Cyrillus schreef: ↑11 dec 2023, 17:34
TSD schreef: ↑11 dec 2023, 17:14
Cyrillus schreef: ↑11 dec 2023, 17:08
TSD schreef: ↑11 dec 2023, 16:43
Ons hart is bedrieglijk. We kunnen menen oprecht te zijn, bijvoorbeeld omdat we totaal geen inzicht hebben in wat nu zonde eigenlijk is, en wie die God is tegen Wie we gezondigd hebben. Belijdenis van zonde kan niet zonder ware zondekennis, ware Godskennis. Wij zijn van nature dood, blind voor wat zonde werkelijk is, blind voor Wie God werkelijk is. En vooral: Van nature zijn wij vijanden van God in de zin dat we totaal de liefde voor God missen. Dat maakt dat we in feite geen idee hebben wat zonde nu is.
Onze zielsogen daarvoor openen is het werk van de Heilige Geest. Hoezeer de opdracht van bekering en geloof ook bij ons ligt: zonder dit werk van de Heilige Geest zullen wij nooit in waarheid onze zonden belijden en het evangelie gaan geloven.
En als dat hypercalvinistisch is, dan ben ik maar een hypercalvinist, maar daar hou ik aan vast en deze hele notie heb ik gemist bij alles wat ik van dr. van den Brink heb gelezen. Een notie die bij het aanbod van genade en bij de oproep tot geloof en bekering niet onbenoemd gelaten mag worden. Het argument dat zijn lezingen en zijn boekje hierover niet gaan vind ik een non-argument, het doet namelijk zeer ter zake.
Wie mensen het idee geeft dat ze oprecht kunnen zijn zonder dit werk, bedriegt ze in feite voor de eeuwigheid.
Zeker, wij zijn zondige mensen en hebben de Heilige Geest nodig om dat te leren. Maar wie oprecht zijn zonden belijdt en zich bekeert tot Christus is voor eeuwig behouden. Wat wil je nog meer?
Je herhaalt wat je eerder schreef zonder echt in te gaan op wat ik schreef, ik ga juist op jouw woordje 'oprecht' in.
Dus nee, ik spreek niet tegen wat je schrijft, ik wil er niet ook nog wat bij, maar
zaken moeten wel
ingevuld worden. Ook in de prediking, anders lopen we het gevaar dat op zichzelf rechtzinnige termen in feite inhoudsloos worden.
Zeker, wij kunnen een lofllied voor de Heere zingen, Zijn Naam groot maken om wat Hij heeft gedaan. Heerlijk als we dat uit volle borst in een gemeente met elkaar kunnen zingen. En ja, we kunnen ook onszelf daarmee bedriegen. Wie weet is het allemaal een leugen en weten we dat zelf niet. Wie zou aan God het meest tekort doen, degene die Gods lof zingt ook al is hij niet bekeerd, of degene die hem het zingen wil beletten?
Nog steeds ga je niet in op wat ik schrijf. Ik snap ook wel dat je niet oprecht kunt zijn. En die laatste vraag is een soort van valse tegenstelling. Het is beide niet tot Gods eer, dat is helemaal geen vraag waar we over na zouden moeten denken.
Het gaat er mij om dat je er niet bent met simpelweg te zeggen dat je met bekering en geloof zalig wordt. Natuurlijk is dat een waarheid op zichzelf. Maar de vraag is wat bekering inhoudt en de vraag is wat oprecht zonde belijden inhoudt.
Je kan prima verstandelijk inzien dat je verloren bent, zien dat wat je doet niet naar Gods wet is, je daden en gedachten overdenken en benoemen, ook in je gebed, wat allemaal niet volgens Gods wil was, maar tegelijkertijd zo dood als een pier zijn omdat je de liefde tot God mist. Je kan prima inzien dat je Jezus nodig hebt en bidden of Hij je zonden wil vergeven. En je kan ook echt menen dat je oprecht bent. Daarmee huichel je niet, maar bedrieg je jezelf. We kennen God niet, we kennen ons eigen hart niet, we hebben zelfs vanuit onszelf geen zicht op de werkelijkheid.
Hoe belangrijk is het daarom dat in de prediking ook het werk van de Heilige Geest aan de orde komt. Dat vanaf de preekstoel óók deze begrippen worden ingevuld: Wat betekent waar berouw hebben over de zonde, wat zijn de kenmerken van 'waar berouw' en wat zijn dus de kenmerken van 'waar' geloof. En wie werkt dat geloof en hoe?
Dat zijn geen voorwaarden ofzo, dat is gewoon benoemen, invullen wat het is.
En ik denk (hoop) dat we elkaar kunnen vinden in de stelling dat het benoemen van die kenmerken nooit de plaats mag verdringen van de verkondiging van het evangelie zelf. Of dat het bevel van bekering en geloof niet meer klinkt, of dat het bevel van geloof alleen klinkt voor degenen die aan de kernmerken van waar berouw voldoen (ofzo, vul zelf alle varianten maar in). Nee, zeker niet. Het bevel van bekering en geloof komt tot allen en God belooft ook aan die allen de zaligheid, indien zij zich bekeren en in Zijn Zoon Jezus Christus geloven.
Dat er ontsporingen zijn waarbij er misschien wel on-Bijbelse kenmerken van een waar geloof bij worden gehaald, of waar de kernmerken als voorwaarden gaan functioneren en het aanbod van genade verdringen, dat zal waar zijn, maar in mijn beleving gooit dr. van den Brink het spreekwoordelijke kind met het badwater weg. Hij keert zich in feite tegen de prediking van de gehele Nadere Reformatie.
Ik denk dat het belangrijk is om te beseffen dat bekering en geloof niet alleen een opdracht is, maar ook een gave. Niet een gave van: ik moet het zelf doen en achteraf concludeer ik dan dat het een gave is. Nee, geloven is onmogelijk, hoe hard we het ook proberen, tenzij de Heilige Geest ons Christus openbaart en het geloof schenkt. Ja, erger nog, we willen God daarvan niet de eer geven en ook voor dat punt zijn we blind, ook al wordt het duizend maal tegen ons gezegd. Wanneer geloven het nieuwe 'werken' wordt zijn we even ver van huis als dat we zouden zeggen dat we nog door ons te houden aan de wet zalig kunnen worden.
Dus ja, hypercalvinisme bestaat, al eeuwen, maar de grote vraag is of alles waar Dr. van den Brink tegen strijd wel onder die noemer geschaard kan worden. Juist wanneer je meent dat je de barricaden op moet en de strijd moet aangaan en je hebt dan geen oog voor de andere "klip" dan ga je aan de andere kant 'hangen' en ontspoor je dus zelf.