Dus je gaat er vanuit dat 'Mientje of Bart' er meestal naast zitten Is het misschien een bekeringsweg die niet in 'jouw straatje past' Kun je bewijzen, dat ze er naast zaten

Ik denk dat het een diepgewortelde menselijke trek is om andere mensen te vereren i.p.v. God. Het lezen van bekeringsgeschiedenissen is m.i. dan ook spelen met vuur!

Bovendien was nu juist een van de speerpunten van de reformatie dat we niet meer kijken naar St. Mientje of St. Bartje, maar naar Jezus Christus alleen.

Gijs83 schreef:

Hendrikus schreef:

artistiek schreef:
Oke, dus als iemand aan jouw de weg vraagt geef je de kaart (Bijbel) en zeg je: zoekt het maar uit...

Nee, tuurlijk niet. Dan zeg ik: Mientje ging hier links, Bart ging echter rechts, je zou eventueel ook nog terug kunnen gaan, maar volgens de kaart moet je rechtdoor.

Dus je gaat er vanuit dat 'Mientje of Bart' er meestal naast zitten Is het misschien een bekeringsweg die niet in 'jouw straatje past' Kun je bewijzen, dat ze er naast zaten

Omdat Mientje en Bart zondaren waren en zondaren bleven. Geheiligde en gerechtvaardigde zondaren. God zag hen in Christus als zondeloos en rein, maar mensen kunnen alleen aanzien wat voor ogen is.
Er is er Een die geen zondaar is of was of ooit zal zijn, en daarom is het veel wijzer Zijn woorden als richtsnoer te nemen dan de woorden van een mens.

Zita schreef:

Gijs83 schreef:

Hendrikus schreef:

artistiek schreef:
Oke, dus als iemand aan jouw de weg vraagt geef je de kaart (Bijbel) en zeg je: zoekt het maar uit...

Nee, tuurlijk niet. Dan zeg ik: Mientje ging hier links, Bart ging echter rechts, je zou eventueel ook nog terug kunnen gaan, maar volgens de kaart moet je rechtdoor.

Dus je gaat er vanuit dat 'Mientje of Bart' er meestal naast zitten Is het misschien een bekeringsweg die niet in 'jouw straatje past' Kun je bewijzen, dat ze er naast zaten

Omdat Mientje en Bart zondaren waren en zondaren bleven. Geheiligde en gerechtvaardigde zondaren. God zag hen in Christus als zondeloos en rein, maar mensen kunnen alleen aanzien wat voor ogen is.
Er is er Een die geen zondaar is of was of ooit zal zijn, en daarom is het veel wijzer Zijn woorden als richtsnoer te nemen dan de woorden van een mens.

mooi en wijs antwoord Zita!

Ik zie in veel bekeringsgeschiedenissen het grote gevaar, dat het geestelijke hoger gewaardeerd wordt dan het aardse. Dat iemand gewoon met plezier, zonder allerlei geestelijke verhevenheden, geniet van zn werk, van een wandelingetje door het park, of van het laten van een scheet die dwars zat, kom je niet echt tegen in die boekjes. Het lijkt dan vaak alsof het zitten met een boekje in een hoekje, of het zijn in zielsvervoering, of het zijn met kinderen Gods, hétgeen is waar het in dit leven om draait.

Gijs83 schreef: Dus je gaat er vanuit dat 'Mientje of Bart' er meestal naast zitten Is het misschien een bekeringsweg die niet in 'jouw straatje past' Kun je bewijzen, dat ze er naast zaten

Ik denk dat als ze eens wisten hoe er over hun leven en bekering geschreven en gesproken werd, ze direct al die boeken uit de handel zouden laten halen. Ze zouden wijzen naar boven , en meer niet.

Een bevindelijke prediking roept altijd een enorm verzet op, voornamelijk van de 'verbondsdrijvers'. Hoewel ik niet zal ontkennen dat de kenmerkenleer in bijv de GG een te grote plaats heeft gekregen binnen het geheel van de bevindelijke prediking, is een prediking zonder iets te zeggen hoe God een mens bekeert ( met als leidraad de gang van de Borg is de weg van Gods Kerk (ja, ik durf het nog steeds te zeggen)) mijns inziens een dode prediking. Dat deze kenmerken/gangen/standen geen grond zijn om te zeggen dat deze of die uit God geboren is, is een feit: alleen Christus offer kan een mens redden van de eeuwige ondergang. De kenmerken zijn dus ook niet bedoeld om iemand als bekeerd of onbekeerd te bestempelen, want alleen aan de vrucht zal men de boom herkennen. Desalniettemin zal een ontbreken van de kenmerkenleer in een prediking bewerkstelligen dat mensen zelf in het genadeverbondsbootje stappen, zonder als verlorene, rechteloze zondaar voor God de Rechter te zijn vrijgesproken in het bloed van Christus.
Een prediking zonder de (dwingende) oproep en uitnodiging om je tot God te bekeren, en dat alleen uit souvereine genade, is mijns inziens ook een dode prediking. Het probleem is dat het anno 2009 het steeds meer een kiezen is tussen beide, terwijl het samen zou moeten gaan.

Tot DIA zou ik zeggen: kijk eens verder dan regio Rijssen en Barneveld, want je GG dominees kennis is wel vrij beperkt.

memento schreef:Ik zie in veel bekeringsgeschiedenissen het grote gevaar, dat het geestelijke hoger gewaardeerd wordt dan het aardse. Dat iemand gewoon met plezier, zonder allerlei geestelijke verhevenheden, geniet van zn werk, van een wandelingetje door het park, of van het laten van een scheet die dwars zat, kom je niet echt tegen in die boekjes. Het lijkt dan vaak alsof het zitten met een boekje in een hoekje, of het zijn in zielsvervoering, of het zijn met kinderen Gods, hétgeen is waar het in dit leven om draait.

idd.. ik vraag me dan ook wel eens af.. "dat er een tijd is om te lachen gold kennelijk niet voor hun..."

Laten we met respect blijven spreken over die mensen. Ik vind sommige opmerkingen onder de maat in dit topic.

raka schreef:Desalniettemin zal een ontbreken van de kenmerkenleer in een prediking bewerkstelligen dat mensen zelf in het genadeverbondsbootje stappen, zonder als verlorene, rechteloze zondaar voor God de Rechter te zijn vrijgesproken in het bloed van Christus.

Dat bestrijd ik ten stelligste. Hoe kom je erbij? Ook zonder kenmerkenprediking is het zeer wel mogelijk om mensen erbij te bepalen dat het enkel genade is wanneer een zondaar zalig wordt, en dat we niet allemaal als vanzelfsprekend behouden zullen worden. Het bewijs hoor ik elke zondag.

Hendrikus schreef:

raka schreef:Desalniettemin zal een ontbreken van de kenmerkenleer in een prediking bewerkstelligen dat mensen zelf in het genadeverbondsbootje stappen, zonder als verlorene, rechteloze zondaar voor God de Rechter te zijn vrijgesproken in het bloed van Christus.

Dat bestrijd ik ten stelligste. Hoe kom je erbij? Ook zonder kenmerkenprediking is het zeer wel mogelijk om mensen erbij te bepalen dat het enkel genade is wanneer een zondaar zalig wordt, en dat we niet allemaal als vanzelfsprekend behouden zullen worden. Het bewijs hoor ik elke zondag.

Inderdaad. Het bewijs lees ik (ook) in Handelingen 2.

Jongere schreef:Laten we met respect blijven spreken over die mensen. Ik vind sommige opmerkingen onder de maat in dit topic.

Zoals het feit dat Bart en Mientje ook gewone dingen hebben gedaan in het leven? Dat lijkt me nu juist de broodnodige correctie tegen scheefgroei te zijn.

Mister schreef:

Jongere schreef:Laten we met respect blijven spreken over die mensen. Ik vind sommige opmerkingen onder de maat in dit topic.

Zoals het feit dat Bart en Mientje ook gewone dingen hebben gedaan in het leven? Dat lijkt me nu juist de broodnodige correctie tegen scheefgroei te zijn.

Het overwaarderen van het geestelijke, en het onderwaarderen van het aardse, is inderdaad een dwaling waar de kerk sinds haar ontstaan mee te kampen heeft gehad. Helaas zie ik die gnostische neigingen ook in de verhalen van Mientje, Bart, etc.

PS> Dit hoeft niet aan Mientje, Bart, etc zelf gelegen hebben. Misschien is dit meer de schuld van degenen die die boekjes hebben geschreven. Maar dat neemt het feit niet weg, dat deze verhalen doen lijken alsof het geestelijke eigenlijk hetgeen is waar het om draait, en dat het aardse maar een ballast is, waar je niet om heen kunt.

memento schreef:

Mister schreef:

Jongere schreef:Laten we met respect blijven spreken over die mensen. Ik vind sommige opmerkingen onder de maat in dit topic.

Zoals het feit dat Bart en Mientje ook gewone dingen hebben gedaan in het leven? Dat lijkt me nu juist de broodnodige correctie tegen scheefgroei te zijn.

Het overwaarderen van het geestelijke, en het onderwaarderen van het aardse, is inderdaad een dwaling waar de kerk sinds haar ontstaan mee te kampen heeft gehad. Helaas zie ik die gnostische neigingen ook in de verhalen van Mientje, Bart, etc.

PS> Dit hoeft niet aan Mientje, Bart, etc zelf gelegen hebben. Misschien is dit meer de schuld van degenen die die boekjes hebben geschreven. Maar dat neemt het feit niet weg, dat deze verhalen doen lijken alsof het geestelijke eigenlijk hetgeen is waar het om draait, en dat het aardse maar een ballast is, waar je niet om heen kunt.

En voor je het weet kom je uit bij het dualisme.

raka schreef:Een bevindelijke prediking roept altijd een enorm verzet op, voornamelijk van de 'verbondsdrijvers'. Hoewel ik niet zal ontkennen dat de kenmerkenleer in bijv de GG een te grote plaats heeft gekregen binnen het geheel van de bevindelijke prediking, is een prediking zonder iets te zeggen hoe God een mens bekeert ( met als leidraad de gang van de Borg is de weg van Gods Kerk (ja, ik durf het nog steeds te zeggen)) mijns inziens een dode prediking. Dat deze kenmerken/gangen/standen geen grond zijn om te zeggen dat deze of die uit God geboren is, is een feit: alleen Christus offer kan een mens redden van de eeuwige ondergang. De kenmerken zijn dus ook niet bedoeld om iemand als bekeerd of onbekeerd te bestempelen, want alleen aan de vrucht zal men de boom herkennen. Desalniettemin zal een ontbreken van de kenmerkenleer in een prediking bewerkstelligen dat mensen zelf in het genadeverbondsbootje stappen, zonder als verlorene, rechteloze zondaar voor God de Rechter te zijn vrijgesproken in het bloed van Christus.
Een prediking zonder de (dwingende) oproep en uitnodiging om je tot God te bekeren, en dat alleen uit souvereine genade, is mijns inziens ook een dode prediking. Het probleem is dat het anno 2009 het steeds meer een kiezen is tussen beide, terwijl het samen zou moeten gaan.

Tot DIA zou ik zeggen: kijk eens verder dan regio Rijssen en Barneveld, want je GG dominees kennis is wel vrij beperkt.

Mee eens, en welkom!

memento schreef:Ik zie in veel bekeringsgeschiedenissen het grote gevaar, dat het geestelijke hoger gewaardeerd wordt dan het aardse. Dat iemand gewoon met plezier, zonder allerlei geestelijke verhevenheden, geniet van zn werk, van een wandelingetje door het park, of van het laten van een scheet die dwars zat, kom je niet echt tegen in die boekjes. Het lijkt dan vaak alsof het zitten met een boekje in een hoekje, of het zijn in zielsvervoering, of het zijn met kinderen Gods, hétgeen is waar het in dit leven om draait.

Dat staat er niet in omdat dat niet het onderwerp is van die boekjes. In een scriptie over Calvijn schrijf je toch ook niet ineens over de constructie van een flat?

En, de vrede met God, dat is wel waar het in dit leven om draait. Zoekt eerst het koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid...

Erasmiaan schreef:

memento schreef:Ik zie in veel bekeringsgeschiedenissen het grote gevaar, dat het geestelijke hoger gewaardeerd wordt dan het aardse. Dat iemand gewoon met plezier, zonder allerlei geestelijke verhevenheden, geniet van zn werk, van een wandelingetje door het park, of van het laten van een scheet die dwars zat, kom je niet echt tegen in die boekjes. Het lijkt dan vaak alsof het zitten met een boekje in een hoekje, of het zijn in zielsvervoering, of het zijn met kinderen Gods, hétgeen is waar het in dit leven om draait.

Dat staat er niet in omdat dat niet het onderwerp is van die boekjes. In een scriptie over Calvijn schrijf je toch ook niet ineens over de constructie van een flat?

En, de vrede met God, dat is wel waar het in dit leven om draait. Zoekt eerst het koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid...

Als je een bekering apart verteld van iemands leven, dan koppel je los wat de Schrift als eenheid presenteert. Dualisme dus.

Hoe God een mens bekeerd, is verscheiden. Het lezen hoe een ander geleidt is, nut een mens niet zo veel. Wat wél nuttig is, is om te zien welke vruchten die ander openbaarde, om daar je eigen leven naast te leggen. En vruchten komen alleen maar openbaar, als je ook het "gewone leven" erbij neemt.

Het bloed van Jezus Christus redt héél de mens. Lichaam en ziel beiden. Dat kunnen en mogen we niet loskoppelen.