Bogerman schreef:

Forummer schreef:

Bogerman schreef:

Erskinees schreef:Wij mogen ook niet, wordt dus meekijken. Dat is natuurlijk jammer, maar de oud- en nieuwjaarsdiensten gaan toch altijd al grotendeels langs me heen. Dat de oudejaarsdienst vaak melancholisch wordt ingevuld helpt daar ook niet zo bij.

De oudjaarsdag is toch ook een dag van terugkijken en van de ernst van ons leven en de dood die elk uur wenkt? Ook een dienst waarin de wederkomst centraal staat.

Dat laatste als het goed is ook. Wij mogen met vreugde en verlangen uitzien! Maar ik denk dat @Erskinees juist bedoeld dat dit vaak niet aanwezig is...

Ik denk dat het niet goed is om de ernst van zo’n dienst te vermengen met vreugde.

Een dienst waarin ernst of vreugde ontbreekt kan ik me niet voorstellen. Paulus leert dat gelovigen hemelburgers zijn. Gericht zijn op de hemel bepaalt dan je leven op deze aarde. Ik kan me het leven hier niet voorstellen zonder het uitzicht op de vreugde die wacht. In artikel 37 van de NGB zie je prachtig hoe dat functioneert. Dat moet wat mij betreft in iedere dienst aan de orde komen.

Bogerman schreef:

Forummer schreef:

Bogerman schreef:

Erskinees schreef:Wij mogen ook niet, wordt dus meekijken. Dat is natuurlijk jammer, maar de oud- en nieuwjaarsdiensten gaan toch altijd al grotendeels langs me heen. Dat de oudejaarsdienst vaak melancholisch wordt ingevuld helpt daar ook niet zo bij.

De oudjaarsdag is toch ook een dag van terugkijken en van de ernst van ons leven en de dood die elk uur wenkt? Ook een dienst waarin de wederkomst centraal staat.

Dat laatste als het goed is ook. Wij mogen met vreugde en verlangen uitzien! Maar ik denk dat @Erskinees juist bedoeld dat dit vaak niet aanwezig is...

Ik denk dat het niet goed is om de ernst van zo’n dienst te vermengen met vreugde.

Ik denk dat oudjaar een goed moment is om stil te staan bij de eindigheid van alle dingen, de dood en de wederkomst.

Wat die vreugde betreft: voor de ongelovige kerkganger betreft is er geen vreugde in de wederkomst. Als het zo algemeen gesteld word als "we mogen uitzien naar de wederkomst", dan is dat een halve waarheid. De ongelovige kerkganger (over personen oordeel ik niet, maar naar mijn inschatting is dat in veel kerken helaas de meerderheid van de kerkgangers) zal dan ook uitroepen: bergen valt op ons en heuvelen verberg ons voor de toorn van het Lam.

Maar voor Gods kinderen is er wel vreugde en ernst vermengt. Die twee zaken horen voor hen bijelkaar. Geen oppervlakkige opgewektheid, en geen schijnvrome (ook oppervlakkige) ernst. Maar ware ernst, en en diepe vreugde die de vrucht is van genade.

Deze dubbelheid roept ons allemaal op om onze roeping en verkiezing vast te maken, want dat doende zullen wij niet struikelen. En nuchter te zijn nu we die ontzagwekkende dag zien naderen.

Ps. Ik zie dat Ditbenik NBG 37 citeerd. Dat geeft inderdaad prachtig weer hoe dit bij de ware gelovige functioneerd of zou moeten functioneren.

Bogerman schreef:

Forummer schreef:

Bogerman schreef:

Erskinees schreef:Wij mogen ook niet, wordt dus meekijken. Dat is natuurlijk jammer, maar de oud- en nieuwjaarsdiensten gaan toch altijd al grotendeels langs me heen. Dat de oudejaarsdienst vaak melancholisch wordt ingevuld helpt daar ook niet zo bij.

De oudjaarsdag is toch ook een dag van terugkijken en van de ernst van ons leven en de dood die elk uur wenkt? Ook een dienst waarin de wederkomst centraal staat.

Dat laatste als het goed is ook. Wij mogen met vreugde en verlangen uitzien! Maar ik denk dat @Erskinees juist bedoeld dat dit vaak niet aanwezig is...

Ik denk dat het niet goed is om de ernst van zo’n dienst te vermengen met vreugde.

Wel, ik ben een belangrijk detail vergeten. Voor degenen die God niet als Vader kennen, is de wederkomst afschrikwekkend. Voor hen is God als Rechter een verterend vuur en een gloed waarbij niemand wonen kan! Daar hoeven wij niet omheen te draaien. Toch neemt dit niet weg dat de kinderen van God met vreugde en verlangen mogen uitzien naar die dag! Hoe zouden wij onze onbekeerde medereizigers jaloers maken, als wij niet zouden getuigen van de hoop die in ons is.
Daar ligt een taak voor Gods kinderen waar vaak zo weinig van terecht komt, helaas ook bij mij persoonlijk.

Overigens zou het werkelijk schokkend zijn als we alleen maar ernstig zouden zijn, en met die ernstige boodschap komen we niet eens bij God terecht.

Voor mij persoonlijk waren er verschillende harde klappen nodig om uiteindelijk God nodig te krijgen, ik was een weerstrevige muilezel. Laat dat voor u niet nodig wezen!

Psalm 32 vers 5
Wil toch niet stug, gelijk een paard, weerstreven,
Of als een muil, door domheid voortgedreven;
Gebit en toom, door 's mensen hand bestierd,
Beteug'len 't woest en redeloos gediert';
Laat zulk een dwang voor u niet nodig wezen;
Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen;
Maar wie op Hem vertrouwt, op Hem alleen,
Ziet zich omringd met Zijn weldadigheên.

Rest mij om allen een ernstige oudjaarsdag met een vreugdevol uitzien op de toekomst te wensen.

Op uitdrukkelijk verzoek heeft de dominee ons gevraagd om de kerkdiensten van aanstaande zondaf alleen met geluid (dus zonder beeld) uit te zenden als hij voorgaat. Om diverse persoonlijke redenen heeft hij veel moeite met het preken voor een camera.

Bron: nieuwsflits van hedenmorgen in onze gemeente.

Ik vind het erg moelijk, al zal het de prediking niet in de weg staan.

GerefGemeente-lid schreef:Op uitdrukkelijk verzoek heeft de dominee ons gevraagd om de kerkdiensten van aanstaande zondaf alleen met geluid (dus zonder beeld) uit te zenden als hij voorgaat. Om diverse persoonlijke redenen heeft hij veel moeite met het preken voor een camera.

Bron: nieuwsflits van hedenmorgen in onze gemeente.

Ik vind het erg moelijk, al zal het de prediking niet in de weg staan.

Bijzonder.

Dat is beter te volgen dan als het om alleen beeld (en geen geluid) zou gaan.

Het kan eraan liggen hoe het geregeld is. Ik ken kerken die een provisorische opstelling hebben gemaakt met heel veel apparatuur voor in de kerk en lichtschermen rond de kansel. Dat vind ik ook overdreven en kan me het hinderlijke van goed voorstellen.

GerefGemeente-lid schreef:Ik was een week of wat geleden nogal scherp in dit draadje n.a.v. het feit dat enkele GG-kerkenraden terug gingen naar online diensten.

Juist mede daarom vond ik het stuk van ouderling Van Haaften uit Urk zo treffend. Wat hij zegt over de betekenis van het lijfelijk opgaan naar Gods huis, raakte me zeer. We moeten standvastig blijven, zonder tegelijkertijd de overheid te wantrouwen.

Het ware te wensen dat deze visie onder alle kerkenraden zijn ingang kreeg. We zouden er goed mee zijn. Ik geloof het vast dat wat deze ouderling verwoord heeft Bijbelse waarheid is.

Ik vind dat hij daar (het lijfelijke opgaan) nogal weinig over zegt wat zinnig is. Hij koppelt terugkeer direct aan een terugkeer tot Zijn inzettingen, maar daar zit een stap tussen, namelijk dat we terugkeren naar de levende God. De hele discussie draait er nu juist om of een digitale uitzending tot Gods inzettingen hoort, of niet. En die vraag wordt keurig omzeilt door een appel op het hart. Dus dan klinkt het aangenaam, maar mijn verstand gaat daar niet in mee.

Een soortgelijke redenering heb ik ook aangetroffen in het boekje van ds. A.A.F. van de Weg met de titel 'Daarom ga ik naar de kerk'. Hij schetst de waarde van een online dienst, maar weegt de echte kerkdienst zwaarder. Dat doet hij (onder andere) op basis van een vergelijking te maken tussen nep en echt. Maar als Gods huis een geestelijk gebouw is, en geen fysieke plaats van vier muren, dan gaat de hele redenering niet meer op.

huisman schreef:

Zeeuw schreef:Wij mogen morgen niet naar kerk. Ik moet zeggen dat ik dat toch bijzonder jammer vind. Juist op de oudejaarsdag.

Wij hebben morgen twee diensten zodat bijna de hele gemeente op oudjaar naar de kerk kan.

Dat vind ik mooi in oplossingen denken. Volgens mij moet dat in de HHK, zeker in Zeeland, ook gewoon kunnen.

GerefGemeente-lid schreef:

Erskinees schreef:Wij mogen ook niet, wordt dus meekijken. Dat is natuurlijk jammer, maar de oud- en nieuwjaarsdiensten gaan toch altijd al grotendeels langs me heen. Dat de oudejaarsdienst vaak melancholisch wordt ingevuld helpt daar ook niet zo bij.

Dat begrijp ik niet. De oudejaarsdiensten staan in mijn geheugen gegrift. Ik herinner me bij het schrijven van deze post nog een hele indrukwekkende oudejaarsdienst met ds. Moens in onze gemeente, jaren geleden, in zijn Meliskerkse tijd. Onvergetelijk was die dienst.

Onvergetelijk, indrukwekkend als 'Christus werd uitgestald als Verlosser en het mocht me tot persoonlijke zegen zijn'? Al denk ik niet dat die vraag mag op het forum. Maar ik hoor vaak woorden als 'het was ernstig' als het gaat om een oudejaarsdienst. En dat is logisch, als alle overledenen worden voorgelezen en het gaat over het levenseinde. Maar als het verder niet komt, is het toch een preek die eens tegen de hoorders zal getuigen.

Bogerman schreef:

Forummer schreef:

Bogerman schreef:

Erskinees schreef:Wij mogen ook niet, wordt dus meekijken. Dat is natuurlijk jammer, maar de oud- en nieuwjaarsdiensten gaan toch altijd al grotendeels langs me heen. Dat de oudejaarsdienst vaak melancholisch wordt ingevuld helpt daar ook niet zo bij.

De oudjaarsdag is toch ook een dag van terugkijken en van de ernst van ons leven en de dood die elk uur wenkt? Ook een dienst waarin de wederkomst centraal staat.

Dat laatste als het goed is ook. Wij mogen met vreugde en verlangen uitzien! Maar ik denk dat @Erskinees juist bedoeld dat dit vaak niet aanwezig is...

Ik denk dat het niet goed is om de ernst van zo’n dienst te vermengen met vreugde.

Vreugde over dat de Heere eens terug zal komen en Zijn kinderen altijd bij Hem mogen zijn? Dit moet m.i. een wezenlijk onderdeel zijn. Juist op een dergelijke dag.

Herman schreef:

GerefGemeente-lid schreef:Ik was een week of wat geleden nogal scherp in dit draadje n.a.v. het feit dat enkele GG-kerkenraden terug gingen naar online diensten.

Juist mede daarom vond ik het stuk van ouderling Van Haaften uit Urk zo treffend. Wat hij zegt over de betekenis van het lijfelijk opgaan naar Gods huis, raakte me zeer. We moeten standvastig blijven, zonder tegelijkertijd de overheid te wantrouwen.

Het ware te wensen dat deze visie onder alle kerkenraden zijn ingang kreeg. We zouden er goed mee zijn. Ik geloof het vast dat wat deze ouderling verwoord heeft Bijbelse waarheid is.

Ik vind dat hij daar (het lijfelijke opgaan) nogal weinig over zegt wat zinnig is. Hij koppelt terugkeer direct aan een terugkeer tot Zijn inzettingen, maar daar zit een stap tussen, namelijk dat we terugkeren naar de levende God. De hele discussie draait er nu juist om of een digitale uitzending tot Gods inzettingen hoort, of niet. En die vraag wordt keurig omzeilt door een appel op het hart. Dus dan klinkt het aangenaam, maar mijn verstand gaat daar niet in mee.

Een soortgelijke redenering heb ik ook aangetroffen in het boekje van ds. A.A.F. van de Weg met de titel 'Daarom ga ik naar de kerk'. Hij schetst de waarde van een online dienst, maar weegt de echte kerkdienst zwaarder. Dat doet hij (onder andere) op basis van een vergelijking te maken tussen nep en echt. Maar als Gods huis een geestelijk gebouw is, en geen fysieke plaats van vier muren, dan gaat de hele redenering niet meer op.

Toch suggereert het Griekse woord ecclesia een fysieke samenkomst. Ik vind dat woord lastig toe te passen op het vanuit de luie bank, even vluchtig meekijken met een livestream. De volgende stap is anders dat je ook gewoon thuislezer kan worden.

Maar dat het lastig te verwoorden is, herken ik wel. Ik ervaar een groot verschil, maar het is niet altijd even goed te onderbouwen.

Maar hoe ervaar jij het verschil tussen samenkomen als gemeente, en thuis meekijken?

J.C. Philpot schreef:Toch suggereert het Griekse woord ecclesia een fysieke samenkomst. Ik vind dat woord lastig toe te passen op het vanuit de luie bank, even vluchtig meekijken met een livestream. De volgende stap is anders dat je ook gewoon thuislezer kan worden.

Maar dat het lastig te verwoorden is, herken ik wel. Ik ervaar een groot verschil, maar het is niet altijd even goed te onderbouwen.

Maar hoe ervaar jij het verschil tussen samenkomen als gemeente, en thuis meekijken?

Als de leden de kerk uitmaken, dan verdwijnt de fysieke plaats van samenkomst naar de achtergrond. En inderdaad, als je dan denkt dat je in je eentje kerk kunt zijn, dan mag je ook gaan thuislezen. Dat kan niet, omdat de kerk een verzameling is van gelovigen.

Ik ervaar weinig verschil tussen thuis en in de kerk. Ik ervaar wel veel verschil tussen veel of weinig concentratie, de plaats maakt dan niet uit. Het liefst wordt ik thuislezer omdat het lezen mij meer geeft dan het luisteren. Je gaat dan echter een grens over waarin je geen onderdeel meer uitmaakt van een groep mensen, dus die stap kan ik niet maken.

GerefGemeente-lid schreef:Op uitdrukkelijk verzoek heeft de dominee ons gevraagd om de kerkdiensten van aanstaande zondaf alleen met geluid (dus zonder beeld) uit te zenden als hij voorgaat. Om diverse persoonlijke redenen heeft hij veel moeite met het preken voor een camera.

Bron: nieuwsflits van hedenmorgen in onze gemeente.

Ik vind het erg moelijk, al zal het de prediking niet in de weg staan.

Apart… hij komt toch wel vaker bij jullie?

GerefGemeente-lid schreef:Op uitdrukkelijk verzoek heeft de dominee ons gevraagd om de kerkdiensten van aanstaande zondaf alleen met geluid (dus zonder beeld) uit te zenden als hij voorgaat. Om diverse persoonlijke redenen heeft hij veel moeite met het preken voor een camera.

Bron: nieuwsflits van hedenmorgen in onze gemeente.

Ik vind het erg moelijk, al zal het de prediking niet in de weg staan.

Op wiens verzoek heeft de dominee dat dan gevraagd? Blijkbaar niet uit zichzelf.