Ellen123, je verhaal raakt me, omdat je in enkele zinnen een hoop moeite en zorg hebt beschreven. Jij hebt samen met je man en zoals ik begrijp in afhankelijkheid van de Heere keuzes gemaakt.
Iedereen is in zijn eigen omstandigheden verantwoordelijk voor zijn eigen handelen. Als echtparen zijn we verantwoording schuldig aan de Heere, Die van al onze omstandigheden afweet en er bij was in de moeilijkheden.
Iedereen heeft daarbij zijn eigen grenzen in wat men aankan en daarom is het goed als echtparen met verstand over deze gevoelige kwesties nadenken en beslissingen nemen en dan voel je of de Heere daar Zijn goedkeuring over geeft, of iets slechts toelaat.
Als je afhankelijk van Hem leeft, heb je rust op beslissingen rond gezinsvorming. Het maakt dan niet meer uit wat anderen erover oordelen.
"Een ieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd."

Ellen123 schreef:Ik lees al enige tijd mee, en voel me op dit moment toch geroepen een reactie te plaatsen.
(...)
Mijn reactie ging eigenlijk meer over de discussie die werd gevoerd over 'eigen verantwoordelijkheid' en 'kansberekeningen'.
(...)
Is bidden dan niet een beetje tegenstrijdig met je handelen..........?

Deze regels uit jouw posting lijken mij de essentie, waarom je je openhartige posting schrijft, als reactie op een posting van mij.

De tekst uit Spreuken 3 : 5 (Vertrouw op den Heere met uw ganse hart, en steun op uw verstand niet) betekent niet, dat we ons verstand niet mogen of zelfs moeten gebruiken. Ook daarvan spreekt de wijze Salomo ons ook in het boek Spreuken. We hebben onze verantwoordelijkheid, zowel tegenover God als tegenover elkaar (als man en vrouw).
Petrus beveelt, dat mannen met verstand bij hun vrouwen wonen.

Maar wat ik wilde zeggen, is dat het vertrouwen op God voorop mag staan. Ten diepste gaat het erom of Hij vrede geeft in samen, voor Zijn aangezicht genomen beslissingen.
Het huwelijk is een inzetting Gods, die Hem behaagt, "waarom Hij", zegt het huwelijksformulier, "de getrouwden wil zegenen, en hen bijstaan, gelijk Hij beloofd heeft.", ondanks dat "den gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt."

Tiberius schreef:

Ellen123 schreef:Ik lees al enige tijd mee, en voel me op dit moment toch geroepen een reactie te plaatsen.
(...)
Mijn reactie ging eigenlijk meer over de discussie die werd gevoerd over 'eigen verantwoordelijkheid' en 'kansberekeningen'.
(...)
Is bidden dan niet een beetje tegenstrijdig met je handelen..........?

Deze regels uit jouw posting lijken mij de essentie, waarom je je openhartige posting schrijft, als reactie op een posting van mij.

De tekst uit Spreuken 3 : 5 (Vertrouw op den Heere met uw ganse hart, en steun op uw verstand niet) betekent niet, dat we ons verstand niet mogen of zelfs moeten gebruiken. Ook daarvan spreekt de wijze Salomo ons ook in het boek Spreuken. We hebben onze verantwoordelijkheid, zowel tegenover God als tegenover elkaar (als man en vrouw).
Petrus beveelt, dat mannen met verstand bij hun vrouwen wonen.

Maar wat ik wilde zeggen, is dat het vertrouwen op God voorop mag staan. Ten diepste gaat het erom of Hij vrede geeft in samen, voor Zijn aangezicht genomen beslissingen.
Het huwelijk is een inzetting Gods, die Hem behaagt, "waarom Hij", zegt het huwelijksformulier, "de getrouwden wil zegenen, en hen bijstaan, gelijk Hij beloofd heeft.", ondanks dat "den gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt."

Dan ben ik het helemaal met je eens!
Ik vind het niet erg om openhartig te zijn. ik denk dat ik ook een beetje wilde laten zien dat je soms verhitte discussies kunt voeren en een dijk van een standpunt kunt hebben. Maar op het moment dat er dit soort situaties in je leven plaatshebben, begrijp je pas écht waar het over gaat..... maar dat is met meer dingen zo.

Het blijft m.i. wel nuttig om over dit soort gevoelige zaken met elkaar te praten ( mits we elkaars goed onderbouwde standpunten respecteren uiteraard ). Juist in dezen kunnen emoties en gevoelens zo verwarrend zijn, dat een 'buitenstaander' je soms zó maar een helder inzicht kan geven.

Lelie, je hebt gelijk dat ik in enkele zinnen heb getracht een boek van duizend bladzijden te verwoorden. Maar het zou zo'n kluif voor jullie worden om het te lezen........ Je hebt in ieder geval mijn kernboodschap er uit gehaald: dat je biddend tot besluiten kunt komen die wellicht niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn of die sommigen zelfs verwerpen. En dan toch te weten dat het goed is!