De SGP - een open partij

[Erskinees]

Voor mij ook niet. Want ik ben pertinent tegen.

Maar goed, om dan niet te gaan stemmen...

Overigens zou ik dat citaat wel willen zien, voor ik het daadwerkelijk geloof. Voor zover ik weet sorteert men echt wel voor op iemand die op zo'n punt tegen is.

Zou jij in een paar zinnen duidelijk kunnen maken waarom je pertinent tegen ben? En dan niet: 'Ik geloof dat het Bijbels gezien niet geoorloofd is dat vrouwen actief zijn in de politiek', maar iets meer onderbouwd. Zomaar voor de vuist weg even wat argumenten die jouw stellige uitspraak rechtvaardigen.

Ik vind het dubbelbesluit wanstaltig. Altijd gevonden. We zetten in onze grondslag dat het bijbels gezien niet goed is zijn maar praktisch doen we niet moeilijk. Dat gaat gewoon niet. Maar dat ligt denk ik ook gewoon aan mijn karakterstructuur waar meer afwijkingen voor wat hindernissen zorgen.

@GGlid, zou je hier nog op kunnen antwoorden?

Wel, dat is best duidelijk. Ik lees in het Oude Testament nergens dat er een vrouw was die diende als regeringsleider over Israël. De man is het hoofd van de vrouw. Adam is eerst geschapen en daarna Eva. Vanuit dat perspectief meen ik tegenwoordig dat de vrouw geen leidinggevende positie behoort te hebben in kerk en politiek.

Ben je hierin veranderd van standpunt? Ik kan het zo snel niet terugvinden, maar meen dat je op je oude account hier anders in stond.

[GerefGemeente-lid]

Ben je hierin veranderd van standpunt? Ik kan het zo snel niet terugvinden, maar meen dat je op je oude account hier anders in stond.

Dat klopt inderdaad. Ik ben hierin van standpunt veranderd.

[pierre27]

Ben je hierin veranderd van standpunt? Ik kan het zo snel niet terugvinden, maar meen dat je op je oude account hier anders in stond.

Dat klopt inderdaad. Ik ben hierin van standpunt veranderd.

Ah, wat een getuigenis/bekentenis. Geweldig.

[DDD]

Dat is toch niet zo bijzonder? Ieder verstandig mens verandert wel eens van mening.

In dit geval vind ik het geen verbetering, maar goed. Het is wel consequent.

[Zeeuw]

Nee. Ook niet in de maatschappij.

Even wat concrete gevallen, zijn ze volgens jou toelaatbaar?
Een vrouw is onderbouwcoördinator op een basisschool;
Een vrouw stuurt een zorgteam in het verpleeghuis aan;
Een vrouw is hoofd financiële zaken in een bedrijf;
Een vrouw die in de schoonmaakbranche werkt stuurt twee andere vrouwen aan.

Ik versta onder een leidinggevende positie meer iets van directeur-gerelateerde banen, of de allerhoogste posities binnen een bedrijf, instelling of burgerlijke instantie. Kijk, een vrouw die regieverpleegkundige is binnen een ziekenhuis, heeft waarschijnlijk ook nog een directeur boven haar staan. Voor een vrouw die onderbouwcoördinator is, geldt dit ook. En het aansturen van andere collega's is gewoon een praktische zaak binnen het schoonmaakwerk. In diverse branches wordt dit bovendien ook alleen door vrouwen gedaan.
Als je echter over een bepaald onderdeel binnen het bedrijf het zelf voor het zeggen hebt, vind ik dat wel een lastige zaak. Ik zou het werk van iemand die als hoofd van de financiële zaken werkt, meer als een taak voor een man zien. Maar in principe is hier waarschijnlijk ook weer een directeur eindverantwoordelijk.

Eindverantwoordelijkheid, nee, deelverantwoordelijkheid wel, tenzij etc. Dus een vrouw kan wel zzp'er zijn, dus eigen baas, of kan dat niet? En als ze dan een eerste personeelslid aanneemt, een man, dan moeten ze wisselen van rol?

[Job]

Mijns inziens is de Bijbel enkel heel duidelijk over het spreken van een vrouw in de eredienst. Maar een ieder zij in zijn of haar gemoed ten volle verzekerd en we mogen hierin erg ons best doen om andere meningen te verdragen, is mijn opinie.

Waar ik me wel over verbaas is dat er geen enkel bezwaar lijkt te worden gemaakt tegen het spreken van een vrouwelijke burgemeester in een intrededienst wanneer dit valt tussen votum, zegengroet en zegen. Zoals deze week bij de intrede van ds. Brijder. Als we consequent willen zijn, zou dit niet horen. Ook al is het dan een bijzondere dienst.

[Refiosi]

Dat heeft niets met consequent te maken. De SGP erkent ook de koningin en vrouwelijke ministers als het wettig gegeven gezag. Dus ook een vrouwelijke burgemeester.

Maar de verhouding man-vrouw wortelt, krachtens Gods Woord, in de scheppingsorde. Daarbij is zeer duidelijk wat de rol van de man en de vrouw is, daar grijpt Paulus ook op terug bij zijn aanwijzingen over de rol van de vrouw. Oftewel, krachtens scheppingsordening is de man het hoofd van de vrouw (gelijk Christus van de gemeente, een dienend Hoofd). Als dat zo is kun je natuurlijk niet voor scholen, bedrijven en overheden, die orde omdraaien. In heel de Bijbel is dit het leidende principe. Waarop één keer een uitzondering is gemaakt (oké misschien nog een halve keer), tot beschaming van de slapheid van de mannen. Hoe kun je dan, als je waarlijk Bijbelgetrouw wilt leven, die uitzondering tot regel/norm trachten te verheffen?

[Ambtenaar]

Mijns inziens is de Bijbel enkel heel duidelijk over het spreken van een vrouw in de eredienst. Maar een ieder zij in zijn of haar gemoed ten volle verzekerd en we mogen hierin erg ons best doen om andere meningen te verdragen, is mijn opinie.

Waar ik me wel over verbaas is dat er geen enkel bezwaar lijkt te worden gemaakt tegen het spreken van een vrouwelijke burgemeester in een intrededienst wanneer dit valt tussen votum, zegengroet en zegen. Zoals deze week bij de intrede van ds. Brijder. Als we consequent willen zijn, zou dit niet horen. Ook al is het dan een bijzondere dienst.

De burgemeester vertegenwoordigd de overheid. Je kunt moeilijk zeggen dat een vrouwelijke burgemeester niet welkom is om te spreken.

[Anselmus]

Dat heeft niets met consequent te maken. De SGP erkent ook de koningin en vrouwelijke ministers als het wettig gegeven gezag. Dus ook een vrouwelijke burgemeester.

Maar de verhouding man-vrouw wortelt, krachtens Gods Woord, in de scheppingsorde. Daarbij is zeer duidelijk wat de rol van de man en de vrouw is, daar grijpt Paulus ook op terug bij zijn aanwijzingen over de rol van de vrouw. Oftewel, krachtens scheppingsordening is de man het hoofd van de vrouw (gelijk Christus van de gemeente, een dienend Hoofd). Als dat zo is kun je natuurlijk niet voor scholen, bedrijven en overheden, die orde omdraaien. In heel de Bijbel is dit het leidende principe. Waarop één keer een uitzondering is gemaakt (oké misschien nog een halve keer), tot beschaming van de slapheid van de mannen. Hoe kun je dan, als je waarlijk Bijbelgetrouw wilt leven, die uitzondering tot regel/norm trachten te verheffen?

De vraag is of een man hoofd is van zijn eigen vrouw of van alle vrouwen.

[Job]

Mijn punt is ook niet tegen vrouwelijke burgemeesters of tegen Koninginnen te zijn.

Maar als een vrouw niet eens de bestuursvergadering v/d vrouwenvereniging mag openen met gebed en meditatie, dan is het toch niet consequent om wel een vrouw binnen de bandbreedte van de eredienst te laten spreken? Een goede vorm zou m.i. zijn om eerst de dienst officieel te beëindigen en dan de toespraken te laten volgen. Of nog beter: het samenzijn beginnen met toespraken, en dan de dienst officieel beginnen.

[Anselmus]

Mijn punt is ook niet tegen vrouwelijke burgemeesters of tegen Koninginnen te zijn.

Maar als een vrouw niet eens de bestuursvergadering v/d vrouwenvereniging mag openen met gebed en meditatie, dan is het toch niet consequent om wel een vrouw binnen de bandbreedte van de eredienst te laten spreken? Een goede vorm zou m.i. zijn om eerst de dienst officieel te beëindigen en dan de toespraken te laten volgen. Of nog beter: het samenzijn beginnen met toespraken, en dan de dienst officieel beginnen.

Helemaal geen toespraken, lijkt me ook wel wat. Als God gesproken heeft door Zijn Woord is het voor mij wel prima. Ik denk, hoe goed bedoeld ook, dat je een bingo-kaart met cliches kunt maken.

- de consulent maakt een grapje over het werk in de classis
- de burgemeester ziet uit naar het nemen van gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid
- de dominee reageert met dat de overheid wordt gedragen door het gebed en dat hij zijn verantwoordelijkheid voor de classis hoopt te nemen
- de ouderling vertelt iets over een wonderlijke weg en de blijdschap en dankbaarheid en bedankt de consulent voor het werk in de gemeente en roept de gemeente op trouw onder het Woord te komen en voor de predikant te bidden en de jongelui naar catechisatie. Mevrouw wordt ook welkom geheten en men hoopt dat de kinderen snel gewend zijn
- de dominee bedankt voor het vele werk dat is verzet in de pastorie en dat de weg inderdaad wonderlijk werd geleid en dankt zijn vrouw voor alle steun of benoemt dat hij haar niet gaat toespreken omdat hij dat thuis gaat doen. Hij sluit af met een excuus aan alle mensen die hij vergeet te noemen en richt zich nog tot de gemeente en zegt uit te zien naar ontmoetingen rondom het Woord en het opnemen van de herdersstaf in de gemeente. Hij sluit af met een amicalere groet naar de jongeren dat ze hem altijd mogen benaderen met vragen, want hij is ook hun dominee. Met een beetje mazzel mag je hem altijd appen.

Tegelijk hebben cliches ook een functie: verbinding maken en een moment om waardering hardop uit te spreken omdat veel werk ook vaak als vanzelfsprekend wordt ervaren en dankjewel in de kerk niet altijd wordt uitgesproken aan mensen die veel van hun vrije tijd aan de gemeente besteden.

[GerefGemeente-lid]

Mijn punt is ook niet tegen vrouwelijke burgemeesters of tegen Koninginnen te zijn.

Maar als een vrouw niet eens de bestuursvergadering v/d vrouwenvereniging mag openen met gebed en meditatie, dan is het toch niet consequent om wel een vrouw binnen de bandbreedte van de eredienst te laten spreken? Een goede vorm zou m.i. zijn om eerst de dienst officieel te beëindigen en dan de toespraken te laten volgen. Of nog beter: het samenzijn beginnen met toespraken, en dan de dienst officieel beginnen.

Helemaal geen toespraken, lijkt me ook wel wat. Als God gesproken heeft door Zijn Woord is het voor mij wel prima. Ik denk, hoe goed bedoeld ook, dat je een bingo-kaart met cliches kunt maken.

- de consulent maakt een grapje over het werk in de classis
- de burgemeester ziet uit naar het nemen van gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid
- de dominee reageert met dat de overheid wordt gedragen door het gebed en dat hij zijn verantwoordelijkheid voor de classis hoopt te nemen
- de ouderling vertelt iets over een wonderlijke weg en de blijdschap en dankbaarheid en bedankt de consulent voor het werk in de gemeente en roept de gemeente op trouw onder het Woord te komen en voor de predikant te bidden. Mevrouw wordt ook welkom geheten en men hoopt dat de kinderen snel gewend zijn
- de dominee bedankt voor het vele werk dat is verzet in de pastorie en dat de weg inderdaad wonderlijk werd geleid en dankt zijn vrouw voor alle steun of benoemt dat hij haar niet gaat toespreken omdat hij dat thuis gaat doen. Hij sluit af met een excuus aan alle mensen die hij vergeet te noemen en richt zich nog tot de gemeente en zegt uit te zien naar ontmoetingen rondom het Woord en het opnemen van de herdersstaf in de gemeente.

Tegelijk hebben cliches ook een functie: verbinding maken en een moment om waardering hardop uit te spreken omdat veel werk ook vaak als vanzelfsprekend wordt ervaren en dankjewel in de kerk niet altijd wordt uitgesproken aan mensen die veel van hun vrije tijd aan de gemeente besteden.

Je vergeet in dit geval een voorgedragen gedicht wat te zingen is op de wijze van Psalm 25.

[Anselmus]

Mijn punt is ook niet tegen vrouwelijke burgemeesters of tegen Koninginnen te zijn.

Maar als een vrouw niet eens de bestuursvergadering v/d vrouwenvereniging mag openen met gebed en meditatie, dan is het toch niet consequent om wel een vrouw binnen de bandbreedte van de eredienst te laten spreken? Een goede vorm zou m.i. zijn om eerst de dienst officieel te beëindigen en dan de toespraken te laten volgen. Of nog beter: het samenzijn beginnen met toespraken, en dan de dienst officieel beginnen.

Helemaal geen toespraken, lijkt me ook wel wat. Als God gesproken heeft door Zijn Woord is het voor mij wel prima. Ik denk, hoe goed bedoeld ook, dat je een bingo-kaart met cliches kunt maken.

- de consulent maakt een grapje over het werk in de classis
- de burgemeester ziet uit naar het nemen van gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid
- de dominee reageert met dat de overheid wordt gedragen door het gebed en dat hij zijn verantwoordelijkheid voor de classis hoopt te nemen
- de ouderling vertelt iets over een wonderlijke weg en de blijdschap en dankbaarheid en bedankt de consulent voor het werk in de gemeente en roept de gemeente op trouw onder het Woord te komen en voor de predikant te bidden. Mevrouw wordt ook welkom geheten en men hoopt dat de kinderen snel gewend zijn
- de dominee bedankt voor het vele werk dat is verzet in de pastorie en dat de weg inderdaad wonderlijk werd geleid en dankt zijn vrouw voor alle steun of benoemt dat hij haar niet gaat toespreken omdat hij dat thuis gaat doen. Hij sluit af met een excuus aan alle mensen die hij vergeet te noemen en richt zich nog tot de gemeente en zegt uit te zien naar ontmoetingen rondom het Woord en het opnemen van de herdersstaf in de gemeente.

Tegelijk hebben cliches ook een functie: verbinding maken en een moment om waardering hardop uit te spreken omdat veel werk ook vaak als vanzelfsprekend wordt ervaren en dankjewel in de kerk niet altijd wordt uitgesproken aan mensen die veel van hun vrije tijd aan de gemeente besteden.

Je vergeet in dit geval een voorgedragen gedicht wat te zingen is op de wijze van Psalm 25.

Komt omdat ik een hekel aan de meeste gedichten heb denk ik.

[Terri]

Mijn punt is ook niet tegen vrouwelijke burgemeesters of tegen Koninginnen te zijn.

Maar als een vrouw niet eens de bestuursvergadering v/d vrouwenvereniging mag openen met gebed en meditatie, dan is het toch niet consequent om wel een vrouw binnen de bandbreedte van de eredienst te laten spreken? Een goede vorm zou m.i. zijn om eerst de dienst officieel te beëindigen en dan de toespraken te laten volgen. Of nog beter: het samenzijn beginnen met toespraken, en dan de dienst officieel beginnen.

Helemaal geen toespraken, lijkt me ook wel wat. Als God gesproken heeft door Zijn Woord is het voor mij wel prima. Ik denk, hoe goed bedoeld ook, dat je een bingo-kaart met cliches kunt maken.

- de consulent maakt een grapje over het werk in de classis
- de burgemeester ziet uit naar het nemen van gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid
- de dominee reageert met dat de overheid wordt gedragen door het gebed en dat hij zijn verantwoordelijkheid voor de classis hoopt te nemen
- de ouderling vertelt iets over een wonderlijke weg en de blijdschap en dankbaarheid en bedankt de consulent voor het werk in de gemeente en roept de gemeente op trouw onder het Woord te komen en voor de predikant te bidden en de jongelui naar catechisatie. Mevrouw wordt ook welkom geheten en men hoopt dat de kinderen snel gewend zijn
- de dominee bedankt voor het vele werk dat is verzet in de pastorie en dat de weg inderdaad wonderlijk werd geleid en dankt zijn vrouw voor alle steun of benoemt dat hij haar niet gaat toespreken omdat hij dat thuis gaat doen. Hij sluit af met een excuus aan alle mensen die hij vergeet te noemen en richt zich nog tot de gemeente en zegt uit te zien naar ontmoetingen rondom het Woord en het opnemen van de herdersstaf in de gemeente. Hij sluit af met een amicalere groet naar de jongeren dat ze hem altijd mogen benaderen met vragen, want hij is ook hun dominee. Met een beetje mazzel mag je hem altijd appen.

Tegelijk hebben cliches ook een functie: verbinding maken en een moment om waardering hardop uit te spreken omdat veel werk ook vaak als vanzelfsprekend wordt ervaren en dankjewel in de kerk niet altijd wordt uitgesproken aan mensen die veel van hun vrije tijd aan de gemeente besteden.

Misschien niet zo bedoeld, ik vind het hilarisch.

[Job]

Mijn punt is ook niet tegen vrouwelijke burgemeesters of tegen Koninginnen te zijn.

Maar als een vrouw niet eens de bestuursvergadering v/d vrouwenvereniging mag openen met gebed en meditatie, dan is het toch niet consequent om wel een vrouw binnen de bandbreedte van de eredienst te laten spreken? Een goede vorm zou m.i. zijn om eerst de dienst officieel te beëindigen en dan de toespraken te laten volgen. Of nog beter: het samenzijn beginnen met toespraken, en dan de dienst officieel beginnen.

Helemaal geen toespraken, lijkt me ook wel wat. Als God gesproken heeft door Zijn Woord is het voor mij wel prima. Ik denk, hoe goed bedoeld ook, dat je een bingo-kaart met cliches kunt maken.

- de consulent maakt een grapje over het werk in de classis
- de burgemeester ziet uit naar het nemen van gezamenlijke maatschappelijke verantwoordelijkheid
- de dominee reageert met dat de overheid wordt gedragen door het gebed en dat hij zijn verantwoordelijkheid voor de classis hoopt te nemen
- de ouderling vertelt iets over een wonderlijke weg en de blijdschap en dankbaarheid en bedankt de consulent voor het werk in de gemeente en roept de gemeente op trouw onder het Woord te komen en voor de predikant te bidden en de jongelui naar catechisatie. Mevrouw wordt ook welkom geheten en men hoopt dat de kinderen snel gewend zijn
- de dominee bedankt voor het vele werk dat is verzet in de pastorie en dat de weg inderdaad wonderlijk werd geleid en dankt zijn vrouw voor alle steun of benoemt dat hij haar niet gaat toespreken omdat hij dat thuis gaat doen. Hij sluit af met een excuus aan alle mensen die hij vergeet te noemen en richt zich nog tot de gemeente en zegt uit te zien naar ontmoetingen rondom het Woord en het opnemen van de herdersstaf in de gemeente. Hij sluit af met een amicalere groet naar de jongeren dat ze hem altijd mogen benaderen met vragen, want hij is ook hun dominee. Met een beetje mazzel mag je hem altijd appen.

Tegelijk hebben cliches ook een functie: verbinding maken en een moment om waardering hardop uit te spreken omdat veel werk ook vaak als vanzelfsprekend wordt ervaren en dankjewel in de kerk niet altijd wordt uitgesproken aan mensen die veel van hun vrije tijd aan de gemeente besteden.

Geheel eens. Weg met die geijkte toespraken.