Alexander CD schreef:
Sorry maar ik heb geen beoordeling nog gegeven over homofilie, alleen wat de bijbel zegt aangehaald.. en dat alleen over de kerk!
Luthers oordeel is een andere dan die van de bijbel, en je ziet dan bijna iedereen emotioneel reageert!
Het ging mij om aan te tonen wat de bijbel zegt over de afvallige kerk in de laatste dagen en dat de wederkomst nabij is, daar is nog niemand op ingegaan. Men ziet het namelijk niet geestelijk naar Gods woord maar emotioneel naar de mens.
Ik vraag me af wat men dan verstaat onder zonde, zonde is dood, eeuwige dood als zonde niet als zonde erkent en beleden wordt en met de zonde gebroken wordt.
En wat word ik dan snel geoordeeld! iemand die de bijbel aanhaald vind geen gehoor ik de kerk, is dat niet een teken aande wand.
Hey deze is goed.... laat ik nu net vaak horen dat ik niet emotioneel reageer. Ook hier geld weer reageer jezelf niet emotioneel?
Naast het feit dat ik het een bijzondere exegese vind die jij toepast wil ik de punten in gedachten eens langs lopen.
Jij stelt: dat de opkomst van homofilie (ook in de kerk) in teken van de tijd is welke het verval van de kerk kenmerkt. Dat kan heel goed want het verkillen van de natuurlijke liefde is een teken van tijd. Ik schaar daar ook onder de prominente plaats die de homobewegingen in onze tijd opeisen.
Dat bovenstaande een voortwoekeren van de zonde is erken ik ook.
Alleen hoe jij er vervolgens mee omgaat is liefdeloos. Of zoals Luther schrijft een olifant in de porseleinkast. Ik herken geen enkele vorm van inleven in de ander. Het klinkt alleen hard en veroordelend. Dan komt uiteindelijk de tekst bij mij boven..... maar ik had de liefde niet?
Maar terugkomend op het punt of homofilie zonde is dan moet ik zeggen ja. Hierin val ik Jongere bij. Want het is de verbrokenheid van de schepping oftewel doel missen (zonde). Maar daarin is ieder mens hetero- of homoseksueel gelijk. En is ieder oordeel wat je uitspreekt ook een aanklacht tegen jezelf. Ieder mens leeft in gebrokenheid en bedoeld Gods eer niet meer. Vaak heeft ieder mens een specifieke gebrokenheid. Voor de één is dat drift, de ander hoogmoed en voor weer een ander is het zijn geaardheid. Maar is dat dan een teken van de tijd?
Ik denk wel dat ongebreidelde uitleving (doen) een teken van de tijd is.
Daarom wel ik wel het onderscheid tussen zijn en doen maken.
Waar het mij uiteindelijk omgaat is dat we gaan zien dat wij niet anders als die homoseksuele medemens zijn. Dat we naast hem/haar staan. Maar dat we tegelijkertijd wel beseffen dat de strijd die die persoon met zijn geaardheid heeft wel eens een van de zwaarste kan zijn. Zeker als je toch in het spoor van God wil gaan. M.n. omdat dit de kern (liefde/tederheid/geborgenheid) van het menszijn raakt.
Daarom breekt mijn hart altijd als ik met dergelijke mensen spreek en kan ik niets anders doen dan God danken dat Hij mij dat kruis niet gegeven heeft. Dan kunnen we misschien wel zeggen God kan genezing geven of zet het van je af het zal toch nooit voor jou zijn. Maar dat is hard heel erg hard m.i. liefdeloos.
Kan God geen genezing geven? Ja dat kan hij. Maar gebeurt dat bij iedere waar gelovige die hiermee worstelt. Nee ik denk het niet. God kan in zijn wijsheid beslissen dat die persoon dat kruis moet blijven dragen. Maar zijn wij er dan klaar mee? Nee!
Als we vanuit de houding ''ik ben niet beter'' naast dergelijke personen gaan staan en deze mensen helpen als volwaardig zien niet als paria's. En we lijden met hen mee omdat het onze broeders en zusters zijn.... dan komt ons christen zijn tot uiting. Dus niet alleen begrip tonen maar ook er naar handelen. Geloof, hoop en liefde en de grootse hiervan is de liefde.
Als we kijken wat kern van onze zonde is, in relatie tot de wet. Dan is het ontbreken van volkomen liefde jegens God en onze naaste. Dan stoppen we met het zwaarder laten wegen van de ene zonde t.o.v. de andere zonde. In onze kringen lijkt belastingontduiking wel volkssport nummer 1 en we vergoelijken het maar. Maar owe als er sprake is van zonde op het gebied van seksualiteit dan staan we allemaal met onze vinger omhoog. Niet om het één goed te praten maar laten we eens beseffen dat we God op hoogst misdaan hebben. Dan gaan we de ander uitnemender achten dan jezelf.