Pagina 51 van 84

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 19:48
door liz boer
Herman schreef:Ik vind het vrij bizar dat we blijkbaar rekening moeten houden met onuitgesproken verhalen die in de privésfeer hebben plaatsgevonden en waar veel helder formulerende predikanten en ambtsdragers part nog deel aan hebben.

Als er persoonlijke rekeningen met ambtsdragers te vereffenen zijn, doe dat dan niet hier, maar bestraf hem onder vier ogen!

Wat dat betreft onderschrijf ik DDD's hartelijk oproep om eens wat afstand te nemen van dit getheologiseer op een postzegel en de waarheid van Gods Woord maar persoonlijk te doorleven in plaats van die voor te schrijven.
Het was niet persoonlijk,maar ik ken wel mensen die zo door het leven gaan en nooit tot Christus te gaan.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 19:53
door pierre27
Herman schreef:Ik vind het vrij bizar dat we blijkbaar rekening moeten houden met onuitgesproken verhalen die in de privésfeer hebben plaatsgevonden en waar veel helder formulerende predikanten en ambtsdragers part nog deel aan hebben.

Als er persoonlijke rekeningen met ambtsdragers te vereffenen zijn, doe dat dan niet hier, maar bestraf hem onder vier ogen!

Wat dat betreft onderschrijf ik DDD's hartelijk oproep om eens wat afstand te nemen van dit getheologiseer op een postzegel en de waarheid van Gods Woord maar persoonlijk te doorleven in plaats van die voor te schrijven.
Heldere taal. Mooie afsluiter!

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 20:08
door Lilian1975
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Misschien.maar het raakt vooral omdat mensen in zichzelf naar bevestigingen moeten gaan zoeken. Terwijl onze gedachten en gevoelens zo onbetrouwbaar zijn als wat. En de enige zekerheid die in het geloof in Christus geschonken wel erkend maar niet als enige grond gezien wordt. Terwijl juist dat de enige zekerheid is. En ik kan mij ook niets voorstellen van een christelijk godzalige levenswandel zonder de zekerheid in Hem. Natuurlijk kan dat allemaal heel vroom lijken. Maar hoe weet je dan of het geen steunsels op eigen werken, gevoelens etc. is?En zich in feite voor de eeuwigheid bedriegd?

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 20:12
door Lilian1975
pierre27 schreef:
Herman schreef:Ik vind het vrij bizar dat we blijkbaar rekening moeten houden met onuitgesproken verhalen die in de privésfeer hebben plaatsgevonden en waar veel helder formulerende predikanten en ambtsdragers part nog deel aan hebben.

Als er persoonlijke rekeningen met ambtsdragers te vereffenen zijn, doe dat dan niet hier, maar bestraf hem onder vier ogen!

Wat dat betreft onderschrijf ik DDD's hartelijk oproep om eens wat afstand te nemen van dit getheologiseer op een postzegel en de waarheid van Gods Woord maar persoonlijk te doorleven in plaats van die voor te schrijven.
Heldere taal. Mooie afsluiter!
het kan voor jou getheologiseer op de postzegel lijken. Maar mensen worden in feite voor de eeuwigheid bedrogen. En ik weet niet of het dan nog zo'n goede of mooie afsluiter is.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 20:42
door Wim Anker
Het is bemoedigd te lezen dat hier ongeveer iedereen een liefhebber is van God en ook liefhebbers zijn van hun naasten.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 21:08
door liz boer
Lilian1975 schreef:
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Misschien.maar het raakt vooral omdat mensen in zichzelf naar bevestigingen moeten gaan zoeken. Terwijl onze gedachten en gevoelens zo onbetrouwbaar zijn als wat. En de enige zekerheid die in het geloof in Christus geschonken wel erkend maar niet als enige grond gezien wordt. Terwijl juist dat de enige zekerheid is. En ik kan mij ook niets voorstellen van een christelijk godzalige levenswandel zonder de zekerheid in Hem. Natuurlijk kan dat allemaal heel vroom lijken. Maar hoe weet je dan of het geen steunsels op eigen werken, gevoelens etc. is?En zich in feite voor de eeuwigheid bedriegd?
ook @Herman
Ik wil nog even zeggen dat ik zo'n ervaring niet heb op een sterfbed, maar wel mensen ken die midden in het leven staan en zo praten, als je het over de Heere Jezus hebt staat de wagen stil en kan het ook wel zonder.

Ik bedankte Helma omdat zij verwoorde wat ik bedoelde.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 21:17
door Herman
Lilian1975 schreef:het kan voor jou getheologiseer op de postzegel lijken. Maar mensen worden in feite voor de eeuwigheid bedrogen. En ik weet niet of het dan nog zo'n goede of mooie afsluiter is.
Dat is niet waar. Ik las laatst een artikel over het tuchtrecht. Diegene die de aanklacht inbrengt had geen schijn van bewijs aangeleverd dat er iets fout zit. Wel riep de aanklager steeds: dit is niet goed! Hier is sprake van fraude! Ik wil dat goed gekeken wordt! En dat werd dan in het oneindige herhaald. Alsof hard roepen het enige middel was om te overtuigen. Zo werkt het dus niet.
Datzelfde vind ook hier plaats. Wel veel grote woorden over een vermeende onzuiverheid, geen onderbouwde bewijsvoering van het tegendeel. Dan houdt het op hé, voor de meelezer.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 21:20
door Herman
liz boer schreef:
Lilian1975 schreef:
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Misschien.maar het raakt vooral omdat mensen in zichzelf naar bevestigingen moeten gaan zoeken. Terwijl onze gedachten en gevoelens zo onbetrouwbaar zijn als wat. En de enige zekerheid die in het geloof in Christus geschonken wel erkend maar niet als enige grond gezien wordt. Terwijl juist dat de enige zekerheid is. En ik kan mij ook niets voorstellen van een christelijk godzalige levenswandel zonder de zekerheid in Hem. Natuurlijk kan dat allemaal heel vroom lijken. Maar hoe weet je dan of het geen steunsels op eigen werken, gevoelens etc. is?En zich in feite voor de eeuwigheid bedriegd?
ook @Herman
Ik wil nog even zeggen dat ik zo'n ervaring niet heb op een sterfbed, maar wel mensen ken die midden in het leven staan en zo praten, als je het over de Heere Jezus hebt staat de wagen stil en kan het ook wel zonder.

Ik bedankte Helma omdat zij verwoorde wat ik bedoelde.
Allemaal zeer grote woorden. Maar Jezus zegt: gijlieden hebt niet gewild! Dan ligt de verantwoording daar waar die hoort. Namelijk bij de schuldige mens die het Evangelie veracht heeft. En daar hoort die te blijven liggen.

De ambtsdragers hebben zich af te vragen of ze kunnen instemmen met Ezechiel (3:18). Dat dan weer wel.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 21:35
door GGotK

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 21:57
door GGotK
Lilian1975 schreef:
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Misschien.maar het raakt vooral omdat mensen in zichzelf naar bevestigingen moeten gaan zoeken. Terwijl onze gedachten en gevoelens zo onbetrouwbaar zijn als wat. En de enige zekerheid die in het geloof in Christus geschonken wel erkend maar niet als enige grond gezien wordt. Terwijl juist dat de enige zekerheid is. En ik kan mij ook niets voorstellen van een christelijk godzalige levenswandel zonder de zekerheid in Hem. Natuurlijk kan dat allemaal heel vroom lijken. Maar hoe weet je dan of het geen steunsels op eigen werken, gevoelens etc. is?En zich in feite voor de eeuwigheid bedriegd?
Zelfs bij de EO weten ze dat het summum van 'geloofszekerheid' op die onbetrouwbare gedachten en gevoelens gestoeld kunnen zijn, getuige Gert en Hermien. Dat is juist 1 van de redenen dat in de 'standenleer' schuld(besef) en een oprecht verlangen naar Christus zo sterk benadrukt worden.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 21:59
door Lilian1975
Herman schreef:
liz boer schreef:
Lilian1975 schreef:
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Misschien.maar het raakt vooral omdat mensen in zichzelf naar bevestigingen moeten gaan zoeken. Terwijl onze gedachten en gevoelens zo onbetrouwbaar zijn als wat. En de enige zekerheid die in het geloof in Christus geschonken wel erkend maar niet als enige grond gezien wordt. Terwijl juist dat de enige zekerheid is. En ik kan mij ook niets voorstellen van een christelijk godzalige levenswandel zonder de zekerheid in Hem. Natuurlijk kan dat allemaal heel vroom lijken. Maar hoe weet je dan of het geen steunsels op eigen werken, gevoelens etc. is?En zich in feite voor de eeuwigheid bedriegd?
ook @Herman
Ik wil nog even zeggen dat ik zo'n ervaring niet heb op een sterfbed, maar wel mensen ken die midden in het leven staan en zo praten, als je het over de Heere Jezus hebt staat de wagen stil en kan het ook wel zonder.

Ik bedankte Helma omdat zij verwoorde wat ik bedoelde.
Allemaal zeer grote woorden. Maar Jezus zegt: gijlieden hebt niet gewild! Dan ligt de verantwoording daar waar die hoort. Namelijk bij de schuldige mens die het Evangelie veracht heeft. En daar hoort die te blijven liggen.

De ambtsdragers hebben zich af te vragen of ze kunnen instemmen met Ezechiel (3:18). Dat dan weer wel.
Ik begrijp je reactie niet. Het zijn nl geen grote woorden. Ik meen wel dat hier een deel van de nood van de kerk in ligt op dit moment. En ja het is gijlieden hebt niet gewild. Juist daarom.Maar betekent dat dat je mensen in de veronderstelling moet laten dat het wel een beetje bijna goed zit omdat ze bepaalde gevoelens ervaringen hebben maar tegelijkertijd Christus niet als hun persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen? Het niet durven kan een vrome afleidingsmanoeuvre zijn. (Wanneer de zielenood op het hoogst is, wordt elke reddingsboei gegrepen. De drenkeling zegt in de weg wanneer er nergens uitkomst is niet ik durf die boei die mij aangereikt wordt niet vast te houden...) En beseffen we wel hoe lui de mens is als goddeloze zondaar?en dat we dat zijn zolanf we Hem niet als onze persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen? En dat een ambtsdrager alleen hoort te wijzen op Hem? En niet mensen moet bevestigen in hun ervaringen waarop gesteund wordt? Ik vind het zorgelijk veelzeggend dat mensen boos worden zoals in de reactie van Helma... en ook in die situatie. Wijs maar op Hem. En als de nood werkelijk hoog is. God laat geen bidder staan. Wijs hen erop dat we met onze o mogelijkheid tot Hem moeten vluchten.

En verder @ggotk: de eo en Gert enhermien staan ver van het reformatorische gedachtengoed en ik voel me met hen niet verbonden...

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 22:01
door CvdW
eilander schreef:Even een wat andere insteek. Ik ken geen predikant die zoveel stappen/standen onderscheidde dan de oudgereformeerde predikant ds. J.W. Slager. Ik ga het hier vooralsnog niet opnoemen, want dan wordt er de draak gestoken met een man die al jaren in de hemel is.
Maar ik ga het ook niet verdedigen omdat ik geloof dat het strijdig is met de eenvoudige leer die we in de Bijbel vinden.

Echter onlangs kreeg ik een boekje van hem in handen en sloeg dat nogal sceptisch open, gezien bovenstaande. Maar wat viel dat mee! Niet bij alles, maar het gedeelte dat ik las was vol van de heerlijkheid van Christus. Als ik dat dan lees, word ik weer een beetje stil en klein.

Natuurlijk zou ik kunnen zeggen, zoals @CvdW: 'klopt niets van, als iemand in de standenleer dwaalt, dwaalt hij in alles.'
Zo, ook weer afgeschreven.
Of, met diverse anderen: 'klopt niets van, het is in Christus of buiten Christus, en allerlei standen zijn reuze gevaarlijk'.

Ik laat het allemaal graag voor jullie rekening. Wél herhaal ik dat ik het met de leer van onbewuste wedergeboorte niet eens ben, en vele stappen zoals ds. Slager die onderscheidde niet in de Bijbel terugvind.
Verder durf ik niet te gaan, misschien omdat ik zelf niet zo'n geloofsheld ben.
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Dat is heel erg. Erg gevaarlijk ook.
Maar de andere kant is er ook! Dat iemand zelf geen grote woorden heeft over een moment dat hij/zij is overgezet van dood in het leven, maar dat er steeds zo goed van de Heere wordt gesproken...
Jullie durven zo iemand misschien makkelijk af te schrijven, ik durf dat niet. (Dat is iets heel anders dan iemand die altijd slecht van zichzelf spreekt, en waar je nooit goed over God hoort spreken, trouwens...)
Prima dat ik word aangehaald, maar waar heb ik dit gezegd?

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 22:02
door eilander
CvdW schreef:
eilander schreef:Even een wat andere insteek. Ik ken geen predikant die zoveel stappen/standen onderscheidde dan de oudgereformeerde predikant ds. J.W. Slager. Ik ga het hier vooralsnog niet opnoemen, want dan wordt er de draak gestoken met een man die al jaren in de hemel is.
Maar ik ga het ook niet verdedigen omdat ik geloof dat het strijdig is met de eenvoudige leer die we in de Bijbel vinden.

Echter onlangs kreeg ik een boekje van hem in handen en sloeg dat nogal sceptisch open, gezien bovenstaande. Maar wat viel dat mee! Niet bij alles, maar het gedeelte dat ik las was vol van de heerlijkheid van Christus. Als ik dat dan lees, word ik weer een beetje stil en klein.

Natuurlijk zou ik kunnen zeggen, zoals @CvdW: 'klopt niets van, als iemand in de standenleer dwaalt, dwaalt hij in alles.'
Zo, ook weer afgeschreven.
Of, met diverse anderen: 'klopt niets van, het is in Christus of buiten Christus, en allerlei standen zijn reuze gevaarlijk'.

Ik laat het allemaal graag voor jullie rekening. Wél herhaal ik dat ik het met de leer van onbewuste wedergeboorte niet eens ben, en vele stappen zoals ds. Slager die onderscheidde niet in de Bijbel terugvind.
Verder durf ik niet te gaan, misschien omdat ik zelf niet zo'n geloofsheld ben.
helma schreef:Misschien raakt het meer als je bij een sterfbed hebt gezeten waar iemand zegt behouden te zijn; maar als je voorzichtig vraagt welke plaats Christus heeft er boos gereageerd wordt:"Dat maakt niet iedereen mee"
Ik begrijp dat Lize ook zo'n ervaring heeft.
Dat is heel erg. Erg gevaarlijk ook.
Maar de andere kant is er ook! Dat iemand zelf geen grote woorden heeft over een moment dat hij/zij is overgezet van dood in het leven, maar dat er steeds zo goed van de Heere wordt gesproken...
Jullie durven zo iemand misschien makkelijk af te schrijven, ik durf dat niet. (Dat is iets heel anders dan iemand die altijd slecht van zichzelf spreekt, en waar je nooit goed over God hoort spreken, trouwens...)
Prima dat ik word aangehaald, maar waar heb ik dit gezegd?
CvdW schreef:Ds. Moerkerken zal het vast allemaal goed bedoelen, maar zondag 7 van de HC wordt niet juist uitgelegd in zijn catechismusverklaring. Met ds. van der Groe zeg ik dat wie hier dwaalt in de rest ook dwaalt.
Zal wel bestempeld worden als een eensnarige instrument, dat zij zo.

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 22:04
door CvdW
Gaat zondag 7 over 'standen'?

Re: Standen in het genadeleven

Geplaatst: 30 jul 2018, 22:07
door eilander
CvdW schreef:Gaat zondag 7 over 'standen'?
Als ik jouw bedoeling niet goed heb weergegeven, neem ik hierbij mijn woorden terug.
Ik ging ervan uit dat je dit bedoelde, omdat het in dit topic juist over 'standen' gaat.