Kledingstijl leerlingen

[Dodo]

Wij hebben 4 dochters (en 2 zonen)en hebben nooit een discussie over roklengte of broek hoeven voeren.
Zij hebben nooit de behoefte gevoeld om zich als een man te kleden(broek) en ze lopen in vlotte kleding maar met een normale roklengte.

Kan mij ook niets bij zulke discussies voorstellen...kleding,vrijetijdsbesteding,kerkgang,dagafsluiting enz. zijn geen losstaande opvoedmodules maar horen geïntegreerd in een christelijke opvoeding thuis.

Wat wil je daar mee zeggen? Dat andere mensen het verkeerd doen? Deed iedereen het maar zo goed als Huisman?

[Pimpelmees]

Ik denk dat veel ouders dagelijks strijd hebben met hun pubers over onder andere kleding. Dan zijn ze allang blij als er een kort rokje uit komt. Je kunt pubers nu eenmaal niet altijd zo laten gedragen als je graag zou willen.
Ik heb het een beetje afgeleerd om daar over te oordelen, het is nu eenmaal niet makkelijk. Sommige ouders hebben een grote mond 'in mijn huis mijn regels' en zo, maar in de praktijk gaat het niet altijd zo. Vaak tot (onzichtbaar) verdriet en zorg bij de ouders.

Ik heb ook pubers, dus weet hoe lastig het is.
Maar soms gaat deze kledingstijl wel met toestemming van de ouders, en dat begrijp ik dus niet.
Hoe je je dochter zo op een fiets kunt laten zitten.

Wij hebben 4 dochters (en 2 zonen)en hebben nooit een discussie over roklengte of broek hoeven voeren.
Zij hebben nooit de behoefte gevoeld om zich als een man te kleden(broek) en ze lopen in vlotte kleding maar met een normale roklengte.

Kan mij ook niets bij zulke discussies voorstellen...kleding,vrijetijdsbesteding,kerkgang,dagafsluiting enz. zijn geen losstaande opvoedmodules maar horen geïntegreerd in een christelijke opvoeding thuis.

Soms doe je als ouders (op dit gebied) alles goed en gaat een kind toch een andere kant op. Je mag blij zijn huisman dat dat bij jou niet het geval was.

[Terri]

Ik denk dat veel ouders dagelijks strijd hebben met hun pubers over onder andere kleding. Dan zijn ze allang blij als er een kort rokje uit komt. Je kunt pubers nu eenmaal niet altijd zo laten gedragen als je graag zou willen.
Ik heb het een beetje afgeleerd om daar over te oordelen, het is nu eenmaal niet makkelijk. Sommige ouders hebben een grote mond 'in mijn huis mijn regels' en zo, maar in de praktijk gaat het niet altijd zo. Vaak tot (onzichtbaar) verdriet en zorg bij de ouders.

Ik heb ook pubers, dus weet hoe lastig het is.
Maar soms gaat deze kledingstijl wel met toestemming van de ouders, en dat begrijp ik dus niet.
Hoe je je dochter zo op een fiets kunt laten zitten.

Wij hebben 4 dochters (en 2 zonen)en hebben nooit een discussie over roklengte of broek hoeven voeren.
Zij hebben nooit de behoefte gevoeld om zich als een man te kleden(broek) en ze lopen in vlotte kleding maar met een normale roklengte.

Kan mij ook niets bij zulke discussies voorstellen...kleding,vrijetijdsbesteding,kerkgang,dagafsluiting enz. zijn geen losstaande opvoedmodules maar horen geïntegreerd in een christelijke opvoeding thuis.

Dankbaarheid, hoop ik, vervult je hart.
Zelfs de vader van de verloren zoon heeft een andere ervaring.
Alhoewel uiterlijke gehoorzaamheid natuurlijk niet een is gelijk teken is met wedergeboren, maar dat bedoel je ongetwijfeld niet.

[Mara]

Ik denk dat veel ouders dagelijks strijd hebben met hun pubers over onder andere kleding. Dan zijn ze allang blij als er een kort rokje uit komt. Je kunt pubers nu eenmaal niet altijd zo laten gedragen als je graag zou willen.
Ik heb het een beetje afgeleerd om daar over te oordelen, het is nu eenmaal niet makkelijk. Sommige ouders hebben een grote mond 'in mijn huis mijn regels' en zo, maar in de praktijk gaat het niet altijd zo. Vaak tot (onzichtbaar) verdriet en zorg bij de ouders.

Ik heb ook pubers, dus weet hoe lastig het is.
Maar soms gaat deze kledingstijl wel met toestemming van de ouders, en dat begrijp ik dus niet.
Hoe je je dochter zo op een fiets kunt laten zitten.

Wij hebben 4 dochters (en 2 zonen)en hebben nooit een discussie over roklengte of broek hoeven voeren.
Zij hebben nooit de behoefte gevoeld om zich als een man te kleden(broek) en ze lopen in vlotte kleding maar met een normale roklengte.

Kan mij ook niets bij zulke discussies voorstellen...kleding,vrijetijdsbesteding,kerkgang,dagafsluiting enz. zijn geen losstaande opvoedmodules maar horen geïntegreerd in een christelijke opvoeding thuis.

Ik was ook zo'n gehoorzaam meisje, want ik wilde mijn ouders absoluut geen verdriet doen.
En als ik het een keertje toch deed, stiekem een broek aan, werd er wel geklikt door die of gene.
En dan voelde ik me zo schuldig.

Het lijkt mij eerlijk gezegd niet zo gezond als je kinderen nooit eens iets anders willen, dwars tegen de draad in gaan.
Volgens mij hoort dat bij puberen.
En bij de oudste schrik je eerst enorm, denk je dat het helemaal de verkeerde kant opgaat, maar dat is helemaal niet zo.
Zij zien het gewoon anders en als ze aan een aantal huisregels houden, om het leefbaar te houden, vinden wij het prima als ze zelf hun weg zoeken.
Wat hebben zij aan opgelegde principes, die niet uit henzelf komen?
Trouwens, mijn man en ik denken niet eens hetzelfde over bepaalde zaken.

En eerlijk gezegd vind ik de starre mening over het dragen van een lange broek - zoals die in de refogezindte gezien wordt - echt een achterhaalde discussie.
Sommige vrouwen zijn gewoon bang om soms in een broek gezien te worden, tijdens het tuinieren of klussen of vakantie.
Er zijn er zelfs bij die niet eens een pyjama durven te dragen.

[huisman]

Ik denk dat veel ouders dagelijks strijd hebben met hun pubers over onder andere kleding. Dan zijn ze allang blij als er een kort rokje uit komt. Je kunt pubers nu eenmaal niet altijd zo laten gedragen als je graag zou willen.
Ik heb het een beetje afgeleerd om daar over te oordelen, het is nu eenmaal niet makkelijk. Sommige ouders hebben een grote mond 'in mijn huis mijn regels' en zo, maar in de praktijk gaat het niet altijd zo. Vaak tot (onzichtbaar) verdriet en zorg bij de ouders.

Ik heb ook pubers, dus weet hoe lastig het is.
Maar soms gaat deze kledingstijl wel met toestemming van de ouders, en dat begrijp ik dus niet.
Hoe je je dochter zo op een fiets kunt laten zitten.

Wij hebben 4 dochters (en 2 zonen)en hebben nooit een discussie over roklengte of broek hoeven voeren.
Zij hebben nooit de behoefte gevoeld om zich als een man te kleden(broek) en ze lopen in vlotte kleding maar met een normale roklengte.

Kan mij ook niets bij zulke discussies voorstellen...kleding,vrijetijdsbesteding,kerkgang,dagafsluiting enz. zijn geen losstaande opvoedmodules maar horen geïntegreerd in een christelijke opvoeding thuis.

Dankbaarheid, hoop ik, vervult je hart.
Zelfs de vader van de verloren zoon heeft een andere ervaring.
Alhoewel uiterlijke gehoorzaamheid natuurlijk niet een is gelijk teken is met wedergeboren, maar dat bedoel je ongetwijfeld niet.

Van harte eens met jouw posting.

[huisman]

Ik heb ook pubers, dus weet hoe lastig het is.
Maar soms gaat deze kledingstijl wel met toestemming van de ouders, en dat begrijp ik dus niet.
Hoe je je dochter zo op een fiets kunt laten zitten.

Wij hebben 4 dochters (en 2 zonen)en hebben nooit een discussie over roklengte of broek hoeven voeren.
Zij hebben nooit de behoefte gevoeld om zich als een man te kleden(broek) en ze lopen in vlotte kleding maar met een normale roklengte.

Kan mij ook niets bij zulke discussies voorstellen...kleding,vrijetijdsbesteding,kerkgang,dagafsluiting enz. zijn geen losstaande opvoedmodules maar horen geïntegreerd in een christelijke opvoeding thuis.

Ik was ook zo'n gehoorzaam meisje, want ik wilde mijn ouders absoluut geen verdriet doen.
En als ik het een keertje toch deed, stiekem een broek aan, werd er wel geklikt door die of gene.
En dan voelde ik me zo schuldig.

Het lijkt mij eerlijk gezegd niet zo gezond als je kinderen nooit eens iets anders willen, dwars tegen de draad in gaan.
Volgens mij hoort dat bij puberen.
En bij de oudste schrik je eerst enorm, denk je dat het helemaal de verkeerde kant opgaat, maar dat is helemaal niet zo.
Zij zien het gewoon anders en als ze aan een aantal huisregels houden, om het leefbaar te houden, vinden wij het prima als ze zelf hun weg zoeken.
Wat hebben zij aan opgelegde principes, die niet uit henzelf komen?
Trouwens, mijn man en ik denken niet eens hetzelfde over bepaalde zaken.

En eerlijk gezegd vind ik de starre mening over het dragen van een lange broek - zoals die in de refogezindte gezien wordt - echt een achterhaalde discussie.
Sommige vrouwen zijn gewoon bang om soms in een broek gezien te worden, tijdens het tuinieren of klussen of vakantie.
Er zijn er zelfs bij die niet eens een pyjama durven te dragen.

Jammer dat je zo reageert. Ook tijdens het puberen hoor je als ouders de doopbelofte gestand te doen. Wij zijn dankbaar en zien het ook absoluut niet als verdienste dat onze pubers gewoon in het spoor bleven zonder enige frustratie.
Over de lange broek voor meisjes/vrouwen denk ik absoluut anders dan jij. Jammer dat deze mening ook al is gaan schuiven in onze gezindte.

[Mara]

Jammer dat je zo reageert. Ook tijdens het puberen hoor je als ouders de doopbelofte gestand te doen. Wij zijn dankbaar en zien het ook absoluut niet als verdienste dat onze pubers gewoon in het spoor bleven zonder enige frustratie.
Over de lange broek voor meisjes/vrouwen denk ik absoluut anders dan jij. Jammer dat deze mening ook al is gaan schuiven in onze gezindte.

Bij de doop hoef je niet te beloven dat je je dochters nooit en te nimmer in een lange broek laat lopen.
Ik ben daar genuanceerder over gaan denken, dat heeft met verschuiven niets te maken.
Ik had het ook niet over in het spoor blijven lopen met frustratie, maar dat ik het gezond vind als kinderen hun eigen koers bepalen, op grond van hun eigen principes, want dan kunnen ze stand houden.
Ik heb het ook nog jaren op principes van mijn ouders gedaan, maar als je een kritische vraag op je bord krijgt en je hebt geen weerwoord erop, of je hoort het de predikanten ook nuanceren, is het opeens een zwakke basis.
En de meeste dwarsliggerij van pubers is op een dag gewoon over, weet ik inmiddels.
(Bovendien zijn er inmiddels predikantsvrouwen die met een lange broek aan in de kerk zitten, dat wil jij niet horen geloof ik, maar het is helaas waar. Zie jij dan als ouder van een puberkind dit te weerleggen)

[huisman]

Jammer dat je zo reageert. Ook tijdens het puberen hoor je als ouders de doopbelofte gestand te doen. Wij zijn dankbaar en zien het ook absoluut niet als verdienste dat onze pubers gewoon in het spoor bleven zonder enige frustratie.
Over de lange broek voor meisjes/vrouwen denk ik absoluut anders dan jij. Jammer dat deze mening ook al is gaan schuiven in onze gezindte.

Bij de doop hoef je niet te beloven dat je je dochters nooit en te nimmer in een lange broek laat lopen.
Ik ben daar genuanceerder over gaan denken, dat heeft met verschuiven niets te maken.
Ik had het ook niet over in het spoor blijven lopen met frustratie, maar dat ik het gezond vind als kinderen hun eigen koers bepalen, op grond van hun eigen principes, want dan kunnen ze stand houden.
Ik heb het ook nog jaren op principes van mijn ouders gedaan, maar als je een kritische vraag op je bord krijgt en je hebt geen weerwoord erop, of je hoort het de predikanten ook nuanceren, is het opeens een zwakke basis.
En de meeste dwarsliggerij van pubers is op een dag gewoon over, weet ik inmiddels.
(Bovendien zijn er inmiddels predikantsvrouwen die met een lange broek aan in de kerk zitten, dat wil jij niet horen geloof ik, maar het is helaas waar. Zie jij dan als ouder van een puberkind dit te weerleggen)

Wij proberen onze principes te baseren op Gods Woord en dan zijn ze onveranderlijk. Dit geldt b.v. voor de hoofdbedekking van de vrouw in de eredienst. Ik hoop dat de "eigen koers" die jij bepleit wel een koers is die de toets van Gods Woord kan doorstaan.
Voor een bezinning over kleding verwijs ik nogmaals naar het boekje van ds C.P. de Boer.

@Mara ik hoop deze zaken echt niet uit de hoogte of veroordelend te posten want ik besef terdege dat uiterlijk in het spoor gaan nog niet de wedergeboorte is. Maar ik zie het wel als een onverdiende zegen.

[Mara]

Wij proberen onze principes te baseren op Gods Woord en dan zijn ze onveranderlijk. Dit geldt b.v. voor de hoofdbedekking van de vrouw in de eredienst. Ik hoop dat de "eigen koers" die jij bepleit wel een koers is die de toets van Gods Woord kan doorstaan.
Voor een bezinning over kleding verwijs ik nogmaals naar het boekje van ds C.P. de Boer.

Dat is ook mijn wens, maar het komt steeds vaker in een spanningsveld te staan. En dan is het: wie staat zie toe dat hij/zij niet valle.
Ik kukel nog wel eens om hoor.

@Mara ik hoop deze zaken echt niet uit de hoogte of veroordelend te posten want ik besef terdege dat uiterlijk in het spoor gaan nog niet de wedergeboorte is. Maar ik zie het wel als een onverdiende zegen.

Nee dat weet ik.
Ik ben ook blij met de zaken die helemaal goed gaan. Ik word ook nog wel eens blij verrast.
Maar ik merk het bij familieleden ook, dat het niet zo meer vol te houden is, omdat alles en iedereen om hen heen ook verandert.
Maar als mijn kind dingen laat vanwege mij en ik ben uit het zicht verdwenen, houden ze het niet vol om dat standpunt te handhaven, dat bedoelde ik te zeggen.
En dat je argumenten uit je handen worden geslagen door ambtsdragers.

[huisman]

Wij proberen onze principes te baseren op Gods Woord en dan zijn ze onveranderlijk. Dit geldt b.v. voor de hoofdbedekking van de vrouw in de eredienst. Ik hoop dat de "eigen koers" die jij bepleit wel een koers is die de toets van Gods Woord kan doorstaan.
Voor een bezinning over kleding verwijs ik nogmaals naar het boekje van ds C.P. de Boer.

Dat is ook mijn wens, maar het komt steeds vaker in een spanningsveld te staan. En dan is het: wie staat zie toe dat hij/zij niet valle.
Ik kukel nog wel eens om hoor.

@Mara ik hoop deze zaken echt niet uit de hoogte of veroordelend te posten want ik besef terdege dat uiterlijk in het spoor gaan nog niet de wedergeboorte is. Maar ik zie het wel als een onverdiende zegen.

Nee dat weet ik.
Ik ben ook blij met de zaken die helemaal goed gaan. Ik word ook nog wel eens blij verrast.
Maar ik merk het bij familieleden ook, dat het niet zo meer vol te houden is, omdat alles en iedereen om hen heen ook verandert.
Maar als mijn kind dingen laat vanwege mij en ik ben uit het zicht verdwenen, houden ze het niet vol om dat standpunt te handhaven, dat bedoelde ik te zeggen.
En dat je argumenten uit je handen worden geslagen door ambtsdragers.

Zie PB

[refo]

Zie PB betekent: beste meelezer, ik heb heus wel een antwoord, hoor, maar dat mag je niet weten.

In onze gemeente is inderdaad wel eens de belofte geëist (bij het belijdenis doen van dames) nooit een lange broek te dragen. En mannen die in het huwelijk traden dienden hun a.s. echtgenote daarvoor ook nooit toestemming te geven. Blijkbaar was dat dan opgelost in de ogen der kerkenraad, de vrouw moest immers doen wat de man voorschreef.

De laatste tijd hoor ik dergelijke dingen niet meer. Gelukkig maar.

[merel]

Heel bijzonder dat een man zijn vrouw toestemming moet geven wat zij aantrekt.

[Mara]

Heel bijzonder dat een man zijn vrouw toestemming moet geven wat zij aantrekt.

Vroeger (en misschien ook nu nog wel, hier en daar) gebeurde het wel eens dat een vrouw teruggestuurd werd naar de winkel, omdat haar echtgenoot zei:
"hier ga ik niet naast lopen, te licht, te werelds, te korte rok".

[ejvl]

Heel bijzonder dat een man zijn vrouw toestemming moet geven wat zij aantrekt.

Vroeger (en misschien ook nu nog wel, hier en daar) gebeurde het wel eens dat een vrouw teruggestuurd werd naar de winkel, omdat haar echtgenoot zei:
"hier ga ik niet naast lopen, te licht, te werelds, te korte rok".

Zou andersom ook gelden verwacht ik, al kopen mannen vaak hun kleding niet zelf.

[merel]

Mijn man koopt toch echt zelf zijn kleding en koopt wat hij mooi vindt. Eigenlijk bemoei ik mij daar nooit mee. Mijn vader koopt ook altijd zijn eigen kleding en daar bemoeit mijn moeder zich ook nooit mee.

Op mijn werk rollen ze echt onder de tafel van het lachen als ze horen dat er mannen zijn die niet zelf hun eigen kleding kopen. Daar begrijpt buiten kerkelijk Nederland echt helemaal niets van.