Zeeuw, ik kan het niet laten om toch even te reageren.
De zaligsprekingen spreken zalig.
Dus een hongerende en dorstende WORDT niet zalig, maar er staat:
ZALIG ZIJN ....
Die honger en dorst komt dus voort uit Christus.
De zaligsprekingen gaan niet over bekommerden of weet ik welke namen we er aan geven, maar over gelovigen.
Over mensen die 'in Christus ' zijn.
De Schrift spreekt nergens over ellendekennis die OP ZICH zalimakend is; maar wel over een ellendekennis die tot de zaligheid behoort indien ze tot Christus leid.
Dit leggen wij er zelf in hoor. Buiten Christus is geen leven, maar alleen de dood.
Er is NIETS wat bij de zaligheid 'hoort' en tot Christus leidt. Want al wat tot zaligheid nodig is ligt in Christus. Er is niets zaligmakends dat tot Hem leidt!
Dat zegt mij de Schrift. En desgewenst kan ik de reformatoren daarbij noemen: rechtvaardiging door het geloof alleen.
Geloof en rechtvaardigmaking is het eerste zaligmakende in een mens. Geloof daar wordt jij toe opgeroepen. En het geloof maakt jou rechtvaardig voor God.
De droefheid naar God is een droefheid die voortkomt uit de gemeenschap met Christus. Lees de grondtekst maar bij die tekst. Het is te vergelijken met: 'immers is mijn ziel stil tot u o God'. Dat is ook een stilzijn dat voortvloeit uit de gemeenschap met Christus. (psalm 62)
Kijk, er mogen tussen ons best kleine verschillen zijn op ondergeschikte punten, maar wat je doet is de Schrift verdraaien (ook als je ds Kersten citeert), want de Schrift geeft nergens grond voor enige hoop buiten Christus.
Je mag de Schrift niet zo verdraaien en op deze manier mensen hoop geven omdat ze in zichzelf iets ontdekken wat weleens het 'hongeren of dorsten' of een 'verbroken hart' kon zijn.
En ja, als dat zo is heeft Christus dat gewerkt. En als Hij dat gewerkt heeft zal Hij er ook nog wel eens op terug komen.
Ware ellendekennis vloeit uit Christus voort en 'onware' ellendekennis is wel algemene genade, maar uit zichzelf maakt het wanhopig. De wet op zichzelf verdoemd en maakt een mens wanhopig.
Alleen door op Christus te zien (dat is: in Hem te geloven) kan de ware ellendekennis worden verkregen.
Denk nu eens na:
"Indien gij niet wordt gelijk een kind"
We maken het veel te moeilijk, daar zijn sommigen van onze 'vaderen' (je noemde zelf namen) al mee begonnen.
Wat is nodig om gekend te worden?
Zondag 1 ! ! ! !
De Enige Troost (Christus).
Wat vloeit daar uit voort?
Al het andere.
Dus: geloof jij in de Zoon van God?
Nee? Wat heb je dan met ellendekennis te maken? Zie op Jezus! Alles buiten Jezus is de dood.
Je moet Hem hebben, anders ga je verloren. Dat zegt het Woord.
Zou je alsjeblieft het volgende willen doen? Deze zaken onderzoeken bij het licht van de Schrift als je Hem mag kennen. En anders eerst Hem zoeken te verkrijgen? We doen Hem zo'n pijn door Zijn Woord zo ontzettend te verdraaien. Daarmee roepen wij het oordeel af over ons. Alles wat ter zaligheid nodig is is te vinden in Christus. En wij doen van alles om Christus te verdonkeremanen en het eerst in allerlei andere dingetjes te zoeken, want ja: 'waar heb ik Jezus eigenlijk voor nodig'.
En dit terwijl Jezus maar 1 ding van ons vraagt, wat Hij ons zelf ook wil geven, nl. geloof.
Hij vraagt geen poespas, hij vraagt geloof.
En Hij zal het zelf werken, dat belooft Hij in Zijn gehele Woord.
Aljeblieft bega niet de zonde van de verlossing krachteloos te maken door ongeloof!
Ik spreek uit de Schrift en uit eigen ervaring, het is een heilloze weg die leidt naar het verderf!
Onderzoek de Schriften, die zijn het die van die gezegende Jezus getuigen.
Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop.
Indien iemand Mijn stem zal horen en zal opendoen, Ik zal tot hem inkomen en avondmaal met hem houden en hij met Mij. (uit mijn hoofd)
Dat is de belofte. Durf nu eens te gaan staan en zeg tegen God: u liegt!
Dat durf je niet. Maar je doet wel alsof Hij liegt.
God eist van jou nu dat je opendoet op Zijn klop. Of denk je dat God (met diepe eerbied gesproken) arminiaans is? Dat Hij van ons vraagt wat wij niet doen kunnen?
Nee toch, wat Hij vraagt wil Hij zelf geven.
Duizendmaal liever wil Hij het geven dan dat jij het wilt ontvangen.
En Jezus de scharen ziende werd met INNERLIJKE ONTFERMING BEWOGEN.
Zijn ingewand rommelt over zondaren.
Is zoekende zondaarsliefde nog beter te omschrijven in onze taal?
Hij is met innerlijke ontferming bewogen over een ieder die Hem nog niet kent.
Jezus weende over Jeruzalem: hoe menigmaal heb Ik u willen bijeenvergaderen als een hen haar kuikens, maar gij hebt niet GEWILD.
Laat Hem niet staan!
[Veranderd op 20/8/2002 door Leo]