Alexander CD schreef:Ik sta buiten de discusie over homofilie, heb daar niks mee te doen.
Alleen deze zin al!!
Jij hebt niets te maken met je NAASTE?
Ook in jouw kerk is minimaal 5% homo, al dan niet praktiserend. En jij hebt daar 'niets mee van doen'?
Je geeft een andere betekenis aan mijn woorden dan er inzit, verdraaien heet dat.
Uiteindelijk word ik niet door mensen beoordeeld (homo of niet) maar door God of ik Zijn geboden bewaart heb.
Homo's willen alle aandacht(al of niet in de kerk), sorry maar daar doe ik niet aan mee.
of jij uit mijn woorden opmaakt dat ik wel of geen liefde voor mijn naaste heb dat is jouw verantwoording.
Laatst gewijzigd door Alexander CD op 03 jul 2009, 07:13, 1 keer totaal gewijzigd.
Alexander CD schreef:Ik sta buiten de discusie over homofilie, heb daar niks mee te doen.
Gaf alleen aan dat het een eindtijd teken is, het is zonde zegt de bijbel, maar ook voor mensen die breken met die zonde is er genade, maar zonde moet wel als zonde erkent worden en beleden.
Natuurlijk word ik daar niet populair van, maar God moet als God gedient worden.
Richteren 19 & 20 heb ik genoemd, die gaan over de eindtijd en over homofilie, velen wijzen alle geestelijk betekenis van de hand, dat weet ik, maar Gods koninkrijk is geestelijk.
Deze hoofdstukken hebben meer dan een historische betekenis, wie het verstaat doet er wat mee.
Israël, de kerk van de oude dispensatie vecht tegen elkaar, ze vermoorden elkaar omdat de Benjaminieten de mannen van Gibea niet willen uitleveren, die een bijwijf van de leviet vermoordt/verkracht hebben.
Dit is de kerk van de eindtijd, de één neemt het op voor de homo's en de andere wil het veroordeeld hebben, maar we zien dat uiteindelijk de wereldse normen in de kerk geaccepteert worden, de kerk wordt afvallig.
Dan blijft er alleen over om te vluchten ( overblijfsel van de benjaminieten)( kom uit van haar Mijn volk!) dat vlucht naar de rots Rimmon( de Heere Jezus).
Hoe vaak hebben we al niet in verschillende kerken en gemeenten gezien wanneer de discussie over homofilie begint de waarden beginnen af te glijden
Daarvoor waarschuw ik.
Ook hoofdstuk 19 De leviet( de Heere Jezus) had een bijwijf( de afvallige kerk) die hoereerde, de leviet bleef haar liefelijk toe spreken, ze ging met hem mee en toen in die nacht kwamen de mannen van Gibea en ze werd gegeven aan die mannen die haar vermoorden ze lag met de handen op de dorpel wat was ze erdichtbij(net als de vrouw van lot).
De dochter van de oude man( die maagd was!) bleef ongedeerd.
Maar ik vraag je alleen Alexander om homo-zijn en homo-doen te scheiden. Nu lijkt het alsof je alles over één kam scheert.
Luther er is maar één weg naar een eeuwig wel of een eeuwig wee, ( die heeft voor mij meer gewicht dan een tijdelijke ontkenning of bevestiging) en dat is je zonde als zonde te erkennen en te belijden en naar Christus te gaan.
Als God zegt dat het zonde is en jij gaat dat wegredeneren, dan erken je God niet als Koning over je!
Daarom is deze waarschuwing meer voor jou, waar hou je je mee bezig en hoe hou je je ermee bezig!
Alexander CD schreef:Ik sta buiten de discusie over homofilie, heb daar niks mee te doen.
Gaf alleen aan dat het een eindtijd teken is, het is zonde zegt de bijbel, maar ook voor mensen die breken met die zonde is er genade, maar zonde moet wel als zonde erkent worden en beleden.
Natuurlijk word ik daar niet populair van, maar God moet als God gedient worden.
Richteren 19 & 20 heb ik genoemd, die gaan over de eindtijd en over homofilie, velen wijzen alle geestelijk betekenis van de hand, dat weet ik, maar Gods koninkrijk is geestelijk.
Deze hoofdstukken hebben meer dan een historische betekenis, wie het verstaat doet er wat mee.
Israël, de kerk van de oude dispensatie vecht tegen elkaar, ze vermoorden elkaar omdat de Benjaminieten de mannen van Gibea niet willen uitleveren, die een bijwijf van de leviet vermoordt/verkracht hebben.
Dit is de kerk van de eindtijd, de één neemt het op voor de homo's en de andere wil het veroordeeld hebben, maar we zien dat uiteindelijk de wereldse normen in de kerk geaccepteert worden, de kerk wordt afvallig.
Dan blijft er alleen over om te vluchten ( overblijfsel van de benjaminieten)( kom uit van haar Mijn volk!) dat vlucht naar de rots Rimmon( de Heere Jezus).
Hoe vaak hebben we al niet in verschillende kerken en gemeenten gezien wanneer de discussie over homofilie begint de waarden beginnen af te glijden
Daarvoor waarschuw ik.
Ook hoofdstuk 19 De leviet( de Heere Jezus) had een bijwijf( de afvallige kerk) die hoereerde, de leviet bleef haar liefelijk toe spreken, ze ging met hem mee en toen in die nacht kwamen de mannen van Gibea en ze werd gegeven aan die mannen die haar vermoorden ze lag met de handen op de dorpel wat was ze erdichtbij(net als de vrouw van lot).
De dochter van de oude man( die maagd was!) bleef ongedeerd.
Maar ik vraag je alleen Alexander om homo-zijn en homo-doen te scheiden. Nu lijkt het alsof je alles over één kam scheert.
Luther er is maar één weg naar een eeuwig wel of een eeuwig wee, ( die heeft voor mij meer gewicht dan een tijdelijke ontkenning of bevestiging) en dat is je zonde als zonde te erkennen en te belijden en naar Christus te gaan.
Als God zegt dat het zonde is en jij gaat dat wegredeneren, dan erken je God niet als Koning over je!
Daarom is deze waarschuwing meer voor jou, waar hou je je mee bezig en hoe hou je je ermee bezig!
Beste Alexander.... die vraag die jij stelt aan Luther mag je ook aan jezelf stellen: Waar en hoe hou je je ermee bezig.
Luther erkent wel degelijk dat er zonde is alleen hij geeft aan dat het doen zonde is en het zijn niet. Dat is onderscheid wat wel degelijk gemaakt kan worden. Ondanks dat het verschil tussen zijn en doen andere lastige implicaties oproept.
Maak een keer in je nabije omgeving de worsteling mee van iemand die het is maar het niet wil zijn..... dan blijft er maar een ding over: dat jezelf op je knieën gaat en God dankt dat jijzelf zo'n worsteling niet hoeft door te maken. Volgens mij besef je niet wat een dergelijke geaardheid met heel je mens zijn doet... het raakt het diepst van je emoties en wezen. Ieder mens heeft behoefte aan geborgenheid en liefde en nu is het zo dat die geborgenheid en liefde het meest ervaren wordt in het lichamelijke en als die weg Bijbels gezien gesloten blijft en je daarna wil leven..... dan rest niets dan diep diep medeleven maar lijdt jij dan ook mee met je broeder in het geloof? Of wimpel je hem/haar af door te zeggen: Volgens de Bijbel mag het niet en is het uitleven zonde.... ga heen en wordt warm.
Juist mensen die de strijd aan willen gaan zoals hierboven beschreven willen maar één ding: God als Koning in hun leven erkennen en dan moeten ze een kruis opnemen... maar dat is wel een heel zwaar kruis.
.
Maar het hebben van een geaardheid is nog geen zonde. En beseffen we ook nog wel dat we zelf zonde zijn...... Kunnen wij dit alles dan volkomen houden?
Laatst gewijzigd door Democritus op 03 jul 2009, 07:49, 1 keer totaal gewijzigd.
Our God is an awesome God. He reigns from heaven above
Democritus schreef:Beste Alexander.... die vraag die jij stelt aan Luther mag je ook aan jezelf stellen: Waar en hoe hou je je ermee bezig.
Luther erkent wel degelijk dat er zonde is alleen hij geeft aan dat het doen zonde is en het zijn niet. Dat is onderscheid wat wel degelijk gemaakt kan worden. Ondanks dat het verschil tussen zijn en doen andere lastige implicaties oproept.
Maak een keer in je nabije omgeving de worsteling mee van iemand die het is maar het niet wil zijn..... dan blijft er maar een ding over: dat jezelf op je knieën gaat en God dankt dat jijzelf zo'n worsteling niet hoeft door te maken. Volgens mij besef je niet wat een dergelijke geaardheid met heel je mens zijn doet... het raakt het diepst van je emoties en wezen. Ieder mens heeft behoefte aan geborgenheid en liefde en nu is het zo dat die geborgenheid en liefde het meest ervaren wordt in het lichamelijke en als die weg Bijbels gezien gesloten blijft en je daarna wil leven..... dan rest niets dan diep diep medeleven maar lijdt jij dan ook mee met je broeder in het geloof? Of wimpel je hem/haar af door te zeggen: Volgens de Bijbel mag het niet en is het uitleven zonde.... ga heen en wordt warm.
Juist mensen die de strijd aan willen gaan zoals hierboven beschreven willen maar één ding: God als Koning in hun leven erkennen en dan moeten ze een kruis opnemen... maar dat is wel een heel zwaar kruis.
.
Maar het hebben van een geaardheid is nog geen zonde. En beseffen we ook nog wel dat we zelf zonde zijn...... Kunnen wij dit alles dan volkomen houden?
Democritus, bedankt voor dit antwoord. Dit bedoelde ik inderdaad!
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Bedankt Democitis.
Dit is wat zo nodig is voor ons allemaal: begrip. En gebed..
Dan kunnen we op onderdelen van mening met elkaar verschillen, maar wat blijft is de ongelofelijke strijd die homo's voeren om in het reine te komen met hun geaardheid en met God. Het is iets wat je leven bepaalt. Het betekent voor velen: geen gezin, geen kinderen en als uiteindelijk al je heterovrienden om je heen getrouwd zijn, blijf jij over.
Dan kan ik heel verdrietig worden als Alexander CD schijnbaar achteloos even zo'n harde opmerking neerschrijft:
Homo's willen alle aandacht(al of niet in de kerk), sorry maar daar doe ik niet aan mee.
Nee hoor, homo's willen niet alle aandacht, maar net als ieder ander, willen ze zorg. Gewoon omdat het niet lekker is om zondags na de kerk niet eens van hart tot hart te kunnen praten. De ander wordt nooit van jou, maar christenen kunnen wel iets van warmte uitdragen.
denkertje21 schreef:Bedankt Democitis.
Dit is wat zo nodig is voor ons allemaal: begrip. En gebed..
Dan kunnen we op onderdelen van mening met elkaar verschillen, maar wat blijft is de ongelofelijke strijd die homo's voeren om in het reine te komen met hun geaardheid en met God. Het is iets wat je leven bepaalt. Het betekent voor velen: geen gezin, geen kinderen en als uiteindelijk al je heterovrienden om je heen getrouwd zijn, blijf jij over.
Dan kan ik heel verdrietig worden als Alexander CD schijnbaar achteloos even zo'n harde opmerking neerschrijft:
Homo's willen alle aandacht(al of niet in de kerk), sorry maar daar doe ik niet aan mee.
Nee hoor, homo's willen niet alle aandacht, maar net als ieder ander, willen ze zorg. Gewoon omdat het niet lekker is om zondags na de kerk niet eens van hart tot hart te kunnen praten. De ander wordt nooit van jou, maar christenen kunnen wel iets van warmte uitdragen.
je bent niet de enige die verdrietig wordt van deze opmerking. Ik kan mij soms plaatsvervangend schamen wat uit de mond van zgn refo-christenen komt. Niet alleen met betrekking tot homo's, maar ook naar anderen toe die net niet in het plaatje passen.
Verder stem ik geheel met Demo z'n posting in!
denkertje21 schreef:Bedankt Democitis.
Dit is wat zo nodig is voor ons allemaal: begrip. En gebed..
Dan kunnen we op onderdelen van mening met elkaar verschillen, maar wat blijft is de ongelofelijke strijd die homo's voeren om in het reine te komen met hun geaardheid en met God. Het is iets wat je leven bepaalt. Het betekent voor velen: geen gezin, geen kinderen en als uiteindelijk al je heterovrienden om je heen getrouwd zijn, blijf jij over.
Dan kan ik heel verdrietig worden als Alexander CD schijnbaar achteloos even zo'n harde opmerking neerschrijft:
Homo's willen alle aandacht(al of niet in de kerk), sorry maar daar doe ik niet aan mee.
Nee hoor, homo's willen niet alle aandacht, maar net als ieder ander, willen ze zorg. Gewoon omdat het niet lekker is om zondags na de kerk niet eens van hart tot hart te kunnen praten. De ander wordt nooit van jou, maar christenen kunnen wel iets van warmte uitdragen.
je bent niet de enige die verdrietig wordt van deze opmerking. Ik kan mij soms plaatsvervangend schamen wat uit de mond van zgn refo-christenen komt. Niet alleen met betrekking tot homo's, maar ook naar anderen toe die net niet in het plaatje passen.
Verder stem ik geheel met Demo z'n posting in!
Geheel mee eens.
Toch herinner ik me met schaamte dat ik in het verleden ook wel dingen heb gedacht en gezegd die niet empatisch waren. Lacherige opmerkingen. Als je ogen dan worden geopend door bepaalde gebeurtenissen, het lezen van boeken (bijv Hoe lief heb ik Uw wet van ds R van Kooten) dan steek ik de hand in mijn eigen boezem....
Ik ben niet zo'n beste....
Genade is enerzijds: niet krijgen wat ik wel heb verdiend, en anderzijds: wel krijgen wat ik niet heb verdiend.
En toch, zijn we als christenen soms niet tè voorzichtig op bepaalde gebieden?
Als ik de post van Democritus lees, krijg ik toch een apart gevoel. Het doen is wel zonde, het zijn niet. Is het zijn zo bedoeld door God of is het een gevolg van de zondeval dat mensen nu worstelen met een bepaalde geaardheid? Dat is het eerste wat ik me af zou willen vragen. Als het 'van den beginne' al zo bedoeld is, waar discussieren we dan nog over? Ik denk dat we het erover eens zijn dat homoseksualiteit een gevolg is van de breuk die door de schepping loopt. Satan is erop uit al het goede te vernietigen van God, zo ook Zijn scheppingsorde (man en vrouw schiep Hij hen). Hoewel ik geloof dat dit een direct gevolg is van de zonde, geloof ik niet dat dit benaderd moet worden als zou er genezing mogelijk zijn (zoals ik pas zag waar exorcisme werd toegepast op een homo, stond dat op dit forum?) - ik geloof ook niet dat mensen door middel van exorcisme bijv. hun zondige aard kunnen kwijtraken, waarmee ze hun leven lang te strijden hebben (H. Cath.). De enige genezing die mogelijk is, is dezelfde waar elk mens deel aan zal moeten krijgen: de herschepping die God is begonnen in Jezus Christus.
Maar dat geeft gelijk de andere kant aan: durven we dit nog wel te benoemen als zonde, óók die zondige aard? Ook dat wezen van ons, wat is aangetast door de zonde. Hoe komt het dat we er in de kerk schijnbaar geen moeite mee hebben dit vonnis over "gewone" mensen uit te spreken, maar het zijn van de homo is geen zonde?
Dat vind ik nog steeds een moeilijk punt. Ik wil op geen manier hard zijn, ook omdat ik niet begrijpen kan hoe het moet zijn om hiermee te worstelen. Maar het enige hoe ik me er een beetje in zou kunnen verplaatsen is door naar mijn eigen aard te kijken: eveneens zo verdorven dat ik (mee)werk om Gods goede schepping te vernietigen, tenzij God door genade ingrijpt. En al voelt het alsof je er 'niets aan kunt doen', alsof je 'zo geboren bent' - ik geloof vast dat we tot de overtuiging moeten komen dat we in eigen schuld midden in de dood liggen (avondmaalsformulier). Nemen we de gevolgen van de zonde niet veel te licht op!? We praten soms over de wereld alsof heteroseksuele mensen nog voluit van Gods gaven kunnen genieten, maar homoseksuele mensen door hun geaardheid niet. En natuurlijk mogen mensen in een huwelijk nog genieten van wat God daarin heeft gegeven, maar hebben we nog wel besef van de totale verdorvenheid van onszelf en daarmee van deze wereld? Weten we eigenlijk nog waarom er een herschepping nodig is, van àlle mensen, niet alleen van homo's? Hoe kan het dat ik christenen(!) hoor zeggen: als homoseksualiteit fout zou zijn, zou God de mensen zo niet geschapen hebben.
En de Farizeën kwamen tot Hem, verzoekende Hem, en zeggende tot Hem: Is het een mens geoorloofd zijn vrouw te verlaten, om allerlei oorzaak?
Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van den beginne den mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en vrouw?
En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn;
Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.
Zij zeiden tot hem: Waarom heeft dan Mozes geboden een scheidbrief te geven en haar te verlaten?
Hij zeide tot hen: Mozes heeft vanwege de hardigheid uwer harten u toegelaten uw vrouwen te verlaten; maar van den beginne is het alzo niet geweest.
Van den beginne is het alzo niet geweest!
Mijn vraag is dus eigenlijk: hoe komen we ertoe om te zeggen dat het homo-zijn geen zonde is?
Jongere schreef:En toch, zijn we als christenen soms niet tè voorzichtig op bepaalde gebieden?
Als ik de post van Democritus lees, krijg ik toch een apart gevoel. Het doen is wel zonde, het zijn niet. Is het zijn zo bedoeld door God of is het een gevolg van de zondeval dat mensen nu worstelen met een bepaalde geaardheid? Dat is het eerste wat ik me af zou willen vragen. Als het 'van den beginne' al zo bedoeld is, waar discussieren we dan nog over? Ik denk dat we het erover eens zijn dat homoseksualiteit een gevolg is van de breuk die door de schepping loopt. Satan is erop uit al het goede te vernietigen van God, zo ook Zijn scheppingsorde (man en vrouw schiep Hij hen). Hoewel ik geloof dat dit een direct gevolg is van de zonde, geloof ik niet dat dit benaderd moet worden als zou er genezing mogelijk zijn (zoals ik pas zag waar exorcisme werd toegepast op een homo, stond dat op dit forum?) - ik geloof ook niet dat mensen door middel van exorcisme bijv. hun zondige aard kunnen kwijtraken, waarmee ze hun leven lang te strijden hebben (H. Cath.). De enige genezing die mogelijk is, is dezelfde waar elk mens deel aan zal moeten krijgen: de herschepping die God is begonnen in Jezus Christus.
Maar dat geeft gelijk de andere kant aan: durven we dit nog wel te benoemen als zonde, óók die zondige aard? Ook dat wezen van ons, wat is aangetast door de zonde. Hoe komt het dat we er in de kerk schijnbaar geen moeite mee hebben dit vonnis over "gewone" mensen uit te spreken, maar het zijn van de homo is geen zonde?
Dat vind ik nog steeds een moeilijk punt. Ik wil op geen manier hard zijn, ook omdat ik niet begrijpen kan hoe het moet zijn om hiermee te worstelen. Maar het enige hoe ik me er een beetje in zou kunnen verplaatsen is door naar mijn eigen aard te kijken: eveneens zo verdorven dat ik (mee)werk om Gods goede schepping te vernietigen, tenzij God door genade ingrijpt.
Mijn vraag is dus eigenlijk: hoe komen we ertoe om te zeggen dat het homo-zijn geen zonde is?
Het is geen dádelijke zonde. Maar ook hier geldt (en over alle terreinen des levens): al wat uit het geloof niet is, dat is zonde. Mens-zijn is ook zonde want we dragen inderdaad een zondige aard om. Tenzij.
Het is een onderscheid dat ooit is gemaakt door de ethicus prof. J. Douma.
Op zich goed om over na te denken natuurlijk, maar nu dreigt het een soort goedkope formule te worden: o, je mag het wel zijn, als je het maar niet doet, opgelost! Maar inderdaad, waar ligt hier een grens?
Net als bij een heterosexueel zullen de sexuele gevoelens pas aangewakkerd worden op het moment dat je een aantrekkelijk persoon ziet. Dan ís het dus al zonde.
Laatst gewijzigd door Afgewezen op 03 jul 2009, 11:23, 1 keer totaal gewijzigd.
Jongere schreef:En toch, zijn we als christenen soms niet tè voorzichtig op bepaalde gebieden?
Als ik de post van Democritus lees, krijg ik toch een apart gevoel. Het doen is wel zonde, het zijn niet. Is het zijn zo bedoeld door God of is het een gevolg van de zondeval dat mensen nu worstelen met een bepaalde geaardheid? Dat is het eerste wat ik me af zou willen vragen. Als het 'van den beginne' al zo bedoeld is, waar discussieren we dan nog over? Ik denk dat we het erover eens zijn dat homoseksualiteit een gevolg is van de breuk die door de schepping loopt. Satan is erop uit al het goede te vernietigen van God, zo ook Zijn scheppingsorde (man en vrouw schiep Hij hen). Hoewel ik geloof dat dit een direct gevolg is van de zonde, geloof ik niet dat dit benaderd moet worden als zou er genezing mogelijk zijn (zoals ik pas zag waar exorcisme werd toegepast op een homo, stond dat op dit forum?) - ik geloof ook niet dat mensen door middel van exorcisme bijv. hun zondige aard kunnen kwijtraken, waarmee ze hun leven lang te strijden hebben (H. Cath.). De enige genezing die mogelijk is, is dezelfde waar elk mens deel aan zal moeten krijgen: de herschepping die God is begonnen in Jezus Christus.
Maar dat geeft gelijk de andere kant aan: durven we dit nog wel te benoemen als zonde, óók die zondige aard? Ook dat wezen van ons, wat is aangetast door de zonde. Hoe komt het dat we er in de kerk schijnbaar geen moeite mee hebben dit vonnis over "gewone" mensen uit te spreken, maar het zijn van de homo is geen zonde?
Dat vind ik nog steeds een moeilijk punt. Ik wil op geen manier hard zijn, ook omdat ik niet begrijpen kan hoe het moet zijn om hiermee te worstelen. Maar het enige hoe ik me er een beetje in zou kunnen verplaatsen is door naar mijn eigen aard te kijken: eveneens zo verdorven dat ik (mee)werk om Gods goede schepping te vernietigen, tenzij God door genade ingrijpt. En al voelt het alsof je er 'niets aan kunt doen', alsof je 'zo geboren bent' - ik geloof vast dat we tot de overtuiging moeten komen dat we in eigen schuld midden in de dood liggen (avondmaalsformulier). Nemen we de gevolgen van de zonde niet veel te licht op!? We praten soms over de wereld alsof heteroseksuele mensen nog voluit van Gods gaven kunnen genieten, maar homoseksuele mensen door hun geaardheid niet. En natuurlijk mogen mensen in een huwelijk nog genieten van wat God daarin heeft gegeven, maar hebben we nog wel besef van de totale verdorvenheid van onszelf en daarmee van deze wereld? Weten we eigenlijk nog waarom er een herschepping nodig is, van àlle mensen, niet alleen van homo's? Hoe kan het dat ik christenen(!) hoor zeggen: als homoseksualiteit fout zou zijn, zou God de mensen zo niet geschapen hebben.
En de Farizeën kwamen tot Hem, verzoekende Hem, en zeggende tot Hem: Is het een mens geoorloofd zijn vrouw te verlaten, om allerlei oorzaak?
Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van den beginne den mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en vrouw?
En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn;
Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.
Zij zeiden tot hem: Waarom heeft dan Mozes geboden een scheidbrief te geven en haar te verlaten?
Hij zeide tot hen: Mozes heeft vanwege de hardigheid uwer harten u toegelaten uw vrouwen te verlaten; maar van den beginne is het alzo niet geweest.
Van den beginne is het alzo niet geweest!
Mijn vraag is dus eigenlijk: hoe komen we ertoe om te zeggen dat het homo-zijn geen zonde is?
Hele goede post en een hele goede vraag.
De reden dat ik het toch zou willen scheiden is de volgende: Het homo-zijn is in die zin 'zonde', zoals wij allemaal door de zonde ontvangen en geboren zijn en dus geen bestaan voor onze Schepper hebben. Op het punt van de zondigheid van ons bestaan, geaardheid e.d. is er geen verschil tussen een homo en een hetero. Dat heb ik steeds willen benadrukken. M.a.w.: Ik verzet me tegen de gedachte: We zijn allemaal zondaren maar homo-zijn is een extra zonde daar bovenop. Nee, dat is het niet, dat is pas het homo-doen.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
maar dan zit ik nog met het volgende probleem:
ik kan me voorstellen dat een man die op mannen valt overvallen kan worden door een gedachte over een man.
zonder verkeerde bedoelingen, maar gewoon, omdat het zijn zijn is.
en niet omdat hij verkeerd wil doen.
voor God is een zondige gedachte even erg als moorden.
in dit geval gaat de theologische oplossing die hierboven genoemd wordt toch niet op?
wij maken onderscheid aan in iets wat in deze man niet te scheiden is?
sela schreef:maar dan zit ik nog met het volgende probleem:
ik kan me voorstellen dat een man die op mannen valt overvallen kan worden door een gedachte over een man.
zonder verkeerde bedoelingen, maar gewoon, omdat het zijn zijn is.
en niet omdat hij verkeerd wil doen.
voor God is een zondige gedachte even erg als moorden.
in dit geval gaat de theologische oplossing die hierboven genoemd wordt toch niet op?
wij maken onderscheid aan in iets wat in deze man niet te scheiden is?
Daar heb je gelijk in, maar dat is op zichzelf geen andere (extra) zonde t.o.v. de getrouwde hetero man die met een verkeerde begeerte naar een andere vrouw kijkt.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
sela schreef:maar dan zit ik nog met het volgende probleem:
ik kan me voorstellen dat een man die op mannen valt overvallen kan worden door een gedachte over een man.
zonder verkeerde bedoelingen, maar gewoon, omdat het zijn zijn is.
en niet omdat hij verkeerd wil doen.
voor God is een zondige gedachte even erg als moorden.
in dit geval gaat de theologische oplossing die hierboven genoemd wordt toch niet op?
wij maken onderscheid aan in iets wat in deze man niet te scheiden is?
Het probleem / de zonde zit in wat de man doet met die gedachte...
Je kunt niet voorkomen dat er een vogel over je heen vliegt (verzoeking), maar wel dat ie een nest bouwt in je haar (zonde)
Als de moed je in de schoenen zinkt, ga dan eens op je kop staan!
