Ik heb met aandacht verschillende discussies gevolgd en kom tot de conclusie, dat één van de kenmerken in de reformatorische gezindte in ieder geval cultuurmijdend gedrag is. Ik heb van mijn ouders ongeveer een jaar geleden een boekje gekregen van ds. Meeuwse waarin allerlei cultuuruitingen min of meer worden verboden. In ieder geval wordt er op zijn zachtst gezegd ernstig tegen gewaarschuwd.

Zouden wij als christenen juist de cultuur niet moeten "kerstenen". Volgens mij moeten we in dit opzicht juist progressief en niet conservatief zijn. Als je werkelijk beseft dat God oneindig creatief is geweest alleen al in de Schepping, en wij in dat opzicht Hem gelijkvormig zijn, dan verbaast het mij zeer dat (reformatorische) christenen zo gauw weglopen van kunstuitingen en er zelf nagenoeg niets tegenover stellen.

In de tabernakel en tempeldienst werd zeer veel kunst ingezet. God zalfde Bezaleel en Aholiab er zelfs speciaal voor. Waarom dan nu zo sober? In de Bijbel lezen we letterlijk dat mensen uitzinnig raakten voor God (David) en samen de polonaise(rijdans) hielden. Ik zie het bij ons nog niet gebeuren terwijl er alle reden is om uitzinnig van vreugde te zijn voor de grote genade die God ons nog steeds geeft.

Mijn vraag is simpelweg de volgende. Heeft dit soms te maken met de geestelijke taal die mensen van huisuit meekrijgen? Dat is er vooral één van ingetogenheid en misschien zelfs wel stilte. Daarom wordt er geageerd tegen bijna iedere vorm van kunst in en buiten de kerk. Zie ik het verkeerd, of is dit gewoon een feit. Mis jij misschien zelf ook wel eens iets op dit vlak?

Niet alleen de cultuur wordt gemeden. De reformatorische gezindte is alles gaan mijden.

Met alles wat niet bij ons hoort bemoeien we ons niet meer.
Ik zeg 'meer', want alzo is het van den beginne niet geweest.

Ik denk dat je het aardig mooi verwoord Theoloog. Het heeft voor een groot deel met opvoeding en cultuur te maken. Ik heb overigens de laatste keuze gekozen.

Wel grappig dat datgene wat in de 10 woorden precies genoemd wordt als verboden geen enkele stem krijgt.

Om te beginnen: we rekenen ons tot de kerken van de reformatie. Als reactie op de overdaad aan uiterlijkheden van de roomsen hebben de reformatoren daar flink de bezem doorheen gehaald, Calvijn wat rigoureuzer dan Luther. Ik denk dat bij Calvijn en zijn volgelingen het spreekwoordelijke kind met het badwater is weggegooid, kortom dat er in de liturgie en in de kerkinrichting ook zaken zijn uitgebannen waar niks mis mee is en die een grote kunstzinnige waarde kunnen vertegenwoordigen, die volstrekt tot eer van God kunnen zijn.

Maar de afgescheiden kerken voelen zich in de regel veel méér verwant met de nadere reformatie, en -in het verlengde daarvan- met het gezelschapsleven. De wereldmijding die daar werd gepropageerd, leidde rechtstreeks tot de cultuurmijding die je signaleert. Met alle gevolgen van dien. Het bezoeken van concerten, voorstellingen, exposities en andere kunstuitingen was lange tijd verboden. Daar hóórde je niet. En dus werd er ook geen kennis opgebouwd waarmee je kunst van kitsch leert onderscheiden, er werd geen referentiekader opgebouwd waaraan men kunstuitingen kan toetsen.

Als dan in de 20e eeuw diverse kunstvormen toch bereikbaar worden voor het bevindelijk gereformeerde publiek, dan zijn het vooral de publiekgerichte vormen die scoren: alles wat direct aanspreekt, waar je geen kennis voor nodig hebt, wat meteen herkenbaar is en wat eventjes amuseert, dat slaat aan bij het (Wegwijs)publiek. Begrijpelijk gezien de historische achtergrond, maar wel jammer. Want juist de kunst die z’n geheim niet bij de eerste oogopslag al prijs geeft, waar je even over na moet denken, die je misschien nóg een keer moet zien of horen en wellicht zelfs daarna nóg wel een paar keer, die kunst blijft boeien, daar raak je niet op uitgekeken of uitgeluisterd.

Je argument rond Bezalëel en Aholiab heb ik ook vaak opgevoerd. Ik ben ervan overtuigd dat die mannen fantastisch werk hebben gemaakt – en dat de meeste tempelbezoekers daar weinig oog voor hadden. Maar dat deed niet terzake: het was voor de eredienst, en dus moest het vakwerk zijn. Helaas, die tijden zijn voorbij. In onze populistische maatschappij is de vox populi meteen ook de vox dei. Wat bij het grote publiek niet scoort, dat wordt tegenwoordig als “linkse hobby” geclassificeerd.
De enige kans om dit ooit te veranderen, is via de jeugd. Als de kinderen van meet af aan goed kunstonderwijs krijgen, weer oog en oor krijgen voor wat wérkelijk niveau en kwaliteit heeft, dan zal dat op den duur kunnen resulteren in een klimaat waarin ook reformatorische christenen op een goede manier met kunst omgaan. Ik vrees dat ik dat niet meer ga meemaken…

theoloog schreef:Ik heb met aandacht verschillende discussies gevolgd en kom tot de conclusie, dat één van de kenmerken in de reformatorische gezindte in ieder geval cultuurmijdend gedrag is. Ik heb van mijn ouders ongeveer een jaar geleden een boekje gekregen van ds. Meeuwse waarin allerlei cultuuruitingen min of meer worden verboden. In ieder geval wordt er op zijn zachtst gezegd ernstig tegen gewaarschuwd.

Zouden wij als christenen juist de cultuur niet moeten "kerstenen". Volgens mij moeten we in dit opzicht juist progressief en niet conservatief zijn. Als je werkelijk beseft dat God oneindig creatief is geweest alleen al in de Schepping, en wij in dat opzicht Hem gelijkvormig zijn, dan verbaast het mij zeer dat (reformatorische) christenen zo gauw weglopen van kunstuitingen en er zelf nagenoeg niets tegenover stellen.

In de tabernakel en tempeldienst werd zeer veel kunst ingezet. God zalfde Bezaleel en Aholiab er zelfs speciaal voor. Waarom dan nu zo sober? In de Bijbel lezen we letterlijk dat mensen uitzinnig raakten voor God (David) en samen de polonaise(rijdans) hielden. Ik zie het bij ons nog niet gebeuren terwijl er alle reden is om uitzinnig van vreugde te zijn voor de grote genade die God ons nog steeds geeft.

Mijn vraag is simpelweg de volgende. Heeft dit soms te maken met de geestelijke taal die mensen van huisuit meekrijgen? Dat is er vooral één van ingetogenheid en misschien zelfs wel stilte. Daarom wordt er geageerd tegen bijna iedere vorm van kunst in en buiten de kerk. Zie ik het verkeerd, of is dit gewoon een feit. Mis jij misschien zelf ook wel eens iets op dit vlak?

Paulus roept op Hem niet naar het lichaam, maar naar de Geest te herdenken.
Zeker de OT tijd kenmerkte zich door rijkdom van Abraham etc, Wij moeten juist deze rijkdom delen, want wij zijn geestelijk zaad.
Onze zegeningen zijn ook van geestelijke aard, denk ik.
Jezus was joods en hield zich geheel aan de wet(pijpekrullen als bakkebaarden?), Hij zag er bovendien niet uit als een knappe verschijning en was ziekelijk.De meeste kruisbeelden, portretten en voorstellingen van Jezus zijn dus volledig in strijd met elke beschrijving van Hem die in het heilige Woord van God wordt gegeven! Ze geven een in alle opzichten onjuist beeld van de ware Jezus Christus.
Jezus' gezicht moet er verweerd en gebruind hebben uitgezien. Hij had geen vrouwelijk voorkomen en Zijn haar was kort als dat van een man. Hij had geen fijne, aristocratische trekken zoals de RKK Hem altijd afbeeldde, maar, zoals Hij Jesaja inspireerde Zijn menselijke verschijning te beschrijven:
Jesaja 53:2 … hij had gestalte noch luister, dat wij hem zouden hebben aangezien, noch gedaante, dat wij hem zouden hebben begeerd.
Het eerste schilderij wat daarmee overeen komt, moet nog geschilderd worden, denk ik.

refo schreef:Wel grappig dat datgene wat in de 10 woorden precies genoemd wordt als verboden geen enkele stem krijgt.

De Wet des HEEREN verbied geen beeldhouwkunst , alleen de aanbidding van beelden. "Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen"

huisman schreef:

refo schreef:Wel grappig dat datgene wat in de 10 woorden precies genoemd wordt als verboden geen enkele stem krijgt.

De Wet des HEEREN verbied geen beeldhouwkunst , alleen de aanbidding van beelden. "Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen"

Iets erg mooi vinden en bewonderen is ook een vorm van dienen.
Om je maar eens te bevredigen in je letterlijkheid

theoloog schreef:Ik heb met aandacht verschillende discussies gevolgd en kom tot de conclusie, dat één van de kenmerken in de reformatorische gezindte in ieder geval cultuurmijdend gedrag is. Ik heb van mijn ouders ongeveer een jaar geleden een boekje gekregen van ds. Meeuwse waarin allerlei cultuuruitingen min of meer worden verboden. In ieder geval wordt er op zijn zachtst gezegd ernstig tegen gewaarschuwd.

Zouden wij als christenen juist de cultuur niet moeten "kerstenen". Volgens mij moeten we in dit opzicht juist progressief en niet conservatief zijn. Als je werkelijk beseft dat God oneindig creatief is geweest alleen al in de Schepping, en wij in dat opzicht Hem gelijkvormig zijn, dan verbaast het mij zeer dat (reformatorische) christenen zo gauw weglopen van kunstuitingen en er zelf nagenoeg niets tegenover stellen.

In de tabernakel en tempeldienst werd zeer veel kunst ingezet. God zalfde Bezaleel en Aholiab er zelfs speciaal voor. Waarom dan nu zo sober? In de Bijbel lezen we letterlijk dat mensen uitzinnig raakten voor God (David) en samen de polonaise(rijdans) hielden. Ik zie het bij ons nog niet gebeuren terwijl er alle reden is om uitzinnig van vreugde te zijn voor de grote genade die God ons nog steeds geeft.

Mijn vraag is simpelweg de volgende. Heeft dit soms te maken met de geestelijke taal die mensen van huisuit meekrijgen? Dat is er vooral één van ingetogenheid en misschien zelfs wel stilte. Daarom wordt er geageerd tegen bijna iedere vorm van kunst in en buiten de kerk. Zie ik het verkeerd, of is dit gewoon een feit. Mis jij misschien zelf ook wel eens iets op dit vlak?

Ik ben niet zo voor dat woord ''verbieden''.
Alles is geoorloofd, schrijft de apostel, maar niet alles is nuttig.
Als het werkelijk tot eer van God gedaan wordt, lijkt het me geen probleem, hoewel ik toch denk dat het beter is, om ipv dit soort 'offers', wat meer barmhartigheid en vriendelijkheid uit te stralen naar anderen, dat doet Hem meer genoegen, denk ik.

refo schreef:Wel grappig dat datgene wat in de 10 woorden precies genoemd wordt als verboden geen enkele stem krijgt.

Welke uit het rijtje wordt in de Decaloog verboden dan?

Fer3107 schreef:

refo schreef:Wel grappig dat datgene wat in de 10 woorden precies genoemd wordt als verboden geen enkele stem krijgt.

Welke uit het rijtje wordt in de Decaloog verboden dan?

Ik denk dat Refo degene bedoelt die nog geen stemmen heeft.

Tiberius schreef:

Fer3107 schreef:

refo schreef:Wel grappig dat datgene wat in de 10 woorden precies genoemd wordt als verboden geen enkele stem krijgt.

Welke uit het rijtje wordt in de Decaloog verboden dan?

Ik denk dat Refo degene bedoelt die nog geen stemmen heeft.

Die zal Refo vast niet bedoelen want de Heere verbiedt alleen het maken van beelden om die te aanbidden. Het maken van beelden als kunstuiting wordt niet verboden, maar wordt zelfs in de tempel gebruikt. Denk aan de cherubs van olijfwilligen hout van maar liefst vijf meter breed en vijf meter hoog.

Precies. In de 10 geboden wordt dan ook geen onderscheid gemaakt tussen afbeeldingen van wat in de hemel is, op de aarde en in het water. Je mag die beelden allemaal niet maken om je er voor te buigen en ze te dienen. Dat wil dus niet zeggen dat we helemaal geen beelden mogen maken. Nou ben ik tegenstander van het afbeelden van God omdat we Hem niet kunnen afbeelden, niemand heeft ooit God gezien. Ik ben net als de Bijbel niet tegen het afbeelden van mensen en dieren (mits die niet worden aanbeden en gediend) en dat geldt dan ook voor een afbeelding van Jezus zoals Hij, in de gedaante van een men, op aarde was. Mits men de afbeeldingen niet aanbidt en daarvoor knielt.

Ik heb gestemd dat ze allen geoorloofd zijn. Dat is binnen de Bijbelse grenzen.

Dans zien we in de Bijbel terug en is niet per definitie verkeerd. Verkeerd dansen kan wel.
Beeldhouwkunst is niet verkeerd, mits we niet voor de beelden knielen en ze aanbidden.
Drama is niet per definitie verkeerd. Kan het wel zijn.
Muziek met moderne (en niet moderne) instrumenten is niet per definitie verkeerd. Kan dat wel zijn.
Het afbeelden van Jezus als mens wordt niet verboden in de Bijbel, mits we er niet voor buigen en Hem dienen.
Bloemen in de kerk zijn niet per definitie verkeerd, schilderijen ook niet.
Enz.

Ik heb enkel gestemd op het afbeelden van Jezus in welke vorm dan ook.
Dit niet echt omdat dat principieel mijn standpunt is maar meer omdat ik niet goed weet wat ik aan moet met beeldjes van een kruis met Jezus eraan, met gewone afbeeldingen van Jezus in zijn omwandeling op aarde of met bijvoorbeeld een film als The Passion of the Christ.

En een tekening van Hem in de kinderbijbel?