Re: Wat zie jij als je uit het raam kijkt?
Geplaatst: 01 okt 2008, 10:37
MarthaMartha schreef:regen regen regen regen regen
MarthaMartha schreef:regen regen regen regen regen
ze hebben bij TNT toch wel regenpakken (hoop ik).Gijs83 schreef:een flinke hoosbui, maar ik zit lekker binnen(en we kregen zojuist doorweekte post, o o die collega toch)
Jazeker, maar dit was zo'n enorme hoosbui, daar ga je als postbode gewoon even voor schuilen! Maar dat deed hij niet. Je kunt mensen toch geen doornatte post bezorgen?Lassie schreef:ze hebben bij TNT toch wel regenpakken (hoop ik).Gijs83 schreef:een flinke hoosbui, maar ik zit lekker binnen(en we kregen zojuist doorweekte post, o o die collega toch)
Die heb ik vandaag gelukkig niet nodig gehad (tussen de regendruppels door gefietst, ja ja.. had ook met de auto kunnen gaan maar die heb ik lekker thuis laten staan).
Gistermiddag zag ik er ook twee...schitterend! (waarvan een zeer helder)Lassie schreef:...ik zag net een regenboog.
Bij het lezen van dit gedicht moet ik denken aan "De najaarslaan"-DIA- schreef:Ik zie vallende bladeren...
Het doet me denken aan een gedicht van Marinus Nijsse:
HERFST
Het bos zwijgt stil, de zieke blaren vallen.
De korte zomer is voorgoed voorbij.
Verdreven zijn de zangers, die zo blij
de hele dag hun liederen lieten schallen.
Het woud poogt nog zijn schoonheid uit te stallen,
veel kleuriger dan in de prille mei.
Het is van korte duur in 't afgaand tij:
de blaren dekken 't mos met duizendtallen.
De oude wandelt door de najaarslaan,
hij ziet met weemoed al dit sterven aan,
het vluchtig vlieden van de jaargetijden.
Het leven is een komen en een gaan.
Hij heeft de herfsttaal duidelijk verstaan.
Zwaar zal het vallen om voorgoed te scheiden.
Deed mij ook denken aan dit gedicht:-DIA- schreef:Ik zie vallende bladeren...
Het doet me denken aan een gedicht van Marinus Nijsse:
HERFST
Het bos zwijgt stil, de zieke blaren vallen.
De korte zomer is voorgoed voorbij.
Verdreven zijn de zangers, die zo blij
de hele dag hun liederen lieten schallen.
Het woud poogt nog zijn schoonheid uit te stallen,
veel kleuriger dan in de prille mei.
Het is van korte duur in 't afgaand tij:
de blaren dekken 't mos met duizendtallen.
De oude wandelt door de najaarslaan,
hij ziet met weemoed al dit sterven aan,
het vluchtig vlieden van de jaargetijden.
Het leven is een komen en een gaan.
Hij heeft de herfsttaal duidelijk verstaan.
Zwaar zal het vallen om voorgoed te scheiden.