Simon van Cyrene

[refo]

Een andere fout is teveel op klanken af te gaan.

De zonden werden door één Lam weggedragen en niet door twee.
Hij is verwond, verbrijzeld en geslagen. Maar niet weggestuurd of weggelopen.

God doet de overtredingen van ons, maar omdat die verzoend ZIJN door hem en niet door ze weg te brengen. We gaan er vanuit dat die tweede bok wel zal sterven. Mogelijk: maar dan zullen zijn benen gemakkelijk gebroken worden.

Maar je kunt ook zeggen: die bok zwerft met de zonden van het volk op de rug door de woestijn. En vergeving krijgt hij er niet voor.

[Erasmiaan]

Een andere fout is teveel op klanken af te gaan.

De zonden werden door één Lam weggedragen en niet door twee.
Hij is verwond, verbrijzeld en geslagen. Maar niet weggestuurd of weggelopen.

God doet de overtredingen van ons, maar omdat die verzoend ZIJN door hem en niet door ze weg te brengen. We gaan er vanuit dat die tweede bok wel zal sterven. Mogelijk: maar dan zullen zijn benen gemakkelijk gebroken worden.

Maar je kunt ook zeggen: die bok zwerft met de zonden van het volk op de rug door de woestijn. En vergeving krijgt hij er niet voor.

Je hebt altijd mensen die tot in het oneindige allegoriseren. Ik heb jou je daar wel eens tegen zien afzetten. Helaas maak je jezelf daar nu ook schuldig aan.

[Marnix]

Klopt, maar Marcus gaf geen live verslag maar schreef de gebeurtenissen later op. En als Simon nou later tot geloof is gekomen zit daar wel weer die mooie symboliek in van je kruis opnemen en Hem volgen.

Ik weet niet of Simon later tot geloof is gekomen. Hij was de vader van Rufus en A... (?) en die waren vooraanstaande mannen in de christelijke kerk.

O.a. Kohlbrugge en Antonides geven er wel blijk van.

De Heere Jezus voelt de ganse zwaarte van Zijn last in haar ganse omvang. Hoewel Hij ook als het Lam vrijwillig ter slachtbank gaat, vrijwillig het kruis opgenomen heeft op Zijn schouders en Zijn verscheurde rug! Hij bezwijkt onder zulke zware last toen Hij de stad uit ging en wist: Ach, eens zullen zij nog hun kinderen uit honger slachten en nu bedenken zij niet, wat tot hun vrede dient! Hij zinkt ineen. Daar komt een man, een man van de akker, Simon van Cyrene; hem dwingen zij het kruis te dragen. Hij verzet zich echter, dit hout der schande op zijn rug te nemen, daartoe is hij te eerlijk. Maar zij dwingen hem. En de Heere gaat voor en hij draagt het kruis. (Lukas 23: 26).
Dat heeft hem geen schade veroorzaakt, het heeft ook zijn echtgenote en zijn kinderen geen schade gedaan, dat hij Christus’ smaad en schande op zich genomen heeft. Het zaad der rechtvaardigen wordt aangeschreven in het bundeltje der levenden en zal het aardrijk beërven. Hij is de vader van Alexander en Rufus (Markus 15: 21).
Alexander zou niet genoemd zijn, wanneer hij niet in de gemeente der heiligen goed aangeschreven was. En Rufus wordt uitdrukkelijk als een uitverkorene des Heeren genoemd. En diens moeder, de huisvrouw van Simon van Cyrene, noemt Paulus "zijn moeder" (Rom. 16: 13).

En zo wij hoger zien, alzo heeft het de Goddelijke Voorzienigheid en wijsheid beschikt, om aan de zieltogende Borg enige ademtocht te verlenen. En om in dit wedervaren van Simon van Cyréne, welke eerlijke man deze last van schande, Christus' kruis, werd opgelegd, af te beelden. Het wedervaren van Christus' volk wie Gods hand niet alleen meer onmiddellijk dikwijls veel kruis oplegt, maar ook toelaat en bestuurt, dat de boze wereld die Godzaligen als overdringt met het kruis van velerlei smaadheden, om Christus' wil, die zij de bozen niet zal opleggen. De blinde wereld meent hierdoor Gods volk ten spot te stellen. Maar God stelt hen er door tot een eeuwige gedachtenis, Ps. 112 : 6. En hun gedachtenis wordt een zegening, Spr. 10: 7. Zelfs over hun kinderen, gelijk aan deze Simon en zijn zonen met eer gedacht wordt in het Evangelie. Ook ziet men in Simon van Cyréne een voorbeeld van de lijdzaamheid der heiligen, want hoewel zij hem met geweld dwongen, om het kruis te dragen, heeft hij echter door des Heeren bijstand gesterkt zijnde, met geduld, zoals men uit de Heilige Schrift kan zien, dit smadelijk kruis achter Jezus gedragen. O hoe nodig is voor een Christen de lijdzaamheid onder het kruis! Zo iemand achter Mij wil komen (zegt de Heiland) die verloochene zichzelf en neme zijn kruis op zich en volge Mij na, of hij kan Mijn discipel niet zijn, Matth. 16 : 24, vergeleken met Lukas 9 : 23. Maar wat dierbare vertroosting en ondersteuning God verleent aan de geestelijke kruisdragers, daarvan spreken wij aan het slot van de toepassing.

Ik bedoelde niet te zeggen dat Simon van Cyrene niet tot geloof gekomen is. Volgens verschillende verklaarders had hij dat geloof al. Hij is dus niet later tot het geloof gekomen.
Ik ben het dus helemaal eens met de geciteerde citaten.[/quote]

Of dat zo is vraag ik me af. We lezen dat niet terug in de Bijbel, en het feit dat hij terug komt van zijn werk kan er ook op wijzen dat hij dat geloof niet had. Hij was er niet bij geweest, hij was blijkbaar gewoon aan het werk gegaan en kwam als "toevallige" voorbijganger / toeschouwer er in terecht en werd erbij betrokken.

Het verbaast me eigenlijk dat de zondebok zo gemakkelijk als beeld van Christus wordt genomen. Wie in Leviticus het hele stuk over de Verzoendag leest ziet toch zo dat dat beeld niet overeenkomt. Behalve dan dat de bok de zonden wegdraagt. Maar bij die bok vloeit geen bloed. En zonder bloed geen vergeving.

Het beeld klopt ook, maar je kan het niet los zien van die andere bok die werd gedood, net als je dat in het gebeuren zoals beschreven in Leviticus niet kan doen. Zonder dat de ene bok stierf kon de andere niet de woestijn in met de zonden voor het volk, er moest eerst betaald worden en dan werden de zonden weggedaan. En doordat er betaald was was het ondenkbaar dat God de zonden van het volk nog zou gedenken. Jezus Christus is de vervulling van het beeld van de 2 bokken. Ga je dat loskoppelen en het op de ene of de andere bok toepassen, dan gaat er iets gigantisch mis. Maar Jezus stierf zoals de eerste bok voor de zonden van het volk en betaalde met zijn bloed, en zoals de 2e bok worden de zonden van Gods volk door Hem gedragen en weggedaan zodat God er niet meer aan denkt en ons veroordeelt.

[albion]

Mattheüs:

Van Cyrene. Daar woonden vele Joden als blijkt uit Hand. 2:10, en deze man was ook een Jood, gelijk zijn naam wijst; daar was zelfs te Jeruzalem een synagoge van Cyreensche Joden (Hand 6:9). Zo dat, al was hij geboortig van Cyrene, hij kan op deze tijd wel hier gewoond hebben, en sommigen van die waren bekeerd tot het geloof van Christus; want onder degenen, die door den dood van Stefanus verstrooid werden, waren ook Cyreensche (Hand. 9:19, 20). Het is zeer waarschijnlijk, dat deze man een begunstiger van Christus is geweest, en daarom gedwongen zijn kruis te helpen dragen; want hij was de vader van Alexander en RUfus, twee vooraanstaande mannen onder de eerste Christenen.

Markus 15.

Komende van den akker: Van enig vlek daar dichtbij, volgens de Syrische en Latijnse vertaling; of uit het veld, gelijk de Perziaanse en Ethiopische lezen: hij kan om enige bezigheid op het land geweest zijn; of, naar de gissing van Dr. Lightfoot, om hout van daar te halen, dat geoorloofd was op een feestdag, doch met zekere bepaling, volgens de Joodse regel, welke luidt: zij mogen hout uit het veld brengen (dat is, op een feestdag gelijk deze was), van dat 't welk bijeen gezameld is, en uit een plaats die omheind, en zelfs ook die daar buiten is; wat is een omheinde plaats? Die nabij een stad is; de woorden van R.Judah, R. Jose zegt, waarin zij door een deur ingaan. Volgens de uitleggers moest het hout wezen dat bij elkaar verzameld was, dat niet in het open veld lag, maar in een omheinde plaats, en die dicht bij de stad was, en tenminste binnen tweeduizend ellen, of een sabbatsreize.

De vader van Alexander en Rufus. Mensen die zeer bekend waren in de tijd, toen Markus zijn Evangelie schreef, en waarschijnlijk uitmuntende mannen onder de Christenen; van Alexander wordt gewag gemaakt: Hand. 19:33; van Rufus Rom. 16:13, welke sommigen menen dezelfden te wezen als hier; maar dat is niet zeker.