Pechtold's heilige oorlog.

[helma]

Want wie de gehele wet zal houden, en in één zal struikelen, die is schuldig geworden aan alle.
Jak. 2:10

[Nochtans]

Dat gaat door het gebed, door bekering, door evangelisatie maar ook de politiek is een middel dat een Bijbelgetrouw christen m.i. moet inzetten voor dat ene Doel. En dat is: Gods eer en de redding van zondaren. Daar komt dan ook bij dat we zondaren ervoor behoeden dat ze nog meer zonde te doen (we hebben het beste met iedereen voor!). Voor zonde die je niet begaan hebt kun je ook niet geoordeeld worden.

Dit is natuurlijk een non-argument. Als je Christus niet kent als je volkomen Zaligmaker, dan maakt het absoluut niet uit in welke mate je bewust, dan wel onbewust gezondigd hebt. Dan ga je verloren.

Ten opzichte van het verloren gaan maakt het inderdaad niet uit. Maar wat ik zeg kan blijven staan naast wat jij zegt. Het is geen tegenstelling, dus je hebt mijn argument niet ontkracht.

Erasmiaan, drie vragen:

- Is God's eer afhankelijk van enig menselijk handelen?
- Doet het de HEERE minder verdriet als een goddeloze minder zondigt, bijvoorbeeld d.m.v. wetten en regels, terwijl hij nog altijd Christus niet kent?
- Maakt het voor Christus uit hoeveel je ooit gezondigd hebt, als je Hem eenmaal mag leren kennen?

[memento]

Je kan niet zeggen: Iemand die niet werkt op zondag, voldoet in ieder geval een beetje aan het 4e gebod. Zo werken Gods geboden niet. God eist dat Zijn héle wet gehouden wordt. Het is met Gods wet alles of niets. Dat is een heel belangrijke theologische notie. Wie dat ontkent, ontkent in wezen de ernst van de zonde.

Bizarre redenering. Hiermee zou je ook stelen, moorden, etc. goed kunnen gaan praten. Want je kan niet zeggen, dat iemand die niet steelt slechts een beetje aan het 8e gebod voldoet. Dus het is alles of niets. Alles kunnen we niet houden, dus stelen en moorden we er maar rustig op los.

Nee, zo werkt het niet. Er is trap en mate in zondigen.

Inderdaad. Ik zal ook absoluut zeggen, dat de wetten in ons land, die stelen en doden verbiedt, pure maatschappelijke wetten zijn. Die absoluut niet de lading dekken van Gods 10 geboden. Gelukkig hebben we als maatschappij ingezien, dat stelen en moorden voor de samenleving niet werkt (ingeschapen wet), en daarom bij wet verboden en gestraft moet worden. Het is dus een burgerlijke wet. Gericht op het welzijn van de maatschappij en haar burgers. Iets waar we als christenen voor zijn, omdat het anders de samenleving ontwricht, en omdat onze naaste kwaad berokkend wordt.

Maar wie niet dood, wie niet steelt, vervuld daarmee nog niet de wet Gods. Ook niet die specifieke geboden. Net zoals wie op zondag voor de buis hangt, niet beter is dan wie op zondag werkt. De twee tafels van Gods wet kunnen en mogen niet losgekoppeld worden. Slechts wanneer we de ander kunnen bewegen van harte God centraal te stellen in zijn zondagsviering, hebben we bereikt dat hij voldoet aan het 4e gebod. Door hem te dwingen om niet te werken op zondag bereiken we dat niet, ook niet een beetje...

Kortom: Gods geboden zijn niet los van God verkrijgbaar. Wie niet dood, niet steelt, niet liegt, etc, doet zijn naaste en de samenleving een hoop plezier. Net als wie regelmatig een rustdag inlast uitgeruster is, en dus prettiger is in de omgang en zijn werk beter kan doen. Maar dat alles heeft niets te maken met God of Zijn geboden. Gods geboden zijn geestelijk, de genoemde dingen zijn vleselijk en aards. Nuttig weleswaar, maar missen de kern van Gods geboden. Wie zegt dat het houden van een regel, zonder dat dit gebeurt uit liefde tot God en de naaste, maar een btje het houden van Gods geboden is, snapt niets van de heiligheid van Gods geboden, en onderschat de ernst en radicaliteit van de zonde.

[Tiberius]

Dat gaat door het gebed, door bekering, door evangelisatie maar ook de politiek is een middel dat een Bijbelgetrouw christen m.i. moet inzetten voor dat ene Doel. En dat is: Gods eer en de redding van zondaren. Daar komt dan ook bij dat we zondaren ervoor behoeden dat ze nog meer zonde te doen (we hebben het beste met iedereen voor!). Voor zonde die je niet begaan hebt kun je ook niet geoordeeld worden.

Dit is natuurlijk een non-argument. Als je Christus niet kent als je volkomen Zaligmaker, dan maakt het absoluut niet uit in welke mate je bewust, dan wel onbewust gezondigd hebt. Dan ga je verloren.

Ten opzichte van het verloren gaan maakt het inderdaad niet uit. Maar wat ik zeg kan blijven staan naast wat jij zegt. Het is geen tegenstelling, dus je hebt mijn argument niet ontkracht.

Erasmiaan, drie vragen:

- Is God's eer afhankelijk van enig menselijk handelen?
- Doet het de HEERE minder verdriet als een goddeloze minder zondigt, bijvoorbeeld d.m.v. wetten en regels, terwijl hij nog altijd Christus niet kent?
- Maakt het voor Christus uit hoeveel je ooit gezondigd hebt, als je Hem eenmaal mag leren kennen?

Nochtans, je draait de zaken om.
De wet houden is niet zomaar een liefhebberij of feestje voor christenen alleen, maar is gebod voor alle mensen. Het houden van Gods geboden is heilzaam ook voor ongelovigen.

[memento]

De wet houden is niet zomaar een liefhebberij of feestje voor christenen alleen, maar is gebod voor alle mensen. Het houden van Gods geboden is heilzaam ook voor ongelovigen.

Je laatste zin is een contradictio in terminis. De inhoud van de geboden Gods is door onze Heere Jezus samengevat als: Het liefhebben van God en onze naaste.

Een "ongelovige" heeft God niet lief (anders zou hij geen "ongelovige" genoemd worden), en kan dus ook zijn naaste niet liefhebben. Hij houdt dus de geboden van God niet, zelfs al zou hij 's zondags niet werken.

[Tiberius]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

[memento]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegd werd...

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden.

Of de Heere Jezus. Hij vatte de wet samen als het liefhebben van God en je naaste. Dáár gaat het om. Wie het liefhebben van God optioneel maakt, en zegt dat je de 2e tafel van de wet ook los kan houden, heeft misschien wel een wet, maar niet de wet van God. Het liefhebben van God is niet optioneel, maar noodzakelijk om de wet te kunnen vervullen. De wet begint niet voor niets met wat God gedaan heeft: Ik ben de HEERE, uw God, die u uit het land Egypte heb uitgeleid. Dát is de sleutel tot de wet. Zonder die HEERE tot God te hebben, is de wet onhoudbaar. Zelfs tot in haar kleinste details.

Ik blijf het apart vinden, dat hier degenen die het bangst zijn voor activisme, betogen dat je zonder God de wet ten dele houden kan. Ja zelfs, dat daar zegen op rusten kan. In wezen is dat een geweldig onderschatten van Gods heiligheid. En Gods heilige wet. Alsof God met iets genoegen kan nemen, wat niet volmaakt heilig is. Alsof God het genoeg vind, als de mens (die willens en wetens Hem niet dient) een dag per week niet werkt. Ja, dat God dat zelfs zou willen belonen. Absurd...

[Erasmiaan]

Dat gaat door het gebed, door bekering, door evangelisatie maar ook de politiek is een middel dat een Bijbelgetrouw christen m.i. moet inzetten voor dat ene Doel. En dat is: Gods eer en de redding van zondaren. Daar komt dan ook bij dat we zondaren ervoor behoeden dat ze nog meer zonde te doen (we hebben het beste met iedereen voor!). Voor zonde die je niet begaan hebt kun je ook niet geoordeeld worden.

Dit is natuurlijk een non-argument. Als je Christus niet kent als je volkomen Zaligmaker, dan maakt het absoluut niet uit in welke mate je bewust, dan wel onbewust gezondigd hebt. Dan ga je verloren.

Ten opzichte van het verloren gaan maakt het inderdaad niet uit. Maar wat ik zeg kan blijven staan naast wat jij zegt. Het is geen tegenstelling, dus je hebt mijn argument niet ontkracht.

Erasmiaan, drie vragen:

- Is God's eer afhankelijk van enig menselijk handelen?
- Doet het de HEERE minder verdriet als een goddeloze minder zondigt, bijvoorbeeld d.m.v. wetten en regels, terwijl hij nog altijd Christus niet kent?
- Maakt het voor Christus uit hoeveel je ooit gezondigd hebt, als je Hem eenmaal mag leren kennen?

Nochtans, ik ga hier niet meer op in. Je gaat weer een oneigenlijke tegenstelling creëeren en daar ga ik niet (meer) op antwoorden. Zie ook de antwoorden van Tiberius. De stellingen die je nu hanteert zijn dezelfde als: God heeft alles van eeuwigheid besloten dus het maakt niet meer uit wat ik doe. Of: ik kan net zo goed meer zondigen want wie één gebod heeft overtreden overtreedt alle geboden. Een zonde meer of minder maakt dan niet uit. Dit zijn ongereformeerde standpunten.

[Erasmiaan]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegd werd...

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden.

Of de Heere Jezus. Hij vatte de wet samen als het liefhebben van God en je naaste. Dáár gaat het om. Wie het liefhebben van God optioneel maakt, en zegt dat je de 2e tafel van de wet ook los kan houden, heeft misschien wel een wet, maar niet de wet van God. Het liefhebben van God is niet optioneel, maar noodzakelijk om de wet te kunnen vervullen. De wet begint niet voor niets met wat God gedaan heeft: Ik ben de HEERE, uw God, die u uit het land Egypte heb uitgeleid. Dát is de sleutel tot de wet. Zonder die HEERE tot God te hebben, is de wet onhoudbaar. Zelfs tot in haar kleinste details.

Memento, niemand zegt dat de wet houdbaar is voor een onbekeerde. Maar de eis ligt er. Kijk nog eens rustig naar je standpunten en zie de oneigenlijke tegenstellingen. Denk verder ook eens aan de rijke jongeling: Jezus beminde hem.

[Tiberius]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegd werd...

Waarom zou je Gods geboden ineens gaan beperken tot de 2e tafel van de wet?
Dan ga je discussie net zo versmallen totdat je gelijk krijgt.
Maar goed: Achab had berouw over zijn zonde tegen het 6e en 8e gebod (diefstal van en moord op Naboth). Daarop werd het oordeel uitgesteld.

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden. (...)

Ik zeg ook nergens dat het voldoende is; ik bestrijd alleen maar jouw en Nochtans opvatting dat het er niet toe doet.

[memento]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegd werd...

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden.

Of de Heere Jezus. Hij vatte de wet samen als het liefhebben van God en je naaste. Dáár gaat het om. Wie het liefhebben van God optioneel maakt, en zegt dat je de 2e tafel van de wet ook los kan houden, heeft misschien wel een wet, maar niet de wet van God. Het liefhebben van God is niet optioneel, maar noodzakelijk om de wet te kunnen vervullen. De wet begint niet voor niets met wat God gedaan heeft: Ik ben de HEERE, uw God, die u uit het land Egypte heb uitgeleid. Dát is de sleutel tot de wet. Zonder die HEERE tot God te hebben, is de wet onhoudbaar. Zelfs tot in haar kleinste details.

Memento, niemand zegt dat de wet houdbaar is voor een onbekeerde. Maar de eis ligt er. Kijk nog eens rustig naar je standpunten en zie de oneigenlijke tegenstellingen. Denk verder ook eens aan de rijke jongeling: Jezus beminde hem.

De eis ligt er. Zeker. Maar buiten Christus stelt die eis ons alleen maar schuldig. Terwijl Tiberius juist beweert, dat God het houden van een morele regel (want meer is de wet niet, wanneer je de eerste tafel eruit sloopt) wil zegenen...

Jezus beminde inderdaad de rijke jongeling. Hij deed zijn best om Gods geboden te houden. Er staat niet, dat hij alleen probeerde de 2e tafel te houden. Er staat dat hij de gehele wet heeft geprobeerd te houden. Dus ook de 1e tafel. Ook het dienen en eren van God. En dat is juist, wat in deze discussie als optioneel gezien wordt. Alsof je het 4e gebod ook een beetje kan houden, alsof je niet of minder zondigt als je op zondag niet werkt maar iets anders doet waarin God niet centraal staat.

[Erasmiaan]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegd werd...

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden.

Of de Heere Jezus. Hij vatte de wet samen als het liefhebben van God en je naaste. Dáár gaat het om. Wie het liefhebben van God optioneel maakt, en zegt dat je de 2e tafel van de wet ook los kan houden, heeft misschien wel een wet, maar niet de wet van God. Het liefhebben van God is niet optioneel, maar noodzakelijk om de wet te kunnen vervullen. De wet begint niet voor niets met wat God gedaan heeft: Ik ben de HEERE, uw God, die u uit het land Egypte heb uitgeleid. Dát is de sleutel tot de wet. Zonder die HEERE tot God te hebben, is de wet onhoudbaar. Zelfs tot in haar kleinste details.

Memento, niemand zegt dat de wet houdbaar is voor een onbekeerde. Maar de eis ligt er. Kijk nog eens rustig naar je standpunten en zie de oneigenlijke tegenstellingen. Denk verder ook eens aan de rijke jongeling: Jezus beminde hem.

De eis ligt er. Zeker. Maar buiten Christus stelt die eis ons alleen maar schuldig. Terwijl Tiberius juist beweert, dat God het houden van een morele regel (want meer is de wet niet, wanneer je de eerste tafel eruit sloopt) wil zegenen...

Jezus beminde inderdaad de rijke jongeling. Hij deed zijn best om Gods geboden te houden. Er staat niet, dat hij alleen probeerde de 2e tafel te houden. Er staat dat hij de gehele wet heeft geprobeerd te houden. Dus ook de 1e tafel. Ook het dienen en eren van God. En dat is juist, wat in deze discussie als optioneel gezien wordt. Alsof je het 4e gebod ook een beetje kan houden, alsof je niet of minder zondigt als je op zondag niet werkt maar iets anders doet waarin God niet centraal staat.

Je voert een absurde discussie. Ik laat het hierbij.

[memento]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegend werd...

Waarom zou je Gods geboden ineens gaan beperken tot de 2e tafel van de wet?
Dan ga je discussie net zo versmallen totdat je gelijk krijgt

Neehoor. In deze discussie verdedig oa jij het standpunt, dat Gods verboden los verkrijgbaar zijn. Dat het dus zin heeft, om aan een seculier iemand het houden van de zondag op te leggen. Mijn stelling is, dat zonder de liefde tot God en de naaste, Gods geboden niet meer Gods geboden zijn. Slechts morele regels hou je dan over.

Maar goed: Achab had berouw over zijn zonde tegen het 6e en 8e gebod (diefstal van en moord op Naboth). Daarop werd het oordeel uitgesteld.

Achab krijgt niet de zegen omdat hij die geboden gehouden heeft. God zegt over hem: "omdat hij zich vernedert voor Mijn aangezicht, daarom ..."

Dat geldt nu nog. Een ieder wie zich vernederd voor het aangezicht van de HEERE, die kan rekenen op Zijn zegen. Ook voor dit tijdelijke leven.

Maar dat gaat over iets heel anders, dan iemand die God niet erkent, zich voor Hem niet neerbuigt, maar slechts een enkel algemeen geldende morele wetten houdt. Over dezulken lees ik in de Schrift weinig goeds. Ook niet over tijdelijke zegeningen ofzo...

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden. (...)

Ik zeg ook nergens dat het voldoende is; ik bestrijd alleen maar jouw en Nochtans opvatting dat het er niet toe doet.

Ik zeg ook niet dat het er niet toe doet. Gods geboden bevatten, ook wanneer ze uitgekleed zijn tot morele regels, een zeker nut voor de samenleving. Het is goed, wanneer er niet gestolen wordt, niet gelogen wordt, en iedereen af en toe een dag neemt om uit te rusten. Maar dat heeft dan niets meer met Gods geboden te maken. Lees de Schrift maar. De kern van Gods geboden is het erkennen dat de HEERE God is. Hem liefhebben boven al en de naaste als jezelf.

Gods zegen is niet los van de erkenning van Hem te verkrijgen. Tenminste, in de Schrift kom ik dat niet tegen. Ik zou zeggen: Kom maar op, met de voorbeelden uit de Schrift, waarbij men God niet diende, maar waarbij men wel zegen ontving (want dat stel je).

[ZWP]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

En dit vertaal je door naar: Gods geboden vertalen naar concrete wetgeving en opleggen aan alle Nederlanders?

Daarnaast, we staan toch vrijheid van godsdienst voor? Dat gaat al tegen het eerste gebod in.
En dan heb ik het nog maar niet over alle interpretatieverschillen die er zijn tussen christenen onderling en over de verdeling van de geboden in ceremonieel, zedelijk en burgerlijk.

Ook geeft het aanhangen van de Bijbel of een ander heilig boek natuurlijk ons geen recht om de wet te overtreden of om anderen een recht te ontzeggen. Tenminste, vaak werkt dat maar één kant op; zodra moslims met de Koran in de hand allerlei dingen gaan roepen houd het natuurlijk op.

[Tiberius]

Toch wel. Je ziet dat bijvoorbeeld bij sommige goddeloze koningen van Israël. Ze hielden soms wel Gods geboden en kregen daar uiterlijke zegen op. Doch niet met een volkomen hart.

Dat is niet te vergelijken. Je hebt het dan over Gods volk (Israël) en over de koning die namens God regeert. Een theocratie met bemiddeling van een koning. Dat is niet te vergelijken met een onchristelijk, seculier land. Verder: Ik ben benieuwd naar een voorbeeld van een koning, die alleen de 2e tafel der wet hield, en toch gezegend werd...

Waarom zou je Gods geboden ineens gaan beperken tot de 2e tafel van de wet?
Dan ga je discussie net zo versmallen totdat je gelijk krijgt

Neehoor. In deze discussie verdedig oa jij het standpunt, dat Gods verboden los verkrijgbaar zijn. Dat het dus zin heeft, om aan een seculier iemand het houden van de zondag op te leggen. Mijn stelling is, dat zonder de liefde tot God en de naaste, Gods geboden niet meer Gods geboden zijn. Slechts morele regels hou je dan over.

Maar goed: Achab had berouw over zijn zonde tegen het 6e en 8e gebod (diefstal van en moord op Naboth). Daarop werd het oordeel uitgesteld.

Achab krijgt niet de zegen omdat hij die geboden gehouden heeft. God zegt over hem: "omdat hij zich vernedert voor Mijn aangezicht, daarom ..."

Dat geldt nu nog. Een ieder wie zich vernederd voor het aangezicht van de HEERE, die kan rekenen op Zijn zegen. Ook voor dit tijdelijke leven.

Maar dat gaat over iets heel anders, dan iemand die God niet erkent, zich voor Hem niet neerbuigt, maar slechts een enkel algemeen geldende morele wetten houdt. Over dezulken lees ik in de Schrift weinig goeds. Ook niet over tijdelijke zegeningen ofzo...

Lees ook de latere profeten maar. Die verweten het volk: Jullie eren mij met de lippen, maar jullie hart houdt zich verre van Mij. Ik walg er van, zegt God. En Hij dreigt met straffen. Ondanks dat Zijn wetten keurig netjes nageleefd werden. (...)

Ik zeg ook nergens dat het voldoende is; ik bestrijd alleen maar jouw en Nochtans opvatting dat het er niet toe doet.

Ik zeg ook niet dat het er niet toe doet. Gods geboden bevatten, ook wanneer ze uitgekleed zijn tot morele regels, een zeker nut voor de samenleving. Het is goed, wanneer er niet gestolen wordt, niet gelogen wordt, en iedereen af en toe een dag neemt om uit te rusten. Maar dat heeft dan niets meer met Gods geboden te maken. Lees de Schrift maar. De kern van Gods geboden is het erkennen dat de HEERE God is. Hem liefhebben boven al en de naaste als jezelf.

Gods zegen is niet los van de erkenning van Hem te verkrijgen. Tenminste, in de Schrift kom ik dat niet tegen. Ik zou zeggen: Kom maar op, met de voorbeelden uit de Schrift, waarbij men God niet diende, maar waarbij men wel zegen ontving (want dat stel je).

Het voorbeeld van Achab is afdoende. Er zijn er nog wel meer te vinden, maar ik heb geen zin om alles voor je voor te kauwen. Kijk zelf maar even.
Ik ken die discussietruc inmiddels: de genoemde voorbeelden als vaag bestempelen, een ietwat mistige, quasi-wetenschappelijke wind erover heen laten, en vervolgens net doen of er niet meer voorbeelden te vinden zijn.