Waar zegt de HSV dat?Erasmiaan schreef:Precies. Dus de HSV kan nooit zeggen dat met deze vertaling de grondtekst pas recht wordt gedaan, of dat deze vertaling beter is.
Dit was de insteek van Willem in deze discussie. Een predikant had gezegd dat de HSV hier beter had vertaald.Jongere schreef:Waar zegt de HSV dat?Erasmiaan schreef:Precies. Dus de HSV kan nooit zeggen dat met deze vertaling de grondtekst pas recht wordt gedaan, of dat deze vertaling beter is.
Ik vind dit een beetje flauwe toon in de discussie. We zijn niet bezig aan een welles-nietes spelletje met voor- en tegenstanders, toch?
Dat zei/vroeg willem niet helemaalErasmiaan schreef:Dit was de insteek van Willem in deze discussie. Een predikant had gezegd dat de HSV hier beter had vertaald.Jongere schreef:Waar zegt de HSV dat?Erasmiaan schreef:Precies. Dus de HSV kan nooit zeggen dat met deze vertaling de grondtekst pas recht wordt gedaan, of dat deze vertaling beter is.
Ik vind dit een beetje flauwe toon in de discussie. We zijn niet bezig aan een welles-nietes spelletje met voor- en tegenstanders, toch?
Willem schreef:In Lukas 18 vs 13 staat:
SV: "En de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God! wees mij zondaar genadig!"
HSV: "En de tollenaar bleef op een afstand staan en wilde ook zelfs zijn ogen niet naar de hemel opheffen, maar sloeg op zijn borst en zei: O God, wees mij, de zondaar, genadig."
Gisteren van iemand gehoord dat de HSV dit beter vertaalt heeft dan de SV. Het gaat dan om het lidwoord bij "de zondaar" wat in de SV niet voorkomt.
Is dit correct vertaalt?
Auto schreef:Dat zei/vroeg willem niet helemaalErasmiaan schreef:Dit was de insteek van Willem in deze discussie. Een predikant had gezegd dat de HSV hier beter had vertaald.Jongere schreef:Waar zegt de HSV dat?Erasmiaan schreef:Precies. Dus de HSV kan nooit zeggen dat met deze vertaling de grondtekst pas recht wordt gedaan, of dat deze vertaling beter is.
Ik vind dit een beetje flauwe toon in de discussie. We zijn niet bezig aan een welles-nietes spelletje met voor- en tegenstanders, toch?
Willem schreef:In Lukas 18 vs 13 staat:
SV: "En de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God! wees mij zondaar genadig!"
HSV: "En de tollenaar bleef op een afstand staan en wilde ook zelfs zijn ogen niet naar de hemel opheffen, maar sloeg op zijn borst en zei: O God, wees mij, de zondaar, genadig."
Gisteren van iemand gehoord dat de HSV dit beter vertaalt heeft dan de SV. Het gaat dan om het lidwoord bij "de zondaar" wat in de SV niet voorkomt.
Is dit correct vertaalt?
Willem schreef:Ter informatie, de HHK Predikant die onlangs in een preek het hierover had stelde dat hij heel veel moeite had met de HSV maar meende, ere wie ere toekomt, dat de HSV dit toch beter had vertaalt omdat elke gelovige zich zou leren kennen als "DE zondaar", als de grootste van allemaal.
Je hebt gelijk, die had ik niet gezien.Erasmiaan schreef:[Willem schreef:Ter informatie, de HHK Predikant die onlangs in een preek het hierover had stelde dat hij heel veel moeite had met de HSV maar meende, ere wie ere toekomt, dat de HSV dit toch beter had vertaalt omdat elke gelovige zich zou leren kennen als "DE zondaar", als de grootste van allemaal.
In het boek "Onversneden Christendom" vertelt C.S. Lewis in een van de eerste hoofdstukken - Door de beeldspraak dat iedereen altijd een persoonlijke boodschap krijgt -het grote belang van wat "wij persoonlijk" doen met deze boodschap. De boodschap die tot onze buren komt kunnen wij niet zien. We kunnen hoogstens uit de Schrift weten dat velen een soortgelijke boodschap krijgen of hebben gekregen. Maar specifieke kennis over verschillende bijbelvertalingen etc. kan wel eens heel persoonlijk zijn. En dan schept het "weten" een verantwoordelijkheid t.o.v. wat we er mee doen.Zonderling schreef:Overigens ben ik ook mild als het gaat om andere vertalingen in die zin dat ik geloof dat ook andere vertalingen door God gebruikt worden. Maar dat betekent nog niet dat het geen verschil maakt wat WIJ gebruiken.
Ik weet of ik je goed begrijp, je taal is nogal cryptisch, maar het lezen van de HSV leidt in ieder geval tot meer 'weten'.Willem schreef:In het boek "Onversneden Christendom" vertelt C.S. Lewis in een van de eerste hoofdstukken - Door de beeldspraak dat iedereen altijd een persoonlijke boodschap krijgt -het grote belang van wat "wij persoonlijk" doen met deze boodschap. De boodschap die tot onze buren komt kunnen wij niet zien. We kunnen hoogstens uit de Schrift weten dat velen een soortgelijke boodschap krijgen of hebben gekregen. Maar specifieke kennis over verschillende bijbelvertalingen etc. kan wel eens heel persoonlijk zijn. En dan schept het "weten" een verantwoordelijkheid t.o.v. wat we er mee doen.Zonderling schreef:Overigens ben ik ook mild als het gaat om andere vertalingen in die zin dat ik geloof dat ook andere vertalingen door God gebruikt worden. Maar dat betekent nog niet dat het geen verschil maakt wat WIJ gebruiken.
... en ik ben het er eigenlijk wel mee eens.Dit haalde ik van internet, (M.J. Schuurman)
Weggegroeid
Deze kritiek op de initiatiefnemers zegt veel over de manier waarop de GBS tegen de Statenvertaling aankijkt. De Statenvertaling is een vertaling door God Zelf aan Nederland gegeven. De vertalers waren ook godvrezende mannen.
Dat de Statenvertaling niet meer begrepen wordt, komt onder andere door dat 50 jaar geleden de secularisatie is begonnen: het Nederlandse volk is weg gegroeid van de Statenvertaling. (Expliciet wordt het niet gezegd, maar je zou bijna gaan denken dat de Nieuwe Vertaling van 1951 een factor was die de secularisatie bevorderde.) Dat de Statenvertaling niet meer begrepen wordt, ligt niet aan de vertaling zelf. Bovendien, de HEERE heeft in de Bijbel geen gemakkelijk Boek gegeven. Het is een illusie om te denken dat een Bijbel zo maar begrijpelijk is. De voornaamste hindernis is niet de taal, maar het eigen zondaarshart dat God en Zijn Woord en Wet niet wil kennen.
Toch ontkomt de GBS er niet aan toe te geven dat de Statenvertaling ook daadwerkelijk moeilijk is. ‘Wie een beetje zijn mensen kent, weet dat er een taalbarrière is tussen de Statenvertaling en … – nu hebben we het nog maar niet over buitenkerkelijken, neen, nu denken we aan onze eigen gezinnen. Leg het oor maar eens te luisteren, als in onze jonge gezinnen vader na het eten een hoofdstuk voorleest…’
In de brochure wordt aangegeven dat de moeilijkheid niet alleen te maken heeft met verouderde woorden, maar vooral ook met ingewikkelde formuleringen van de zinnen. Het vervangen van ouderwetse woorden is in mijn ogen dan niet een afdoende remedie.
Bevindelijk
Waarom houdt de GBS dan vast aan deze vertaling? Omdat deze vertaling de meest letterlijke en de meest betrouwbare vertaling is? Op die stelling valt nogal wat af te dingen. Ondanks de geleerden die steeds geciteerd worden vanwege hun lof voor de Statenvertaling. Neem het voorbeeld panim, dat L.M.P. Scholten gebruikt. Dat wordt in de Statenvertaling bijna altijd letterlijk met gezicht vertaald. Dit woord heeft echter een scala aan betekenissen, die niet allemaal door ‘(aan)gezicht’ weergegeven kunnen worden. In veel gevallen wordt het woord zelfs als een voorzetsel gebruikt. Een letterlijke vertaling slaat de plank mis. Wie op deze manier vertaalt, zou ook in puriteinse geschriften constructies moeten opschrijven als leren bij hart in plaats van uit het hoofd leren. Leren bij hart heeft immers een diepere lading dan uit het hoofd leren? In het bevindelijke leven gaat het toch om het hart en niet om het hoofd?
Een letterlijke vertaling hoeft nog niet de beste vertaling te zijn. Omdat dat argument niet steekhoudend is, kan de betrouwbaarheid van de vertaling niet als argument dienen om vast te houden aan de GBS-Bijbel.
Twee kritiekpunten op de HSV laten de diepste drijfveren van de GBS zien. (1) De GBS verwijt de HSV een taalkloof met de belijdenisgeschriften, de Oude Berijming en de bevindelijke geschriften door veroorzaakt. (2) De GBS verwijt de HSV dat de band met de Synode van Dordrecht (1618-1619) losgelaten wordt. Het besluit tot deze vertaling werd immers genomen op die synode? De Statenvertaling is niet alleen door godvrezende mannen vertaald, maar wortelt ook in de strijd tegen het remonstrantisme. Dat verzet tegen het remonstrantisme wordt weggelaten. Als argument gebruikt Scholten Exodus 32:33. De GBS-Bijbel heeft hier ‘Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die aan Mij zondigt.’ De HSV heeft hier: ‘Wie tegen Mij zondigt, zal Ik uit Mijn boek schrappen.’ Scholten voert niet een taalkundig argument aan, maar een theologisch argument: de HEERE kan degenen die Hij in het boek des levens geschreven heeft, niet schrappen. Daarom moet er sprake zijn van een irrealis. Dat is echter een merkwaardige exegese en een dubieuze Schriftvisie. Een irrealis haalt de spanning uit Ex. 32-34. Een theologisch argument dat de doorslag geeft in de vertaling boven een argument uit de narratieve exegese geeft aan dat de eigen theologie boven de Schrift staat.
Deze kritiekpunten laat zien dat het de GBS te doen is om een bevindelijke Bijbel (en niet om een goede weergave van de grondtekst). Om vast te houden aan deze bevindelijke Bijbel wordt naar de waarde van de Statenvertaling toe geredeneerd en de moeilijkheden met de taal worden overruled.
Dat had ik ook niet verwacht.Zonderling schreef:Ik niet.
Ik heb het nog even nagelezen, maar ik vind niet dat de auteur een karikatuur maakt.3. De auteur maakt daarnaast een karikatuur van wat de heer Scholten opgemerkt heeft over de tekst in Exodus. Deze meneer zou eens wat beter moeten lezen wat de heer Scholten werkelijk hierover geschreven heeft. Het is een bekende strategie om eerst een karikatuur te maken van je tegenstander en dan die karikatuur te gaan bestrijden. Deze methode vinden we veelvuldig in de politiek, maar helaas ook in kerk- en Bijbelstrijd.
Scholtens kritiek richt zich uiteindelijk dus op het ontbreken van een voetnoot.We zien dus dat er hier twee vertaalmogelijkheden zijn om recht te doen aan wat er staat en tegelijk in harmonie met het ganse Schriftgetuigenis aangaande het boek des levens te blijven. Een afweging tussen beide is niet eenvoudig. Maar kiest men voor Calvijn, dan zou men op zijn minst ook de uitleg van Calvijn erbij moeten geven. Dit te meer omdat de HSV veel werkt met voetnoten, waarin toegelicht wordt waarom men tot een bepaalde vertaalbeslissing is gekomen. Zulk een voetnoot wordt hier gemist en daarmee is de vertaling van de HSV bepaald een inhoudelijke theologische verzwakking.
