Hyperdordt

[Cyrillus]

Wie oprecht (dat wel natuurlijk) zijn zonden belijd en zich bekeert tot Christus is klaar. Wat wil je nog meer dan?

Van zo'n verstandelijk beredeneerd geloof, de kilte erin, lopen de rillingen me over de rug.

Oprecht belijden van je zonden is koud? Hoe heb ik het nu...? De DL zijn verstandelijk beredeneerd, krijg je daar ook koude rillingen van?

"Is klaar..." Alsof je het over een bandje verwisselen hebt. Iets fixen. De kilte zit 'm er voor mij in dat ik alles lees over hoe jij het oplost en niets lees en proef van de afstand tussen God en jou/mij, over het ernstige onrecht dat we God dagelijks aandoen (we sloegen Hem in het aangezicht en doen dat nog elke dag) en tegelijk van de verwondering over het grote "Maar" van Gods opzoekende zondaarsliefde. Zijn liefde noopt tot wederliefde en ja, dan komt er een hartelijk schuld belijden en bekering. Maar van wat jij of ik doen blijft weinig te roemen over hoor. Het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen. En juist daarin ligt het EVANGELIE, met hele grote letters.

We hebben het hier over een leerstuk, samengevat het aanbod van genade, en dan is het logisch dat dingen wat leerstelliger gezegd worden. Als je diep wil doorpraten over wat God doet in een mensen leven dan wil ik voorstellen een apart draadje hiervoor te openen. En mijn zinsbouw was bedoeld als contrast op die mensen bij wie het nooit maar dan ook nooit klaar is. Ze lijken op de tandarts die met een microscoop naar superkleine gaatjes zoekt. Want stel je voor...Bovendien Jezus Zelf heeft gezegd: het is volbracht, het is klaar, mogen we dat nog geloven?

[Zeeuw]

Ons hart is bedrieglijk. We kunnen menen oprecht te zijn, bijvoorbeeld omdat we totaal geen inzicht hebben in wat nu zonde eigenlijk is, en wie die God is tegen Wie we gezondigd hebben. Belijdenis van zonde kan niet zonder ware zondekennis, ware Godskennis. Wij zijn van nature dood, blind voor wat zonde werkelijk is, blind voor Wie God werkelijk is. En vooral: Van nature zijn wij vijanden van God in de zin dat we totaal de liefde voor God missen. Dat maakt dat we in feite geen idee hebben wat zonde nu is.

Onze zielsogen daarvoor openen is het werk van de Heilige Geest. Hoezeer de opdracht van bekering en geloof ook bij ons ligt: zonder dit werk van de Heilige Geest zullen wij nooit in waarheid onze zonden belijden en het evangelie gaan geloven.

En als dat hypercalvinistisch is, dan ben ik maar een hypercalvinist, maar daar hou ik aan vast en deze hele notie heb ik gemist bij alles wat ik van dr. van den Brink heb gelezen. Een notie die bij het aanbod van genade en bij de oproep tot geloof en bekering niet onbenoemd gelaten mag worden. Het argument dat zijn lezingen en zijn boekje hierover niet gaan vind ik een non-argument, het doet namelijk zeer ter zake.

Wie mensen het idee geeft dat ze oprecht kunnen zijn zonder dit werk, bedriegt ze in feite voor de eeuwigheid.

Zeker, wij zijn zondige mensen en hebben de Heilige Geest nodig om dat te leren. Maar wie oprecht zijn zonden belijdt en zich bekeert tot Christus is voor eeuwig behouden. Wat wil je nog meer?

Ik denk antwoord op de vraag 'en wie werkt dat oprecht belijden van de zonden en de bekering in een zondaar?'. Als je antwoord 'de Heilige Geest' is, dan zou deze hele discussie wel eens snel over kunnen zijn.

In een eerder draadje bleek al dat dit niet voldoende was.

Maar, is het wel jouw antwoord?

[Cyrillus]

Zeker, wij zijn zondige mensen en hebben de Heilige Geest nodig om dat te leren. Maar wie oprecht zijn zonden belijdt en zich bekeert tot Christus is voor eeuwig behouden. Wat wil je nog meer?

Je herhaalt wat je eerder schreef zonder echt in te gaan op wat ik schreef, ik ga juist op jouw woordje 'oprecht' in.

Dus nee, ik spreek niet tegen wat je schrijft, ik wil er niet ook nog wat bij, maar zaken moeten wel ingevuld worden. Ook in de prediking, anders lopen we het gevaar dat op zichzelf rechtzinnige termen in feite inhoudsloos worden.

Zeker, wij kunnen een lofllied voor de Heere zingen, Zijn Naam groot maken om wat Hij heeft gedaan. Heerlijk als we dat uit volle borst in een gemeente met elkaar kunnen zingen. En ja, we kunnen ook onszelf daarmee bedriegen. Wie weet is het allemaal een leugen en weten we dat zelf niet. Wie zou aan God het meest tekort doen, degene die Gods lof zingt ook al is hij niet bekeerd, of degene die hem het zingen wil beletten?

Nog steeds ga je niet in op wat ik schrijf. Ik snap ook wel dat je niet oprecht kunt zijn. En die laatste vraag is een soort van valse tegenstelling. Het is beide niet tot Gods eer, dat is helemaal geen vraag waar we over na zouden moeten denken.

Het gaat er mij om dat je er niet bent met simpelweg te zeggen dat je met bekering en geloof zalig wordt. Natuurlijk is dat een waarheid op zichzelf. Maar de vraag is wat bekering inhoudt en de vraag is wat oprecht zonde belijden inhoudt.

Je kan prima verstandelijk inzien dat je verloren bent, zien dat wat je doet niet naar Gods wet is, je daden en gedachten overdenken en benoemen, ook in je gebed, wat allemaal niet volgens Gods wil was, maar tegelijkertijd zo dood als een pier zijn omdat je de liefde tot God mist. Je kan prima inzien dat je Jezus nodig hebt en bidden of Hij je zonden wil vergeven. En je kan ook echt menen dat je oprecht bent. Daarmee huichel je niet, maar bedrieg je jezelf. We kennen God niet, we kennen ons eigen hart niet, we hebben zelfs vanuit onszelf geen zicht op de werkelijkheid.

Hoe belangrijk is het daarom dat in de prediking ook het werk van de Heilige Geest aan de orde komt. Dat vanaf de preekstoel óók deze begrippen worden ingevuld: Wat betekent waar berouw hebben over de zonde, wat zijn de kenmerken van 'waar berouw' en wat zijn dus de kenmerken van 'waar' geloof. En wie werkt dat geloof en hoe?

Dat zijn geen voorwaarden ofzo, dat is gewoon benoemen, invullen wat het is.

En ik denk (hoop) dat we elkaar kunnen vinden in de stelling dat het benoemen van die kenmerken nooit de plaats mag verdringen van de verkondiging van het evangelie zelf. Of dat het bevel van bekering en geloof niet meer klinkt, of dat het bevel van geloof alleen klinkt voor degenen die aan de kernmerken van waar berouw voldoen (ofzo, vul zelf alle varianten maar in). Nee, zeker niet. Het bevel van bekering en geloof komt tot allen en God belooft ook aan die allen de zaligheid, indien zij zich bekeren en in Zijn Zoon Jezus Christus geloven.

Dat er ontsporingen zijn waarbij er misschien wel on-Bijbelse kenmerken van een waar geloof bij worden gehaald, of waar de kernmerken als voorwaarden gaan functioneren en het aanbod van genade verdringen, dat zal waar zijn, maar in mijn beleving gooit dr. van den Brink het spreekwoordelijke kind met het badwater weg. Hij keert zich in feite tegen de prediking van de gehele Nadere Reformatie.

Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat bekering en geloof niet alleen een opdracht is, maar ook een gave. Niet een gave van: ik moet het zelf doen en achteraf concludeer ik dan dat het een gave is. Nee, geloven is onmogelijk, hoe hard we het ook proberen, tenzij de Heilige Geest ons Christus openbaart en het geloof schenkt. Ja, erger nog, we willen God daarvan niet de eer geven en ook voor dat punt zijn we blind, ook al wordt het duizend maal tegen ons gezegd. Wanneer geloven het nieuwe 'werken' wordt zijn we even ver van huis als dat we zouden zeggen dat we nog door ons te houden aan de wet zalig kunnen worden.

Dus ja, hypercalvinisme bestaat, al eeuwen, maar de grote vraag is of alles waar Dr. van den Brink tegen strijd wel onder die noemer geschaard kan worden. Juist wanneer je meent dat je de barricaden op moet en de strijd moet aangaan en je hebt dan geen oog voor de andere "klip" dan ga je aan de andere kant 'hangen' en ontspoor je dus zelf.

Ik zal maar beginnen met de volgende alinea "En ik denk (hoop) dat we elkaar kunnen vinden in de stelling dat het benoemen van die kenmerken nooit de plaats mag verdringen van de verkondiging van het evangelie zelf. Of dat het bevel van bekering en geloof niet meer klinkt, of dat het bevel van geloof alleen klinkt voor degenen die aan de kernmerken van waar berouw voldoen (ofzo, vul zelf alle varianten maar in). Nee, zeker niet. Het bevel van bekering en geloof komt tot allen en God belooft ook aan die allen de zaligheid, indien zij zich bekeren en in Zijn Zoon Jezus Christus geloven."
Wij zullen elkaar daarin wel vinden. Maar mijn ervaring met kenmerken hoe goed bedoeld ook is, dat deze ontsporen in een soort voorschriftenlijstje. En dan blijft de hoorder aan de buitenkant staan, streept af wat al dan niet van toepassing is, en gaat op weg naar de volgende preek, want niet aan alle voorwaarden is voldaan. Dit functioneert hiermee als een wet en door de wet is nog nooit iemand behouden geworden. Wij mogen naar Hem toekomen met al onze tekortkomingen, juist omdat ons berouw, ons zondebesef, nooit voldoen aan Gods maatstaven. Meer vraagt God niet. Wellicht zijn er concrete voorbeelden nodig om daarover van gedachten te wisselen. Ik laat het hier even bij.

[Psalm]

Van zo'n verstandelijk beredeneerd geloof, de kilte erin, lopen de rillingen me over de rug.

De vraag is natuurlijk of dit bij God ook zo is. Hoe kijkt God naar dit "verstandelijk beredeneerde geloof", denk jij?

8 Dit volk genaakt Mij met hun mond en eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij;

Dat vind Jezus, en Jesaja vond dat ook al.

Oke, deze tekst heeft het over een lippendienst en dat is wat anders dan een verstandelijk beredeneerd geloof. Gebruik dan de term "lippen dienst" of een "godsdienst zonder het hart". De term "verstandelijk beredeneerd geloof" is verwarrend want geloven doen we niet zonder verstand en redeneren. Het christelijke geloof is een redelijke godsdienst.

[Cyrillus]

Zeker, wij zijn zondige mensen en hebben de Heilige Geest nodig om dat te leren. Maar wie oprecht zijn zonden belijdt en zich bekeert tot Christus is voor eeuwig behouden. Wat wil je nog meer?

Ik denk antwoord op de vraag 'en wie werkt dat oprecht belijden van de zonden en de bekering in een zondaar?'. Als je antwoord 'de Heilige Geest' is, dan zou deze hele discussie wel eens snel over kunnen zijn.

In een eerder draadje bleek al dat dit niet voldoende was.

Maar, is het wel jouw antwoord?

Ik heb al vele malen op het forum Fil. 2: 13 genoemd, maar blijf een remonstrant zucht...

[Herman]

Oke, deze tekst heeft het over een lippendienst en dat is wat anders dan een verstandelijk beredeneerd geloof. Gebruik dan de term "lippen dienst" of een "godsdienst zonder het hart". De term "verstandelijk beredeneerd geloof" is verwarrend want geloven doen we niet zonder verstand en redeneren. Het christelijke geloof is een redelijke godsdienst.

Het is zonder meer duidelijk wat er bedoelt wordt. Dus ik snap je beweging niet om het nu over de terminologie te gaan hebben. Het gaat om de inhoud en kennis van God heeft dan altijd een weerklank in het hart, anders is het geen werkelijke Godskennis.

[Zeeuw]

Ik denk antwoord op de vraag 'en wie werkt dat oprecht belijden van de zonden en de bekering in een zondaar?'. Als je antwoord 'de Heilige Geest' is, dan zou deze hele discussie wel eens snel over kunnen zijn.

In een eerder draadje bleek al dat dit niet voldoende was.

Maar, is het wel jouw antwoord?

Ik heb al vele malen op het forum Fil. 2: 13 genoemd, maar blijf een remonstrant zucht...

Ik stop iemand zelden in hokjes. Dank voor je toelichting.

[Job]

Van zo'n verstandelijk beredeneerd geloof, de kilte erin, lopen de rillingen me over de rug.

Oprecht belijden van je zonden is koud? Hoe heb ik het nu...? De DL zijn verstandelijk beredeneerd, krijg je daar ook koude rillingen van?

"Is klaar..." Alsof je het over een bandje verwisselen hebt. Iets fixen. De kilte zit 'm er voor mij in dat ik alles lees over hoe jij het oplost en niets lees en proef van de afstand tussen God en jou/mij, over het ernstige onrecht dat we God dagelijks aandoen (we sloegen Hem in het aangezicht en doen dat nog elke dag) en tegelijk van de verwondering over het grote "Maar" van Gods opzoekende zondaarsliefde. Zijn liefde noopt tot wederliefde en ja, dan komt er een hartelijk schuld belijden en bekering. Maar van wat jij of ik doen blijft weinig te roemen over hoor. Het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen. En juist daarin ligt het EVANGELIE, met hele grote letters.

We hebben het hier over een leerstuk, samengevat het aanbod van genade, en dan is het logisch dat dingen wat leerstelliger gezegd worden. Als je diep wil doorpraten over wat God doet in een mensen leven dan wil ik voorstellen een apart draadje hiervoor te openen. En mijn zinsbouw was bedoeld als contrast op die mensen bij wie het nooit maar dan ook nooit klaar is. Ze lijken op de tandarts die met een microscoop naar superkleine gaatjes zoekt. Want stel je voor...Bovendien Jezus Zelf heeft gezegd: het is volbracht, het is klaar, mogen we dat nog geloven?

Dat is het nu juist Cyrillus: met wat God doet in een mensenleven hebben we precies te pakken waar het om gaat. Het gaat van Hem uit, voor de volle 100%, en het keert tot Hem terug. Weetje, een godsdienst die niet graag uitgeschakeld wil worden bij het zalig worden die kom ik elke dag van binnen tegen. Schijnbaar niet uit te roeien. Maar we moeten eraan, jij en ik, met al onze goede bedoelingen. Hij is een volkomen Zaligmaker of géén Zaligmaker.

[Psalm]

Oke, deze tekst heeft het over een lippendienst en dat is wat anders dan een verstandelijk beredeneerd geloof. Gebruik dan de term "lippen dienst" of een "godsdienst zonder het hart". De term "verstandelijk beredeneerd geloof" is verwarrend want geloven doen we niet zonder verstand en redeneren. Het christelijke geloof is een redelijke godsdienst.

Het is zonder meer duidelijk wat er bedoelt wordt. Dus ik snap je beweging niet om het nu over de terminologie te gaan hebben. Het gaat om de inhoud en kennis van God heeft dan altijd een weerklank in het hart, anders is het geen werkelijke Godskennis.

Terminologie is belangrijk. We moeten de zaken wel juist benoemen. Maar om eerst terug te komen op jouw vraag. Het begon met onderstaande post van Job aan Cyrillus.

Wie oprecht (dat wel natuurlijk) zijn zonden belijd en zich bekeert tot Christus is klaar. Wat wil je nog meer dan?

Van zo'n verstandelijk beredeneerd geloof, de kilte erin, lopen de rillingen me over de rug.

Job zegt dat dit een verstandelijk beredeneerd geloof is. Jij zegt nu dat wel weerklank in ons hart moet hebben. Oke, daar ben ik het mee eens. Maar als je dan kijkt naar de stelling van Cyrillus dan kun je toch onmogelijk zeggen dat het geen weerklank in het hart heeft? Hij heeft het over "oprecht zonden belijden" en zich "bekeren tot Christus". Het oprecht belijden van zonden kan toch niet plaatsvinden zonder een "weerklank in het hart"? Dus dan ben jij het eens met de stelling van Cyrillus.

Verder vind ik de terminologie van Job wat ongelukkig gekozen omdat het geloof het verstand en redeneren niet uitsluit. De indruk kan onstaan dat het geloof vooral gevoelskwestie moet zijn. Begrippen kunnen snel een eigen leven gaan leiden.

[Herman]

Maar als je dan kijkt naar de stelling van Cyrillus dan kun je toch onmogelijk zeggen dat het geen weerklank in het hart heeft? Hij heeft het over "oprecht zonden belijden" en zich "bekeren tot Christus". Het oprecht belijden van zonden kan toch niet plaatsvinden zonden een "weerklank in het hart"?

De zin wordt afgesloten 'en dan klaar'. Daar haal je je eerste deel van je post op gevoelsniveau mee onderuit.

[Cyrillus]

Oprecht belijden van je zonden is koud? Hoe heb ik het nu...? De DL zijn verstandelijk beredeneerd, krijg je daar ook koude rillingen van?

"Is klaar..." Alsof je het over een bandje verwisselen hebt. Iets fixen. De kilte zit 'm er voor mij in dat ik alles lees over hoe jij het oplost en niets lees en proef van de afstand tussen God en jou/mij, over het ernstige onrecht dat we God dagelijks aandoen (we sloegen Hem in het aangezicht en doen dat nog elke dag) en tegelijk van de verwondering over het grote "Maar" van Gods opzoekende zondaarsliefde. Zijn liefde noopt tot wederliefde en ja, dan komt er een hartelijk schuld belijden en bekering. Maar van wat jij of ik doen blijft weinig te roemen over hoor. Het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen. En juist daarin ligt het EVANGELIE, met hele grote letters.

We hebben het hier over een leerstuk, samengevat het aanbod van genade, en dan is het logisch dat dingen wat leerstelliger gezegd worden. Als je diep wil doorpraten over wat God doet in een mensen leven dan wil ik voorstellen een apart draadje hiervoor te openen. En mijn zinsbouw was bedoeld als contrast op die mensen bij wie het nooit maar dan ook nooit klaar is. Ze lijken op de tandarts die met een microscoop naar superkleine gaatjes zoekt. Want stel je voor...Bovendien Jezus Zelf heeft gezegd: het is volbracht, het is klaar, mogen we dat nog geloven?

Dat is het nu juist Cyrillus: met wat God doet in een mensenleven hebben we precies te pakken waar het om gaat. Het gaat van Hem uit, voor de volle 100%, en het keert tot Hem terug. Weetje, een godsdienst die niet graag uitgeschakeld wil worden bij het zalig worden die kom ik elke dag van binnen tegen. Schijnbaar niet uit te roeien. Maar we moeten eraan, jij en ik, met al onze goede bedoelingen. Hij is een volkomen Zaligmaker of géén Zaligmaker.

De wet maakt ons niet zalig, Job. Dan blijf je je leven lang bezig en kom je nooit tot Christus. Hij heeft het volbracht! Als wij in Hem geloven zijn wij met Hem gestorven (Rom. 6). Dan is het al klaar. Wij mogen in vrijheid leven. Wij vallen dan niet meer onder de wet, maar onder de genade. Dat is Evangelie!

[Cyrillus]

In een eerder draadje bleek al dat dit niet voldoende was.

Maar, is het wel jouw antwoord?

Ik heb al vele malen op het forum Fil. 2: 13 genoemd, maar blijf een remonstrant zucht...

Ik stop iemand zelden in hokjes. Dank voor je toelichting.

Jij niet, anderen wel :-).

[Job]

"Is klaar..." Alsof je het over een bandje verwisselen hebt. Iets fixen. De kilte zit 'm er voor mij in dat ik alles lees over hoe jij het oplost en niets lees en proef van de afstand tussen God en jou/mij, over het ernstige onrecht dat we God dagelijks aandoen (we sloegen Hem in het aangezicht en doen dat nog elke dag) en tegelijk van de verwondering over het grote "Maar" van Gods opzoekende zondaarsliefde. Zijn liefde noopt tot wederliefde en ja, dan komt er een hartelijk schuld belijden en bekering. Maar van wat jij of ik doen blijft weinig te roemen over hoor. Het is door U, door U alleen, om het eeuwige welbehagen. En juist daarin ligt het EVANGELIE, met hele grote letters.

We hebben het hier over een leerstuk, samengevat het aanbod van genade, en dan is het logisch dat dingen wat leerstelliger gezegd worden. Als je diep wil doorpraten over wat God doet in een mensen leven dan wil ik voorstellen een apart draadje hiervoor te openen. En mijn zinsbouw was bedoeld als contrast op die mensen bij wie het nooit maar dan ook nooit klaar is. Ze lijken op de tandarts die met een microscoop naar superkleine gaatjes zoekt. Want stel je voor...Bovendien Jezus Zelf heeft gezegd: het is volbracht, het is klaar, mogen we dat nog geloven?

Dat is het nu juist Cyrillus: met wat God doet in een mensenleven hebben we precies te pakken waar het om gaat. Het gaat van Hem uit, voor de volle 100%, en het keert tot Hem terug. Weetje, een godsdienst die niet graag uitgeschakeld wil worden bij het zalig worden die kom ik elke dag van binnen tegen. Schijnbaar niet uit te roeien. Maar we moeten eraan, jij en ik, met al onze goede bedoelingen. Hij is een volkomen Zaligmaker of géén Zaligmaker.

De wet maakt ons niet zalig, Job. Dan blijf je je leven lang bezig en kom je nooit tot Christus. Hij heeft het volbracht! Als wij in Hem geloven zijn wij met Hem gestorven (Rom. 6). Dan is het al klaar. Wij mogen in vrijheid leven. Wij vallen dan niet meer onder de wet, maar onder de genade. Dat is Evangelie!

"Als wij in Hem geloven", dat is pas een wet maken van iets wat je mag krijgen om niet.

[Psalm]

Maar als je dan kijkt naar de stelling van Cyrillus dan kun je toch onmogelijk zeggen dat het geen weerklank in het hart heeft? Hij heeft het over "oprecht zonden belijden" en zich "bekeren tot Christus". Het oprecht belijden van zonden kan toch niet plaatsvinden zonden een "weerklank in het hart"?

De zin wordt afgesloten 'en dan klaar'. Daar haal je je eerste deel van je post op gevoelsniveau mee onderuit.

Hmm, ik denk dat het iets ingewikkelder ligt om daar direct ja of nee op te antwoorden. Het is klaar als het gaat over de rechtvaardigmaking van de gelovige. Maar de praktijk van het geloofsleven begint daarna natuurlijk, dat is niet klaar. De heiligmaking gaat plaatsvinden en dit kan soms strijd geven. Ook kan de gelovige weer het zicht op de rechtvaardigmaking kwijt raken, maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn.

Dus ja, ik denk dat de gelovige in het stuk van de rechtvaardigmaking klaar is. Maar er hangt natuurlijk een heel geloofsleven bij. Dus als Cyrillus bedoelt met "het is klaar" dat de zondaar dan gerechtvaardigd is, ben ik het met hem volledig eens. Maar als ook alle andere aspecten van het geloofsleven bedoelt, ben ik het uiteraard niet met hem eens. Dan zou je hele delen van Dordtse Leerregels in prullenbak kunnen gooien.

[Psalm]

"Als wij in Hem geloven", dat is pas een wet maken van iets wat je mag krijgen om niet.

Jij plaatst het geloven onder het werkverbond, maar het hoort onder het genadeverbond. Dus wij worden niet óm ons geloof zalig, maar dóór ons geloof. Een wereld van verschil.