-DIA- schreef:

Zita schreef:

Geytenbeekje schreef:Nee maar als ik jou zo hoor.
Gangen van Gods volk enzo.
Niet echt typisch iets voor PKN

Misschien heb ik iets gemist, maar waarom denk je dat RH in de PKN zit?

Ik herinner me alleen dat hij/zij zich verwant voelde met de kring rond "het gekrookte riet". Dat was in de Nederlandse Hervormde Kerk. Ik heb daarop gezegd dat ik mij ook verbonden voelde aan verschillende voorgangers uit die denominatie.

Ja dat meende ik mij ook te herrinneren.

Geytenbeekje schreef:

-DIA- schreef:

Zita schreef:

Geytenbeekje schreef:Nee maar als ik jou zo hoor.
Gangen van Gods volk enzo.
Niet echt typisch iets voor PKN

Misschien heb ik iets gemist, maar waarom denk je dat RH in de PKN zit?

Ik herinner me alleen dat hij/zij zich verwant voelde met de kring rond "het gekrookte riet". Dat was in de Nederlandse Hervormde Kerk. Ik heb daarop gezegd dat ik mij ook verbonden voelde aan verschillende voorgangers uit die denominatie.

Ja dat meende ik mij ook te herrinneren.

Dat was niet Rh1990 maar Heidelberger.

Klavart schreef:

Geytenbeekje schreef:

-DIA- schreef: Ik herinner me alleen dat hij/zij zich verwant voelde met de kring rond "het gekrookte riet". Dat was in de Nederlandse Hervormde Kerk. Ik heb daarop gezegd dat ik mij ook verbonden voelde aan verschillende voorgangers uit die denominatie.

Ja dat meende ik mij ook te herrinneren.

Dat was niet Rh1990 maar Heidelberger.

U hebt gelijk.

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27 ... nadeleven/

Eerlijk antwoord door ds

Wordt zo nog uitgelegd door meerdere ds in de GG?
Dit antwoord is een bijbels antwoord lijkt mij.

Inderdaad, ik vermoed dat ik inderdaad verward ben. Met iemand anders dan.

Heidelberger schreef:Inderdaad, ik vermoed dat ik inderdaad verward ben. Met iemand anders dan.

Hoe vond je de overgang Gekr- Riet naar PKN ?
Het kan zijn dat de prediking vrijwel hetzelfde is...

En wat Gods oordeel billijken betreft, ook dat vinden we in de Bijbel terug en heb ik dus altijd geleerd. Maar ik heb mij verzet tegen de gedachte dat dit buigen onder Gods oordeel over de zonden zo ver moet gaan, dat de zondaar Gods’ recht meer moet liefhebben dan zijn eigen zaligheid en bereid moet zijn om voor Gods eer verdoemd te worden. Er leven op dit gebied afwijkingen van de Schrift. Zulke eisen stellen aan een ziel brengt ook ontzettend veel ellende, duisternis en verwarring teweeg. Kortom, mijn doel is om bevindingen te preken die met de Bijbel overeenstemmen en niet allerlei gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten.

Ik kan er redelijk in meekomen, maar bovenstaande alinea vraagt toch om toelichting.
Ik vermoedt dat hij hier op de rechtvaardiging in de vierschaar duidt. Hierin wordt de mens vrijgesproken van schuld en straf. Staan we hiervoor dan kan er geen ware rust zijn, ook al zouden veel van de Christus ontvangen hebben, dan gaat het nog om de zaak: Zo dan, die in Christus Jezus is, die is een nieuw schepsel, en dan is het oude voorbijgegaan, en niet voor die tijd al heeft zich een omkering in het leven plaatsgevonden, en men is niet in Christus Jezus, dan staat zo'n mens er bij de nadere ontdekking toch buiten. En we kennen allemaal wel het gezegde: Wie er nooit buiten kwam te staan kan er ook nooit in gezet worden. En ook: Weldaden van Jezus, meer de Persoon niet te kennen. Dat is toch de praktijk? Ik bedoel hiermee geen gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten. Apollos was een leraar, machtig in de Schriften, een van God geleerde, maar hij wist nog niet wie de Heilige Geest was, ofwel hij kende Hem niet in Zijn Persoon.

-DIA- schreef:En wat Gods oordeel billijken betreft, ook dat vinden we in de Bijbel terug en heb ik dus altijd geleerd. Maar ik heb mij verzet tegen de gedachte dat dit buigen onder Gods oordeel over de zonden zo ver moet gaan, dat de zondaar Gods’ recht meer moet liefhebben dan zijn eigen zaligheid en bereid moet zijn om voor Gods eer verdoemd te worden. Er leven op dit gebied afwijkingen van de Schrift. Zulke eisen stellen aan een ziel brengt ook ontzettend veel ellende, duisternis en verwarring teweeg. Kortom, mijn doel is om bevindingen te preken die met de Bijbel overeenstemmen en niet allerlei gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten.

Ik kan er redelijk in meekomen, maar bovenstaande alinea vraagt toch om toelichting.
Ik vermoedt dat hij hier op de rechtvaardiging in de vierschaar duidt. Hierin wordt de mens vrijgesproken van schuld en straf. Staan we hiervoor dan kan er geen ware rust zijn, ook al zouden veel van de Christus ontvangen hebben, dan gaat het nog om de zaak: Zo dan, die in Christus Jezus is, die is een nieuw schepsel, en dan is het oude voorbijgegaan, en niet voor die tijd al heeft zich een omkering in het leven plaatsgevonden, en men is niet in Christus Jezus, dan staat zo'n mens er bij de nadere ontdekking toch buiten. En we kennen allemaal wel het gezegde: Wie er nooit buiten kwam te staan kan er ook nooit in gezet worden. En ook: Weldaden van Jezus, maar de Persoon niet te kennen. Dat is toch de praktijk? Ik bedoel hiermee geen gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten. Apollos was een leraar, machtig in de Schriften, een van God geleerde, maar hij wist nog niet wie de Heilige Geest was, ofwel hij kende Hem niet in Zijn Persoon.

Beste DIA, hoe kun je wel de weldaden van Christus, maar niet Christus Zelf kennen?
In de Heidelbergse Catechismus is de volgorde altijd: Christus en al Zijn weldaden. Dat is een eenheid. Dat mogen wij niet scheiden.
Als je Christus als Persoon niet kent, ken je ook Zijn weldaden niet. Maar het is onmogelijk om Zijn weldaden zaligmakend te kennen, maar Zijn Persoon niet.

Luther schreef:

-DIA- schreef:En wat Gods oordeel billijken betreft, ook dat vinden we in de Bijbel terug en heb ik dus altijd geleerd. Maar ik heb mij verzet tegen de gedachte dat dit buigen onder Gods oordeel over de zonden zo ver moet gaan, dat de zondaar Gods’ recht meer moet liefhebben dan zijn eigen zaligheid en bereid moet zijn om voor Gods eer verdoemd te worden. Er leven op dit gebied afwijkingen van de Schrift. Zulke eisen stellen aan een ziel brengt ook ontzettend veel ellende, duisternis en verwarring teweeg. Kortom, mijn doel is om bevindingen te preken die met de Bijbel overeenstemmen en niet allerlei gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten.

Ik kan er redelijk in meekomen, maar bovenstaande alinea vraagt toch om toelichting.
Ik vermoedt dat hij hier op de rechtvaardiging in de vierschaar duidt. Hierin wordt de mens vrijgesproken van schuld en straf. Staan we hiervoor dan kan er geen ware rust zijn, ook al zouden veel van de Christus ontvangen hebben, dan gaat het nog om de zaak: Zo dan, die in Christus Jezus is, die is een nieuw schepsel, en dan is het oude voorbijgegaan, en niet voor die tijd al heeft zich een omkering in het leven plaatsgevonden, en men is niet in Christus Jezus, dan staat zo'n mens er bij de nadere ontdekking toch buiten. En we kennen allemaal wel het gezegde: Wie er nooit buiten kwam te staan kan er ook nooit in gezet worden. En ook: Weldaden van Jezus, maar de Persoon niet te kennen. Dat is toch de praktijk? Ik bedoel hiermee geen gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten. Apollos was een leraar, machtig in de Schriften, een van God geleerde, maar hij wist nog niet wie de Heilige Geest was, ofwel hij kende Hem niet in Zijn Persoon.

Beste DIA, hoe kun je wel de weldaden van Christus, maar niet Christus Zelf kennen?
In de Heidelbergse Catechismus is de volgorde altijd: Christus en al Zijn weldaden. Dat is een eenheid. Dat mogen wij niet scheiden.
Als je Christus als Persoon niet kent, ken je ook Zijn weldaden niet. Maar het is onmogelijk om Zijn weldaden zaligmakend te kennen, maar Zijn Persoon niet.

Zo hebben wij het altijd geleerd op catechisatie en in de kerk. Ik bedoel ook niet zoals u het uitdrukt. Dan zou het inderdaad vreemd overkomen.

@Samanti
Beter laat dan nooit. Nog je vraag over Spurgeon. Ik mis een bepaalde diepgang die ik bij Philpot wel lees en ik zal eerlijk zijn soms vind ik Spurgeon gewoon droog en saai, het blijft dan alleen bij exegese, wat zeker heel leerzaam en mooi kan zijn maar de toepassing mis ik kan. Maar ik ga zeker de aangeraden preken eens lezen.

-DIA- schreef:En wat Gods oordeel billijken betreft, ook dat vinden we in de Bijbel terug en heb ik dus altijd geleerd. Maar ik heb mij verzet tegen de gedachte dat dit buigen onder Gods oordeel over de zonden zo ver moet gaan, dat de zondaar Gods’ recht meer moet liefhebben dan zijn eigen zaligheid en bereid moet zijn om voor Gods eer verdoemd te worden. Er leven op dit gebied afwijkingen van de Schrift. Zulke eisen stellen aan een ziel brengt ook ontzettend veel ellende, duisternis en verwarring teweeg. Kortom, mijn doel is om bevindingen te preken die met de Bijbel overeenstemmen en niet allerlei gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten.

Ik kan er redelijk in meekomen, maar bovenstaande alinea vraagt toch om toelichting.
Ik vermoedt dat hij hier op de rechtvaardiging in de vierschaar duidt. Hierin wordt de mens vrijgesproken van schuld en straf. Staan we hiervoor dan kan er geen ware rust zijn, ook al zouden veel van de Christus ontvangen hebben, dan gaat het nog om de zaak: Zo dan, die in Christus Jezus is, die is een nieuw schepsel, en dan is het oude voorbijgegaan, en niet voor die tijd al heeft zich een omkering in het leven plaatsgevonden, en men is niet in Christus Jezus, dan staat zo'n mens er bij de nadere ontdekking toch buiten. En we kennen allemaal wel het gezegde: Wie er nooit buiten kwam te staan kan er ook nooit in gezet worden. En ook: Weldaden van Jezus, meer de Persoon niet te kennen. Dat is toch de praktijk? Ik bedoel hiermee geen gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten. Apollos was een leraar, machtig in de Schriften, een van God geleerde, maar hij wist nog niet wie de Heilige Geest was, ofwel hij kende Hem niet in Zijn Persoon.

Geheel mee eens. Er is een weg naar Christus toe, dan mogen ze weldaden krijgen van God, maar ook ontdekking aan hun eigen zondestaat. Op Zijn tijd komt er plek en plaats voor Christus. De Bijbel staat er vol mee ook in de geschiedenissen waar personen een type van Christus voorstellen. Ruth was ook niet gelijk bij Boas. Zo leert gelukkig een groot gedeelte van de GerGem dominees het.

Rh1990 schreef:

-DIA- schreef:En wat Gods oordeel billijken betreft, ook dat vinden we in de Bijbel terug en heb ik dus altijd geleerd. Maar ik heb mij verzet tegen de gedachte dat dit buigen onder Gods oordeel over de zonden zo ver moet gaan, dat de zondaar Gods’ recht meer moet liefhebben dan zijn eigen zaligheid en bereid moet zijn om voor Gods eer verdoemd te worden. Er leven op dit gebied afwijkingen van de Schrift. Zulke eisen stellen aan een ziel brengt ook ontzettend veel ellende, duisternis en verwarring teweeg. Kortom, mijn doel is om bevindingen te preken die met de Bijbel overeenstemmen en niet allerlei gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten.

Ik kan er redelijk in meekomen, maar bovenstaande alinea vraagt toch om toelichting.
Ik vermoedt dat hij hier op de rechtvaardiging in de vierschaar duidt. Hierin wordt de mens vrijgesproken van schuld en straf. Staan we hiervoor dan kan er geen ware rust zijn, ook al zouden veel van de Christus ontvangen hebben, dan gaat het nog om de zaak: Zo dan, die in Christus Jezus is, die is een nieuw schepsel, en dan is het oude voorbijgegaan, en niet voor die tijd al heeft zich een omkering in het leven plaatsgevonden, en men is niet in Christus Jezus, dan staat zo'n mens er bij de nadere ontdekking toch buiten. En we kennen allemaal wel het gezegde: Wie er nooit buiten kwam te staan kan er ook nooit in gezet worden. En ook: Weldaden van Jezus, meer de Persoon niet te kennen. Dat is toch de praktijk? Ik bedoel hiermee geen gewichtig klinkende uitspraken die niet op de Schrift rusten. Apollos was een leraar, machtig in de Schriften, een van God geleerde, maar hij wist nog niet wie de Heilige Geest was, ofwel hij kende Hem niet in Zijn Persoon.

Geheel mee eens. Er is een weg naar Christus toe, dan mogen ze weldaden krijgen van God, maar ook ontdekking aan hun eigen zondestaat. Op Zijn tijd komt er plek en plaats voor Christus. De Bijbel staat er vol mee ook in de geschiedenissen waar personen een type van Christus voorstellen. Ruth was ook niet gelijk bij Boas. Zo leert gelukkig een groot gedeelte van de GerGem dominees het.

Hier zit het probleem, alleen door vergeestelijken kun je deze leer 'onderbouwen' dat geeft een wankele basis ook al lijken sommige zich daar geen zorgen om te maken.

Rh1990 schreef:Geheel mee eens. Er is een weg naar Christus toe, dan mogen ze weldaden krijgen van God, maar ook ontdekking aan hun eigen zondestaat. Op Zijn tijd komt er plek en plaats voor Christus.

Dus je kan Gods weldaden al ontvangen voordat er plaats is voor Christus? Aan welk soort weldaden moet ik dan denken?

Hollander schreef:

Rh1990 schreef:Geheel mee eens. Er is een weg naar Christus toe, dan mogen ze weldaden krijgen van God, maar ook ontdekking aan hun eigen zondestaat. Op Zijn tijd komt er plek en plaats voor Christus.

Dus je kan Gods weldaden al ontvangen voordat er plaats is voor Christus? Aan welk soort weldaden moet ik dan denken?

Vergeving van de zonden en eeuwig leven. Je krijgt dan uitdrukkingen als 'met een schrik in de hemel vallen'.

Rh1990 schreef:@Samanti
Beter laat dan nooit. Nog je vraag over Spurgeon. Ik mis een bepaalde diepgang die ik bij Philpot wel lees en ik zal eerlijk zijn soms vind ik Spurgeon gewoon droog en saai, het blijft dan alleen bij exegese, wat zeker heel leerzaam en mooi kan zijn maar de toepassing mis ik kan. Maar ik ga zeker de aangeraden preken eens lezen.

Volgens mij moet je nodig de boek van ds Kort lezen.
Je poneert stellingen die niet !!! in de Bijbel staan.