memento schreef:Ik denk dat met name degenen die buiten de GG staan, wel eens wat meer mogen kijken naar de positieve kanten van dit kerkgenootschap. Want er is, ondanks alles wat je er mogelijk niet aan vind kloppen, genoeg waarvan wél geleerd kan worden. Trouwens, van elkaar leren, elkaar in evenwicht houden, jezelf steeds blijvend reformeren, allemaal zaken die de reformatie ons heeft proberen bij te brengen. Als we in dat 'blijvend reformeren' te arrogant zijn om van de GG te leren, dan vraag ik me af hoe serieus die wil tot 'blijvend reformeren' is...
Ik ben blij dat je dit schetst, Memento.
Zelf sla ik soms ook best een kritische blik naar het kerkgenootschap waarvan ik lid mag zijn.
Juist omdat de GG mij lief is heb ik soms moeite met bepaalde punten en zou ik soms bepaalde zaken wel anders willen zien.
Wat dat aangaat kan ik me ook goed vinden in het artikel van Drs. A.A. van der Schans, die op een positieve manier schrijft over de GG maar ook terecht enkele kritische kanttekeningen plaatst.
Die eerlijkheid, en die ruimte voor een interne discussie of gesprek is een punt wat ik zeer waardeer, en waarvan ik hoop dat die ruimte tot gesprek in ons kerkverband iets meer gevonden gaat worden. Zeker als het gaat om de accenten die er ook in de (nadere) reformatie gevonden werden, met als grond Gods Woord en de 3FvE.
Maar ook hier moeten we eerlijk zijn,er zijn weldegelijk positieve ontwikkelingen, ook in dit opzicht.
Anderzijds als ik soms de kritiek zie van mensen die overgegaan zijn naar andere kerkverbanden dan denk ik wel eens dat ze "kerkblind" geworden zijn.
Er worden geen fouten gezien in het verband waar ze lid zijn geworden , alles is even positief, zegenrijk en mooi , liefdevol en als je het zo moet geloven bijna foutloos, zo niet volmaakt.
Maar dan lees ik in de verslagen van vergaderingen van elk kerkverband wel zaken die me ernstige zorgen baren.
Regelmatig lees ik punten van gesprek, of theologische visies, dat ik werkelijk dankbaar ben dat die zaken nog niet spelen binnen de Gereformeerde Gemeenten.
De pluriformiteit die ik soms in andere verbanden zie, is m.i. toch verbazingwekkend groot.
En dan weet ik dat we wakende moeten zijn voor wetticisme of voor hypercalvinisme, dat we daartegen zullen moeten strijden en dat we het Bijbelse evenwicht moeten behouden, maar wat liggen er soms elders ook gevaren op de loer van een kerkelijk leven zonder tucht en vermaning.
Wat een verschrikking als er in de kerken zonden goedgepraat worden, of zelfs kerkelijk bevestigd, die de Heere een gruwel in Zijn ogen noemt.
Schokkend is het als er een prediking is die niet meer is als een moralistisch verhaal, een prediking op arminiaanse leer geschoeid of nog erger : atheïsten op de kansels.
Erg zijn de ontwikkelingen in een kerkverband als er tegen Gods Woord in vrouwen worden toegelaten tot het vervullen van een kerkelijk ambt.
Wat een zorgen als we zo kerkelijk Nederland overzien.
Wat een gebrokenheid en een schuld, binnen de GG en daarbuiten.
Maar toch, neem het me niet kwalijk dat ik als ik bovenstaande ontwikkelingen overzie, dat ik dankbaar ben dat binnen de GG, Gods Woord nog verkondigd mag worden, dat de tucht nog gehandhaafd wordt en dat de sacramenten nog bedient mogen worden.
Wat een wonder, wat een zegen van God, dat Hij hiermee doorgaat, en dit ondanks al onze zonden , de zorgen, de fouten en de nadruk op bepaalde accenten binnen de GG.
Wat zouden we over de kerkmuren heen, veel van elkaar kunnen leren , als we maar wilden.
Die wil, daar ontbreekt het helaas maar al te vaak aan.
