JolandaOudshoorn schreef:Ik ben eigenlijk benieuwd hoe de aanwezige heren hun hoofd-zijn evenals Christus invullen.
maar ik ben bang dat hierop weinig reacties zullen komen

Dat wil ik best antwoorden...

Heb ik, in wezen, hierboven al gedaan...

Dat ik altijd bereid ben (met veel zwakte en zonde!) mijn vrouw in alles bij te staan. Zo kan ik er niet tegen, bijvoorbeeld, als mijn vrouw 's avonds zich nog aan het afsloven is. Dan help ik mee. Als mannen mogen onze handen niet verkeerd staan om alle huishoudelijk werk te doen. Ook de toiletten schoonmaken, bijvoorbeeld.

Welke heren van dit forum zouden graag willen dat hun eigen vrouw hen "mijn heer" noemt?

Marie-Henriëtte schreef:Welke heren van dit forum zouden graag willen dat hun eigen vrouw hen "mijn heer" noemt?

Als ik een man was geweest dan zou ik echt het idee hebben dat een vrouw die dat tegen een man zegt het bespottelijk bedoeld.

Mister schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

Mister schreef:

JolandaOudshoorn schreef:en maak dat leiden, bijstaan, dienen nu eens concreet.

Letterlijk in het leven van elke dag tot een hand en een voet zijn. Dat kan zijn dat je eens achter het aanrecht staat. Stofzuigt. Helpt met allerhande andere zaken. Verder dat je priester in het gezin ben en zo ook leiding mag geven. Maar ook de beslissingen nemen als er uiteindelijk knopen doorgehakt moeten worden.

Nog even verdergaan op die beslissingen. Welke overwegingen maken jullie als je vrouw het niet met je eens is?

Het gaat nog niets eens zozeer over oneens zijn. Soms moet er nu eenmaal gekozen worden uit meerdere opties. Dan hanteer ik het zwaard...

echt dienend dus....

Bij deze een eye-opener die ik pas las.

Als wij de Bijbels notie hooghouden dat de man het hoofd is van de vrouw dan is de vrouw het lichaam. Het hoofd bestuurt het lichaam en het lichaam staat dienste van het hoofd. Zonder het hoofd (signalen uit de hersenen) kan het lichaam niets. Maar zonder het lichaam (hart, bloedtoevoer) kan het hoofd niets.

Zodra het brein (hoofd) signalen van pijn van het lichaam opmerkt onderneemt deze actie om deze te helpen. Het hoofd is continue in de weer het lichaam tegen aanvallen van buiten af te beschermen.

Gij mannen, insgelijks, woont bij haar met verstand, aan het vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende, als die ook medeërfgenamen der genade des levens met haar zijt; opdat uw gebeden niet verhinderd worden

.

De man de priester van het gezin en hij zend de gebeden op. Maar deze gebeden worden alleen ontvangen door God als hij met verstand bij haar woont....anders worden ze verhinderd.

Vrouwen zitten anders in elkaar minder kracht, emotioneel teerder, gevoeliger. De Bijbel noemt dit een zwakker vat. Wij mannen moeten aan dit zwakke vat eer geven en er met verstand bij wonen. Oftewel we moeten weten hoe onze vrouw in elkaar zit, wat haar behoeften zijn en haar hierin tegemoetkomen. Door te helpen op zijn tijd (want wij zijn sterker', door beslissingen en daarmee de verantwoording te nemen (want wij zijn rationeler).

Want als wij dit niet doen dan kunnen wij ons priesterschap niet meer uitoefenen....oftewel wij falen in onze roeping.

O, o...had ik even veel te lezen! Een paar dag niet gekeken

Ik denk dat een christelijke levenstijl- zowel voor mannen als vrouwen - er één is van onderdanigheid. We worden opgeroepen elkander onderdanig te zijn. ( Ef 5:21).
Als we niet langer zelfzuchtig zijn en handelen vanuit onze achting voor anderen weerspiegelen wij meer van Christus' karakter, dan wanneer we alleen maar gericht zijn op onszelf.

Enne...het feit dat de man het hoofd is, betekent niet dat wij, als echtgenotes, geen wijze toevoegingen mogen doen. ( Spr 31:26).

vogeltje schreef:O, o...had ik even veel te lezen! Een paar dag niet gekeken

Ik denk dat een christelijke levenstijl- zowel voor mannen als vrouwen - er één is van onderdanigheid. We worden opgeroepen elkander onderdanig te zijn. ( Ef 5:21).
Als we niet langer zelfzuchtig zijn en handelen vanuit onze achting voor anderen weerspiegelen wij meer van Christus' karakter, dan wanneer we alleen maar gericht zijn op onszelf.

Enne...het feit dat de man het hoofd is, betekent niet dat wij, als echtgenotes, geen wijze toevoegingen mogen doen. ( Spr 31:26).

Dat, Ef. 5:21 (en 20), was ook onze trouwtekst:

20 Dankende te allen tijd over alle dingen God en den Vader, in den Naam van onzen Heere Jezus Christus;
21 Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.

Bert Mulder schreef:

vogeltje schreef:O, o...had ik even veel te lezen! Een paar dag niet gekeken

Ik denk dat een christelijke levenstijl- zowel voor mannen als vrouwen - er één is van onderdanigheid. We worden opgeroepen elkander onderdanig te zijn. ( Ef 5:21).
Als we niet langer zelfzuchtig zijn en handelen vanuit onze achting voor anderen weerspiegelen wij meer van Christus' karakter, dan wanneer we alleen maar gericht zijn op onszelf.

Enne...het feit dat de man het hoofd is, betekent niet dat wij, als echtgenotes, geen wijze toevoegingen mogen doen. ( Spr 31:26).

Dat, Ef. 5:21 (en 20), was ook onze trouwtekst:

20 Dankende te allen tijd over alle dingen God en den Vader, in den Naam van onzen Heere Jezus Christus;
21 Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.

Dus eigenlijk horen die twee teksten bij elkaar?

vogeltje schreef:

Bert Mulder schreef:

vogeltje schreef:O, o...had ik even veel te lezen! Een paar dag niet gekeken

Ik denk dat een christelijke levenstijl- zowel voor mannen als vrouwen - er één is van onderdanigheid. We worden opgeroepen elkander onderdanig te zijn. ( Ef 5:21).
Als we niet langer zelfzuchtig zijn en handelen vanuit onze achting voor anderen weerspiegelen wij meer van Christus' karakter, dan wanneer we alleen maar gericht zijn op onszelf.

Enne...het feit dat de man het hoofd is, betekent niet dat wij, als echtgenotes, geen wijze toevoegingen mogen doen. ( Spr 31:26).

Dat, Ef. 5:21 (en 20), was ook onze trouwtekst:

20 Dankende te allen tijd over alle dingen God en den Vader, in den Naam van onzen Heere Jezus Christus;
21 Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.

Dus eigenlijk horen die twee teksten bij elkaar?

In enige zin wel... Samen met vers 19 vormt het 1 zin:

19 Sprekende onder elkander met psalmen, en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende en psalmende den Heere in uw hart;
20 Dankende te allen tijd over alle dingen God en den Vader, in den Naam van onzen Heere Jezus Christus;
21 Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.

Als een man en vrouw verschillen in middelmatige zaken, zou het dan het meest bijbels zijn als de vrouw de mening van haar man overneemt?

( Om een lijn tegenover de kinderen te trekken)

Ik denk dan bijvoorbeeld aan kleding, filmkijken, wel of geen tweede feestdag naar de kerk, zondags maar één keertje kerken etc. etc?

vogeltje schreef:Als een man en vrouw verschillen in middelmatige zaken, zou het dan het meest bijbels zijn als de vrouw de mening van haar man overneemt?

( Om een lijn tegenover de kinderen te trekken)

Ik denk dan bijvoorbeeld aan kleding, filmkijken, wel of geen tweede feestdag naar de kerk, zondags maar één keertje kerken etc. etc?

Nou, dat lijkt me een slecht uitgangspunt. Volgens mij moet er dan gekeken worden wat het meest in lijn met de Bijbel is. Jouw voorbeelden zijn dan al snel helder: uiteraard naar de kerk als er kerk is...

Bert Mulder schreef:
In enige zin wel... Samen met vers 19 vormt het 1 zin:

19 Sprekende onder elkander met psalmen, en lofzangen, en geestelijke liederen, zingende en psalmende den Heere in uw hart;
.

geen méns, uit wélke kerk ook, zal dit doen. het is ook wel wat merkwaardig overkomend als je elkaar alleen in genoemde teksten toespreekt, of in direct afgeleide zin daarvan..........


buiten dát, een vrouw heeft nét zo goed een vastomlijnde mening over allerhande zaken als de man. en het misstaat geen enkele man om in voorkomende gevallen eens z'n houtaine "God's ordening heeft van mij het hoofd van het gezin gemaakt, dus IK beslis, wát de ander er ook van vindt" te laten varen en aan te nemen dat z'n vrouw vrij vaak met zeer zinnige argumenten komt waar geen speld tussen te krijgen is.

ik heb altijd geleerd: hebben man en vrouw een "geschil", dan never nooit in het bijzijnn van de kinderen gaan uitpraten.

Luther schreef:

vogeltje schreef:Als een man en vrouw verschillen in middelmatige zaken, zou het dan het meest bijbels zijn als de vrouw de mening van haar man overneemt?

( Om een lijn tegenover de kinderen te trekken)

Ik denk dan bijvoorbeeld aan kleding, filmkijken, wel of geen tweede feestdag naar de kerk, zondags maar één keertje kerken etc. etc?

Nou, dat lijkt me een slecht uitgangspunt. Volgens mij moet er dan gekeken worden wat het meest in lijn met de Bijbel is. Jouw voorbeelden zijn dan al snel helder: uiteraard naar de kerk als er kerk is...

Ik denk ook dat je de bijbel als uitgangspunt neemt. En misschien moet je dan soms bij ouderling of dominee te rade gaan..
Wat mij een groot probleem lijkt, wij hebben hier 2 gezinnen in de kerk , waar de moeder met de kinderen de kerk trouw bezoekt , maar pa nauwelijks meekomt. Hoe gaat dat (dit zijn nog jonge kinderen) als de kinderen ouder worden en niet meer willen? Pa zegt het hoeft niet en mama houdt haar mond? Ik zou dat niet kunnen!!Maar hoe zien jullie dat??

Margriet schreef:Ik denk ook dat je de bijbel als uitgangspunt neemt. En misschien moet je dan soms bij ouderling of dominee te rade gaan..
Wat mij een groot probleem lijkt, wij hebben hier 2 gezinnen in de kerk , waar de moeder met de kinderen de kerk trouw bezoekt , maar pa nauwelijks meekomt. Hoe gaat dat (dit zijn nog jonge kinderen) als de kinderen ouder worden en niet meer willen? Pa zegt het hoeft niet en mama houdt haar mond? Ik zou dat niet kunnen!!Maar hoe zien jullie dat??

'denk dat naar de kerk gaan in zulke situaties om hernieuwde motivatie vraagt omdat het automatisme wegvalt. en: zouden vaders altijd zeggen 'je hoeft niet'? laten vrouwen zich alleen door hun mannen leiden of speelt er druk uit een sociale of familiare kring? nog los van alle geloofsaspecten.

sela schreef:

Margriet schreef:Ik denk ook dat je de bijbel als uitgangspunt neemt. En misschien moet je dan soms bij ouderling of dominee te rade gaan..
Wat mij een groot probleem lijkt, wij hebben hier 2 gezinnen in de kerk , waar de moeder met de kinderen de kerk trouw bezoekt , maar pa nauwelijks meekomt. Hoe gaat dat (dit zijn nog jonge kinderen) als de kinderen ouder worden en niet meer willen? Pa zegt het hoeft niet en mama houdt haar mond? Ik zou dat niet kunnen!!Maar hoe zien jullie dat??

'denk dat naar de kerk gaan in zulke situaties om hernieuwde motivatie vraagt omdat het automatisme wegvalt. en: zouden vaders altijd zeggen 'je hoeft niet'? laten vrouwen zich alleen door hun mannen leiden of speelt er druk uit een sociale of familiare kring? nog los van alle geloofsaspecten.

Wat denk je zelf?
Wanneer de druk vanuit sociale/familiaire kring sterker was op mijn man dan mijn liefderijke invloed zou ik op staande voet emigreren.
Ik weet het niet.
Ook al zijn er tijden in mijn leven dat ik me innerlijk van de kerk afkeer, ik probeer dat niet op de kinderen over te brengen. Daarin heb ik de steun van mijn stabiele man.