Zita schreef: Een redacteur was ook teveel gevraagd, blijkbaar, want iedere hoofdpersoon bleef een typetje, en in het laatste hoofdstuk kwamen alle slechte mensen (dat waren er niet zo heel veel, gelukkig) tot inkeer, de goede mensen vonden elkaar in hartstochtelijke liefde en zij schonken en passant alle slechte mensen vergeving. En wat een verschrikkelijke karikatuur wordt er van het geloof gemaakt. Het is alleen maar een vredige stromende warmte.
Voor dit soort zaken is niet de redacteur verantwoordelijk, maar de auteur. Tegenwoordig wordt een roman volgens mij - echter geheel ten onrechte! - gezien als een co-productie van auteur en redacteur.
