eilander schreef:

WimA schreef:Er is ook een spreekwoord; "Eerlijk duurt het langst". Ik heb toch zeker tot een jaar of 12 gedacht dat hier wordt gezegd dat oneerlijkheid een veel snellere manier is om resultaat te boeken. Wordt het nu tijd voor een Herziening Spreekwoorden?

Nee, maar ik zal de uitdrukking niet meer gebruiken nu ik weet dat die ook verkeerd begrepen kan worden. Er zijn immers ook andere manieren om hetzelfde te zeggen.

Tja, dan ken ik er nog een: de schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Roept bij mij associaties op met gefrituurde bitterballen (qua klank dan, niet inhoudelijk).

Ik vraag me nog steeds af waarom we dat niet gewoon schriftgetrouw noemen. Of Bijbelvast. Als de opdracht tot een bevindelijk element in de prediking in Gods woord staat hoeft het niet meer als aparte toevoeging in het kenmerk van onze prediking te staan en volstaat schriftgetrouw (sola scriptura, tota scriptura). En als die opdracht niet is terug te vinden in de Bijbel, dan is het heel helder: dan màg het zelfs geen eis zijn aan de prediking, want dan plakken we een stukje aan Gods Woord vast en krijgt de Christen, die vrij is van de wet, toch weer een gebod om zijn oren, waar hij zich aan moet houden.

freek schreef:"Sion zal door recht verlost worden" - Jesaja 1:27

Deze tekst gaat over de verlossing van de Joden uit de Babylonische gevangenschap, eventueel met een geestelijke lijn naar verlossing door Christus. Maar waarom wordt deze tekst meestal geciteerd om een soort vierschaar-ervaring te onderbouwen?

Erasmiaan schreef:

eilander schreef:

WimA schreef:Er is ook een spreekwoord; "Eerlijk duurt het langst". Ik heb toch zeker tot een jaar of 12 gedacht dat hier wordt gezegd dat oneerlijkheid een veel snellere manier is om resultaat te boeken. Wordt het nu tijd voor een Herziening Spreekwoorden?

Nee, maar ik zal de uitdrukking niet meer gebruiken nu ik weet dat die ook verkeerd begrepen kan worden. Er zijn immers ook andere manieren om hetzelfde te zeggen.

Pleidooi voor Jip en Janneke? Moeten we afdalen tot kinderniveau omdat men volwassen uitdrukkingen niet begrijpt?

Tja, dan ken ik er nog een: de schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Roept bij mij associaties op met gefrituurde bitterballen (qua klank dan, niet inhoudelijk).

Ik vraag me nog steeds af waarom we dat niet gewoon schriftgetrouw noemen. Of Bijbelvast. Als de opdracht tot een bevindelijk element in de prediking in Gods woord staat hoeft het niet meer als aparte toevoeging in het kenmerk van onze prediking te staan en volstaat schriftgetrouw (sola scriptura, tota scriptura). En als die opdracht niet is terug te vinden in de Bijbel, dan is het heel helder: dan màg het zelfs geen eis zijn aan de prediking, want dan plakken we een stukje aan Gods Woord vast en krijgt de Christen, die vrij is van de wet, toch weer een gebod om zijn oren, waar hij zich aan moet houden.

Jij mag het gerust schriftgetrouw noemen. Een bevindelijk element hoort in de prediking, want Gods Woord is bevindelijk. De prediking in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte wordt schriftuurlijk-bevindelijk genoemd ter onderscheiding van andere prediking, die misschien wel schriftuurlijk is, maar waar het bevindelijke element ontbreekt. Dat zijn mensen die -in jouw woorden- bevroren bitterballen krijgen voorgeschoteld.

hervormde schreef:

Erasmiaan schreef:

eilander schreef:

WimA schreef:Er is ook een spreekwoord; "Eerlijk duurt het langst". Ik heb toch zeker tot een jaar of 12 gedacht dat hier wordt gezegd dat oneerlijkheid een veel snellere manier is om resultaat te boeken. Wordt het nu tijd voor een Herziening Spreekwoorden?

Nee, maar ik zal de uitdrukking niet meer gebruiken nu ik weet dat die ook verkeerd begrepen kan worden. Er zijn immers ook andere manieren om hetzelfde te zeggen.

Pleidooi voor Jip en Janneke? Moeten we afdalen tot kinderniveau omdat men volwassen uitdrukkingen niet begrijpt?

Tja, dan ken ik er nog een: de schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Roept bij mij associaties op met gefrituurde bitterballen (qua klank dan, niet inhoudelijk).

Ik vraag me nog steeds af waarom we dat niet gewoon schriftgetrouw noemen. Of Bijbelvast. Als de opdracht tot een bevindelijk element in de prediking in Gods woord staat hoeft het niet meer als aparte toevoeging in het kenmerk van onze prediking te staan en volstaat schriftgetrouw (sola scriptura, tota scriptura). En als die opdracht niet is terug te vinden in de Bijbel, dan is het heel helder: dan màg het zelfs geen eis zijn aan de prediking, want dan plakken we een stukje aan Gods Woord vast en krijgt de Christen, die vrij is van de wet, toch weer een gebod om zijn oren, waar hij zich aan moet houden.

Jij mag het gerust schriftgetrouw noemen. Een bevindelijk element hoort in de prediking, want Gods Woord is bevindelijk. De prediking in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte wordt schriftuurlijk-bevindelijk genoemd ter onderscheiding van andere prediking, die misschien wel schriftuurlijk is, maar waar het bevindelijke element ontbreekt. Dat zijn mensen die -in jouw woorden- bevroren bitterballen krijgen voorgeschoteld.

In Woordverkondiging komt de applicatio op vanuit de explicatio. Dan is bevinding geen 'plus' bij de preek, maar het opgedolven goud van de Schrift dat schittert. Dat is dus wat anders dan de bevinding van 'Gods volk', waar gezegd wordt: mijn hart is verklaard. Het gaat erom dat in de toepassing Gods Woord wordt verklaard. Daar worden de sleutels bediend en scharnieren de deuren van het Koninkrijk.

MarthaMartha schreef:

Erasmiaan schreef:

eilander schreef:

WimA schreef:Er is ook een spreekwoord; "Eerlijk duurt het langst". Ik heb toch zeker tot een jaar of 12 gedacht dat hier wordt gezegd dat oneerlijkheid een veel snellere manier is om resultaat te boeken. Wordt het nu tijd voor een Herziening Spreekwoorden?

Nee, maar ik zal de uitdrukking niet meer gebruiken nu ik weet dat die ook verkeerd begrepen kan worden. Er zijn immers ook andere manieren om hetzelfde te zeggen.
Pleidooi voor Jip en Janneke? Moeten we afdalen tot kinderniveau omdat men volwassen uitdrukkingen niet begrijpt?

Tja, dan ken ik er nog een: de schriftuurlijk-bevindelijke prediking. Roept bij mij associaties op met gefrituurde bitterballen (qua klank dan, niet inhoudelijk).

Ik vraag me nog steeds af waarom we dat niet gewoon schriftgetrouw noemen. Of Bijbelvast. Als de opdracht tot een bevindelijk element in de prediking in Gods woord staat hoeft het niet meer als aparte toevoeging in het kenmerk van onze prediking te staan en volstaat schriftgetrouw (sola scriptura, tota scriptura). En als die opdracht niet is terug te vinden in de Bijbel, dan is het heel helder: dan màg het zelfs geen eis zijn aan de prediking, want dan plakken we een stukje aan Gods Woord vast en krijgt de Christen, die vrij is van de wet, toch weer een gebod om zijn oren, waar hij zich aan moet houden.

Jij mag het gerust schriftgetrouw noemen. Een bevindelijk element hoort in de prediking, want Gods Woord is bevindelijk. De prediking in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte wordt schriftuurlijk-bevindelijk genoemd ter onderscheiding van andere prediking, die misschien wel schriftuurlijk is, maar waar het bevindelijke element ontbreekt. Dat zijn mensen die -in jouw woorden- bevroren bitterballen krijgen voorgeschoteld.

In Woordverkondiging komt de applicatio op vanuit de explicatio. Dan is bevinding geen 'plus' bij de preek, maar het opgedolven goud van de Schrift dat schittert. Dat is dus wat anders dan de bevinding van 'Gods volk', waar gezegd wordt: mijn hart is verklaard. Het gaat erom dat in de toepassing Gods Woord wordt verklaard. Daar worden de sleutels bediend en scharnieren de deuren van het Koninkrijk.

En dat zijn dan beslist geen bevroren bitterballen!

Bona Fide schreef:1) Zo hoor je af en toe ook nog wel eens in een (volgens mij m.n. lees-) preek de uitdrukking dat "het vlees aan de posten blijft hangen". Dit beschrijft een toestand van Gods kinderen waarvan ik uit het verband wel kan opmaken wat dat betekent. Wat echter de achtergrond is van deze uitdrukking weet ik niet. Heb er wel eens naar gezocht, maar kom hier niet achter. Weet één van jullie dit?

2) Net als dat (in het gebed) wel'es aangehaald wordt dat God in de gemeente nog "Zijn vuur- en haardstede heeft". Waar komt dat vandaan?
(PS: dat is zelfs de titel van een boek van J. Mastenbroek: http://www.boekwinkeltjes.nl/singleorde ... =132626807.)

-DIA- schreef:

Bona Fide schreef:1) Zo hoor je af en toe ook nog wel eens in een (volgens mij m.n. lees-) preek de uitdrukking dat "het vlees aan de posten blijft hangen". Dit beschrijft een toestand van Gods kinderen waarvan ik uit het verband wel kan opmaken wat dat betekent. Wat echter de achtergrond is van deze uitdrukking weet ik niet. Heb er wel eens naar gezocht, maar kom hier niet achter. Weet één van jullie dit?

1. die wist ik eerder ook niet, maar het lijkt te zien op de weg van de bekering.
Deze weg is zo nauw alles van de mens er aan moet, en niet dan een naakte
zondaar, door de poort komt, en dan nog zo nauw, dat het vlees aan de posten
blijft hangen Het ziet in ieder geval op een naakt uitgeklede zondaar die door
God is ontdekt aan zijn verloren staat.

Bona Fide schreef:1) Zo hoor je af en toe ook nog wel eens in een (volgens mij m.n. lees-) preek de uitdrukking dat "het vlees aan de posten blijft hangen". Dit beschrijft een toestand van Gods kinderen waarvan ik uit het verband wel kan opmaken wat dat betekent. Wat echter de achtergrond is van deze uitdrukking weet ik niet. Heb er wel eens naar gezocht, maar kom hier niet achter. Weet één van jullie dit?

2) Net als dat (in het gebed) wel'es aangehaald wordt dat God in de gemeente nog "Zijn vuur- en haardstede heeft". Waar komt dat vandaan?
(PS: dat is zelfs de titel van een boek van J. Mastenbroek: http://www.boekwinkeltjes.nl/singleorde ... =132626807.)

Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:

Bona Fide schreef:1) Zo hoor je af en toe ook nog wel eens in een (volgens mij m.n. lees-) preek de uitdrukking dat "het vlees aan de posten blijft hangen". Dit beschrijft een toestand van Gods kinderen waarvan ik uit het verband wel kan opmaken wat dat betekent. Wat echter de achtergrond is van deze uitdrukking weet ik niet. Heb er wel eens naar gezocht, maar kom hier niet achter. Weet één van jullie dit?

1. die wist ik eerder ook niet, maar het lijkt te zien op de weg van de bekering.
Deze weg is zo nauw alles van de mens er aan moet, en niet dan een naakte
zondaar, door de poort komt, en dan nog zo nauw, dat het vlees aan de posten
blijft hangen Het ziet in ieder geval op een naakt uitgeklede zondaar die door
God is ontdekt aan zijn verloren staat.

Nee, de uitdrukking 'dat het vlees aan de posten blijft hangen' is een gezelschappelijke uitdrukking, om aan te geven hoe diep het moet gaan in het zichzelf aanklagen, in de boetvaardigheid en ellendekenis, volgens hen die dit soort uitdrukkingen gebruiken.

De boetvaardigheid is dan zo groot, dat men van kamer naar kamer gaat, de knieen kapot kruipt, de haren uit het hoofd trekt, en dat er momenten zijn dat een zondaar zo bevangen is van een diep inzicht op eigen zonden en de heiligheid van God dat het vlees aan de posten blijft hangen. Dus eigenlijk wijst deze uitdrukking meer op de angst die dan ervaren zou moeten worden.

Tiberius schreef:Volgens mij zijn het geen van beiden Bijbelse uitdrukkingen; hoort dus eigenlijk in het andere topic thuis.

Tiberius schreef:Volgens mij vergis je je daar in.
De uitdrukking ziet meer op de verdere weg. "Dat een mens ook na ontvangen genade nog zoveel vlees kan hebben, dat aan de posten moet blijven hangen."

Tiberius schreef:

Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:

Bona Fide schreef:1) Zo hoor je af en toe ook nog wel eens in een (volgens mij m.n. lees-) preek de uitdrukking dat "het vlees aan de posten blijft hangen". Dit beschrijft een toestand van Gods kinderen waarvan ik uit het verband wel kan opmaken wat dat betekent. Wat echter de achtergrond is van deze uitdrukking weet ik niet. Heb er wel eens naar gezocht, maar kom hier niet achter. Weet één van jullie dit?

1. die wist ik eerder ook niet, maar het lijkt te zien op de weg van de bekering.
Deze weg is zo nauw alles van de mens er aan moet, en niet dan een naakte
zondaar, door de poort komt, en dan nog zo nauw, dat het vlees aan de posten
blijft hangen Het ziet in ieder geval op een naakt uitgeklede zondaar die door
God is ontdekt aan zijn verloren staat.

Nee, de uitdrukking 'dat het vlees aan de posten blijft hangen' is een gezelschappelijke uitdrukking, om aan te geven hoe diep het moet gaan in het zichzelf aanklagen, in de boetvaardigheid en ellendekenis, volgens hen die dit soort uitdrukkingen gebruiken.

De boetvaardigheid is dan zo groot, dat men van kamer naar kamer gaat, de knieen kapot kruipt, de haren uit het hoofd trekt, en dat er momenten zijn dat een zondaar zo bevangen is van een diep inzicht op eigen zonden en de heiligheid van God dat het vlees aan de posten blijft hangen. Dus eigenlijk wijst deze uitdrukking meer op de angst die dan ervaren zou moeten worden.

Volgens mij vergis je je daar in.
De uitdrukking ziet meer op de verdere weg. "Dat een mens ook na ontvangen genade nog zoveel vlees kan hebben, dat aan de posten moet blijven hangen."

Bona Fide schreef:

Tiberius schreef:Volgens mij zijn het geen van beiden Bijbelse uitdrukkingen; hoort dus eigenlijk in het andere topic thuis.

Sorry, je hebt helemaal gelijk.
a) Weet overigens niet welk 'andere topic' je bedoelt.
b) Het topic doorlezende zie ik dat er meerderen zijn die zich dan hebben bezondigd.

Ik keek eigenlijk uit naar een inhoudelijke reactie van jou, omdat ik stilletjes hoopte dat jij er wel wat van zou kunnen zeggen. Dat mag vanzelf ook in dat 'andere topic'.

Bona Fide schreef:

Tiberius schreef:Volgens mij vergis je je daar in.
De uitdrukking ziet meer op de verdere weg. "Dat een mens ook na ontvangen genade nog zoveel vlees kan hebben, dat aan de posten moet blijven hangen."

Zie je wel, ik word op m'n wenken bediend...
En zo heb ik het ook altijd begrepen vanuit het verband.
Alleen, aan welke 'posten' moet dat vlees dan blijven hangen?
De uitdrukking zal toch een beeld van een of ander zijn.