Pagina 53 van 84
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 13:56
door JCRyle
Herman schreef:Lilian1975 schreef:
Ik begrijp je reactie niet. Het zijn nl geen grote woorden. Ik meen wel dat hier een deel van de nood van de kerk in ligt op dit moment. En ja het is gijlieden hebt niet gewild. Juist daarom.Maar betekent dat dat je mensen in de veronderstelling moet laten dat het wel een beetje bijna goed zit omdat ze bepaalde gevoelens ervaringen hebben maar tegelijkertijd Christus niet als hun persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen? Het niet durven kan een vrome afleidingsmanoeuvre zijn. (Wanneer de zielenood op het hoogst is, wordt elke reddingsboei gegrepen. De drenkeling zegt in de weg wanneer er nergens uitkomst is niet ik durf die boei die mij aangereikt wordt niet vast te houden...) En beseffen we wel hoe lui de mens is als goddeloze zondaar?en dat we dat zijn zolanf we Hem niet als onze persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen? En dat een ambtsdrager alleen hoort te wijzen op Hem? En niet mensen moet bevestigen in hun ervaringen waarop gesteund wordt? Ik vind het zorgelijk veelzeggend dat mensen boos worden zoals in de reactie van Helma... en ook in die situatie. Wijs maar op Hem. En als de nood werkelijk hoog is. God laat geen bidder staan. Wijs hen erop dat we met onze o mogelijkheid tot Hem moeten vluchten.
De optie 'kijk uit, je bedriegt jezelf voor de eeuwigheid' is er eentje die ik al zijn algemeenheid afwijs. Met als belangrijkste reden dat je het hart van een ander niet kunt beoordelen. Je zult dus zeer voorzichtig moeten zijn en evenwichtig in je opmerkingen, wil je aanspraak mogen maken op die uitspraak.
Verder maak je een tegenstelling tussen allerlei gevoelens en ervaringen en het kennen van Jezus. Het geloof aanvaard Hem en al zijn weldaden, namelijk vergeving der zonden. Daarbij hoort dus én Godskennis en zelfkennis. Die gevoelens en ervaringen kunnen dus prima horen bij de weg der bekering en hoeven niet a priori afgewezen te worden alleen omdat het geen rustgrond is. Inderdaad, het is geen rustgrond, maar het is wel de weg waarlangs de Heere leidt. Ik ben tegen het denken in tegenstellingen. Datgene wat de Heere zelf werkt, kan niet een dag later of bij een andere prediker opeens van nul en generlei waarde zijn.
Een ambtsdrager dient de Schriften te ontvouwen in haar geheel. De functie van Evangelist is daar één van. Zowel in de HC als in de DL worden de vruchten van geloof en bekering aangewezen om deze in jezelf met een heilig vermaak waar te nemen (DL 1 paragraaf 12). Daarom mogen die zaken (droefheid naar God, kinderlijke vreze, waar geloof in Christus) gewoon onderdeel uitmaken van de voorgehouden Schriftuurlijke waarheid.
Ik kan je volgen, met alleen de kanttekening dat ik nooit bedoeld heb met mijn scherpe stellinginname om de geestelijke bevindingen af te schrijven. Er is zeker een doorleving van de weg ter zaligheid nodig. En in die zin luister ik graag naar predikanten uit de Gereformeerde Gemeenten (en anderen), waarin de weg getekend wordt die de Heere doorgaans met Zijn kinderen houdt. Ook al deel ik hun visie niet op de wedergeboorte - rechtvaardigmaking. Toch wil ik benadrukken dat de zaken doorgaans recht beleden en benoemd wordt. Ook in de Gereformeerde Gemeenten wordt er naar Christus verwezen als Schuldovernemende Borg en Middelaar. Daar moet het naar toe. En dat beluister ik in de volle breedte van genoemd kerkverband. Het gaat wel over een fundamenteel verschil; waar vangt het nieuwe leven aan. Ik heb hier weleens over gesproken met Jongere nav ds. Moerkerken. De discussie is na te lezen. Maar hij wees mij er toen terecht op dat er geen geestelijk leven buiten Christus geleerd wordt. En in die zin kunnen we tot elkaar komen. Want Gods volk leert niet alles op een dag. Daar is namelijk een opwas in de kennis en genade van Christus. Er zijn er die van verre staan, er is een bekommerd volk en een uitziend volk. Maar er zijn ook vaders in de genade. Of anders gezegd schapen in de genade. Die onderscheiding daar voel ik mij bij thuis. We zijn schapen of lammeren, geen giraffen. De genadekorf moet laag hangen. Zo ook in het stuk dat gaat over het komen tot Christus. In de prediking dient geestelijke leiding gegeven te worden.
Aangezien met het accent op de Christus, de Christus in ons niet over het hoofd gezien mag worden. Eilander zegt dat weleens met regelmaat: "de Christus in ons". Een eenvoudig, maar treffende zin. Dat is ook Christusprediking.
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 14:03
door pierre27
JCRyle schreef:Herman schreef:Lilian1975 schreef:
Ik begrijp je reactie niet. Het zijn nl geen grote woorden. Ik meen wel dat hier een deel van de nood van de kerk in ligt op dit moment. En ja het is gijlieden hebt niet gewild. Juist daarom.Maar betekent dat dat je mensen in de veronderstelling moet laten dat het wel een beetje bijna goed zit omdat ze bepaalde gevoelens ervaringen hebben maar tegelijkertijd Christus niet als hun persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen? Het niet durven kan een vrome afleidingsmanoeuvre zijn. (Wanneer de zielenood op het hoogst is, wordt elke reddingsboei gegrepen. De drenkeling zegt in de weg wanneer er nergens uitkomst is niet ik durf die boei die mij aangereikt wordt niet vast te houden...) En beseffen we wel hoe lui de mens is als goddeloze zondaar?en dat we dat zijn zolanf we Hem niet als onze persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen? En dat een ambtsdrager alleen hoort te wijzen op Hem? En niet mensen moet bevestigen in hun ervaringen waarop gesteund wordt? Ik vind het zorgelijk veelzeggend dat mensen boos worden zoals in de reactie van Helma... en ook in die situatie. Wijs maar op Hem. En als de nood werkelijk hoog is. God laat geen bidder staan. Wijs hen erop dat we met onze o mogelijkheid tot Hem moeten vluchten.
De optie 'kijk uit, je bedriegt jezelf voor de eeuwigheid' is er eentje die ik al zijn algemeenheid afwijs. Met als belangrijkste reden dat je het hart van een ander niet kunt beoordelen. Je zult dus zeer voorzichtig moeten zijn en evenwichtig in je opmerkingen, wil je aanspraak mogen maken op die uitspraak.
Verder maak je een tegenstelling tussen allerlei gevoelens en ervaringen en het kennen van Jezus. Het geloof aanvaard Hem en al zijn weldaden, namelijk vergeving der zonden. Daarbij hoort dus én Godskennis en zelfkennis. Die gevoelens en ervaringen kunnen dus prima horen bij de weg der bekering en hoeven niet a priori afgewezen te worden alleen omdat het geen rustgrond is. Inderdaad, het is geen rustgrond, maar het is wel de weg waarlangs de Heere leidt. Ik ben tegen het denken in tegenstellingen. Datgene wat de Heere zelf werkt, kan niet een dag later of bij een andere prediker opeens van nul en generlei waarde zijn.
Een ambtsdrager dient de Schriften te ontvouwen in haar geheel. De functie van Evangelist is daar één van. Zowel in de HC als in de DL worden de vruchten van geloof en bekering aangewezen om deze in jezelf met een heilig vermaak waar te nemen (DL 1 paragraaf 12). Daarom mogen die zaken (droefheid naar God, kinderlijke vreze, waar geloof in Christus) gewoon onderdeel uitmaken van de voorgehouden Schriftuurlijke waarheid.
Ik kan je volgen, met alleen de kanttekening dat ik nooit bedoeld heb met mijn scherpe stellinginname om de geestelijke bevindingen af te schrijven. Er is zeker een doorleving van de weg ter zaligheid nodig. En in die zin luister ik graag naar predikanten uit de Gereformeerde Gemeenten (en anderen), waarin de weg getekend wordt die de Heere doorgaans met Zijn kinderen houdt. Ook al deel ik hun visie niet op de wedergeboorte - rechtvaardigmaking. Toch wil ik benadrukken dat de zaken doorgaans recht beleden en benoemd wordt. Ook in de Gereformeerde Gemeenten wordt er naar Christus verwezen als Schuldovernemende Borg en Middelaar. Daar moet het naar toe. En dat beluister ik in de volle breedte van genoemd kerkverband. Het gaat wel over een fundamenteel verschil; waar vangt het nieuwe leven aan. Ik heb hier weleens over gesproken met Jongere nav ds. Moerkerken. De discussie is na te lezen. Maar hij wees mij er toen terecht op dat er geen geestelijk leven buiten Christus geleerd wordt. En in die zin kunnen we tot elkaar komen. Want Gods volk leert niet alles op een dag. Daar is namelijk een opwas in de kennis en genade van Christus. Er zijn er die van verre staan, er is een bekommerd volk en een uitziend volk. Maar er zijn ook vaders in de genade. Of anders gezegd schapen in de genade. Die onderscheiding daar voel ik mij bij thuis. We zijn schapen of lammeren, geen giraffen. De genadekorf moet laag hangen. Zo ook in het stuk dat gaat over het komen tot Christus. In de prediking dient geestelijke leiding gegeven te worden.
Aangezien met het accent op de Christus, de Christus in ons niet over het hoofd gezien mag worden. Eilander zegt dat weleens met regelmaat: "de Christus in ons". Een eenvoudig, maar treffende zin. Dat is ook Christusprediking.
Mensen, wat hebben jullie de gaven het helder op te schrijven. To the point en duidelijk!
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 17:36
door Jantje
JCRyle schreef:En in die zin luister ik graag naar predikanten uit de Gereformeerde Gemeenten (en anderen), waarin de weg getekend wordt die de Heere doorgaans met Zijn kinderen houdt. Ook al deel ik hun visie niet op de wedergeboorte - rechtvaardigmaking.
Waarom niet?
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 17:39
door Jantje
En zo komen ds. Harinck en ds. Moerkerken toch weer bij elkaar uit!
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 17:57
door AnJa
Jantje schreef:
En zo komen ds. Harinck en ds. Moerkerken toch weer bij elkaar uit!
Vind je? Ik niet!
Er is wel degelijk een (fundamenteel) verschil tussen deze mannen.
Lees ook het boekje maar eens van ds. Harinck. " de Heilsorde/ de rechtvaardigmaking "
En verder heb ik wel genoeg postings achter me liggen om opnieuw de discussie aan te gaan.
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 17:59
door AnJa
eilander schreef:Van harte mee eens, @AnJa!
Mooi!
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 18:03
door Jantje
AnJa schreef:Jantje schreef:
En zo komen ds. Harinck en ds. Moerkerken toch weer bij elkaar uit!
Vind je? Ik niet!
Er is wel degelijk een (fundamenteel) verschil tussen deze mannen. (...)
In welke zin bedoel je dit? Ik mag toch aannemen dat je dit niet in geestelijke zin bedoelt?
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 18:25
door AnJa
Jantje schreef:AnJa schreef:Jantje schreef:
En zo komen ds. Harinck en ds. Moerkerken toch weer bij elkaar uit!
Vind je? Ik niet!
Er is wel degelijk een (fundamenteel) verschil tussen deze mannen. (...)
In welke zin bedoel je dit? Ik mag toch aannemen dat je dit niet in geestelijke zin bedoelt?
Ik bedoel een leerverschil
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 18:42
door helma
pierre27 schreef:helma schreef:Dat is denk ik ook wel het nadeel van communiceren via een toetsenbord. In een normaal gesprek zouden er minder snel aannames gedaan worden omdat gesprekken op een andere manier verlopen.
Het is nu toch ook wel wat warrig geworden alllemaal omdat er zoveel verschillende gesprekspartners zijn die door elkaar heen 'praten'.
Als ik het goed begrijp is er niemand die rust wil geven buiten Christus. Maar het tijdstip wanneer je iets van Christus kent is niet altijd even duidelijk. En het werk van de Heilige Geest is niet na te rekenen. Dus in het pastoraat zal je mensen die 'uitzien' voorzichtig moeten benaderen. Die zijn er niet mee gediend dat alles bij de grond afgemaaid wordt. Maar ook zijn ze er niet mee gediend als ze al rust gegeven wordt. Ze moeten wel onrustig blijven zodat ze steeds meer leren afzien van zichzelf en Christus steeds meer nodig krijgen. Aan beide kanten ligt een gevaar en de mens heeft een arglistig hart.
Ik denk dat we het hier allemaal over eens zijn.
Prachtig geschreven, alsof ik de oude de Butter hoor:)
Zo'n mooi compliment heb ik nog nooit gehad!
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 19:23
door CvdW
AnJa schreef:Jantje schreef:AnJa schreef:Er is wel degelijk een (fundamenteel) verschil tussen deze mannen. (...)
In welke zin bedoel je dit? Ik mag toch aannemen dat je dit niet in geestelijke zin bedoelt?
Ik bedoel een leerverschil
Schijnbaar zijn er maar weinig mensen meer die het leerverschil niet meer (willen) horen.
Daarom stelde ik ook voor dat predikanten/ouderlingen de oudvaders naspreken, dan is er geen probleem meer.
Er werd gewezen op verschillen tussen oudvaders. Inderdaad die zijn er maar dat is geen leerverschil. Nu is dat wel.
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 19:24
door CvdW
Wat doe ik fout?
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 19:27
door Jantje
CvdW schreef:Wat doe ik fout?
Je kunt maar 4 keer citeren en anders moet je de eerste reactie weghalen. Nu zijn alle namen van de quoters weggehaald.
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 19:31
door eilander
Jantje schreef:CvdW schreef:Wat doe ik fout?
Je kunt maar 4 keer citeren en anders moet je de eerste reactie weghalen. Nu zijn alle namen van de quoters weggehaald.
Ik heb het even wat verbeterd.
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 19:34
door Jantje
eilander schreef:Jantje schreef:CvdW schreef:Wat doe ik fout?
Je kunt maar 4 keer citeren en anders moet je de eerste reactie weghalen. Nu zijn alle namen van de quoters weggehaald.
Ik heb het even wat verbeterd.
Re: Standen in het genadeleven
Geplaatst: 31 jul 2018, 19:37
door AnJa
helma schreef:Dat is denk ik ook wel het nadeel van communiceren via een toetsenbord. In een normaal gesprek zouden er minder snel aannames gedaan worden omdat gesprekken op een andere manier verlopen.
Het is nu toch ook wel wat warrig geworden alllemaal omdat er zoveel verschillende gesprekspartners zijn die door elkaar heen 'praten'.
Als ik het goed begrijp is er niemand die rust wil geven buiten Christus. Maar het tijdstip wanneer je iets van Christus kent is niet altijd even duidelijk. En het werk van de Heilige Geest is niet na te rekenen. Dus in het pastoraat zal je mensen die 'uitzien' voorzichtig moeten benaderen. Die zijn er niet mee gediend dat alles bij de grond afgemaaid wordt. Maar ook zijn ze er niet mee gediend als ze al rust gegeven wordt. Ze moeten wel onrustig blijven zodat ze steeds meer leren afzien van zichzelf en Christus steeds meer nodig krijgen. Aan beide kanten ligt een gevaar en de mens heeft een arglistig hart.
Ik denk dat we het hier allemaal over eens zijn.
Voorop gesteld Helma dat ik dit een warme welgemeende post vind, waar liefde vanuit gaat!!
Maar wat bedoel je precies met wat nu dikgedrukt staat?
Moet niet alles van een mens eraan en uit handen geslagen worden?
Juist met die lege handen mag je hen op Christus wijzen!