Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[memento]

Sja, dan hebben we een verschillende opvatting over preken. M.i. is een goede preek een preek die de tekst uitlegt en toepast, niet die de opvattingen van de predikant over de bevindingen van Gods volk uitlegd en toepast.

Het een sluit het ander niet uit. Jij hangt te veel op aan een bepaalde preekmethode. En je moet niet doen alsof de Auteur van de bevindingen van Gods volk een ander is dan Die het Woord heeft geïnspireerd.

Ik zeg ook niet dat het één het ander uitsluit. Maar ik stel de prioriteit van de tekst centraal. En kan daarvoor verwijzen naar alle tradities, Reformatie, Nadere Reformatie, Puritanisme, Marrow Men, etc. Zij lieten de toepassing uit de tekst opkomen (zeker de Reformatoren en NR). Als dan de tekst spreekt over Gods handelen met Zijn volk, dan heeft dat zeker ook een plek. Maar dan hetgeen uit de tekst afkomstig is, niet: er is 10 minuten aan de uitleg van de tekst besteed, nu gaan we de rest van de 40 minuten - los van de tekst - volpraten over hoe God Zijn volk bekeerd.

Er is trouwens een wezenlijk verschil tussen aanbieden/nodigen en wensen: Vergelijk de volgende 2 dingen die je kan zeggen tegen een arme bedelaar, terwijl je zelf met een schat in handen staat:
1. Ach, mocht, ja mocht u nog eens een schat vinden
2. Kom, beste man, ik weet iemand die u rijk wil maken. Hij is zo enorm rijk. Kom, ga mee naar hem, dan zal hij je overladen met zijn schatten.

Dat is niet slechts een andere vorm, dat is een andere inhoud.

Hetzelfde gebeurt soms in de prediking van de gangen van Gods volk. Dan wordt Gods volk bemoedigd in hun gang (wat goed is, als dat uit het Woord afkomstig is), maar worden nooit terechtgewezen in hun dwaalwegen en hun ongeloof. Terwijl de Schrift dat wél doet (Petrus wordt zelfs Satanas genoemd!). Ook dan is het niet slechts een verschil van vorm, maar ook daadwerkelijk een inhoudelijk verschil. Een concreet voorbeeld is "het werkhuis", waar sommige predikanten de hoorders die zich daarin bevinden niet terechtwijzen, terwijl zelf werken zeer duidelijk ingaat tegen Gods Woord (uit de werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden, en zaligworden door geloof in Christus ipv de werken).

[Afgewezen]

Ik denk dat het lastig is je integraal op een bepaalde prediking, laat staan de prediking van diverse tradities te beroepen. Leg een preek van Calvijn naast die van Kohlbrugge en naast die van Philpot.
Ze zijn alle drie verschillend. Maar bij alle drie merk je de zalving van de Heilige Geest. En dat is essentieel, dat de prediker dát heeft. Dan bréngt hij het Woord, zelfs al zou het exegetisch niet altijd verantwoord zijn wat hij zegt. Calvijn zei het van Luther ook ergens, dat zijn exegese niet altijd klopte, maar dat zijn boodschap toch goed was.

[memento]

Ik denk dat het lastig is je integraal op een bepaalde prediking, laat staan de prediking van diverse tradities te beroepen. Leg een preek van Calvijn naast die van Kohlbrugge en naast die van Philpot.
Ze zijn alle drie verschillend. Maar bij alle drie merk je de zalving van de Heilige Geest. En dat is essentieel, dat de prediker dát heeft. Dan bréngt hij het Woord, zelfs al zou het exegetisch niet altijd verantwoord zijn wat hij zegt. Calvijn zei het van Luther ook ergens, dat zijn exegese niet altijd klopte, maar dat zijn boodschap toch goed was.

Het verschil is dat zowel Calvijn, Luther en (in mindere mate) Philpot en Kohlbrugge volle avondmaalstafels hadden. Hun prediking had vrucht. Als de vrucht gemist wordt, moeten we ons weer gaan bezinnen met de vraag: Functioneren de Sola's (de kern van de Reformatie) bij ons nog wel?

We zien dan dat in de uitloop van de Nadere Reformatie, gekenmerkt door verinnerlijking, dat de preek zowel qua vorm als inhoud is veranderd. Een verandering, die in Engeland zich al eerder had afgespeeld, en waartegen mannen als Spurgeon zeer waarschuwde. Iemand als Spurgeon zag dit als gevaar. Juist omdat het aanbod en de oproep niet meer klinkt.

[Willem]

.

[-DIA-]

Het gaat niet om de bevinding van een predikant. En dat wordt er ook nogal eens bij gezegd: Niet met je eigen bevinding op de kansel. Waar het wel om gaat: Spreek naar het hart van Jeruzalem! Dat van de daken gepredikt wordt wat in de binnenkamer wordt beleeft en doorworsteld.
En over de tekst zullen we het wel zeker eens zijn. Laat die spreken, verklaar die, en pas die bevindelijk toe. Ontbreekt dat laatste dan blijft er 'een volk' zitten dat zichzelf niet kan verklaren maar dat verklaard moet worden. En daarvoor gebruikt God toch Zijn Woord en Geest.

Maar, zoals gezegd: Het aanbod en de nodiging preken als een wens is geen toepassen. Dat is tegen een arme bedelaar zeggen terwijl je een enorme rijkdom in je handen hebt: Ach, mocht, ja mocht iemand u nog eens een rijkdom schenken. Neen: de taak van een prediker is: Hier, bij Christus is rijkdom, kom tot Hem! Niet een flauw wensen of het nog een mocht komen staan te gebeuren, maar een aanprijzen van Christus, Zijn rijkdom, met de liefelijke nodiging dat het voor een ieder om niet te verkrijgen is.

Gewoon simpelweg de tekst uitleggen en toepassen betekend slechts "de gangen van Gods volk" prediken als die in de tekst voorkomen. In elke tekst zitten lessen, voor bekeerd en onbekeerd, maar niet in elke tekst zitten "de gangen van Gods volk".

Iemand wees me er eens op, dat waar "de gangen van Gods volk" de preek stempelen, in plaats van het Woord, dat daar ook nooit Gods volk terecht gewezen wordt. Het is altijd een bemoediging, nooit een terechtwijzing (je bent op een foute weg, de bevinding die je nu beleefd (bv het wetshuis) is niet van God maar is in wezen - hoe goed bedoeld ook - opstand tegen God). Gods volk bestaat uit ook maar gewoon mensen, zondig, net als wij. Dat betekend dat hun weg niet altijd Gods weg. Dat hun ervaring en bevinding niet altijd van God is. Dat ze ook terecht gewezen moeten worden bij tijden. Juist daarom is de prediking van het Woord zo belangrijk. Dat een tekst "uit de werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden" ook toegepast wordt op Gods kinderen: In al je werken werk je God tegen, doe je zonde! Dat hun ongeloof terecht gewezen wordt, in een tekst die aanspoort tot geloof (waarvan de Schrift volstaat). Etc.

Zo was het toch altijd in de kerken van gereformeerde huize?

Misschien goed om eens wat van "gereformeerde huize" te lezen. Zoals preken van Calvijn en Luther. Of de vroege Nadere Reformatoren, zoals Teelinck. Of over de grens: De Puriteinen en Spurgeon. Die legden de tekst uit en paste de tekst toe...

Punt 1.
De boodschap moet met ernst en dringend gebracht worden. Als met een goddelijke autoriteit. Dan zegt onze dominee wel eens (in heilige ironie) dan zal je niet zeggen: OCH MOCHT HET EEN KOMEN STAAN TE GEBEUREN....
Nee de prediker heeft aan te dringen als een herder achter de kudde. Of hij ook iemand kon bewegen tot het geloof. En niemand zal er beter weten als een waar prediker, dat dat buiten hem ligt, maar daarom heeft hij wel van Godswege te spreken alsof God door hem bade: Laat u met God verzoenen,
Verder moet ik constateren, en dat is nooit anders geweest, zie ook de Bijbel, dat mensen die de bevinding schuwen het ook niet kennen. En daar vanzelf een vijand van zijn. En nu is het wel zo dat we dat allemaal van nature zijn, maar de prediking werkt als een tweesnijdend scherp zwaard. En de een zal er door binnengesloten worden en de ander erbuiten.
Dan is het genade als je er eens buiten mag vallen. Het is, en lees de oudvaders er maar op na, zo profijtelijk als je er eens met alles van jezelf buiten gezet wordt, en als je dan nog mag zeggen: Heere, dank U, want dat had ik juist zo nodig,
Ik kan het kort samenvatten: je redenering is menselijk, vleselijk. Maar ik begrijp het wel...

Punt 2.
Verschuil je liever niet achter je stokpaardje, want alle genoemde predikers die je noemd kwamen toch juist op het punt van de bevinding der heiligen overeen... Laat er dan een nuanceverschil zijn, dat mag toch?

[Erasmiaan]

Sja, dan hebben we een verschillende opvatting over preken. M.i. is een goede preek een preek die de tekst uitlegt en toepast, niet die de opvattingen van de predikant over de bevindingen van Gods volk uitlegd en toepast.

Het een sluit het ander niet uit. Jij hangt te veel op aan een bepaalde preekmethode. En je moet niet doen alsof de Auteur van de bevindingen van Gods volk een ander is dan Die het Woord heeft geïnspireerd.

Ik zeg ook niet dat het één het ander uitsluit. Maar ik stel de prioriteit van de tekst centraal. En kan daarvoor verwijzen naar alle tradities, Reformatie, Nadere Reformatie, Puritanisme, Marrow Men, etc. Zij lieten de toepassing uit de tekst opkomen (zeker de Reformatoren en NR). Als dan de tekst spreekt over Gods handelen met Zijn volk, dan heeft dat zeker ook een plek. Maar dan hetgeen uit de tekst afkomstig is, niet: er is 10 minuten aan de uitleg van de tekst besteed, nu gaan we de rest van de 40 minuten - los van de tekst - volpraten over hoe God Zijn volk bekeerd.

Er is trouwens een wezenlijk verschil tussen aanbieden/nodigen en wensen: Vergelijk de volgende 2 dingen die je kan zeggen tegen een arme bedelaar, terwijl je zelf met een schat in handen staat:
1. Ach, mocht, ja mocht u nog eens een schat vinden
2. Kom, beste man, ik weet iemand die u rijk wil maken. Hij is zo enorm rijk. Kom, ga mee naar hem, dan zal hij je overladen met zijn schatten.

Dat is niet slechts een andere vorm, dat is een andere inhoud.

Hetzelfde gebeurt soms in de prediking van de gangen van Gods volk. Dan wordt Gods volk bemoedigd in hun gang (wat goed is, als dat uit het Woord afkomstig is), maar worden nooit terechtgewezen in hun dwaalwegen en hun ongeloof. Terwijl de Schrift dat wél doet (Petrus wordt zelfs Satanas genoemd!). Ook dan is het niet slechts een verschil van vorm, maar ook daadwerkelijk een inhoudelijk verschil. Een concreet voorbeeld is "het werkhuis", waar sommige predikanten de hoorders die zich daarin bevinden niet terechtwijzen, terwijl zelf werken zeer duidelijk ingaat tegen Gods Woord (uit de werken der wet zal geen vlees gerechtvaardigd worden, en zaligworden door geloof in Christus ipv de werken).

Zelf verzonnen karikaturen zijn makkelijk te bestrijden.

[memento]

@DIA: Ik schuw geen bevinding. Bevinding moet gepredikt worden, wanneer het in de tekst voorkomt en zoals het in de tekst voorkomt. Verder: als je mijn postings leest, weet je dat m.i. separatie een kenmerk is van een Bijbelse prediking. Elke tekst roept altijd de vraag op: Sta ik binnen of buiten. Ik betreur dan ook je insinuaties, en ga er maar uit dat dat komt door slecht mijn postings lezen en niet uit kwaadwilligheid.

Punt 2: Verwijzen naar Calvijn en Luthers preken mag je prima mijn stokpaardje noemen. Maar lees ze eens. Zij preken niet over "de gangen van Gods volk", maar besteden de meeste tijd aan de uitleg van de tekst. Dat kan je niet afdoen als een nuance-verschil. Want bij de 1 wordt 40 minuten aan uitleg besteed en 10 aan toepassing, bij de ander 10 minuten aan uitleg en 40 aan toepassing. En dat is precies mijn punt: Een goede prediking besteed veel aandacht aan uitleg, en als de tekst goed uitgelegd is volgt daar als vanzelf de toepassing uit. Alle nadruk op de uitleg van de Schrift. Sola Scriptura. Daar hoort toepassing bij, separerend en bevindelijk, maar gegrond in de uitleg van het Woord die centraal staat.

@Erasmiaan: Toch raar, dat er dan zo fel gereageerd wordt op wat je "zelfverzonnen karikaturen" noemt. Gelukkig als er bij jou niet zó gepreekt wordt. Maar ik reageer m.n. op DIA, die blijkbaar wél zo'n prediking voorstaat (zie zijn postings, en ook de stukken preek die herhaaldelijk worden gepost).

[TSD]

Het verschil is dat zowel Calvijn, Luther en (in mindere mate) Philpot en Kohlbrugge volle avondmaalstafels hadden. Hun prediking had vrucht. Als de vrucht gemist wordt, moeten we ons weer gaan bezinnen met de vraag: Functioneren de Sola's (de kern van de Reformatie) bij ons nog wel?

We moeten wel uitkijken dat we de prediking gaan toetsen aan het aantal mensen wat aan het avondmaal gaat. Ik snap het verband wel maar dat kan nooit de manier zijn van toetsen. Dat er weinig mensen aan het avondmaal gaan kan meer redenen hebben dan alleen de prediking.

Laten we het houden op toetsen aan de Schrift zelf anders krijg je weer een nodeloze discussie over de link tussen preken en volle avondmaalstafels die hier al meerdere keren is gehouden. Er staan in de Bijbel zat "preken" en daar zit ook een grote diversiteit in. Een preek die vooral bedoelt is om de gemeente te onderwijzen in de stukken der zaligheid (en leerpreek) zal toch een ander karakter hebben dan een preek die vooral appellerend is bedoeld.

Als het goed is zal een predikant toch nagaan in zijn gemeente wat het onderwijs is wat ze nodig hebben, afhankelijk daarvan kan de inhoud van preken per periode verschillen, toch? Neem bijvoorbeeld Thomas Boston, die de geestelijke onkunde bij zijn hoorders bemerkte en toen daar zijn preken op is gaan toespitsen en waar later (na de 2e maal dat hij die preken had gehouden) de Viervoudige Staat uit verschenen is.

[-DIA-]

@DIA: Ik schuw geen bevinding. Bevinding moet gepredikt worden, wanneer het in de tekst voorkomt en zoals het in de tekst voorkomt. Verder: als je mijn postings leest, weet je dat m.i. separatie een kenmerk is van een Bijbelse prediking. Elke tekst roept altijd de vraag op: Sta ik binnen of buiten. Ik betreur dan ook je insinuaties, en ga er maar uit dat dat komt door slecht mijn postings lezen en niet uit kwaadwilligheid.

Punt 2: Verwijzen naar Calvijn en Luthers preken mag je prima mijn stokpaardje noemen. Maar lees ze eens. Zij preken niet over "de gangen van Gods volk", maar besteden de meeste tijd aan de uitleg van de tekst. Dat kan je niet afdoen als een nuance-verschil. Want bij de 1 wordt 40 minuten aan uitleg besteed en 10 aan toepassing, bij de ander 10 minuten aan uitleg en 40 aan toepassing. En dat is precies mijn punt: Een goede prediking besteed veel aandacht aan uitleg, en als de tekst goed uitgelegd is volgt daar als vanzelf de toepassing uit. Alle nadruk op de uitleg van de Schrift. Sola Scriptura. Daar hoort toepassing bij, separerend en bevindelijk, maar gegrond in de uitleg van het Woord die centraal staat.

@Erasmiaan: Toch raar, dat er dan zo fel gereageerd wordt op wat je "zelfverzonnen karikaturen" noemt. Gelukkig als er bij jou niet zó gepreekt wordt. Maar ik reageer m.n. op DIA, die blijkbaar wél zo'n prediking voorstaat.

Anders dan: als we het woord 'bevinding' eens vervangen door 'ontdekking en ontgronding', zou je dat beter vinden dan?
En verder betreur ik dat je weer met insinuaties begint die er niet zijn. Jammer. Ik constateer alleen feiten. De praktijk.

Kort gezegd: Ik sta een prediking voor die niet naar de mens is.
Ontgrondend
Ontdekkend
Onderwijzend
Separerend
Toepassend
Maar dat alles kan alleen gezegend worden worden als de grote Prediker er in mee komt, en door de Heilige Geest wordt
toegepast.

[Erasmiaan]

@Erasmiaan: Toch raar, dat er dan zo fel gereageerd wordt op wat je "zelfverzonnen karikaturen" noemt. Gelukkig als er bij jou niet zó gepreekt wordt. Maar ik reageer m.n. op DIA, die blijkbaar wél zo'n prediking voorstaat (zie zijn postings, en ook de stukken preek die herhaaldelijk worden gepost).

Wát voor prediking? De karikaturen die jij hier opwerpt zeggen niets. Apart trouwens, dat je híer wel op in gaat en niet op wat ik eerder heb geschreven.

[helma]

@DIA: Ik schuw geen bevinding. Bevinding moet gepredikt worden, wanneer het in de tekst voorkomt en zoals het in de tekst voorkomt. Verder: als je mijn postings leest, weet je dat m.i. separatie een kenmerk is van een Bijbelse prediking. Elke tekst roept altijd de vraag op: Sta ik binnen of buiten. Ik betreur dan ook je insinuaties, en ga er maar uit dat dat komt door slecht mijn postings lezen en niet uit kwaadwilligheid.

Punt 2: Verwijzen naar Calvijn en Luthers preken mag je prima mijn stokpaardje noemen. Maar lees ze eens. Zij preken niet over "de gangen van Gods volk", maar besteden de meeste tijd aan de uitleg van de tekst. Dat kan je niet afdoen als een nuance-verschil. Want bij de 1 wordt 40 minuten aan uitleg besteed en 10 aan toepassing, bij de ander 10 minuten aan uitleg en 40 aan toepassing. En dat is precies mijn punt: Een goede prediking besteed veel aandacht aan uitleg, en als de tekst goed uitgelegd is volgt daar als vanzelf de toepassing uit. Alle nadruk op de uitleg van de Schrift. Sola Scriptura. Daar hoort toepassing bij, separerend en bevindelijk, maar gegrond in de uitleg van het Woord die centraal staat.

@Erasmiaan: Toch raar, dat er dan zo fel gereageerd wordt op wat je "zelfverzonnen karikaturen" noemt. Gelukkig als er bij jou niet zó gepreekt wordt. Maar ik reageer m.n. op DIA, die blijkbaar wél zo'n prediking voorstaat.

Anders dan: als we het woord 'bevinding' eens vervangen door 'ontdekking en ontgronding', zou je dat beter vinden dan?
En verder betreur ik dat je weer met insinuaties begint die er niet zijn. Jammer. Ik constateer alleen feiten. De praktijk.

Kort gezegd: Ik sta een prediking voor die niet naar de mens is.
Ontgrondend
Ontdekkend
Onderwijzend
Separerend
Toepassend
Maar dat alles kan alleen gezegend worden worden als de grote Prediker er in mee komt, en door de Heilige Geest wordt
toegepast.

ik mis eigenlijk wel het woord 'nodigend' in je rijtje. Vind je dat niet belangrijk?

[-DIA-]

@DIA: Ik schuw geen bevinding. Bevinding moet gepredikt worden, wanneer het in de tekst voorkomt en zoals het in de tekst voorkomt. Verder: als je mijn postings leest, weet je dat m.i. separatie een kenmerk is van een Bijbelse prediking. Elke tekst roept altijd de vraag op: Sta ik binnen of buiten. Ik betreur dan ook je insinuaties, en ga er maar uit dat dat komt door slecht mijn postings lezen en niet uit kwaadwilligheid.

Punt 2: Verwijzen naar Calvijn en Luthers preken mag je prima mijn stokpaardje noemen. Maar lees ze eens. Zij preken niet over "de gangen van Gods volk", maar besteden de meeste tijd aan de uitleg van de tekst. Dat kan je niet afdoen als een nuance-verschil. Want bij de 1 wordt 40 minuten aan uitleg besteed en 10 aan toepassing, bij de ander 10 minuten aan uitleg en 40 aan toepassing. En dat is precies mijn punt: Een goede prediking besteed veel aandacht aan uitleg, en als de tekst goed uitgelegd is volgt daar als vanzelf de toepassing uit. Alle nadruk op de uitleg van de Schrift. Sola Scriptura. Daar hoort toepassing bij, separerend en bevindelijk, maar gegrond in de uitleg van het Woord die centraal staat.

@Erasmiaan: Toch raar, dat er dan zo fel gereageerd wordt op wat je "zelfverzonnen karikaturen" noemt. Gelukkig als er bij jou niet zó gepreekt wordt. Maar ik reageer m.n. op DIA, die blijkbaar wél zo'n prediking voorstaat.

Anders dan: als we het woord 'bevinding' eens vervangen door 'ontdekking en ontgronding', zou je dat beter vinden dan?
En verder betreur ik dat je weer met insinuaties begint die er niet zijn. Jammer. Ik constateer alleen feiten. De praktijk.

Kort gezegd: Ik sta een prediking voor die niet naar de mens is.
Ontgrondend
Ontdekkend
Onderwijzend
Separerend
Toepassend
Maar dat alles kan alleen gezegend worden worden als de grote Prediker er in mee komt, en door de Heilige Geest wordt
toegepast.

ik mis eigenlijk wel het woord 'nodigend' in je rijtje. Vind je dat niet belangrijk?

Ik noemde ook maar een paar kernwoorden, en daar mag nodigend ook bij.
Zo voorstellen, dat de gemeente jaloers gemaakt wordt....

[Marieke]

Het verschil is dat zowel Calvijn, Luther en (in mindere mate) Philpot en Kohlbrugge volle avondmaalstafels hadden. Hun prediking had vrucht. Als de vrucht gemist wordt, moeten we ons weer gaan bezinnen met de vraag: Functioneren de Sola's (de kern van de Reformatie) bij ons nog wel?

We moeten wel uitkijken dat we de prediking gaan toetsen aan het aantal mensen wat aan het avondmaal gaat. Ik snap het verband wel maar dat kan nooit de manier zijn van toetsen. Dat er weinig mensen aan het avondmaal gaan kan meer redenen hebben dan alleen de prediking.

Laten we het houden op toetsen aan de Schrift zelf anders krijg je weer een nodeloze discussie over de link tussen preken en volle avondmaalstafels die hier al meerdere keren is gehouden. Er staan in de Bijbel zat "preken" en daar zit ook een grote diversiteit in. Een preek die vooral bedoelt is om de gemeente te onderwijzen in de stukken der zaligheid (en leerpreek) zal toch een ander karakter hebben dan een preek die vooral appellerend is bedoeld.

Als het goed is zal een predikant toch nagaan in zijn gemeente wat het onderwijs is wat ze nodig hebben, afhankelijk daarvan kan de inhoud van preken per periode verschillen, toch? Neem bijvoorbeeld Thomas Boston, die de geestelijke onkunde bij zijn hoorders bemerkte en toen daar zijn preken op is gaan toespitsen en waar later (na de 2e maal dat hij die preken had gehouden) de Viervoudige Staat uit verschenen is.

Ik ben het daar mee eens. Een gemeente kan ook verschillend reageren op een prediking. Ik ken wel voorbeelden van predikanten die in verschillende gemeenten gestaan hebben, waarbij in gemeente A op de prediking heel, heel veel mensen aangingen terwijl onder dezelfde prediking in gemeente B bijna niemand aanging.

[memento]

Ik noemde ook maar een paar kernwoorden, en daar mag nodigend ook bij.
Zo voorstellen, dat de gemeente jaloers gemaakt wordt....

Nodigen en aanbieden is iets anders dan zo voorstellen dat de gemeente jaloers gemaakt wordt...

Jaloers maken is: Kijk eens hoe mooi.
Aanbieden/nodigen: Kijk eens, hoe mooi. Kom, dan ontvang je het. Kom, dan is die rijkdom van jou.

[dennis]

Zondag in de preek hoorde ik het mooie voorbeeld van Thomas Boston, als Hij preekt over Christus als de grote Medicijnmeester. Hij geeft het voorbeeld van een dorpsdokter.
Die woont midden in het dorp en iedere bewoner van het dorp is welkom. Ze mogen zelfs zeggen, allemaal: dat is 'onze' dokter.

Maar wie komen er uiteindelijk bij hem. Lang niet iedereen. Nee, alleen degenen die zich ziek VOELEN.

Dan is een oudvader over het onvoorwaardelijk aanbod: het aanbod is ruim en gunnend, maar alleen degenen die zich buiten Jezus ellendig voelen, door het pak van de zonde, zullen komen.
En die tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen..