Het is wel opmerkelijk dat het vaak dominees betreft die zeer goed in het gehoor van de luisteraars liggen. Hoe zou dat komen?

Overigens ken ik deze dominee niet.

Jantje schreef:Het is wel opmerkelijk dat het vaak dominees betreft die zeer goed in het gehoor van de luisteraars liggen. Hoe zou dat komen?

Overigens ken ik deze dominee niet.

Misschien omdat juist deze predikanten zich goed kunnen inleven in de ander en/of moeilijk nee kunnen zeggen en daardoor veel op hun bord krijgen (in het pastoraat) en teveel hooi op hun vork nemen.

windorgel schreef:

Jantje schreef:Het is wel opmerkelijk dat het vaak dominees betreft die zeer goed in het gehoor van de luisteraars liggen. Hoe zou dat komen?

Overigens ken ik deze dominee niet.

Misschien omdat juist deze predikanten zich goed kunnen inleven in de ander en/of moeilijk nee kunnen zeggen en daardoor veel op hun bord krijgen (in het pastoraat) en teveel hooi op hun vork nemen.

Dat hoeft het ook niet eens te zijn, maar het niet los kunnen laten is het probleem.
Als de predikant de problemen gaat "herkauwen" blijven ze in zijn hoofd teveel ruimte innemen.
Eigenlijk moet hij denken, als hij de deur achter de mensen dichtdoet: ziezo, nu tijd voor mezelf en het afsluiten, al dan niet tijdelijk.
Een arts moet dat ook. Hij kan de ene patiënt niet "meesjouwen" naar de volgende.

Ik bedoel toch eigenlijk ongeveer hetzelfde. Afstandelijke mensen die zo rationeel zijn ingesteld dat het ze zich niet kunnen inleven in de ander zullen er niet snel last van hebben.

Dat ben ik niet met je eens. Juist bij die types speelt onder de oppervlakte zoveel dat maakt dat ze hiervoor gevoelig zijn.

Psychologischer gezegd: vaak hebben deze types niet geleerd met hun emoties en/of gevoelens om te gaan. Dat maakt hen, ondanks de afstandelijke en rationele facade, gevoelig voor een burn-out.

Mara schreef:

windorgel schreef:

Jantje schreef:Het is wel opmerkelijk dat het vaak dominees betreft die zeer goed in het gehoor van de luisteraars liggen. Hoe zou dat komen?

Overigens ken ik deze dominee niet.

Misschien omdat juist deze predikanten zich goed kunnen inleven in de ander en/of moeilijk nee kunnen zeggen en daardoor veel op hun bord krijgen (in het pastoraat) en teveel hooi op hun vork nemen.

Dat hoeft het ook niet eens te zijn, maar het niet los kunnen laten is het probleem.
Als de predikant de problemen gaat "herkauwen" blijven ze in zijn hoofd teveel ruimte innemen.
Eigenlijk moet hij denken, als hij de deur achter de mensen dichtdoet: ziezo, nu tijd voor mezelf en het afsluiten, al dan niet tijdelijk.
Een arts moet dat ook. Hij kan de ene patiënt niet "meesjouwen" naar de volgende.

Dat is makkelijk gezegd, maar hoe doe je dat...
En ergens moet het toch verwerkt worden, daar moet bewust tijd voor gemaakt worden (piekermoment?)

Framboos schreef: Dat is makkelijk gezegd, maar hoe doe je dat...
En ergens moet het toch verwerkt worden, daar moet bewust tijd voor gemaakt worden (piekermoment?)

De kunst is om van je zwakte je sterkte te maken.
M.a.w. als je jong volwassen wordt leer je jezelf steeds beter kennen.
En dan kunnen bepaalde karaktereigenschappen dan niet handig zijn, maar later in je leven juist wel heel nuttig.
Misschien wil je dan nog teveel pleasen, op oudere leeftijd vind je dat niet meer zo noodzakelijk.
De mensen zullen je moeten aanvaarden zoals je bent.
En dan word je gewaardeerd omdat je zo bent, niet hoe je doet.
Tegenwoordig noemen ze dat authentiek. Mensen zijn authentiek, of ze doen gemaakt (op Insta bijv.)

Ik denk dat het ophouden van de schone schijn heel veel energie kost.

Delftenaar schreef:Dat ben ik niet met je eens. Juist bij die types speelt onder de oppervlakte zoveel dat maakt dat ze hiervoor gevoelig zijn.

Psychologischer gezegd: vaak hebben deze types niet geleerd met hun emoties en/of gevoelens om te gaan. Dat maakt hen, ondanks de afstandelijke en rationele facade, gevoelig voor een burn-out.

Dat denk ik ook.

Framboos schreef:

Mara schreef:

windorgel schreef:

Jantje schreef:Het is wel opmerkelijk dat het vaak dominees betreft die zeer goed in het gehoor van de luisteraars liggen. Hoe zou dat komen?

Overigens ken ik deze dominee niet.

Misschien omdat juist deze predikanten zich goed kunnen inleven in de ander en/of moeilijk nee kunnen zeggen en daardoor veel op hun bord krijgen (in het pastoraat) en teveel hooi op hun vork nemen.

Dat hoeft het ook niet eens te zijn, maar het niet los kunnen laten is het probleem.
Als de predikant de problemen gaat "herkauwen" blijven ze in zijn hoofd teveel ruimte innemen.
Eigenlijk moet hij denken, als hij de deur achter de mensen dichtdoet: ziezo, nu tijd voor mezelf en het afsluiten, al dan niet tijdelijk.
Een arts moet dat ook. Hij kan de ene patiënt niet "meesjouwen" naar de volgende.

Dat is makkelijk gezegd, maar hoe doe je dat...
En ergens moet het toch verwerkt worden, daar moet bewust tijd voor gemaakt worden (piekermoment?)

Een piekermoment van een kwartier is echt een goed idee. Maar als je te ver "heen" bent is dit nog niet mogelijk. Verderop in het proces weer wel. Als je tussendoor piekert schrijf je die piekergedachte gauw op een blaadje en die behandel je dan in je piekerkwartier

Een lezenswaardig boek over dit onderwerp: ds J.Belder, ziek van de kerk, een persoonlijk verhaal over burn-out en depressie .

Dapper hoe iemand zich zo kwetsbaar op durft te stellen