memento schreef:Vergelijk

Ds. Maritz schreef:Het geloof is volgens hem een actieve daad. „Niemand kan je redden als je God niet op Zijn Woord gelooft. Dat vertrouwen werkt de Heilige Geest. Als iemand met zijn hart gelooft, is er geen bijzondere ervaring nodig. Het geloof is een actieve daad 
van de mens. Als je de keuze maakt om te geloven, heeft God dat geloof in je hart gewerkt. Zet de stap en zeg: „Ik vertrouw op Uw offer.” Het geloof is echt als hart en denken samenstemmen en als je erop vertrouwt dat Christus voor je gekruisigd is.” Hij kan zich niet vinden in preken waarin getwijfeld wordt aan een dergelijk geloof en vindt het beter om te bemoedigen dan om af te breken.

met de DL artikelen die Erasmiaan citeert. Een wereld van verschil. En dat op het meest belangrijke punt van onze geloofsleer, namelijk de rechtvaardiging. Levensgevaarlijk.

!

Gian schreef:Volgens mij vergeten enkelen de kop van het refdag artikel te lezen.

Ik heb vanochtend een boterham op. Dat was ook een gave van God. Het werd echter niet in mijn mond gelegd, dat heb ik zelf mogen doen. Het feit dat geloof een gave is zegt niet dat God die gave sommigen wil onthouden. Integendeel. De bijbel spreekt over een 'aannemen', en over 'gij hebt niet gewild'.

Ja, dat weet men wel snel te vinden, dat konden Arminius en zijn volgelingen ook aandragen. Maar een mens die in zijn zonde en schuld loopt, die krijgt te horen dat het niet nodig is. Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven zij.

Het geloof is geen actieve daad maar een schenking Gods. Geloven is altijd een wonder. Als ik naar voren moet stappen en zeggen: ik geloof, hoe kan men dan volhouden dat het een gave Gods is?

Erasmiaan schreef:

Gian schreef:Volgens mij vergeten enkelen de kop van het refdag artikel te lezen.

Ik heb vanochtend een boterham op. Dat was ook een gave van God. Het werd echter niet in mijn mond gelegd, dat heb ik zelf mogen doen. Het feit dat geloof een gave is zegt niet dat God die gave sommigen wil onthouden. Integendeel. De bijbel spreekt over een 'aannemen', en over 'gij hebt niet gewild'.

Ja, dat weet men wel snel te vinden, dat konden Arminius en zijn volgelingen ook aandragen. Maar een mens die in zijn zonde en schuld loopt, die krijgt te horen dat het niet nodig is. Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven zij.

Het geloof is geen actieve daad maar een schenking Gods. Geloven is altijd een wonder. Als ik naar voren moet stappen en zeggen: ik geloof, hoe kan men dan volhouden dat het een gave Gods is?

Dat maakt het wel lastig ja. Ik heb onlangs een gesprek gehad met een HC-aanhanger. Die droeg het zelfde aan: degenen die Jezus aannemen heeft hij macht gegeven kinderen van God te worden. Dat staat er toch? Toen ik met bovenstaande tekst kwam was dat volgens die persoon een onnodige drempel opwerpen. Tja...

Toch is het wel subtiel:

Het geloof is volgens hem een actieve daad. „Niemand kan je redden als je God niet op Zijn Woord gelooft. Dat vertrouwen werkt de Heilige Geest.

Ik denk dat het eerste deel ook nog wel Calvinistisch is. Geloof is niet passief. Het is een gave, net als het willen en werken dat zijn. Geloof aannemen is iets wat niet echt Bijbels is. Christus aannemen is dat wel en dat komt voort uit het geloof wast een gave van God is (door de Geest).

Als iemand met zijn hart gelooft, is er geen bijzondere ervaring nodig. Het geloof is een actieve daad 
van de mens. Als je de keuze maakt om te geloven, heeft God dat geloof in je hart gewerkt.

Een keuze maken om te geloven, daar geloof ik niet zo in. Geloven doe je of niet. Je kunt inzien dat je geloof nodig hebt en bidden om geloof, maar geloven doe je of niet en dat geloven is een gave van God.

Zet de stap en zeg: „Ik vertrouw op Uw offer.” Het geloof is echt als hart en denken samenstemmen en als je erop vertrouwt dat Christus voor je gekruisigd is.” Hij kan zich niet vinden in preken waarin getwijfeld wordt aan een dergelijk geloof en vindt het beter om te bemoedigen dan om af te breken.

Als ik nu de stap zet en zeg "ik geloof in roze olifanten" dan geloof ik er nog steeds niet in. Geloven is iets wat je niet door een keuze gaat doen, maar wat door genade gegeven wordt. Je kunt er om bidden en Godzijdank hebben we een God die niet zuinig is met genade. Hij zal het ook geven. Dat is geen automatisme, genade blijft genade, maar het gebeurt wel altijd, want God is betrouwbaar. Verder kan ik me ook niet vinden in preken waarin geloof wordt afgebroken. Ik denk dat niemand dat hier kan.

Ander schreef:

Erasmiaan schreef:

Gian schreef:Volgens mij vergeten enkelen de kop van het refdag artikel te lezen.

Ik heb vanochtend een boterham op. Dat was ook een gave van God. Het werd echter niet in mijn mond gelegd, dat heb ik zelf mogen doen. Het feit dat geloof een gave is zegt niet dat God die gave sommigen wil onthouden. Integendeel. De bijbel spreekt over een 'aannemen', en over 'gij hebt niet gewild'.

Ja, dat weet men wel snel te vinden, dat konden Arminius en zijn volgelingen ook aandragen. Maar een mens die in zijn zonde en schuld loopt, die krijgt te horen dat het niet nodig is. Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven zij.

Het geloof is geen actieve daad maar een schenking Gods. Geloven is altijd een wonder. Als ik naar voren moet stappen en zeggen: ik geloof, hoe kan men dan volhouden dat het een gave Gods is?

Dat maakt het wel lastig ja. Ik heb onlangs een gesprek gehad met een HC-aanhanger. Die droeg het zelfde aan: degenen die Jezus aannemen heeft hij macht gegeven kinderen van God te worden. Dat staat er toch? Toen ik met bovenstaande tekst kwam was dat volgens die persoon een onnodige drempel opwerpen. Tja...

Beide teksten zijn Gods Woord. Het is voor ons makkelijker om één van deze woorden meer te benadrukken, dan om ze beide recht te doen.

Erasmiaan schreef:

Gian schreef:Volgens mij vergeten enkelen de kop van het refdag artikel te lezen.

Ik heb vanochtend een boterham op. Dat was ook een gave van God. Het werd echter niet in mijn mond gelegd, dat heb ik zelf mogen doen. Het feit dat geloof een gave is zegt niet dat God die gave sommigen wil onthouden. Integendeel. De bijbel spreekt over een 'aannemen', en over 'gij hebt niet gewild'.

Ja, dat weet men wel snel te vinden, dat konden Arminius en zijn volgelingen ook aandragen. Maar een mens die in zijn zonde en schuld loopt, die krijgt te horen dat het niet nodig is. Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven zij.

Het geloof is geen actieve daad maar een schenking Gods. Geloven is altijd een wonder. Als ik naar voren moet stappen en zeggen: ik geloof, hoe kan men dan volhouden dat het een gave Gods is?

Hier ben ik het wel weer met Gian eens, ik geloof dat kinderen een gave Gods zijn, maar ik geloof dat de ouders er wel wat voor hebben moeten doen. Ik geloof dat gezondheid een gave van God is, maar als ik leef op tabak en junkfood gaat er iets mis. Misschien moeten we geloof simpel beoordelen: als het er is, dan is het een gave Gods en mogen we God ervoor danken. Als het er niet is mogen en moeten we God er om bidden.

Arminianen, en ook die uitspraken van ds. Maritz, gaan er vanuit dat hetgeen aangeboden wordt, door Gods genade ook aangenomen kan worden. Terwijl de Schrift ook leert, dat niemand tot Christus komen kan, tenzij de Vader hem trekke.

Dat is het grote verschil met voedsel en andere voorbeelden die hier aangedragen worden: Dat zijn zaken die niet alleen aangeboden worden, maar ook in bezit gegeven zijn.

Het is een moeilijke les, maar wel een werkelijkheid. God is souverein. Helemaal vrij wie Hij zijn genade schenkt. Hij biedt het allen aan, en allen zijn schuldig zulk een rijk aanbod aan te nemen, maar door onze zondigheid kunnen wij niets anders dan dit aanbod verwerpen. Alleen wanneer Gods Geest het hart bewerkt, kunnen wij aannemen wat Hij ons aanbiedt. Maar het wondere is dat de Geest altijd mensen nederig en ootmoedig maakt. Zodat alle grote woorden wegvallen, en niet meer gesproken wordt over wat ik doe, maar dan gaat om wat God uit onuitsprekelijke genade doet en geeft.

memento schreef:Arminianen, en ook die uitspraken van ds. Maritz, gaan er vanuit dat hetgeen aangeboden wordt, door Gods genade ook aangenomen kan worden. Terwijl de Schrift ook leert, dat niemand tot Christus komen kan, tenzij de Vader hem trekke.

Dat is het grote verschil met voedsel en andere voorbeelden die hier aangedragen worden: Dat zijn zaken die niet alleen aangeboden worden, maar ook in bezit gegeven zijn.

Het is een moeilijke les, maar wel een werkelijkheid. God is souverein. Helemaal vrij wie Hij zijn genade schenkt. Hij biedt het allen aan, en allen zijn schuldig zulk een rijk aanbod aan te nemen, maar door onze zondigheid kunnen wij niets anders dan dit aanbod verwerpen. Alleen wanneer Gods Geest het hart bewerkt, kunnen wij aannemen wat Hij ons aanbiedt. Maar het wondere is dat de Geest altijd mensen nederig en ootmoedig maakt. Zodat alle grote woorden wegvallen, en niet meer gesproken wordt over wat ik doe, maar dan gaat om wat God uit onuitsprekelijke genade doet en geeft.

Ik weet niet of je hier de predikant recht doet. Hij zegt ook dat het vertrouwen door de Heilige Geest gewerkt wordt. Ik geloof ook dat wij van nature Christus verwerpen, maar ik geloof er niets van dat wij allemaal passief zijn in het tot geloof komen, juist omdat het willen en werken ook gaven van God zijn. Het gevaar wat ik bij Heartcry zie is dat geloof alleen een keuze wordt. Alsof je kunt kiezen wat je gelooft. Ik denk echter dat dit ook deels voortkomt uit een afkeer van een theologie waarbij het geloof beoordeeld wordt aan zijn wortel en het verhaal daarbij en niet aan zijn vrucht.

Gind de verloren zoon terug naar zijn vader, of kwam de vader hem halen?

Hansie schreef:Gind de verloren zoon terug naar zijn vader, of kwam de vader hem halen?

Kwam het verloren schaap naar de Herder toe, of ging de Herder het verloren schaap halen?

Hansie schreef:Gind de verloren zoon terug naar zijn vader, of kwam de vader hem halen?

Erasmiaan schreef:

Hansie schreef:Gind de verloren zoon terug naar zijn vader, of kwam de vader hem halen?

Kwam het verloren schaap naar de Herder toe, of ging de Herder het verloren schaap halen?

Hoewel ik denk dat het niet exegetisch verantwoord is om details van gelijkenissen te gebruiken als argument voor of tegen een stelling, denk ik dat het inderdaad zo is dat de Bijbel duidelijk 2 lijnen laat zien.
1) Geloven als daad
2) Geloven als gave

Deze twee zaken dienen naast elkaar te blijven staan, noch de één, noch de ander mag de overhand hebben. Als we Bijbels blijven spreken komen deze lijnen beide voldoende aan bod en ontstaat een evenwichtige prediking. Maar als één van tweeen de boventoen voert, of dat nu de actieve of de passieve kant is maakt niet uit, gaat het mis.

HeartCry is en blijft ten diepste arminiaans van inslag en is daarmee verwerpelijk tot in het hart van de zaak. Lees de prima brochure van ds. De Boer uit Urk (CGK-predikant aldaar!) over Heart Cry. Die laat niets aan de twijfel over. Ten diepste is heel die beweging puur remonstrants.

Erasmiaan schreef:

Hansie schreef:Gind de verloren zoon terug naar zijn vader, of kwam de vader hem halen?

Kwam het verloren schaap naar de Herder toe, of ging de Herder het verloren schaap halen?

Het zijn allebei waarheden, die we, denk ik, moeten laten staan. Eerlijk gezegd vind ik dit moeilijke stof. Geloof is genade van God, maar ongeloof is de zonde van de mens. God is souverein, maar de mens wordt wel verantwoordelijk gehouden.
Ik kom er niet uit, ik kan het niet begrijpen of verstaan, ik kan dit alleen maar aannemen dat dit de weg is waarin God wil werken.

Wellicht is het goed dit topic te sluiten?
Wie interesse heeft verdiept zich verder en leest wat hierover is uitgegeven
Verder denk ik dat het goed is te bedenken:"hoe is het in ons hart?"

Wedergeboorte is mi niet louter passief, evenals het alleen een actieve daad is. Het is een wonder wat God doet.
Ik ben er van overtuigd dat God heartcry voor velen gebruikt. Laten we het misselijkmakende stempels plakken als 'arminiaans' ed achterwege laten en de verantwoordelijkheid bij onszelf houden.