht om God lief te hebben boven alles en hun naaste als zichzelf, dat wel. Maar verplichten om te geloven, dat vind ik nergens terug.
Dit is geen vrijblijvende oproep, maar dodelijke ernst.
Joh. 3:36 Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem.
Hier wordt een tegenstelling gegeven: ofwel geloof met daarbij het eeuwige leven, ofwel ongehoorzaamheid met daarbij de eeuwige dood. Geloof betekent dus gehoorzaamheid en daarmee is het ook een "verplichting". Want in de Bijbel betekent ongeloof ongehoorzaamheid (Hand. 14:2, Hand. 17:5, Rom. 10:16 en 21 enz.)
Zie ook de kanttekening bij Joh. 3:36
56) ongehoorzaam is,
Dat is, die naar zijn bevel in Hem niet gelooft, Rom. 1:5.
Helemaal mee eens.Jongere schreef:De prediking is echter iets unieks en veel meer. Het gaat buiten onze logische kaders, er kan zulke spanning in staan. Juist dat is wat ik bij Spurgeon tegenkom, het bewustzijn daarvan.
Daar is op zich ook niets mis mee. De spanning in de prediking is juist dat er gepreekt moet worden: "bekeert u en gelooft het Evangelie", in de actieve vorm dus, want zo staat het in de Bijbel. Alsof de mens het zelf kan. Dat de mens het in werkelijkheid helemaal niet zelf kan, is daarbij ook waar, maar dat is niet allesbepalend.Tiberius schreef:Terwijl bij "plichtmatig geloven" (althans zoals het in het onderhavige boekje wordt uitgelegd) inhoudt, dat die plicht op iedereen rust, ja het wordt haast gedreven, alsof een mens daartoe van zichzelf in staat zou zijn.
Het wonderlijke van de prediking is dat God geeft en werkt wat Hij met het bevel ook eist.
Laatst gewijzigd door elbert op 26 okt 2011, 10:59, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Iain Murray - Gods genade is voor iedereen
Dat weet ik, ja.Afgewezen schreef:Dit is dus wat ik een tijdje terug verdedigde, o.a. met een citaat van Ryle. http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic.php?f=21&t=9622Tiberius schreef:3. Op bladzijde 98 geeft Murray aan, dat Spurgeon onderscheid maakt tussen algemene en bijzondere liefde. Spurgeon maakt dat duidelijk met de woorden: "Geliefden, de welwillende liefde van Jezus is uitgebreider dan Zijn omlijnde, verkiezende liefde (...) Deze liefde (zoals geopenbaard in Mattheüs 23:37) is niet de liefde die Hij zo luisterrijk laat schijnen over Zijn uitverkorenen, maar is toch ware liefde". De bijzondere liefde van God 'is niet voor alle mensen (...) Er is een verkiezende, onderscheidende en afscheidende liefde die Hij heeft voor een uitverkoren volk (...) en in deze liefde vindt de heilige werkelijk rust".
Dit vind ik theologisch gezien een mooi onderscheid.