Marnix schreef:Er gebeurt niets zonder dat God het toestaat... en God stond de mensen toe om te kiezen. En dan zeg ik niet: God wist dus niet wat er ging gebeuren, daarover doe ik als klein mensje geen uitspraken. Maar de mens had ook gewoon een goede kunnen kiezen. En ik krijg bij sommige reacties wel eens het idee dat dat niet zo was, nou ja, theoretisch gezien kon de mens het goede kiezen maar het was wel Gods plan en raad dat ze tegen Hem zouden kiezen. Over karikaturen gesproken.
Marnix, Het is inderdaad beter om iets voor onbegrijpelijk te houden en de kern vast te houden, dan alles uit te zetten in een logisch schema en de kern kwijt te raken.
De kern verwoordt je mijns inziens goed:
De mens is geschapen met een vrije wil om God te dienen.
Dat de mens desondanks met de vrije wil tegen God koos en God de rug toekeerde is nadrukkelijk tegen Gods Gebod en geopenbaarde wil in. Stellen dat God het, gezien de uitkomst wel wilde is Gods verborgen raad verklaren vanuit onze waarneming en daaraan gekoppelde veronderstellingen. Uiterst onbetrouwbaar!
Evenwel mogen we, denk ik, nooit stellen dat de zondeval buiten Gods Raad om gaat.
Dat de zonde niet buiten Gods Raad omgaat en dat wat de mens ook doet, er God niets uit de hand loopt is Schriftuurlijk. Dat, hoewel de mens Gods wil wederstaat, God daarmee geen afstand doet van Zijn eer, is tegelijkertijd ook te leren uit Gods Woord.
Dan kunnen we vooral maar erkennen dat we klein en onwetend zijn, nietig en dwaas dat we Gods Raad willen doorgronden. Dat de Goddelijke Wijsheid die in de eeuwigheid een volmaakt welbehagen heeft geformeerd, niet te bevatten is voor dwaze mensen in de tijd.
En dan houden we nog maar een korte en duidelijk kern over:
Zonde is eigen schuld. De straf op de zonde is verdiend en rechtvaardig. Wie zonder Borg voor de straf sterft heeft zijn eigen verwerping veroorzaakt.
Wie gelooft in de Borg deelt in Zijn weldaden van verzoening met God en de erfenis van het eeuwige leven.
Geloof als weg om de schuld weg te nemen, als weg die de uitverkiezing openbaar maakt om de gelovige te sterken en te troosten. Daarmee komt tegelijkertijd openbaar dat het geheel Gods Werk is.
En dit krijgen we niet in een logisch systeem zonder de verantwoordelijkheid van de mens te verkleinen of zelfs te ontkennen. En als de verantwoordelijkheid van de mens op enig punt wordt gereduceerd kan dat alleen maar betekenen dat God dan verantwoordelijk wordt gesteld voor dat punt wat wordt ingeperkt.
Hetzij de verantwoordelijkheid voor het zondigen; Als dit voorkomt uit een eeuwige verwerping die vooraf het ongeloof werkt als vrucht van de verwerping. Deze maakt God tot auteur van de zonde.
Hetzij de verantwoordelijkheid voor het geloof. Als het geloof geen verantwoordelijkheid is van de zondaar, dan is de zondaar niet schuldig aan ongeloof. En ongeloof is een heel grote zonde. En ook daarmee wordt God tot auteur van de zonde gemaakt.
Kortom: Stop met redeneren daar waar de verantwoordelijkheid van de mens wordt ingeperkt. Hoe meer wet en evangelie er gepredikt wordt, des te meer schuld er ligt in het verwerpen daarvan. Dat gelt voor alle mensen.
En juist de erkenning van schuld, op welk punt dan ook, gaat tegen het vlees van de mens in; De mens, die van nature enkel eigen eer beoogt.
De genade waarvan de gelovigen moeten leven, is zo duur gekocht, dat God Zelf ervoor de dood in moest. Dit tekent de diepte van de zonden. En dat maakt het ongeloof tot zo'n zware zonde. Want ongeloof veracht die genade. Veracht datgene waarvoor God Zelf Zijn leven gaf voor een nietig schepsel.
Logisch, als de mens niet kon kiezen, geen keuze had, was hij daarmee ook niet verantwoordelijk voor zijn keuze, er was immers geen sprake van een keuze, en