Glashelder

[GJdeBruijn]

Toch staan er in de Westminster Confessie behartenswaardige dingen over de verzekering met de Geest (dit vond ik op Google):

"Verzekering van genade en zaligheid behoort niet tot de kern van het geloof, ware gelovigen moeten soms lang wachten voordat zij het verkrijgen" (Grote Westminster Catechismus); "in dewelke jullie, nadat jullie geloofden, ook zijn verzegeld met de Heilige Geest der belofte (Ef. 1:13)

Het gaat hier niet over de zekerheid van het geloof maar de zekerheid van het gevoel!
De verzegeling waar Ef.1:13 over spreekt is volgens de commentaren van diverse reformatoren (Luther, Calvijn, Bucer) wat anders, namelijk de zekerheid van het geloof waardoor Gods Kinderen roepen Abba, Vader.
Ondanks vaak ontbreken van bevinding, ondanks bestrijding, ondanks aanvechting is er altijd het 'nochtans' van het geloof.
De verzegeling die daarbij kan komen is de verzekering van het gevoel en niet die van de Heilige Geest die getuigenis geeft in het hart van de waarheid van Gods Woord en door middel daarvan Gods barmhartigheid in Christus heeft geopenbaard in het hart. De tekstverwijzing in de WC lijkt me hier niet correct en niet uit te leggen met de context en het vervolg van de brief aan Efeze.

[J.C. Philpot]

Het hele artikel uit de Westminster Confession:

Although hypocrites and other unregenerate men may vainly deceive themselves with false hopes and carnal presumptions of being in the favor of God, and estate of salvation[1] (which hope of theirs shall perish):[2] yet such as truly believe in the Lord Jesus, and love Him in sincerity, endeavouring to walk in all good conscience before Him, may, in this life, be certainly assured that they are in the state of grace,[3] and may rejoice in the hope of the glory of God, which hope shall never make them ashamed.[4]

II. This certainty is not a bare conjectural and probable persuasion grounded upon a fallible hope;[5] but an infallible assurance of faith founded upon the divine truth of the promises of salvation,[6] the inward evidence of those graces unto which these promises are made,[7] the testimony of the Spirit of adoption witnessing with our spirits that we are the children of God,[8] which Spirit is the earnest of our inheritance, whereby we are sealed to the day of redemption.[9]

III. This infallible assurance does not so belong to the essence of faith, but that a true believer may wait long, and conflict with many difficulties, before he be partaker of it:[10] yet, being enabled by the Spirit to know the things which are freely given him of God, he may, without extraordinary revelation in the right use of ordinary means, attain thereunto.[11] And therefore it is the duty of every one to give all diligence to make his calling and election sure,[12] that thereby his heart may be enlarged in peace and joy in the Holy Ghost, in love and thankfulness to God, and in strength and cheerfulness in the duties of obedience,[13] the proper fruits of this assurance; so far is it from inclining men to looseness.[14]

IV. True believers may have the assurance of their salvation divers ways shaken, diminished, and intermitted; as, by negligence in preserving of it, by falling into some special sin which wounds the conscience and grieves the Spirit; by some sudden or vehement temptation, by God's withdrawing the light of His countenance, and suffering even such as fear Him to walk in darkness and to have no light:[15] yet are they never so utterly destitute of that seed of God, and life of faith, that love of Christ and the brethren, that sincerity of heart, and conscience of duty, out of which, by the operation of the Spirit, this assurance may, in due time, be revived;[16] and by the which, in the mean time, they are supported from utter despair.[17]

Het gaat hier dus inderdaad om de zekerheid des geloofs. De tekst die Erasmiaan aanhaalt staat trouwens vermeld onder nummer 15 (zie de tekst hierboven), niet bij de zin dat de verzekering niet tot de kern van het geloof behoort.

De conclusie dat de Westminster Confession leert dat de verzegeling met de Heilige Geest niet voor elke gelovige is, is naar mijn gevoel meer inlegkunde als dat het er werkelijk staat.

[GJdeBruijn]

Ik kan de felle reactie van Bert wel begrijpen. Want de waarheidsvinding wordt niet aan de hand van Gods Woord gedaan, maar aan de hand van een verhaal.
De vraag die we hier moeten beantwoorde is of het verhaal werkelijk in overeenstemming is met Gods Woord.

Er kwam een post met allemaal verwijzingen naar een brief van Johannes. Dat werd impliciet terzijde geschoven met een verwijzing naar niet begrijpen van ds. Los, die waarheid niet meer kennen enz.
Dat is allemaal circelredenering. Een boekje kan nooit een eigen norm vormen. Dan is het een roomse toevoeging geworden met gezag van gelijke hoogte als Gods Woord of zelfs daarboven gesteld waar Gods Woord slecht 'magazijn' is om teksten uit te bestellen die op de klank bij het schrijven worden geplaatst als zgn. bewijs (omgekeerde orde van bewijsvoering).
De argumenten voor of tegen dit boekje kunnen alleen getoetst worden aan Gods Woord als hoogste en enige Norm.

Persoonlijk vind ik dat het boekje een groot verschil vormt met bijv. het verhaal van Bunyan.
Het boekje geeft een halve bekering, een bekering buiten Christus als 'norm'. Bij Bunyan komt er al heel snel een belofte mee (nog voor de Enge Poort door te gaan), gaat het werkelijk door de Enge Poort (Christus!) en langs het kruis. Dat is de kern die mist bij ds. Los.

Ik interpreteer het boekje als een weerslag van een gevecht tussen twee schijnchristenen. Een vrome schijnchristen en een brutale schijnchristen. Beide missen het Ene nodige.

Overigens zeg ik niet dat ds. Los helemaal miszat. Want die Jan is wél herkenbaar en ik ben van mening dat zoals Jan is weergegeven weliswaar een karikatuur is, maar dat die karikatuur ook werkelijk in wat subtielere vorm voor zou kunnen komen.
En wat Grietje zegt wat nodig is, is misschien wel Bijbels wel te verantwoorden (onderbouwing moet dan wel gebeuren), maar het is niet compleet en de toon is verre van netjes.

[-DIA-]

VERANTWOORDING EN EEN PAAR KORTE ZAKEN TENSLOTTE
(PS de laatste reacties zijn niet meegenomen daar die geplaatst zijn tewijl hiermee bezig was)

Wat beweegt me om ontdekkende en ontgrondende stukjes te plaatsen?
Kort gezegd: Het gevaar dat ik zie, zowel voor mezelf als voor anderen, voor valse gronden.
Er is maar één grond die houdbaar is. Dat stemmen we allemaal toe, maar, rusten we
ook op die Grond? We weten dat er maar een klein overblijfsel is dat met bewustheid voor
eigen ziel dat mag weten. Maar we zouden er wel allemaal naar moeten staan.
Dat dus de beweegreden.

Nu nog enkele korte opmerkingen van reacties

TSD noemt:
Nee, maar wel dat iemand die zichzelf kent naar 'zo'n boekje zou pakken'. (Waarmee dus de suggestie wordt gewekt dat iemand die niet naar zo'n boekje wil pakken, zichzelf niet kent). Of is deze veronderstelling niet juist? Wellicht dat DIA dit kan verhelderen?

Daar zou ik dit misschien van kunnen zeggen:
Laat ik het dan eens zo uitdrukken: Wie in eigen oog bekeerd is zal zich niet gemakkelijk door iemand laten gezeggen. Wat ook blijkt bij Jan. Het vuur kan soms, voor degenen die bekeerd zijn in eigen oog, wel wat te na aan de schenen gelegd worden. En dat wordt door de mens van nature niet verdragen.
Iemand die zichzelf onbekeerd leert kennen, en beseft dat hij God niet kan bedriegen… dat kan tweeërlei uitwerking hebben. Hij wil niet meer verontrust worden, en verlaat een ontdekkend gesprek/prediking.

Anders kan ook: Je gaat geloven dat je verloren bent, je kan niet anders dan God recht en gerechtigheid toeschrijven, en je voelt wel dat de eeuwige straf verdiend is.
Kom je dan niet met alles aan een einde? Toch niet zo snel. Als laatste, als alles tekort bevonden wordt, hoor ik in de Catechismus ten slotte de vraag: Is er dan nog enig middel, waardoor ik die WELVERDIENDE STRAF (daar is hij voor ingewonnen) kan ontkomen, en wederom met God verzoend worden? Als alles je dan ontvalt dan ga je toch niet lijdelijk afwachten? Er is een drang, men zoekt of er nog enig middel is om die welverdiende straf te ontgaan.

Wie niet is ingewonnen en er niet onder kan vallen dat God hem rechtvaardig moet verdoen, zal eerder geholpen zijn met voorkomende waarheden/Bijbelteksten. Maar wie daarmee gered is, en denkt dat het nu goed is, zal daarna weinig twijfelingen of schuddingen meer hebben. Dan vertrouwt hij meestal dat het wel goed zal komen. Maar toch is niet iedereen is snel geholpen.
Niet iedereen zal elke tekst kunnen aangrijpen, en daarbij leert hij zijn dodelijk arglistige hart.

DIEGENEN willen ontdekt worden. Die zullen toch eerder naar dergelijke ontdekkende preken (of boeken) grijpen. De reactie van Jan is anders. Wat het Zeeuwse boertje terecht opmerkt: De rechtvaardige sla mij. Dan is de ziel nergens zo bang voor als juist voor zichzelf.
Dan krijg je ook niet meteen groot hoog bekeerd christen die hoog van de toren blaast, maar iemand die zijn schuld voor God inleeft, zijn vonnis rechtvaardigt, en niet weet hoe hij ooit met God verzoend moet worden. Dat bedoelde ik dus met het onderscheid, tussen wie eerder naar zo'n boekje grijpt of wie het liever niet leest.

Opmerking van Willem en het antwoord van auto:

Willem: Maar een goed lezer zal hier toch constateren dat er geen "veroordeling" wordt uitgesproken over de staat van Jan.

auto: Ik weet niet welke vreemde exegese er aan te pas moet komen om dit te zeggen. Het hele boekje is een veroordeling van Jan en het eindigt met zijn eeuwige veroordeling (als bevestiging dat de schrijver gelijk had met zijn visie op "deze bevinding").

De schrijver wil hier niet zijn eigen gelijk mee bewijzen. Hij wil alleen waarschuwen om zichzelf nauw te onderzoeken. En het is niet de bevinding van deze schrijver alleen, nee, al Gods volk kent hier toch wel iets van. Niet hun gelijk willen zoeken, maar de schrik des Heeren kennende, tracht hij de naaste te bewegen tot geloof. Wel wetende dat hij dat ook niet kan, maar hopende dat Hij Die het wel kan, dat woord zou willen gebruiken tot ontdekking van valse gronden.

Een andere reactie met een antwoord:

Inhoudelijk valt daar wel over te praten, ware het niet dat de discussie met aanhangers van deze bevinding vaak wat moeilijk verloopt. Waarom?
--- Ten eerste omdat bevinding niet het beste object voor discussie is. Zeker de eigen bevinding kun je niet altijd goed onderscheiden. De discussie wordt altijd wat schermerig (en schemerig) met ervaringen, af en toe aangevuld met een Bijbeltekst. Als je het stuk heel nauwkeurig leest, gaat het verschil om de verschillende beleving van de vierschaarervaring. Jan noemt hier iets van uit zijn leven, de gezaghebbende meneer twijfelt eraan, Jan vertrekt natuurlijk boos en dan beschrijft de ander hoe de vierschaar wèrkelijk verloopt. In het verhaal is eigenlijk aan de orde of men het verhaal van Jan kan 'overnemen' of niet. Dat soort vragen lenen zich niet zo prima voor een forumdiscussie als je zou denken.
--- Ten tweede omdat door de voorstanders van deze bevinding er heel sterk vanuit 'waarheid' wordt geredeneerd. Dit is de waarheid en wat daar tegenin komt is slecht onbegrip. "Zo zou Jan ook praten". Je bent bij voorbaat verdacht als je hierover wilt discussiëren. Eigenlijk is het enige goede antwoord: het oude boertje heeft gelijk, waar wordt deze waarheid nog gehoord? Ook om die reden leent dit stuk zich niet zo goed voor een forumdiscussie.

In feite is dit laatste wel de goede constatering. Maar om daar onder te buigen en dat te geloven is wel wat anders. En dan kan je er ook nog alleen uit een historische overtuiging bijvallen. Dan kom je weer op de vraag: Staat het goed tussen God en mijn ziel? Hoe weet ik dat? Wat zijn de kenmerken van het Gods werk, wat getoetst kan worden aan het Woord. Immers alleen wat naar dat Woord is zal dageraad hebben

Een vraag: Waar komt dat kenmerk vandaan?

Niet van een mens. Maar het werk Gods komt openbaar in de ziel waarin Gods Geest werkt. Gods werk kan niet verborgen blijven. Maar je kunt dat werk bij jezelf niet altijd zien. Soms zegt men wel eens: die man/vrouw loopt met een lantaarntje op de rug. Een nauw leven, en altijd in alles het tekort te zien.
Maar de levensopenbaring openbaart dan toch iets van het werk van de Heilige Geest.

Opmerking Afgewezen: Het oordeel is aan God

Dat is ook zo. Wij mogen nooit oordelen. Wat anders is om iets te BEOORDELEN/TOETSEN. Wie dan iets van Boven heeft geleerd ziet soms dingen die de natuur niet ziet. En dan mag een mens die genade kent zijn naaste wel in liefde waarschuwen. Dat deed Grietje in het boekje ook.

Vraag van afgewezen:
Dat is waar, dat is natuurlijk de andere kant van het verhaal. Maar het is soms heel moeilijk voor ons om te beoordelen of de dingen die er gekend moeten worden, al dan niet aanwezig zijn. En daarom past ons voorzichtigheid. Zoals in dit boekje: om te kunnen beoordelen dat bij de een de rechtvaardigmaking wél en bij de ander níét goed is, dat is nogal wat. Feit is dat de rechtvaardigmaking nodig is, maar wat is het nu precies in de beleving? Dan kan een discussie heel moeilijk worden.

Ja voorzichtigheid altijd. Maar het voorbeeld in het boekje is wel duidelijk. Waar je zelf bent geleerd door de Geest, zal je ontdekken waar Hij ontbreekt.
Daarom is het zo moeilijk: Wie de Geest niet heeft kan daar ook niet over praten.

Dan zal ik moeten constateren: In de binnenkamer om het voor God en mijn ziel te onderzoeken. Genade is het als we eerlijk gemaakt worden naar onszelf toe en naar anderen. Zaken toe-eigenen die je niet geschonken zijn is altijd verkeerd. Dan past het beter om te zwijgen.

Daar ik wel overtuigd ben van de Waarheid, omdat de Geest daar Zelf afdruk van geeft, zodat ik niet anders kan dan toestemmen. En niet anders te begeren als zo bekeerd te worden zoals God al zijn volk vanouds heeft bekeerd. Dan denk ik dat ik nu maar moet zwijgen. Ik mag een ding nog doen: Gebed om licht en waarheid.

Tenslotte valt mijn oog nog op een PSje dat ik over het hoofd had gezien:
Ps. Persoonlijk vind ik "De viervoudige staat" van Thomas Boston erg mooi. In dat boek komt de kern naar voren, namelijk: alles buiten Christus loslaten en op Hem alleen vertrouwen. En dat is nu juist zo onmogelijk (van onszelf).

Dat val ik ook helemaal bij! Het probleem voor mij, voor ieder van nature is dat ik niet zo snel het hoofd op het blok leg.
Al zou ik dan nog geloven dat het wèl zal zijn als ik alles los zal laten. Dan ligt toch hier punt wat we allemaal zo lang mogelijk tegenstaan. Toch weet ik ook dat we daar moeten komen. Net als een Jona, met alles overboord. En Jona werd daarvoor ingewonnen. Toen hij overboord word geworpen wist hij niet dat er een vis was. Het werd omkomen voor hem, hij rechtvaardigde God en wist zich schuldig
Dat is de plek waar we allen eens moeten gebracht worden.

[GJdeBruijn]

Het hele artikel uit de Westminster Confession:

Although hypocrites and other unregenerate men may vainly deceive themselves with false hopes and carnal presumptions of being in the favor of God, and estate of salvation[1] (which hope of theirs shall perish):[2] yet such as truly believe in the Lord Jesus, and love Him in sincerity, endeavouring to walk in all good conscience before Him, may, in this life, be certainly assured that they are in the state of grace,[3] and may rejoice in the hope of the glory of God, which hope shall never make them ashamed.[4]

II. This certainty is not a bare conjectural and probable persuasion grounded upon a fallible hope;[5] but an infallible assurance of faith founded upon the divine truth of the promises of salvation,[6] the inward evidence of those graces unto which these promises are made,[7] the testimony of the Spirit of adoption witnessing with our spirits that we are the children of God,[8] which Spirit is the earnest of our inheritance, whereby we are sealed to the day of redemption.[9]

III. This infallible assurance does not so belong to the essence of faith, but that a true believer may wait long, and conflict with many difficulties, before he be partaker of it:[10] yet, being enabled by the Spirit to know the things which are freely given him of God, he may, without extraordinary revelation in the right use of ordinary means, attain thereunto.[11] And therefore it is the duty of every one to give all diligence to make his calling and election sure,[12] that thereby his heart may be enlarged in peace and joy in the Holy Ghost, in love and thankfulness to God, and in strength and cheerfulness in the duties of obedience,[13] the proper fruits of this assurance; so far is it from inclining men to looseness.[14]

IV. True believers may have the assurance of their salvation divers ways shaken, diminished, and intermitted; as, by negligence in preserving of it, by falling into some special sin which wounds the conscience and grieves the Spirit; by some sudden or vehement temptation, by God's withdrawing the light of His countenance, and suffering even such as fear Him to walk in darkness and to have no light:[15] yet are they never so utterly destitute of that seed of God, and life of faith, that love of Christ and the brethren, that sincerity of heart, and conscience of duty, out of which, by the operation of the Spirit, this assurance may, in due time, be revived;[16] and by the which, in the mean time, they are supported from utter despair.[17]

Het gaat hier dus inderdaad om de zekerheid des geloofs. De tekst die Erasmiaan aanhaalt staat trouwens vermeld onder nummer 15 (zie de tekst hierboven), niet bij de zin dat de verzekering niet tot de kern van het geloof behoort.

De conclusie dat de Westminster Confession leert dat de verzegeling met de Heilige Geest niet voor elke gelovige is, is naar mijn gevoel meer inlegkunde als dat het er werkelijk staat.

De engelstalige oudvaders die in onze gezindte bekend zijn, hebben dan kennelijk op dit punt hun belijdenis op dit punt niet helemaal overgenomen. Bijv. als het gaat om de Catechismus van Fisher/Erskine over de WC komt toch wel een ander geluid naar voren.

[J.C. Philpot]

Beste Dia,
Het blijft me toch opvallen dat je na diverse reacties van mijn kant, niet komt met een reactie op wat nu echt bijbelse toetsingscriteria zijn. Dit ondanks de zeer grote lap(pen tekst) die je hier plaatst. Dat vind ik echt jammer. Je suggereer over de intenties van hen die het niet met je eens zijn, maar een bijbelse reactie heb ik tot op heden niet gezien.

[Erasmiaan]

@ Philpot: ik vodn dit ergens via Google, nu ik het weer op wil zoeken kan ik het niet meer vinden. Wel een goede vertaling van dit gedeelte (zonder verwijzingen):

Hoofdstuk 18 Over de verzekering van de genade en de zaligheid.

1. Hoewel hypocrieten en andere onbekeerde mensen zich hoogmoedig kunnen bedriegen met een valse hoop op en een vleselijke aanmatiging van de gunst Gods en de staat der genade, wier hoop zal vergaan; toch kunnen degenen die waarlijk in de Heere Jezus geloven, Hem oprecht liefhebben en met een goede consciëntie voor Hem trachten te wandelen, in dit leven echt verzekerd zijn dat zij in de staat der genade zijn en kunnen zich verblijden in de hoop der heerlijkheid Gods. Met deze hoop komen zij nooit beschaamd uit.

2. Deze zekerheid is niet louter een overtuiging die op een vermoeden of op waarschijnlijkheid berust en gegrond is op een feilbare hoop, maar het is een onfeilbare zekerheid des geloofs, gegrond op de goddelijke waarheid van de beloften der zaligheid, het inwendige bewijs van die genadegaven waarover deze beloften gedaan zijn, en het getuigenis van de Geest der aanneming Die met onze geest getuigt dat wij kinderen Gods zijn. Deze Geest is het onderpand van onze erfenis, waardoor wij verzegeld zijn tot de dag der verlossing.

3. Deze onfeilbare zekerheid behoort in zoverre tot het wezen van het geloof, dat een ware gelovige weleens lang moet wachten en met vele moeilijkheden te strijden heeft, vóór hij daar deel aan krijgt. Maar wanneer de Geest hem in staat stelt de dingen te kennen die hem van God uit vrije genade gegeven zijn, kan hij daartoe geraken, zonder buitengewone openbaring, in het rechte gebruik van de gewone middelen. En daarom is het ieders plicht alle naarstigheid te betrachten zijn roeping en verkiezing vast te maken; opdat daardoor zijn hart verwijd moge worden met vrede en blijdschap in de Heilige Geest, met liefde en dankbaarheid jegens God en met kracht en opgewektheid in de plichten der gehoorzaamheid, de eigenlijke vruchten van de zekerheid, waardoor men ver verwijderd is van een neiging tot zorgeloosheid.

4. Op verschillende manieren kan bij de gelovigen de zekerheid van hun zaligheid geschud worden, afnemen en onderbroken worden; bijvoorbeeld als men slordig is om die te bewaren, of als men in de een of andere bijzondere zonde valt die de consciëntie verwondt en de Geest bedroeft; door de een of andere hevige verzoeking; doordat God het licht van Zijn aangezicht onttrekt en toelaat dat zelfs degenen die Hem vrezen in de duisternis wandelen en geen licht hebben. Toch zijn zij nooit geheel verstoken van dat zaad Gods en van het leven des geloofs, van die liefde tot Christus en de broederen, van die oprechtheid des harten en het plichtsbesef, waaruit door de werking van de Geest deze zekerheid te zijner tijd weer hersteld kan worden en waardoor zij in die tussentijd staande gehouden worden voor uiteindelijke wanhoop.

Vertaling door J. de Jager, Uitgave Lectori Salutem, Barendrecht/Rotterdam 2001.

[memento]

3. Deze onfeilbare zekerheid behoort in zoverre tot het wezen van het geloof

Dat is nogal een vrije weergave van: This infallible assurance does not so belong to the essence of faith. De ontkennende zin wordt als stellende zin vertaald. Beter zou zijn:

Deze onfeilbare zekerheid behoort niet op zo'n wijze tot het wezen van het geloof, (...)

Een kleinigheidje, maar wel met betekenis.

[GJdeBruijn]

3. Deze onfeilbare zekerheid behoort in zoverre tot het wezen van het geloof

Dat is nogal een vrije weergave van: This infallible assurance does not so belong to the essence of faith. De ontkennende zin wordt als stellende zin vertaald. Beter zou zijn:

Deze onfeilbare zekerheid behoort niet op zo'n wijze tot het wezen van het geloof, (...)

Een kleinigheidje, maar wel met betekenis.

Nieuw topic? Verschil zekerheid van geloof in Westminster Confessie?

[Germanicus]

Erasmiaan en DIA, dit, de stomme verhaaltjes, is de leer van de reformatie niet. Dit neigt naar Rome. Dit leert de reformatie:

Die gedachte schoot mij ook door het hoofd. Is het fenomeen 'bevinding' in gereformeerde kringen niet een equivalent geworden van 'goede werken' in de Rooms Katholieke traditie?!

[Bert Mulder]

Dennis zegt:
Ik vind dit wel heel erg kort door de bocht. Hoe kijk je dan bijvoorbeeld tegen de Christenreis van Bunyan aan?
De Heere Jezus onderwees zelf met gelijkenissen, en al is het zo dat een gelovige zich nooit met Hem mag en kan vergelijken. Ik geloof zeker dat er voorbeelden mogen worden gebruikt.

Ik heb ook niet zoveel met Bunyan op. Mede omdat zijn 'Christenreis' met baptistische noties heeft, in plaats van gereformeerd verbondsmatig denken.

Zal ik even in andere woorden zeggen: we moeten het levende Woord horen, in de Schrift, in de predikatie. Niet nietszeggende verhaaltjes, zoals het Jan en Grietje verhaaltje. Maatgevend is Gods Woord, en als we Jan en Grietje daaraan meten, dan faalt dat verhaaltje.

[Germanicus]

Ten diepste is de kern van het Evangelie dit (Romeinen 10: 9): Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden. Hoe 'simpel' (begrijp me goed..) kan het zijn!? Al die conversaties tussen Jan en Grietje en weet ik wie nog meer ten spijt, ze raken m.i. niet de kern van het christelijk geloof.

[Bert Mulder]

III. This infallible assurance does not so belong to the essence of faith, but that a true believer may wait long, and conflict with many difficulties, before he be partaker of it:[10] yet, being enabled by the Spirit to know the things which are freely given him of God, he may, without extraordinary revelation in the right use of ordinary means, attain thereunto.[11] And therefore it is the duty of every one to give all diligence to make his calling and election sure,[12] that thereby his heart may be enlarged in peace and joy in the Holy Ghost, in love and thankfulness to God, and in strength and cheerfulness in the duties of obedience,[13] the proper fruits of this assurance; so far is it from inclining men to looseness.[14]

Dit kan ik onderschrijven. De renditie van Erasmiaan is een foutieve vertaling.

[J.C. Philpot]

III. This infallible assurance does not so belong to the essence of faith, but that a true believer may wait long, and conflict with many difficulties, before he be partaker of it:[10] yet, being enabled by the Spirit to know the things which are freely given him of God, he may, without extraordinary revelation in the right use of ordinary means, attain thereunto.[11] And therefore it is the duty of every one to give all diligence to make his calling and election sure,[12] that thereby his heart may be enlarged in peace and joy in the Holy Ghost, in love and thankfulness to God, and in strength and cheerfulness in the duties of obedience,[13] the proper fruits of this assurance; so far is it from inclining men to looseness.[14]

Dit kan ik onderschrijven. De renditie van Erasmiaan is een foutieve vertaling.

Precies. Dit stuk bewijst precies het tegenovergestelde waar het (abusievelijk) voor werd gebruikt: de zekerheid komt niet voort uit een bijzondere ervaring, maar word door het rechte (gelovige) gebruik van de "gewone" genademiddelen het deel van de gelovige: (without extraordinary revelation, in the right use of ordinary means).

[-DIA-]

Erasmiaan en DIA, dit, de stomme verhaaltjes, is de leer van de reformatie niet. Dit neigt naar Rome. Dit leert de reformatie:

Die gedachte schoot mij ook door het hoofd. Is het fenomeen 'bevinding' in gereformeerde kringen niet een equivalent geworden van 'goede werken' in de Rooms Katholieke traditie?!

Zou het dát misschien zijn?