Bonny schreef:Smeerde jullie moeder ook jullie brood toen je nog naar school ging? Hier niet hoor. Het mankeerde ons niet aan de vingers .

Kleren haal ik zelf, ik heb daar een prima kijk op wat mij staat en niet staat. Een vrouw heb ik niet, dus daar hoef ik ook niet achteraan te sjokken

Mijn moeder smeerde ook nooit, daarom doe ik het wel.

Bonny schreef:Smeerde jullie moeder ook jullie brood toen je nog naar school ging?

Nee.
Maar het rare als reaktie op je opvoeding is, of je valt in dezelfde kuil die je zo haatte, of je wordt kompleet het tegenovergestelde.
Mijn moeder was van mening dat kinderen al vroeg zelf hun boontjes moesten kunnen doppen, dus ook brood smeren viel daaronder.
En ik ren desnoods achter een fiets of auto aan, als ze het dreigen te vergeten.

Dodo schreef:We vinden kleren ook allebei niet zo belangrijk eigenlijk.

Ik wel, man niet.

samanthi schreef:

windorgel schreef:Zeker Samanthi, dat is liefdevolle zorgzaamheid over en weer. Fijn als dat er mag en kan zijn!

Dankjewel, helaas proef ik, bij meerdere, wat weerstand hiertegen, is dit de tijdgeest? Ieder voor zich, de ander moet maar voor zichzelf zorgen?

Man en vrouw zijn gelijk? Ik weet het niet, maar heb er zeker geen fijn gevoel over.

Mooi om te horen Samanthi. Ik vind zelfstandigheid belangrijk, maar in een huwelijk ben je elkaar toch ook tot hand en voet? Dat zit overigens niet vast op een lunchpakketje, maar door dik en dun elkaar steunen en samenwerken uit liefde voor de ander. Volgens mij is juist het huwelijk het einde van het individualistische tijdperk in je leven.

Hollander schreef:

samanthi schreef:

windorgel schreef:Zeker Samanthi, dat is liefdevolle zorgzaamheid over en weer. Fijn als dat er mag en kan zijn!

Dankjewel, helaas proef ik, bij meerdere, wat weerstand hiertegen, is dit de tijdgeest? Ieder voor zich, de ander moet maar voor zichzelf zorgen?

Man en vrouw zijn gelijk? Ik weet het niet, maar heb er zeker geen fijn gevoel over.

Mooi om te horen Samanthi. Ik vind zelfstandigheid belangrijk, maar in een huwelijk ben je elkaar toch ook tot hand en voet? Dat zit overigens niet vast op een lunchpakketje, maar door dik en dun elkaar steunen en samenwerken uit liefde voor de ander. Volgens mij is juist het huwelijk het einde van het individualistische tijdperk in je leven.

Ja het is zoveel meer. Maatjes vrienden geliefden ik kan nog veel meer bedenken

samanthi schreef:
Ja het is zoveel meer. Maatjes vrienden geliefden ik kan nog veel meer bedenken

Dat is nultientaal.

samanthi schreef: Dat zou wél zo zijn als de man zegt: jij moet mijn brood smeren, maar het is toch anders als je voor elkaar zorgt?

Laat ik het anders stellen: ik smeer liever mijn eigen brood en koop liever mijn eigen kleren.

Mara schreef:

Bonny schreef:Smeerde jullie moeder ook jullie brood toen je nog naar school ging?

Nee.
Maar het rare als reaktie op je opvoeding is, of je valt in dezelfde kuil die je zo haatte, of je wordt kompleet het tegenovergestelde.
Mijn moeder was van mening dat kinderen al vroeg zelf hun boontjes moesten kunnen doppen, dus ook brood smeren viel daaronder.
En ik ren desnoods achter een fiets of auto aan, als ze het dreigen te vergeten.

Tjonge, wat zorgzaam. Maar zouden ze werkelijk verhongeren ? Ik vergeet het ook wel eens en haal dan een zak bolletjes met achterham bij de super

Mara schreef:

Bonny schreef:Smeerde jullie moeder ook jullie brood toen je nog naar school ging?

Nee.
Maar het rare als reaktie op je opvoeding is, of je valt in dezelfde kuil die je zo haatte, of je wordt kompleet het tegenovergestelde.
Mijn moeder was van mening dat kinderen al vroeg zelf hun boontjes moesten kunnen doppen, dus ook brood smeren viel daaronder.
En ik ren desnoods achter een fiets of auto aan, als ze het dreigen te vergeten.

Precies, zo herkenbaar!
Mijn moeder komt ook uit een bikkelharde familie, "zorg maar voor jezelf" dan hoef ik het niet te doen"
Dankjewel ergens voor zeggen vinden ze ook gek!
Ze worden wél graag zelf verzorgd

Heel egoïstisch kan dat zijn. Ik ken die mensen ook. Je zou er hard van weglopen.

merel schreef:Ik denk dat de meeste mannen hier de maten van hun vrouw ook niet weten. Is dat ook te onafhankelijk?

Uiteraard ken ik die.

merel schreef: Leggen jullie ook de kleding klaar of smeren zijn brood voor de lunch?

Zijn brood smeer ik niet maar de kleding leg ik klaar. Anders komt het (naar mijn idee) niet goed.
Zo erg is dat toch niet? Wij kunnen ons er samen goed in vinden!

Prima als jullie je erin kunnen vinden . Het zou mijn idee van een relatie niet zijn. Ik houd van zelfstandige mannen. Als ik zijn kleding zou moeten kopen/klaarleggen, zou ik het idee hebben dat ik zijn moeder was. Wij leren onze jongens ook om zelfstandig te worden mbt kleding uitzoeken, klaarleggen, huishoudelijke taken etc. Onze dochter idem.

merel schreef:Prima als jullie je erin kunnen vinden . Het zou mijn idee van een relatie niet zijn. Ik houd van zelfstandige mannen. Als ik zijn kleding zou moeten kopen/klaarleggen, zou ik het idee hebben dat ik zijn moeder was. Wij leren onze jongens ook om zelfstandig te worden mbt kleding uitzoeken, klaarleggen, huishoudelijke taken etc. Onze dochter idem.

Wat doe jij dan wel voor je man en wat doet hij voor jou? Als je bv kookt doe je dat toch ook voor elkaar?

Koken behoort m.i. tot de gewone dagelijkse bezigheden. Daar begint degene mee die als eerste thuis is met de kinderen. Dat doen wij over en weer. Idem met schoonmaken, stofzuigen, de was en het repareren van een fiets. Het aankleden van je man behoort m.i. daar niet toe. Een kleuter help je kleding uitzoeken en zichzelf aankleden en zeggen wat er in de was moet. Idem met standaard zijn lunchpakketje klaarmaken. Wij dekken 's morgens uitgebreid de tafel en helpen de kinderen op weg met ontbijt en lunch en smeren ons eigen brood voor het werk.
Het is toch de bedoeling dat een kind zelfstandig wordt. Dat betekent niet aan het lot overlaten, maar wel leren ontwikkelen tot een zelfstandig mens. Op het moment dat zij het huis uitgaan is het de bedoeling dat zij dit soort dingen zelf kunnen.

merel schreef:Koken behoort m.i. tot de gewone dagelijkse bezigheden. Daar begint degene mee die als eerste thuis is met de kinderen. Dat doen wij over en weer. Idem met schoonmaken, stofzuigen, de was en het repareren van een fiets. Het aankleden van je man behoort m.i. daar niet toe. Een kleuter help je kleding uitzoeken en zichzelf aankleden en zeggen wat er in de was moet. Idem met standaard zijn lunchpakketje klaarmaken. Wij dekken 's morgens uitgebreid de tafel en helpen de kinderen op weg met ontbijt en lunch en smeren ons eigen brood voor het werk.
Het is toch de bedoeling dat een kind zelfstandig wordt. Dat betekent niet aan het lot overlaten, maar wel leren ontwikkelen tot een zelfstandig mens. Op het moment dat zij het huis uitgaan is het de bedoeling dat zij dit soort dingen zelf kunnen.

Tsja, ik vind je hierin nogal zwart-wit. Mijn moeder heeft bv vrij lang mijn brood klaargemaakt. Puur als de moeder die altijd thuis was en er blij van werd dit te doen. Toen ik ging studeren ben ik geen moment verhongerd.
Ik zou ook nooit mijn kleding door mijn vrouw laten klaarleggen, maar dat ze af en toe meegaat om kleding te kopen en het leuk vindt hierin ook haar mening te geven en ik daar graag naar luister, omdat ze een goede smaak heeft, vind ik best fijn.
Het is ook, niet vaak, wel gebeurd dat ik bv tot 's 23.30 een vergadering had en 's morgens weer vroeg weg moest, dat ik een lunchpakket klaargemaakt vond. Dat heeft m.i. niets met zelfstandigheid, maar wel met elkaars druktes zien te maken.