Open en bloot
-
JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
-
jakobmarin
- Berichten: 3523
- Lid geworden op: 04 aug 2004, 13:42
In dit derde artikel wil ik erop ingaan dat wij over seksualiteit kuis en kies moeten schrijven en praten. Is liet voor ons en onze kinderen nog
mogelijk om eerbaar en eerlijk te spreken over dit onderwerp in deze tijd waarin op allerlei manieren seksualiteit itiet alleen open en bloot wordt gepropageerd maar waarin er ook op een vaak schunnige en profane manier over wordt gesproken?
Persoonlijk ben ik van mening dat het boek Samen genieten, dat een pleidooi voért voor openheid, nogal eens over een grens gaat, waar ik voor wil blijven staan.
Modern spraakgebruik
We leven in een tijd waarin er op het terrein van de seksualiteit geen taboes meer zijn. De kleding is meer onthullend dan verhullend. De bill-hoards langs de wegen laten soms dingen zien die je het schaamrood op de kaken brengen. In allerlei wereldse dag-/week- en vooral damesbladen (om van tv en internet maar te zwijgen) wordt de moderne levensinstelling weerspiegeld. Regelmatig wordt ook ieder van ons, ook als je het niet zoekt, te pas of te onpas geconfronteerd met beelden of uitspraken die heel stuitend zijn en een onpasselijk gevoel oproepen. Dan komt daar nog bij de verderfelijke invloed van alles wat via tv en ook via (open) internet te zien en te horen is. Uit alles blijkt dat er geen grenzen meer zijn en dat alles mag en alles kan. In onze samenleving is hoererij en overspel meer regel dan uitzondering.
Het bijbelse woord hoererij (in het Grieks porneia) betekent dat men geslachtsgemeenschap heeft buiten het huwelijk. Gods Woord leert ons dat het dan gaat om een zondigen niet alleen tegen Gods gebod, maar ook om een zondigen tegen ons eigen lichaam. Het betreft hier een zonde waarover de Heere zwaar toornt en steeds klinkt daartegenover de oproep om ons lichaam rein en kuis te bewaren.
Wie durft samenwonen nog als hoererij te benoemen? In hoeveel huwelijken is er geen sprake van overspel? De wereld noemt dat een slippertje maken of een keer vreemd gaan. Het samen één worden van man en vrouw (tegenwoordig ook van jongens en meisjes) is een geaccepteerd gegeven. Hoevelen hebben op jonge leeftijd zich al regelmatig met verschillende personen één gemaakt met hun lichaam. De liefde is in onze dagen verworden tot de begeerte om zo snel mogelijk het meest intieme, ons lichaam, weg te geven. In deze tijd, waarin door de overheid geroepen wordt om normen en waarden, voert diezelfde overheid campagnes waaruit blijkt dat er helemaal geen normen en waarden meer zijn.
Om één voorbeeld te noemen: om geslachtsziekten te voorkomen voert men een voorlichtingscampagne die de naam kreeg ‘veilig vrijen’. Men durft niet meer te propageren dat de kroon op de seksualiteit alleen in het huwelijk thuis hoort en men durft onze jeugd niet meer op te roepen om eerst te zorgen dat men met elkaar tot een geestelijke eenheid moet komen en dat er dan pas ruimte is voor een echte lichamelijke eenheid. Wat is er voor onze jonge mensen veel moed nodig om tegen de tijdgeest in te gaan en wat hebben ze veel steun, openheid en begeleiding nodig om ervoor te zorgen dat ze mogen ontdekken dat ware liefde meer is dan alleen een kwestie van lustbeleving van elkaars lichaam en dat ware liefde wacht, wil en kan wachten. In dit opzicht ligt er voor ouders en opvoeders een geweldig terrein braak en moeten we als ouderen ook eerlijk onder ogen zien dat we deze taak, met Gods hulp, ter hand moeten nemen. Het geestelijk welzijn van onze jonge mensen staat op het spel in deze tijd waarin we merken dat de zonde geweldig doorbreekt..
Mag alles open en bloot beschreven?
Het boek Samen Genieten richt zich op seksualiteit binnen het huwelijk en heeft niet als onderwerp het brede terrein van de seksualiteit in het algemeen. Wat mijn zorg is bij het lezen van het boek, is dat de tijdgeest ook niet is voorbijgegaan aan de schrijvers. In hun schrijven over en benoemen van veel dingen maken ze gebruik van het hedendaagse spraakgebruik. Ze laten daarmee zien dat de tijdgeest ook is binnengedrongen in het denken over hoe in het huwelijk inhoud moet worden gegeven aan het beleven van de seksualiteit tussen man en vrouw. Ze gebruiken hun vakgebied, de seksuologie, om inzicht te geven in alle facetten van het beleven van de seksualiteit. Dat ze er in hun vakgebied zo over moeten spreken, is een persoonlijke verantwoordelijkheid waar ik niet in wil treden. Als zodanig wil ik ook niet treden in hun integriteit als hulpverlener. Hoewel ik ook moet stellen dat hun werkterrein niet vaardevrij is. Als er één terrein is waar de vraag naar goed en kwaad (de ethiek) heel nadrukkelijk aan de orde dient te komen, dan is dat wel dit terrein.
Bij het lezen van dit boek bekruipt me sterk het gevoel dat het vakterrein van de psychologie en biologie bijna onweerlegbare normen aanreikt, die eigenlijk nauwelijks ter discussie worden gesteld. Als we ons uitgangspunt leggen in deze wetenschappen en vervolgens de Bijbel zodanig interpreteren dat bij seksualiteit vooral het aspect van het genieten de aandacht krijgt, dan ligt uiteindelijk de norm van wat wel en niet mag in het gevoel. Seksualiteit is nauw verbonden met intimiteit en privacy. Deze twee elementaire principes moeten de leidraad zijn voor hoe we bij de seksuele voorlichting over veel dingen schrijven. Daarbij is het argument dat er op het terrein van de seksualiteit een taboe heerst in onze kringen, nog geen vrijbrief om dan alles maar te beschrijven wat mogelijk is. Het open allerlei dingen beschrijven wordt dan een reactie tegen de zwijgcultuur, waarvan men in de spreekkamer de helaas kwalijke gevolgen tegenkomt. Dat men voorbijgaat aan de gevaren van de huidige cultuur, vind ik een ernstig tekort in het boek, ook dat men tegelijk de tijdgeest in allerlei bewoordingen en beschrijvingen duidelijk laat meeklinken. In het boek worden veel woorden gebruikt, die ik in dit artikel niet wil en durf neer te schrijven. Waarom moet alles beschreven worden in hedendaagse termen, die vaak zo banaal in de oren klinken? Hebben we in onze kringen zoveel laten liggen, dat ve niet meer in staat zijn om op een kuise en kiese manier over tere zaken te spreken?
Ik wil volstaan met één voorbeeld, het meest onschuldige, dat is de term ‘vrijen’. Dit woord is een gangbaar begrip geworden onder ons volk en onder onze jeugd. Het woord omvat alles, van de eerste aanraldng tot het samen lichamelijk gemeenschap hebben. De schrijvers van het boek hebben zich deze term zo eigen gemaakt dat ze alles wat met seksuele intimiteit te maken omschrijven met dit woord. De term ‘vrijen’ drukt volgens mij vooral uit het lichamelijke aspect van de liefde. Het is een term die liefde bijna verengt en verlaagt tot iets puur lichamelijks. Natuurlijk is het onmogelijk om te schrijven over seksualiteit zonder het lichamelijke aspect te benoemen. De vraag is echter met welke woorden. De schrijvers van dit boek nemen, naar mijn mening, geen enkele afstand van de moderne manier van omschrijven van ieder lichamelijk contact tussen man en vrouw. In hoofdstuk 3 van het boek, dat als titel heeft ‘samen vrijen’, wordt zeer gedetailleerde informatie gegeven vanuit het vakgebied seksuologie. Het is of je toekijkt en meeluistert wat er allemaal in de intimiteit tussen man en vrouw binnen het huwelijk plaats kan vinden. Mijn grote bezwaar is dat alles wat er mogelijk is in het samenkomen van man en vrouw zo open en bloot wordt neergeschreven. Het enige wat ontbreekt zijn de plaatjes. Dat echtparen in de hulpverlening soms behoefte hebben aan concrete voorlichting, kan ik me voorstellen. Als echter zo open alles wordt neergeschreven, dan is men bezig een stuk algemene seksuele voorlichting te geven. Als men dan ook nog pretendeert dat men die voorlichting geeft binnen bijbelse kaders, dan neemt men een grote verantwoordelijkheid op zich. Moeten we onze jonge mensen en jonge echtparen, als het gaat om het beleven en om alles wat met seksualiteit te maken heeft, leren denken in termen van ‘seks hebben’ en ‘vrijen’? Dan is het heilzamer om in het bijbelse woord ‘bekennen’ ons uitgangspunt te nemen. In dit woord ligt een gevoelswaarde van grote genegenheid ten opzichte van elkaar, die juist de bekroning is van de lichamelijke één-wording van man en vrouw. Als we vanuit zo’n bijbels begrip als ‘bekennen’ proberen onze woorden te kiezen om te beschrijven wat we bedoelen, dan behoeven we niet te verbloemen maar behoeven we ons ook niet verlagen.
Geen grenzen binnen het huwelijk?
Als in het boek de vraag aan de orde komt wat de grenzen binnen de seksuele relatie in het huwelijk zijn, lijken er eigenlijk geen beperkingen. Met de Bijbel in de hand wordt op blz. 111 geschreven: De Bijbel doet geen uitspraken over welke vormen van seksualiteit binnen het huwelijk wel en niet mogen. Maar de Bijbel zegt dat mannen verstandig met hun vrouw moeten leven, als een broos vaatwerk. Dat betekent dat zij een vrouw nooit mogen dwingen tot manieren van seksualiteit die zij niet willen of die hun tegenstaan. Er is geen reden om aan te nemen dat dat andersom niet geldt’. Dit is een zeer verstrekkende conclusie. Er staat eigenlijk: alles mag, mits de ander het maar fijn vindt. De enige zogenaamde bijbelse norm is geworden: ‘genieten’. Vervolgens worden enkele manieren van seksualiteit beschreven die ik hier niet durf te noemen. Ik begrijp niet dat men, met de Bijbel in de hand, durft te beweren dat hiertegen geen bezwaar tegen is. Zelfs wordt beweerd dat man en vrouw binnen het huwelijk geslachtsgemeenschap mogen hebben zoals mannen met mannen! Om het genot te verhogen worden allerlei zaken genoemd die in winkels verkrijgbaar zijn. Men waarschuwt er wel voor dat de verbinding met pornografie snel is gemaakt, maar men geeft niet te kennen dat die grens ook bewaakt moet worden. Volgens mij is men met deze aanbevelingen al op het terrein van de pornografie aangekomen.
Gewetens misvormd
Het boek mist een duidelijk voluit bijbels kader. Er wordt zoveel nadruk gelegd op het genieten, dat er helemaal aan wordt voorbij gegaan dat er, naast het mooie en tere, juist ook zoveel zondige en onkuise lusten kunnen zijn. Het boek wijst gehuwden een dwaalweg, omdat het genieten ten koste gaat van een teer geweten en van een zich biddend afvragen hoe we als gehuwden heilig voor Gods aangezicht kunnen leven, ook als het de intimiteit van de slaapkamer betreft. De schrijvers laden een grote verantwoordelijkheid op zich door gehuwden uit onze kringen, die hun hulp nodig hebben, zoveel aan te reiken wat de toets van (;ods Woord niet kan doorstaan. Hun verantwoordelijkheid is nog groter als ze in deze vorm voorlichting willen geven en daarmee menen een bijbelse manier van omgaan met seksualiteit aan te reiken aan een breed publiek.
Dit boek brengt niet dichter bij een leven naar Gods Woord, maar voert er juist van af en komt veel te veel tegemoet aan de tijdgeest die seksualiteit tot een terrein van uitsluitend persoonlijke keuzen verklaart. Ik bestrijd de opvatting dat het enige verschil met de wereld is, dat bij ons ( bijna) alles mag, mits het maar plaatsvindt binnen een huwelijksrelatie. Ook binnen het huwelijk moet gelden, zeker in de meest ineme momenten, dat er meer moet zijn dan het alleen open en bloot van elkaar genieten. Als het samenkomen van man en vrouw niet omgeven is door een kuis en kies met elkaar omgaan, dan spreekt de Heere daarover zijn walging uit.
Rijssen,
ds. A. Schreuder
Bron: De Saambinder, 4 oktober 2007, 86e jaargang, nr 1
mogelijk om eerbaar en eerlijk te spreken over dit onderwerp in deze tijd waarin op allerlei manieren seksualiteit itiet alleen open en bloot wordt gepropageerd maar waarin er ook op een vaak schunnige en profane manier over wordt gesproken?
Persoonlijk ben ik van mening dat het boek Samen genieten, dat een pleidooi voért voor openheid, nogal eens over een grens gaat, waar ik voor wil blijven staan.
Modern spraakgebruik
We leven in een tijd waarin er op het terrein van de seksualiteit geen taboes meer zijn. De kleding is meer onthullend dan verhullend. De bill-hoards langs de wegen laten soms dingen zien die je het schaamrood op de kaken brengen. In allerlei wereldse dag-/week- en vooral damesbladen (om van tv en internet maar te zwijgen) wordt de moderne levensinstelling weerspiegeld. Regelmatig wordt ook ieder van ons, ook als je het niet zoekt, te pas of te onpas geconfronteerd met beelden of uitspraken die heel stuitend zijn en een onpasselijk gevoel oproepen. Dan komt daar nog bij de verderfelijke invloed van alles wat via tv en ook via (open) internet te zien en te horen is. Uit alles blijkt dat er geen grenzen meer zijn en dat alles mag en alles kan. In onze samenleving is hoererij en overspel meer regel dan uitzondering.
Het bijbelse woord hoererij (in het Grieks porneia) betekent dat men geslachtsgemeenschap heeft buiten het huwelijk. Gods Woord leert ons dat het dan gaat om een zondigen niet alleen tegen Gods gebod, maar ook om een zondigen tegen ons eigen lichaam. Het betreft hier een zonde waarover de Heere zwaar toornt en steeds klinkt daartegenover de oproep om ons lichaam rein en kuis te bewaren.
Wie durft samenwonen nog als hoererij te benoemen? In hoeveel huwelijken is er geen sprake van overspel? De wereld noemt dat een slippertje maken of een keer vreemd gaan. Het samen één worden van man en vrouw (tegenwoordig ook van jongens en meisjes) is een geaccepteerd gegeven. Hoevelen hebben op jonge leeftijd zich al regelmatig met verschillende personen één gemaakt met hun lichaam. De liefde is in onze dagen verworden tot de begeerte om zo snel mogelijk het meest intieme, ons lichaam, weg te geven. In deze tijd, waarin door de overheid geroepen wordt om normen en waarden, voert diezelfde overheid campagnes waaruit blijkt dat er helemaal geen normen en waarden meer zijn.
Om één voorbeeld te noemen: om geslachtsziekten te voorkomen voert men een voorlichtingscampagne die de naam kreeg ‘veilig vrijen’. Men durft niet meer te propageren dat de kroon op de seksualiteit alleen in het huwelijk thuis hoort en men durft onze jeugd niet meer op te roepen om eerst te zorgen dat men met elkaar tot een geestelijke eenheid moet komen en dat er dan pas ruimte is voor een echte lichamelijke eenheid. Wat is er voor onze jonge mensen veel moed nodig om tegen de tijdgeest in te gaan en wat hebben ze veel steun, openheid en begeleiding nodig om ervoor te zorgen dat ze mogen ontdekken dat ware liefde meer is dan alleen een kwestie van lustbeleving van elkaars lichaam en dat ware liefde wacht, wil en kan wachten. In dit opzicht ligt er voor ouders en opvoeders een geweldig terrein braak en moeten we als ouderen ook eerlijk onder ogen zien dat we deze taak, met Gods hulp, ter hand moeten nemen. Het geestelijk welzijn van onze jonge mensen staat op het spel in deze tijd waarin we merken dat de zonde geweldig doorbreekt..
Mag alles open en bloot beschreven?
Het boek Samen Genieten richt zich op seksualiteit binnen het huwelijk en heeft niet als onderwerp het brede terrein van de seksualiteit in het algemeen. Wat mijn zorg is bij het lezen van het boek, is dat de tijdgeest ook niet is voorbijgegaan aan de schrijvers. In hun schrijven over en benoemen van veel dingen maken ze gebruik van het hedendaagse spraakgebruik. Ze laten daarmee zien dat de tijdgeest ook is binnengedrongen in het denken over hoe in het huwelijk inhoud moet worden gegeven aan het beleven van de seksualiteit tussen man en vrouw. Ze gebruiken hun vakgebied, de seksuologie, om inzicht te geven in alle facetten van het beleven van de seksualiteit. Dat ze er in hun vakgebied zo over moeten spreken, is een persoonlijke verantwoordelijkheid waar ik niet in wil treden. Als zodanig wil ik ook niet treden in hun integriteit als hulpverlener. Hoewel ik ook moet stellen dat hun werkterrein niet vaardevrij is. Als er één terrein is waar de vraag naar goed en kwaad (de ethiek) heel nadrukkelijk aan de orde dient te komen, dan is dat wel dit terrein.
Bij het lezen van dit boek bekruipt me sterk het gevoel dat het vakterrein van de psychologie en biologie bijna onweerlegbare normen aanreikt, die eigenlijk nauwelijks ter discussie worden gesteld. Als we ons uitgangspunt leggen in deze wetenschappen en vervolgens de Bijbel zodanig interpreteren dat bij seksualiteit vooral het aspect van het genieten de aandacht krijgt, dan ligt uiteindelijk de norm van wat wel en niet mag in het gevoel. Seksualiteit is nauw verbonden met intimiteit en privacy. Deze twee elementaire principes moeten de leidraad zijn voor hoe we bij de seksuele voorlichting over veel dingen schrijven. Daarbij is het argument dat er op het terrein van de seksualiteit een taboe heerst in onze kringen, nog geen vrijbrief om dan alles maar te beschrijven wat mogelijk is. Het open allerlei dingen beschrijven wordt dan een reactie tegen de zwijgcultuur, waarvan men in de spreekkamer de helaas kwalijke gevolgen tegenkomt. Dat men voorbijgaat aan de gevaren van de huidige cultuur, vind ik een ernstig tekort in het boek, ook dat men tegelijk de tijdgeest in allerlei bewoordingen en beschrijvingen duidelijk laat meeklinken. In het boek worden veel woorden gebruikt, die ik in dit artikel niet wil en durf neer te schrijven. Waarom moet alles beschreven worden in hedendaagse termen, die vaak zo banaal in de oren klinken? Hebben we in onze kringen zoveel laten liggen, dat ve niet meer in staat zijn om op een kuise en kiese manier over tere zaken te spreken?
Ik wil volstaan met één voorbeeld, het meest onschuldige, dat is de term ‘vrijen’. Dit woord is een gangbaar begrip geworden onder ons volk en onder onze jeugd. Het woord omvat alles, van de eerste aanraldng tot het samen lichamelijk gemeenschap hebben. De schrijvers van het boek hebben zich deze term zo eigen gemaakt dat ze alles wat met seksuele intimiteit te maken omschrijven met dit woord. De term ‘vrijen’ drukt volgens mij vooral uit het lichamelijke aspect van de liefde. Het is een term die liefde bijna verengt en verlaagt tot iets puur lichamelijks. Natuurlijk is het onmogelijk om te schrijven over seksualiteit zonder het lichamelijke aspect te benoemen. De vraag is echter met welke woorden. De schrijvers van dit boek nemen, naar mijn mening, geen enkele afstand van de moderne manier van omschrijven van ieder lichamelijk contact tussen man en vrouw. In hoofdstuk 3 van het boek, dat als titel heeft ‘samen vrijen’, wordt zeer gedetailleerde informatie gegeven vanuit het vakgebied seksuologie. Het is of je toekijkt en meeluistert wat er allemaal in de intimiteit tussen man en vrouw binnen het huwelijk plaats kan vinden. Mijn grote bezwaar is dat alles wat er mogelijk is in het samenkomen van man en vrouw zo open en bloot wordt neergeschreven. Het enige wat ontbreekt zijn de plaatjes. Dat echtparen in de hulpverlening soms behoefte hebben aan concrete voorlichting, kan ik me voorstellen. Als echter zo open alles wordt neergeschreven, dan is men bezig een stuk algemene seksuele voorlichting te geven. Als men dan ook nog pretendeert dat men die voorlichting geeft binnen bijbelse kaders, dan neemt men een grote verantwoordelijkheid op zich. Moeten we onze jonge mensen en jonge echtparen, als het gaat om het beleven en om alles wat met seksualiteit te maken heeft, leren denken in termen van ‘seks hebben’ en ‘vrijen’? Dan is het heilzamer om in het bijbelse woord ‘bekennen’ ons uitgangspunt te nemen. In dit woord ligt een gevoelswaarde van grote genegenheid ten opzichte van elkaar, die juist de bekroning is van de lichamelijke één-wording van man en vrouw. Als we vanuit zo’n bijbels begrip als ‘bekennen’ proberen onze woorden te kiezen om te beschrijven wat we bedoelen, dan behoeven we niet te verbloemen maar behoeven we ons ook niet verlagen.
Geen grenzen binnen het huwelijk?
Als in het boek de vraag aan de orde komt wat de grenzen binnen de seksuele relatie in het huwelijk zijn, lijken er eigenlijk geen beperkingen. Met de Bijbel in de hand wordt op blz. 111 geschreven: De Bijbel doet geen uitspraken over welke vormen van seksualiteit binnen het huwelijk wel en niet mogen. Maar de Bijbel zegt dat mannen verstandig met hun vrouw moeten leven, als een broos vaatwerk. Dat betekent dat zij een vrouw nooit mogen dwingen tot manieren van seksualiteit die zij niet willen of die hun tegenstaan. Er is geen reden om aan te nemen dat dat andersom niet geldt’. Dit is een zeer verstrekkende conclusie. Er staat eigenlijk: alles mag, mits de ander het maar fijn vindt. De enige zogenaamde bijbelse norm is geworden: ‘genieten’. Vervolgens worden enkele manieren van seksualiteit beschreven die ik hier niet durf te noemen. Ik begrijp niet dat men, met de Bijbel in de hand, durft te beweren dat hiertegen geen bezwaar tegen is. Zelfs wordt beweerd dat man en vrouw binnen het huwelijk geslachtsgemeenschap mogen hebben zoals mannen met mannen! Om het genot te verhogen worden allerlei zaken genoemd die in winkels verkrijgbaar zijn. Men waarschuwt er wel voor dat de verbinding met pornografie snel is gemaakt, maar men geeft niet te kennen dat die grens ook bewaakt moet worden. Volgens mij is men met deze aanbevelingen al op het terrein van de pornografie aangekomen.
Gewetens misvormd
Het boek mist een duidelijk voluit bijbels kader. Er wordt zoveel nadruk gelegd op het genieten, dat er helemaal aan wordt voorbij gegaan dat er, naast het mooie en tere, juist ook zoveel zondige en onkuise lusten kunnen zijn. Het boek wijst gehuwden een dwaalweg, omdat het genieten ten koste gaat van een teer geweten en van een zich biddend afvragen hoe we als gehuwden heilig voor Gods aangezicht kunnen leven, ook als het de intimiteit van de slaapkamer betreft. De schrijvers laden een grote verantwoordelijkheid op zich door gehuwden uit onze kringen, die hun hulp nodig hebben, zoveel aan te reiken wat de toets van (;ods Woord niet kan doorstaan. Hun verantwoordelijkheid is nog groter als ze in deze vorm voorlichting willen geven en daarmee menen een bijbelse manier van omgaan met seksualiteit aan te reiken aan een breed publiek.
Dit boek brengt niet dichter bij een leven naar Gods Woord, maar voert er juist van af en komt veel te veel tegemoet aan de tijdgeest die seksualiteit tot een terrein van uitsluitend persoonlijke keuzen verklaart. Ik bestrijd de opvatting dat het enige verschil met de wereld is, dat bij ons ( bijna) alles mag, mits het maar plaatsvindt binnen een huwelijksrelatie. Ook binnen het huwelijk moet gelden, zeker in de meest ineme momenten, dat er meer moet zijn dan het alleen open en bloot van elkaar genieten. Als het samenkomen van man en vrouw niet omgeven is door een kuis en kies met elkaar omgaan, dan spreekt de Heere daarover zijn walging uit.
Rijssen,
ds. A. Schreuder
Bron: De Saambinder, 4 oktober 2007, 86e jaargang, nr 1
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Het hele artikel van ds. Schreuders draait om taalgebruik. Nu had ik bij het lezen ervan wat vragen:
1. Hij pleit voor het gebruik van het woordeke 'bekennen'. Echter, waarom onderbouwd hij niet dat die term in het oorspronkelijke een kuise term is (de bijbel is op veel plaatsen in plat Hebreeuws/Grieks geschreven, niet in verheven taal).
2. Wat doen we met hooglied, een redelijk expliciet bijbelboek, als het gaat om seksualiteit
3. In het taalgebruik wat ds. Schreuders voorsteld, is concrete bespreking van seksualiteit niet mogelijk. Ik acht het juist een grote verdienste om, júist in een samenleving die expliciet aangeeft wat er allemaal mogelijk is, ook heel concreet te wijzen op wat voor een christen mogelijk en geoorloofd is, en wat daarin voor een christen de leidraad moet wezen.
Wel heb ik mijn vraagtekens, tenminste als ik zo de verschillende recensies eens lees, bij de morele afwegingen die aan dit boek ten gronde liggen. Ik vrees dat de hulpverlenende wetenschappen meer als leiddraad worden genomen, dan Gods woord en de christelijke traditie (iets wat helaas bij veel hulpverleners, en anderen die werkzaam zijn in 'sociale' wetenschappen, het geval is).
1. Hij pleit voor het gebruik van het woordeke 'bekennen'. Echter, waarom onderbouwd hij niet dat die term in het oorspronkelijke een kuise term is (de bijbel is op veel plaatsen in plat Hebreeuws/Grieks geschreven, niet in verheven taal).
2. Wat doen we met hooglied, een redelijk expliciet bijbelboek, als het gaat om seksualiteit
3. In het taalgebruik wat ds. Schreuders voorsteld, is concrete bespreking van seksualiteit niet mogelijk. Ik acht het juist een grote verdienste om, júist in een samenleving die expliciet aangeeft wat er allemaal mogelijk is, ook heel concreet te wijzen op wat voor een christen mogelijk en geoorloofd is, en wat daarin voor een christen de leidraad moet wezen.
Wel heb ik mijn vraagtekens, tenminste als ik zo de verschillende recensies eens lees, bij de morele afwegingen die aan dit boek ten gronde liggen. Ik vrees dat de hulpverlenende wetenschappen meer als leiddraad worden genomen, dan Gods woord en de christelijke traditie (iets wat helaas bij veel hulpverleners, en anderen die werkzaam zijn in 'sociale' wetenschappen, het geval is).
Alles wordt toegespitst op het sexuele leven binnen het huwelijk, en dan specifiek tussen man en vrouw.
Maar nu, een homosexuele man of vrouw, tja, ook dát kan op het forum voorkomen dat er een homo of lesbo tussen ons is........
die worden meteen het riool ingetrapt onder het mom van diepchristelijke intense gekwetsheid, terwijl ze en passant wel even een méns met de grond gelijk maken.
In het gustigste geval wordt zoiemand te verstaan gegeven dat ie ziek is, en dat ie maar veel moet bidden en dat God hem/haar dan wel zal "genezen"...................RUBISCH, want homofilie is géén ziekte................en al helemaal geen besmettelijk ziekte die "genezen" kan worden. Je wordt er mee geboren.
Wie onder ons kan vermoeden hoe zwaar de strijd is van christelijke homo's?
Vraag het eens aan een christelijke échte homo............
Dit wilde ik even kwijt in de marge van het onderwerp, omdat homo's en lesbo's in de christelijke wereld ook naar de marge van de christelijke samenleving zijn verbannen.................
en als één van de forummers hier op het forum "uit de kast" zou komen? ik weet zeker dat de hele keet te klein is, en diegene de hel wordt ingeschopt, liefst hoogstpersoonlijk...............
Maar nu, een homosexuele man of vrouw, tja, ook dát kan op het forum voorkomen dat er een homo of lesbo tussen ons is........
die worden meteen het riool ingetrapt onder het mom van diepchristelijke intense gekwetsheid, terwijl ze en passant wel even een méns met de grond gelijk maken.
In het gustigste geval wordt zoiemand te verstaan gegeven dat ie ziek is, en dat ie maar veel moet bidden en dat God hem/haar dan wel zal "genezen"...................RUBISCH, want homofilie is géén ziekte................en al helemaal geen besmettelijk ziekte die "genezen" kan worden. Je wordt er mee geboren.
Wie onder ons kan vermoeden hoe zwaar de strijd is van christelijke homo's?
Vraag het eens aan een christelijke échte homo............
Dit wilde ik even kwijt in de marge van het onderwerp, omdat homo's en lesbo's in de christelijke wereld ook naar de marge van de christelijke samenleving zijn verbannen.................
en als één van de forummers hier op het forum "uit de kast" zou komen? ik weet zeker dat de hele keet te klein is, en diegene de hel wordt ingeschopt, liefst hoogstpersoonlijk...............
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
...... (teruggenomen)
Moderatorbericht:
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Rens is overleden op 27 april 2010
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 0&start=60
Tja, misschien is er op dit punt gewoon te weinig openheid en komt er daarom opeens zoveel kritiek als die openheid in een boek er wel is. Dat er bijvoorbeeld gekozen had moeten worden voor het woord "bekennen" vind ik echt een lachertje. Ik moet eerlijk bekennen dat ik tot voor kort daar nog nooit van had gehoord. Todat ik af en toe de SV er op na ging slaan. Dat dit woord voor de recensist blijkbaar een diepere lading heeft dan het woord dat hier gebruikt wordt is puur persoonlijk. Mij zegt dat woord helemaal niets en heeft het totaal geen lading. Ik denk dat de ophef vooral ontstaat doordat er in de kerk weinig hedendaagse taal wordt gebruikt... en men er gewoon niet zo aan gewend is. Niets meer, en niets minder.Tiberius schreef:Dat is logisch, want het is een uitgebreide bespreking van het boek "Samen genieten". Dit is al het derde artikel.memento schreef:Het hele artikel van ds. Schreuders draait om taalgebruik.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
In het algemeen kan dus gesteld worden dat boeken schrijven een zeer riskante bezigheid is...Kaw schreef:Denk maar zo: In dit tempo hoort hij vrij snel bij de meerderheidAquilla schreef:en laat eens op je inwerken dat dhr Wagenaar n.a.v. de eindredactie van dit boek is 'afgehouden' van het Heilig Avondmaal...
Als ik zo de recensies lees over de inhoud van het boek (los van de gebruikte taal, waar ik minder moeite mee heb), en vooral het gebrek aan ethische bodem, kan ik me wel wat indenken bij het zetten van de schrijver onder tucht.Aquilla schreef:en laat eens op je inwerken dat dhr Wagenaar n.a.v. de eindredactie van dit boek is 'afgehouden' van het Heilig Avondmaal...
Zou je je iets nader kunnen verklaren, bijv. met wat voorbeelden?memento schreef:Als ik zo de recensies lees over de inhoud van het boek (los van de gebruikte taal, waar ik minder moeite mee heb), en vooral het gebrek aan ethische bodem, kan ik me wel wat indenken bij het zetten van de schrijver onder tucht.Aquilla schreef:en laat eens op je inwerken dat dhr Wagenaar n.a.v. de eindredactie van dit boek is 'afgehouden' van het Heilig Avondmaal...
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Ik citeer uit het ND-artikel:Marnix schreef:Zou je je iets nader kunnen verklaren, bijv. met wat voorbeelden?memento schreef:Als ik zo de recensies lees over de inhoud van het boek (los van de gebruikte taal, waar ik minder moeite mee heb), en vooral het gebrek aan ethische bodem, kan ik me wel wat indenken bij het zetten van de schrijver onder tucht.Aquilla schreef:en laat eens op je inwerken dat dhr Wagenaar n.a.v. de eindredactie van dit boek is 'afgehouden' van het Heilig Avondmaal...
Anale en orale seks zijn bijvoorbeeld een mogelijkheid binnen de seksuele relatie, maar is het ook zondig? Wij zitten hier niet als ethici, maar als hulpverlener. Vooropgesteld dat niet elke hulpverlener binnen Eleos er hetzelfde over denkt, meen ik dat orale seks hoort bij wat God gegeven heeft. Oraal in deze zin, dat de mond een erogene zone is, die de erogene zones van de ander opzoekt. De hele huid valt daar onder. Je wilt de ander daarmee behagen. Natuurlijk alleen als beiden dit willen. Hetzelfde geldt voor anale seks, al kan dat onhygiënisch en pijnlijk zijn, wanneer dat onzorgvuldig wordt toegepast.” Pasgetrouwden hebben nog veel te ontdekken.
Naast het feit dat de grenzen die het christendom in alle tijden heeft gekend overboord worden gezet, wordt er ook nog aangemoedigd om op ontdekkingstoch te gaan in deze dingen.