Afgewezen schreef:De kloof zonder brug vind ik een schitterend boek. Misschien inderdaad hier en daar wat sentimenteel, en ook een beetje onsamenhangend, maar voor mij overheerst toch de kwaliteit. En de manier van schrijven, magnifiek!
Om met de orgelleraar van Jan de Ridder te spreken: "Het lééft. Dan mag het verder vol fouten zitten..."
Deel 2 en 3 van de trilogie vind ik beduidend minder. Die hebben toch niet de warmte en het oorspronkelijke van het eerste deel.
Maar goed, dat is mijn mening...

Deel 3 laat veel meer karakterontwikkeling zien, vind ik. Karel wordt van een schuchter jongetje een volwassen man, die als de jongen Karel een voor ieder onbegrijpelijke keuzes maakt en die als de man Karel trouw blijft aan een ideaal. Hij was de jongen die tot ergernis van zijn moeder op de jongemannenvereniging niets durfde te zeggen, terwijl hij aan het einde van het boek een bevlogen, diepgaand gesprek kan voeren met zijn welbespraakte socialistische zwager, en daarmee diens respect wint. Hij is zelfkritisch (hij lijkt een barmhartige samaritaan, maar erkent dat hij zijn vrouw heeft gekocht) en vergevingsgezind. Als ik het verschil zie tussen zijn eerste gesprek met Bram en het einde van het boek, staat er een compleet andere man. En tegelijk is het dezelfde Karel, met een dwaze verliefdheid, met onrealistische dromen.
Deel 1 laat een warme, ontroerende verhaallijn zien, maar de karakters blijven grotendeels typetjes.
In deel 2 vind ik de verhaallijn zwak. De omslag voor Lena is mij nooit geheel helder geworden, terwijl het toch een grondige verandering was. Toch overtuigt het verhaal mij wel, en ontroert de strijd van Lena tegen haar lelijkheid, haar liefde, haar eenzaamheid mij ergens wel. Het open einde vind ik ook sterk gekozen. Iedere andere roman zou een eindgoedalgoed-slot hebben, waarin Lena in kalme, romantische liefde het leven gaat delen met meester Planter en daarmee verschrikkelijk gelukkig wordt. Hoera, het aards geluk is gelegen in het vinden van een man. Hier niet. Het probleem van Lena is allereerst dat zij zichzelf niet accepteert zoals ze is. Dat vervolgens meester Planter in beeld komt, is een bijzaak, vergeleken met de zelfacceptatie.
Maar deel 1 blijf ik ook mooi vinden, hoor.

Zita schreef:

Afgewezen schreef:De kloof zonder brug vind ik een schitterend boek. Misschien inderdaad hier en daar wat sentimenteel, en ook een beetje onsamenhangend, maar voor mij overheerst toch de kwaliteit. En de manier van schrijven, magnifiek!
Om met de orgelleraar van Jan de Ridder te spreken: "Het lééft. Dan mag het verder vol fouten zitten..."
Deel 2 en 3 van de trilogie vind ik beduidend minder. Die hebben toch niet de warmte en het oorspronkelijke van het eerste deel.
Maar goed, dat is mijn mening...

Deel 3 laat veel meer karakterontwikkeling zien, vind ik. Karel wordt van een schuchter jongetje een volwassen man, die als de jongen Karel een voor ieder onbegrijpelijke keuzes maakt en die als de man Karel trouw blijft aan een ideaal. Hij was de jongen die tot ergernis van zijn moeder op de jongemannenvereniging niets durfde te zeggen, terwijl hij aan het einde van het boek een bevlogen, diepgaand gesprek kan voeren met zijn welbespraakte socialistische zwager, en daarmee diens respect wint. Hij is zelfkritisch (hij lijkt een barmhartige samaritaan, maar erkent dat hij zijn vrouw heeft gekocht) en vergevingsgezind. Als ik het verschil zie tussen zijn eerste gesprek met Bram en het einde van het boek, staat er een compleet andere man. En tegelijk is het dezelfde Karel, met een dwaze verliefdheid, met onrealistische dromen.
Deel 1 laat een warme, ontroerende verhaallijn zien, maar de karakters blijven grotendeels typetjes.
In deel 2 vind ik de verhaallijn zwak. De omslag voor Lena is mij nooit geheel helder geworden, terwijl het toch een grondige verandering was. Toch overtuigt het verhaal mij wel, en ontroert de strijd van Lena tegen haar lelijkheid, haar liefde, haar eenzaamheid mij ergens wel. Het open einde vind ik ook sterk gekozen. Iedere andere roman zou een eindgoedalgoed-slot hebben, waarin Lena in kalme, romantische liefde het leven gaat delen met meester Planter en daarmee verschrikkelijk gelukkig wordt. Hoera, het aards geluk is gelegen in het vinden van een man. Hier niet. Het probleem van Lena is allereerst dat zij zichzelf niet accepteert zoals ze is. Dat vervolgens meester Planter in beeld komt, is een bijzaak, vergeleken met de zelfacceptatie.
Maar deel 1 blijf ik ook mooi vinden, hoor.

mmmmm, dit roept zoveel jeugdherinneringen op, dat ik 'm maar weer eens boven uit de boekenkast ga halen. Waarschijnlijk lees ik het nu heel anders!

De allerheiligste rustdag - William Burton

Les misérables van Victor Hugo.

Ik lees nu 2 boekjes (om en om)

1: met brieven van ds. E. Fransen aan zijn zielevriendin C.J.M. Sieben

2: brieven van C.J.M. Sieben aan ds. E. Fransen.

Bruce Thompson - Muren van mijn hart

De Ware Christen van Wilhelmus a Brakel ooit gekocht van MM!

F. Bettex - Twijfel

Recent uitgekomen. Met een Voorwoord van Ds. Maarten Klaassen. Zeer actueel voor de Ger.gezindte. Spurgeon’s strijd tegen het hypercalvinisme C.H. Spurgeon is vooral bekend vanwege zijn radicale prediking in de Victoriaanse tijd. Zijn invloed was enorm. Wekelijks luisterden duizenden naar zijn preken. En later lazen nog eens honderdduizenden die in gedrukte vorm. Spurgeon was een man met bijzondere gaven, innemend en scherpzinnig. Zijn grootste verlangen was om Jezus Christus als de enige Zaligmaker aan iedereen voor te stellen. Maar in 1855 bracht het hem in een ernstig en langdurig leerstellig conflict met het hypercalvinisme. In dit boek onderzoekt Iain Murray de aanleiding tot het conflict, verkent hij de zaken die daarbij speelden en laat hij zien wat er op het spel staat. Het boek benadrukt hoe actueel en belangrijk de overtuigingen van Spurgeon vandaag de dag nog zijn.

O.a. te bestellen op http://www.heartcry.nl/webshop_Boeken_200

Gezien de titel al een arminiaanse leugen is, heb ik niet veel vertrouwen in dit boek (of in ieder geval de Nederlandse vertaling ervan).

Tiberius schreef:Gezien de titel al een arminiaanse leugen is, heb ik niet veel vertrouwen in dit boek (of in ieder geval de Nederlandse vertaling ervan).

Ian Murray is een internationaal gerespecteerd en bekend gereformeerd en calvinistisch christen (zoek maar even op google). Wie wil suggereren dat Ian Murray Arminiaan is, moet dus echt met goede argumenten komen, en niet met een simpele oneliner.

Daarnaast:
Doch dat velen, door het Evangelie geroepen zijnde, zich niet bekeren, noch in Christus geloven, maar in ongeloof vergaan, zulks geschiedt niet door gebrek of ongenoegzaamheid van de offerande van Christus, aan het kruis geofferd, maar door hun eigen schuld. (Dordtse Leerregels)

J.C. Philpot schreef:

Tiberius schreef:Gezien de titel al een arminiaanse leugen is, heb ik niet veel vertrouwen in dit boek (of in ieder geval de Nederlandse vertaling ervan).

Ian Murray is een internationaal gerespecteerd en bekend gereformeerd en calvinistisch christen (zoek maar even op google). Wie wil suggereren dat Ian Murray Arminiaan is, moet dus echt met goede argumenten komen, en niet met een simpele oneliner.

Je hoort mij niets zeggen over Ian Murray.
Ik ontmasker alleen de titel als een arminiaanse leugen; wie die bedacht heeft, is mij niet bekend.

Tiberius schreef:

J.C. Philpot schreef:

Tiberius schreef:Gezien de titel al een arminiaanse leugen is, heb ik niet veel vertrouwen in dit boek (of in ieder geval de Nederlandse vertaling ervan).

Ian Murray is een internationaal gerespecteerd en bekend gereformeerd en calvinistisch christen (zoek maar even op google). Wie wil suggereren dat Ian Murray Arminiaan is, moet dus echt met goede argumenten komen, en niet met een simpele oneliner.

Je hoort mij niets zeggen over Ian Murray.
Ik ontmasker alleen de titel als een arminiaanse leugen; wie die bedacht heeft, is mij niet bekend.

Als je kunt zeggen: "voor iedereen" = "iedereen aangeboden" (en ik denk dat je dat wel zo kunt uitleggen, al roept het ook wel verwarring op), dan is dit géén arminiaanse leugen.

Tiberius schreef:Je hoort mij niets zeggen over Ian Murray.
Ik ontmasker alleen de titel als een arminiaanse leugen; wie die bedacht heeft, is mij niet bekend.

Ook dat is niet waar. God's evangeliebeloften moeten aan een ieder zonder onderscheid verkondigd en voorgesteld worden, met bevel van bekering en geloof. Dat zeggen de Dordtse Leerregels. In die zin is Gods genade in algemene zin echt voor iedereen. Wie dat ontkent is een hypercalvinist, en heeft op dit punt de bijbel en de belijdenisgeschriften tegen zich.

J.C. Philpot schreef:

Tiberius schreef:Je hoort mij niets zeggen over Ian Murray.
Ik ontmasker alleen de titel als een arminiaanse leugen; wie die bedacht heeft, is mij niet bekend.

Ook dat is niet waar. God's evangeliebeloften moeten aan een ieder zonder onderscheid verkondigd en voorgesteld worden, met bevel van bekering en geloof. Dat zeggen de Dordtse Leerregels. In die zin is Gods genade in algemene zin echt voor iedereen.

En voor hen die de zonde tegen de Heilige Geest hebben gedaan?

Overigens wel apart dat iemand die zich met de nickname van een hypercalvinist tooit (tenminste, van iemand ie wordt verweten dat hij hypercalvinistisch is), het opneemt voor een schrijver van een boek dat met hypercalvinisme af wil rekenen.