Posthoorn schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Dan zul je even geduld moeten hebben. Daarvoor heb ik een paar Saambinders met de betreffende afleveringen nodig en die heb ik niet zelf hier.

Venning schreef:Een van de dingen die aan de zuigelingen geopenbaard zijn, is dat Jezus Christus de Zoon is van de levende God, aan Wie de Vader alle dingen heeft overgegegven en opgedragen (…)

Zuigelingen geloven dat God Zijn Zoon in deze wereld zond om zondaren zalig te maken. Het is een mate van geloof die door Jezus Christus aanvaard en aanbevolen wordt (Joh. 17:8).
Christus vertelt Zijn Vader, bij wijze van aanbeveling, dat Zijn discipelen – die nog maar zuigelingen waren – hadden geloofd dat Hij Hem gezonden had als de Messias Die Israël moest herstellen en verlossen. Hoewel sommigen van hen dat voor een tijd slechts vleselijk hadden verstaan, lijkt het erop dat ze er nu een beter begrip van hadden. Ook zegt Hij tegen Zijn discipelen dat de Vader hen liefhad (Joh. 16:27), omdat ze Christus liefhadden en geloofden dat Hij van de Vader kwam om de wereld te redden.
De zuigelingen hebben niet zo’n duidelijk begrip van Christus’ priesterschap, of van het feit dat Hij zonde werd voor hen opdat zij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21), wat allebei een zaak is van toerekening. Maar toch brengt dit algemene geloof hen tot Christus Jezus. Het toestemmen van genoemde waarheden leidt hen tot een geloof dat zich richt op Hem.

Posthoorn schreef:

Posthoorn schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Dan zul je even geduld moeten hebben. Daarvoor heb ik een paar Saambinders met de betreffende afleveringen nodig en die heb ik niet zelf hier.

Hier zoals beloofd een citaat van Ralph Venning (markering van mij):

Venning schreef:Een van de dingen die aan de zuigelingen geopenbaard zijn, is dat Jezus Christus de Zoon is van de levende God, aan Wie de Vader alle dingen heeft overgegegven en opgedragen (…)

Zuigelingen geloven dat God Zijn Zoon in deze wereld zond om zondaren zalig te maken. Het is een mate van geloof die door Jezus Christus aanvaard en aanbevolen wordt (Joh. 17:8).
Christus vertelt Zijn Vader, bij wijze van aanbeveling, dat Zijn discipelen – die nog maar zuigelingen waren – hadden geloofd dat Hij Hem gezonden had als de Messias Die Israël moest herstellen en verlossen. Hoewel sommigen van hen dat voor een tijd slechts vleselijk hadden verstaan, lijkt het erop dat ze er nu een beter begrip van hadden. Ook zegt Hij tegen Zijn discipelen dat de Vader hen liefhad (Joh. 16:27), omdat ze Christus liefhadden en geloofden dat Hij van de Vader kwam om de wereld te redden.
De zuigelingen hebben niet zo’n duidelijk begrip van Christus’ priesterschap, of van het feit dat Hij zonde werd voor hen opdat zij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21), wat allebei een zaak is van toerekening. Maar toch brengt dit algemene geloof hen tot Christus Jezus. Het toestemmen van genoemde waarheden leidt hen tot een geloof dat zich richt op Hem.

Posthoorn schreef:

Posthoorn schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Dan zul je even geduld moeten hebben. Daarvoor heb ik een paar Saambinders met de betreffende afleveringen nodig en die heb ik niet zelf hier.

Hier zoals beloofd een citaat van Ralph Venning (markering van mij):

Venning schreef:Een van de dingen die aan de zuigelingen geopenbaard zijn, is dat Jezus Christus de Zoon is van de levende God, aan Wie de Vader alle dingen heeft overgegegven en opgedragen (…)

Zuigelingen geloven dat God Zijn Zoon in deze wereld zond om zondaren zalig te maken. Het is een mate van geloof die door Jezus Christus aanvaard en aanbevolen wordt (Joh. 17:8).
Christus vertelt Zijn Vader, bij wijze van aanbeveling, dat Zijn discipelen – die nog maar zuigelingen waren – hadden geloofd dat Hij Hem gezonden had als de Messias Die Israël moest herstellen en verlossen. Hoewel sommigen van hen dat voor een tijd slechts vleselijk hadden verstaan, lijkt het erop dat ze er nu een beter begrip van hadden. Ook zegt Hij tegen Zijn discipelen dat de Vader hen liefhad (Joh. 16:27), omdat ze Christus liefhadden en geloofden dat Hij van de Vader kwam om de wereld te redden.
De zuigelingen hebben niet zo’n duidelijk begrip van Christus’ priesterschap, of van het feit dat Hij zonde werd voor hen opdat zij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem (2 Kor. 5:21), wat allebei een zaak is van toerekening. Maar toch brengt dit algemene geloof hen tot Christus Jezus. Het toestemmen van genoemde waarheden leidt hen tot een geloof dat zich richt op Hem.

samanthi schreef: 1 Korintiërs 3

1 En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus. 2 Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet. 3 Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens?

Wat zou Paulus hier bedoelen? Toch iets anders dan in 2 kor 5:21?

Posthoorn schreef:

samanthi schreef: 1 Korintiërs 3

1 En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus. 2 Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet. 3 Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist, en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den mens?

Wat zou Paulus hier bedoelen? Toch iets anders dan in 2 kor 5:21?

Voor de goede orde: ik heb Venning geciteerd op verzoek van JGW, niet omdat ik het met Venning eens ben, maar juist omdat ik dat níét ben.

Thea schreef:Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Simon0612 schreef:

Thea schreef:Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Ik heb even gezocht maar kan dat niet zo snel vinden hoor. Maar ik ben geen kei in zoeken

@Valke: Dank voor je uitgebreide antwoord!

Zoo wie gepraedestineerd is tot de heiligheid des levens en der liefde, deze is ook noodzakelijk gepraedestineerd tot het geloof, uit hetwelk deze heiligheid is vloeiende, en 'twelk door de liefde is werkende. Maar als Paulus, Rom. 8:28, zegt, dat wij gepraedestineerd zijn, opdat wij gelijkvormig zouden gemaakt worden den beelde Christi, zoo zegt hij, dat wij gepraedestineerd zijn tot heiligheid. Derhalve zegt hij ook, dat wij gepraedestineerd zijn tot het geloof. Hoewel nu Paulus dit zegt tot troost der bedrukten, hij vertroost ze nochtans met vertroostingen, die alle geloovigen aangaan. Onder welke velen zijn, met wie God zoetelijk handelt, en die Hij van de benauwdheden bevrijdt. Dat geven de volgende woorden te kennen: Die Hij gepraedestineerd heeft, die heeft Hij geroepen; die Hij geroepen heeft, die heeft Hij gerechtvaardigd, die Hij gerechtvaardigd heeft, die heeft Hij verheerlijkt. Gemerkt deze geketende orde der gaven Gods tot alle geloovigen behoort, zoo kan de gelijkvormigheid niet Christus niet tot de gelijkvormigheid des kruises beperkt worden, als van welke vele geloovigen bevrijd worden. Van zonderling gewicht is hetgeen de Apostel aldaar leert, dat wij gepraedestineerd zijn tot de roeping, en door de roeping tot de rechtvaardigmaking. Indien wij gepraedestineerd zijn tot de rechtvaardigmaking, zoo zijn wij dan ook tot het geloof, waardoor wij gerechtvaardigd worden, gepraedestineerd.

De Schriftuur leert, dat de verkiezing eenerlei en dezelfde zij, door dewelke God ons tot de genade en tot de heerlijkheid verkoren heeft, Ef. 1 :4. Hij heeft ons in Hem verkoren, eer des werelds grond gelegd was, opdat wij heilig zouden wezen. Hij heeft ons van te voren geschikt tot de aanneming der kinderen, naar het welbehagen zijns wils, tot lof zijner heerlijke genade. Zoo dan, zoo heeft Hij met ééne praedestinatie gepraedestineerd tot roeping, rechtvaardigmaking en verheerlijking.

Valse stelling: dat, zoo menigmaal als er een zware zonde des vleesches begaan wordt, zoo dikwijls ook de stand der rechtvaardigmaking en aanneming verloren wordt. Tegen deze stelling strijden, benevens andere, deze redenen. De mensch kan door eenige zonde de Goddelijke werkingen niet te niet doen. Nu, de rechtvaardigmaking en aanneming zijn Goddelijke werkingen, en vloeiende uit het welbehagen Gods. Wanneer dan gevraagd wordt, of door zonden des vleesches de rechtvaardigmakende genade kan afgesneden worden, zoo wordt niet alleen gevraagd of een mensch door de zonde eenige hoedanigheid verliezen kan, maar wij moeten dit verschil hooger gaan opvatten. Of, namelijk, de menschelijke zonde de Goddelijke werkingen kan verzetten, of het besluit Gods veranderen, waarmede God ons bij zich zelven heeft rechtvaardig verklaard, en tot het recht van het kindschap heeft aangenomen.

Thea schreef:Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Thea schreef:Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Thea schreef:Ik leerde volgens mij op catechisatie, uit het boekje van Hellenbroek, dat er verschillende soorten rechtvaardigmakingen zijn: van eeuwigheid, in het offer van Christus, toegepast in de tijd . Dat heeft dan toch een lange gereformeerde traditie? Waarom zou je hierover dan hele discussies gaan voeren?

Ds. Kersten (tekst overgenomen van een ander forum) schreef:vr: Gaat de rechtvaardigmaking niet voor het geloof?
antw: Zij kan gezegd worden voor te gaan en na te volgen.
vr: Hoe zegt gij dat ze voorgaat?
antw: Voor zover die betekent zekere actie of werk Gods aan en van Zijn zijde alleen
vr: Hoe zegt gij dat de rechtvaardigmaking een vrucht is van het geloof en hetzelve in orde navolgt?
antw: Voor zoveel dezelve in ons gewrocht, ontvangen, ons toegepast wordt en in ons termineert

Ds. Kersten (tekst overgenomen van een ander forum) schreef:a) van eeuwigheid in de besluiten Gods
b) in de opstanding van Christus

Acta van Dordt (1618) schreef:De besluiten der verkiezing en der rechtvaardigmaking, zijn eenvormig en gelijkvormig.
Deze stelling is valsch.

Want op deze wijze worden de verkiezing en de rechtvaardigmaking, dewelke de Schriftuur zeer nauw onderscheidt, onvoorzichtelijk onder elkander vermengd.
Want
1. wij zijn verkoren van eeuwigheid, maar wij worden gerechtvaardigd in der tijd;
2. Door het geloof worden wij gerechtvaardigd, maar wij worden niet door het geloof verkoren.
3. Allen, die waarlijk gerechtvaardigd zijn, die zijn inderdaad verkoren, maar niet allen, die waarlijk verkoren zijn, zijn nu inderdaad gerechtvaardigd, maar zullen te zijner tijd gerechtvaardigd worden.

Maar is het geloof de principale oorzaak van onze rechtvaardigmaking?
Is het de verdienende oorzaak van onze rechtvaardigmaking?
Wie is de verdienende oorzaak van onze rechtvaardigmaking?
Gaat het geloof de rechtvaardigmaking voor, of volgt het?
Worden wij gerechtvaardigd omdat wij geloven, of opdat wij geloven zouden?
Wie is degene, die gerechtvaardigd wordt?
Hoedanig is hij, als hij gerechtvaardigd wordt: zondig en goddeloos, of vroom?
Kan een christenmens nu gerechtvaardigd zijnde, zeggen: ik ben nog steeds tot alle boosheid geneigd?
Maar hoe kan dat bestaan dat iemand geneigd is tot alle boosheid en nochtans lust heeft tot de Wet des Heeren?
Zijn ze geneigd ten aanzien van de erfzonde die nog in haar overig is (maar niet als heersend) en hebben ze lust tot de Wet des Heeren ten aanzien van de geest die in haar is?
Wat onderscheid is er dan tussen de ongelovigen en gelovigen?

Maar als een kind Gods zegt dat hij geneigd is tot alle boosheid, bekent hij dan dat in hem zou zijn een actuele lust en genegenheid om alle zonden te volbrengen?
Maar hoe komt het, dat hij het niet doet?
Komt het door de genade Gods?
Welk is de rechtvaardigheid waarmee wij voor God gerechtvaardigd worden?
Is zij buiten of binnen ons? Is het onze eigen, of is het eens Anderen?
Waarom kan het onze eigen inklevende gerechtigheid niet zijn?
Maar wat gaat ons eens Anders gerechtigheid aan?