MarthaMartha schreef:Maar DIA, wie is nu de echte dan?
(en mag ik weten waar je dit stuk vandaan hebt?)
Dat is toch te lezen? Maar ik snap de vraag min of meer wel, want deze taal wordt bijna
niet meer verstaan.
De kinderlijke Godsvreze kenmerkt zich nooit door een brutalitaal of uit de hoogte spreken.
Maar dat zijn dingen die je ook wel iets moet aanvoelen. Deze zaken liggen vaak teer, en daar
moet je nooit overheen walsen.
De gave des onderscheids wordt niet voor niets een gave genoemd. Niet iedereen
verstaat dat meteen. Vooral in deze tijd niet meer.
Er zijn mensen die iedetreen die een beetje vroom kunnen praten uit de aard der liefde
erbij zetten.
Er zijn er ook, en ook uit de aard der liefde, die doorvragen. En proberen te peilien waar
de ziel gelegerd is.
Hier zie je dat Grietje wel peilt waar de ziel van Jan gelegerd is, terwijl Jan zich ergert,
maar wel bedekt, aan wat Grietje opmerkt.
Hier hebben we een kenmerk van wat niet het ware is: men wordt boos of geïrriteerd als
men aan hun "geloof" twijfelt...
Geheel anders zal een waar ontdekte ziel reageren. De Godsvreze is schuchter, niet
brutaal, en kan snel door de vijand snel omgestoten worden.
Niet het werk Gods op zich natuurlijk, want God staat wel voor Zijn eigen werk in,
en Hij zal het ook wel eens openbaren wat waar is en wat nabijkomend werk is.
Daarom is het ook zo belangrijk dat een levendgemaakte ziel gevoedt wordt.
En voeding is schaars in deze tijden. Daarvoor hebben we een ontdekkende en separerende
prediking nodig. Het is tot toetsing. Men wil altijd onderzocht zijn, is het waar?
Bedrieg ik me niet? David wilde ook onderzocht zijn: De rechtvaardige sla mij... Het zal
olie op mijn schedel wezen. Ontdekking kan soms wel eens hard lijken, maar ze is
zo noodzakelijk. En gewenst door degenen die zichzelf wat hebben leren kennen.
Zielen die een weinig ontdekt zijn aan de arglistigheid van zijn bestaan doorzien de
legering van de ziel van hun naaste wel eens. En een terechtwijzing zal bij een
nabijkomend werk irritatie, ongenoegen of boosheid verwekken.
Een bekend voorbeeld is dat een dominee eens een vrouw aansprak in een gemeente
waar hij pas een breroep van had aangenomen. De vrouw was niet zo ingenomen met de
nieuwe dominee: "Maar dominee, je neemt me niets af hoor!"
Nee, was het antwoord van ds., dat zal ik ook niet doen, want je hebt niets...
Die voelde dus goed de legering van die vrouw aan.
het is maar een voorbeeld van een onderscheiden kunnen luisteren en beoordelen.
Dat is vanzelf totaal anders als
VERoordelen. Maar dat zal ook wel duidelijk zijn, hoewel
ik dat hier op dit forum ook wel anders meegemaakt heb.
De taal der ouden mag dan wel eens irritatie oproepen, veel aangrijpender is dat de zaken
die in hun taal verwoord werden totaal niet meer verstaan worden.
Populair gezegd: daar heeft men in onze tijd geen 'antenne' meer voor...
Dit was dan zo kort als doenlijk een verklaring op een eenvoudige wijze geprobeerd
duidelijk te maken. Kent men dit niet, hoe zal men dan de oudvaders verstaan? en de
bevinding der heiligen? Men houd voor bevinding wat het niet is. En dan krijg je en soort
mystiek wat men een theorie of systeem kan noemen.
Er is soms sprake, je hoort dat wel eens. die en die zit met een vastgeroest systeem.
Dat is vaak het geval als men de bevindelijk gereformeerden op het oog heeft.
Men tracht iets te benoemen wat men zelf niet kent.. en dan gaat het mis.
Ik dwaal af, maar zo'n stukje geeft veel onderwijs. Ik zal nu maar stoppen, en hopen
dat het niet in het vlees van de vrome mens zal vallen, want dat is vanzelf niet
mijn bedoeling. Het is slechts bedoeld als een poging om een eenvoudig antwoord
op je vraag te geven.
