Het maakt nogal verschil, het ene kind is het andere niet.

De een is zelfstandig en verstandig, die laat je met een gerust hart de wijde wereld in gaan. En tegelijkertijd besef je: misschien is het maar goed dat je niet alles weet en ziet wat hij of zij doet. Want zo is het natuurlijk wel: ook al hebben we alle vertrouwen in hen, ze zijn nog jong en niets menselijks is hen vreemd...

Maar bij een ander kind kun je zomaar vol zorgen zitten, wetend dat hij of zij op de kalender weliswaar meerderjarig is, maar dat het verstand en de zelfstandigheid nog niet in grote mate aanwezig zijn. Je zou graag wat toezicht houden, wat sturing geven, want 't is nog zo nodig. En toch gaan ze ook dan de wijde wereld in, op kamers of whatever. En moet je ze loslaten.

Het brengt je wel op je knieën. En dat geeft ook rust. Jij kunt ze niet meer op de voet volgen. Maar HIJ weet wel wat ze nodig hebben!

Mooi gesproken, Driekus.

Hendrikus schreef:Het maakt nogal verschil, het ene kind is het andere niet.

De een is zelfstandig en verstandig, die laat je met een gerust hart de wijde wereld in gaan. En tegelijkertijd besef je: misschien is het maar goed dat je niet alles weet en ziet wat hij of zij doet. Want zo is het natuurlijk wel: ook al hebben we alle vertrouwen in hen, ze zijn nog jong en niets menselijks is hen vreemd...

Maar bij een ander kind kun je zomaar vol zorgen zitten, wetend dat hij of zij op de kalender weliswaar meerderjarig is, maar dat het verstand en de zelfstandigheid nog niet in grote mate aanwezig zijn. Je zou graag wat toezicht houden, wat sturing geven, want 't is nog zo nodig. En toch gaan ze ook dan de wijde wereld in, op kamers of whatever. En moet je ze loslaten.

Het brengt je wel op je knieën. En dat geeft ook rust. Jij kunt ze niet meer op de voet volgen. Maar HIJ weet wel wat ze nodig hebben!

Mooie post, helemaal waar ook!!!
loslaten kan zo moeilijk zijn.........

gertje schreef:

Hendrikus schreef:Het maakt nogal verschil, het ene kind is het andere niet.

De een is zelfstandig en verstandig, die laat je met een gerust hart de wijde wereld in gaan. En tegelijkertijd besef je: misschien is het maar goed dat je niet alles weet en ziet wat hij of zij doet. Want zo is het natuurlijk wel: ook al hebben we alle vertrouwen in hen, ze zijn nog jong en niets menselijks is hen vreemd...

Maar bij een ander kind kun je zomaar vol zorgen zitten, wetend dat hij of zij op de kalender weliswaar meerderjarig is, maar dat het verstand en de zelfstandigheid nog niet in grote mate aanwezig zijn. Je zou graag wat toezicht houden, wat sturing geven, want 't is nog zo nodig. En toch gaan ze ook dan de wijde wereld in, op kamers of whatever. En moet je ze loslaten.

Het brengt je wel op je knieën. En dat geeft ook rust. Jij kunt ze niet meer op de voet volgen. Maar HIJ weet wel wat ze nodig hebben!

Mooie post, helemaal waar ook!!!
loslaten kan zo moeilijk zijn.........

en laat Jan maar meelezen hoor, kan hij zien welke zorgen mams zich maakt, kan geen kwaad
ze heeft jan niet over voor de wereld ....

gertje schreef:

gertje schreef:

Hendrikus schreef:Het maakt nogal verschil, het ene kind is het andere niet.

De een is zelfstandig en verstandig, die laat je met een gerust hart de wijde wereld in gaan. En tegelijkertijd besef je: misschien is het maar goed dat je niet alles weet en ziet wat hij of zij doet. Want zo is het natuurlijk wel: ook al hebben we alle vertrouwen in hen, ze zijn nog jong en niets menselijks is hen vreemd...

Maar bij een ander kind kun je zomaar vol zorgen zitten, wetend dat hij of zij op de kalender weliswaar meerderjarig is, maar dat het verstand en de zelfstandigheid nog niet in grote mate aanwezig zijn. Je zou graag wat toezicht houden, wat sturing geven, want 't is nog zo nodig. En toch gaan ze ook dan de wijde wereld in, op kamers of whatever. En moet je ze loslaten.

Het brengt je wel op je knieën. En dat geeft ook rust. Jij kunt ze niet meer op de voet volgen. Maar HIJ weet wel wat ze nodig hebben!

Mooie post, helemaal waar ook!!!
loslaten kan zo moeilijk zijn.........

en laat Jan maar meelezen hoor, kan hij zien welke zorgen mams zich maakt, kan geen kwaad
ze heeft jan niet over voor de wereld ....

112. Vr. Wat wil het negende gebod?

Antw. Dat ik tegen niemand valse getuigenis geve (a), niemand zijn woorden verdraaie (b), geen achterklapper of lasteraar zij (c), niemand lichtelijk en onverhoord oordele of helpe veroordelen (d); maar allerlei liegen en bedriegen, als eigen werken des duivels (e), vermijde, tenzij dat ik den zwaren toorn Gods op mij laden wil (f); insgelijks, dat ik in het gericht en alle andere handelingen de waarheid liefhebbe, oprechtelijk spreke en belijde (g); ook mijns naasten eer en goed gerucht naar mijn vermogen voorsta en bevordere (h).

Dus, de waarheid spreken in liefde...

gertje schreef: en laat Jan maar meelezen hoor, kan hij zien welke zorgen mams zich maakt, kan geen kwaad
ze heeft jan niet over voor de wereld ....

Welke moeder heeft haar kind wel over voor de wereld?
Ik denk dat voorleven in de ware vreze des Heeren veel belangrijker is dan altijd gedacht wordt.

En over dat meelezen: mijn moeder was ook zo bezorgd en dat neem ik haar nog steeds niet in dank af....Zij was 20 jaar en had twee kinderen, kon lekker doen en laten wat ze zelf wilde. Ik was 21 en moest perse om 22.00 uur naar bed. Dat wil je toch niet als je 22 bent? Als ik door-de-week ergens oppaste moest ik altijd zeggen dat ik om 22.00 uur thuis moest zijn. Gevolg was dat ik al mijn oppasadresjes kwijt raakte. Wie wil nu om 21.30 uur zeggen: ik moet gaan, de oppas moet zo weg? Zelfs toen ik verkering had nog...Raar hoor!
Ze had ook de vervelende gewoonte om op te blijven tot ik thuis was. Allemaal lief en bezorgd bedoeld enzo, maar ik ervaarde geen vrijheid. Ik wilde gewoon naar bed, niet meer praten over hoe het was. Het was altijd " gewoon". En als ik wil praten, doe ik dat wel.....

Snappie?

Verder vind ik de post van Hendrikus wel erg mooi.

(eind van het liedje is dat er vast weer wordt gezegd dat ik makkelijk praten heb, want ik heb immers geen kinderen......)

Bert Mulder schreef:

gertje schreef:

gertje schreef:

Hendrikus schreef:Het maakt nogal verschil, het ene kind is het andere niet.

De een is zelfstandig en verstandig, die laat je met een gerust hart de wijde wereld in gaan. En tegelijkertijd besef je: misschien is het maar goed dat je niet alles weet en ziet wat hij of zij doet. Want zo is het natuurlijk wel: ook al hebben we alle vertrouwen in hen, ze zijn nog jong en niets menselijks is hen vreemd...

Maar bij een ander kind kun je zomaar vol zorgen zitten, wetend dat hij of zij op de kalender weliswaar meerderjarig is, maar dat het verstand en de zelfstandigheid nog niet in grote mate aanwezig zijn. Je zou graag wat toezicht houden, wat sturing geven, want 't is nog zo nodig. En toch gaan ze ook dan de wijde wereld in, op kamers of whatever. En moet je ze loslaten.

Het brengt je wel op je knieën. En dat geeft ook rust. Jij kunt ze niet meer op de voet volgen. Maar HIJ weet wel wat ze nodig hebben!

Mooie post, helemaal waar ook!!!
loslaten kan zo moeilijk zijn.........

en laat Jan maar meelezen hoor, kan hij zien welke zorgen mams zich maakt, kan geen kwaad
ze heeft jan niet over voor de wereld ....

112. Vr. Wat wil het negende gebod?

Antw. Dat ik tegen niemand valse getuigenis geve (a), niemand zijn woorden verdraaie (b), geen achterklapper of lasteraar zij (c), niemand lichtelijk en onverhoord oordele of helpe veroordelen (d); maar allerlei liegen en bedriegen, als eigen werken des duivels (e), vermijde, tenzij dat ik den zwaren toorn Gods op mij laden wil (f); insgelijks, dat ik in het gericht en alle andere handelingen de waarheid liefhebbe, oprechtelijk spreke en belijde (g); ook mijns naasten eer en goed gerucht naar mijn vermogen voorsta en bevordere (h).

Dus, de waarheid spreken in liefde...

Bert, sorry, maar dit is iets anders als je zorgen uiten hoor, zeker als je het anoniem doet... geen kip weet wie Jan is

vlinder schreef:

gertje schreef: en laat Jan maar meelezen hoor, kan hij zien welke zorgen mams zich maakt, kan geen kwaad
ze heeft jan niet over voor de wereld ....

Welke moeder heeft haar kind wel over voor de wereld?
Ik denk dat voorleven in de ware vreze des Heeren veel belangrijker is dan altijd gedacht wordt.

En over dat meelezen: mijn moeder was ook zo bezorgd en dat neem ik haar nog steeds niet in dank af....Zij was 20 jaar en had twee kinderen, kon lekker doen en laten wat ze zelf wilde. Ik was 21 en moest perse om 22.00 uur naar bed. Dat wil je toch niet als je 22 bent? Als ik door-de-week ergens oppaste moest ik altijd zeggen dat ik om 22.00 uur thuis moest zijn. Gevolg was dat ik al mijn oppasadresjes kwijt raakte. Wie wil nu om 21.30 uur zeggen: ik moet gaan, de oppas moet zo weg? Zelfs toen ik verkering had nog...Raar hoor!
Ze had ook de vervelende gewoonte om op te blijven tot ik thuis was. Allemaal lief en bezorgd bedoeld enzo, maar ik ervaarde geen vrijheid. Ik wilde gewoon naar bed, niet meer praten over hoe het was. Het was altijd " gewoon". En als ik wil praten, doe ik dat wel.....

Snappie?

Verder vind ik de post van Hendrikus wel erg mooi.

(eind van het liedje is dat er vast weer wordt gezegd dat ik makkelijk praten heb, want ik heb immers geen kinderen......)

Ja ik snap je helemaal, zo ie je maar, iedereen reageet vanuit zijn of haar situatie;)

en nee ik zeg niet dat je makkelijk praten hebt;)

gertje schreef:
Bert, sorry, maar dit is iets anders als je zorgen uiten hoor, zeker als je het anoniem doet... geen kip weet wie Jan is

ik ben geen kip hoor!

anoniem - jan - enig kind....

1 + 1=2

Bert Mulder schreef:

gertje schreef:
Bert, sorry, maar dit is iets anders als je zorgen uiten hoor, zeker als je het anoniem doet... geen kip weet wie Jan is

ik ben geen kip hoor!

anoniem - jan - enig kind....

1 + 1=2

dan nog snap ik je post niet met tekst, maar goed....

vlinder schreef:
Die laatste zin zou ik je niet na durven zeggen....Ik zou niet durven zeggen dat de moeder van Augustinus niet het goede voorbeeld heeft gegeven en haar zoon ging ook de verkeerde weg op. Althans zo zag het er even naar uit!

toch blijf ik er moeite mee houden dat Auggustinus niet van zijn moeder met die vrouw mocht trouwen omdat ze beneden hun stand was.
Als hij vervolgens met die vrouw gaat samenwonen ligt hierin toch wel een stuk schuld bij Monica!

helma schreef:

vlinder schreef:
Die laatste zin zou ik je niet na durven zeggen....Ik zou niet durven zeggen dat de moeder van Augustinus niet het goede voorbeeld heeft gegeven en haar zoon ging ook de verkeerde weg op. Althans zo zag het er even naar uit!

toch blijf ik er moeite mee houden dat Auggustinus niet van zijn moeder met die vrouw mocht trouwen omdat ze beneden hun stand was.
Als hij vervolgens met die vrouw gaat samenwonen ligt hierin toch wel een stuk schuld bij Monica!

Dat is waar, maar ze heeft hem in ontelbare gebeden opgedragen aan de Heere omdat ze wist dat ze hem zelf niet meer vast kon houden.

Ik zie het loslaten van kinderen als het vasthouden van zand.

Neem een hand zand en hou het in een kommetje vast. Het meeste zand blijft liggen, ook als je je hand open doet. Maar als je je hand strak dichtknijpt, glipt als het zand tussen je vingers weg......

Kan de topictitel misschien aangepast worden:
Christelijke levensstijl?

Afgewezen schreef:Kan de topictitel misschien aangepast worden:
Christelijke levensstijl?

Ok.

helma schreef:

vlinder schreef:
Die laatste zin zou ik je niet na durven zeggen....Ik zou niet durven zeggen dat de moeder van Augustinus niet het goede voorbeeld heeft gegeven en haar zoon ging ook de verkeerde weg op. Althans zo zag het er even naar uit!

toch blijf ik er moeite mee houden dat Auggustinus niet van zijn moeder met die vrouw mocht trouwen omdat ze beneden hun stand was.
Als hij vervolgens met die vrouw gaat samenwonen ligt hierin toch wel een stuk schuld bij Monica!

Ik denk dat maar weinig mensen volkomen schuld- en zondeloos zijn. Ook Monica niet.
Als ik lees van haar gebeden voor en vermaningen aan haar zoon, dan kan ik alleen maar beschaamd zijn: ik voel me soms meer een Eli dan een Monica.