Josephus schreef:

Marnix schreef:Sinds wanneer bepaalt een schoonmoeder wat wel en niet mag.

Nou Marnix, dat ga je nog wel merken hoor... :mrgreen:

ik kwam deze posting tegen bij doorlezen van topic.
zat zomaar even te combineren in mn gedachten met topic man/vrouw;
ik zou zeggen, de man en vrouw verlaten beide de ouders, en zullen samen hun leven opbouwen, dus in hoeverre kan een schoonmoeder/ vader dingen bepalen.

Overigens wel een terechte vraag. In hoeverre hebben zij nog inspraak?
Het lijkt mij zelf gezond als (schoon) ouders de kinderen 'los'laten.
Toch lijkt het bij velen 'mis'te gaan.

henriët schreef: Overigens wel een terechte vraag. In hoeverre hebben zij nog inspraak?
Het lijkt mij zelf gezond als (schoon) ouders de kinderen 'los'laten.
Toch lijkt het bij velen 'mis'te gaan.

(Schoon)ouders kunnen hooguit advies geven, maar ze moeten niet de illussie hebben dat hun kinderen doen wat zij graag zouden willen. Zo hebben mijn ouders meerdere malen aangegeven dat ze het onjuist vinden dat wij een televisie hebben, ik heb hen te kennen gegeven dat ik hun standpunt hierin ken, het niet volg, en het er verder ook niet meer over wil hebben. Kinderen maken nu eenmaal andere keuzes dan ouders, en ouders moeten dat beseffen.

Vroeger bleef je dan ook vaak in het huis van je ouders wonen... je woonde met meer generaties bij elkaar en had dan ook rekening met elkaar te houden en dat je je dan schikte naar de wil van je ouders was erg logisch. Dat is tegenwoordig natuurlijk anders... je woont doorgaans niet bij elkaar of naast elkaar. Ben je bij elkaar, dan heb je je naar hun regels te schikken, ze staan boven je en moet en mag ze eren. Maar ze kunnen niet bepalen hoe jij leeft... volgens hoort dat ook bij de ouderrol, dat je je kinderen op een gegeven moment loslaat. En sommigen vinden dat moeilijk te accepteren

Overigens wel een terechte vraag. In hoeverre hebben zij nog inspraak?
Het lijkt mij zelf gezond als (schoon) ouders de kinderen 'los'laten.
Toch lijkt het bij velen 'mis'te gaan.

en niet altijd alleen door [schoon]ouders alleen? soms ook door kinderen zelf? soms dan...

Marnix schreef:Vroeger bleef je dan ook vaak in het huis van je ouders wonen... je woonde met meer generaties bij elkaar en had dan ook rekening met elkaar te houden en dat je je dan schikte naar de wil van je ouders was erg logisch. Dat is tegenwoordig natuurlijk anders... je woont doorgaans niet bij elkaar of naast elkaar. Ben je bij elkaar, dan heb je je naar hun regels te schikken, ze staan boven je en moet en mag ze eren. Maar ze kunnen niet bepalen hoe jij leeft... volgens hoort dat ook bij de ouderrol, dat je je kinderen op een gegeven moment loslaat. En sommigen vinden dat moeilijk te accepteren

En bij welke leeftijd hoort dat 'loslaten' zodat ze zelf bepalen hoe zij leven willen...??

Ehh... lastig... definitief als ze het huis uitgaan, dan kan je ze niet meer controleren, bepalen wat ze wel en niet doen.

Daarnaast is het wel goed om ze leren zelf verantwoordelijkheid te nemen.... dus ze voorbereiden op die tijd, aan de ene kant door ze dingen te leren, aan de andere kant ook door ze verantwoordelijkheid te geven zodat ze daarmee leren omgaan.

Als je langer thuis blijft wonen heb je je ook langer naar de regels thuis te schikken, ook al zou het dan wel verstandig zijn als ze je ondertussen meer keuzes en verantwoordelijkheid geven.

Wat denken jullie van de verzuchting die sommige ouders slaken: Hij is 18,pfff ik ben niet meer verantwoordelijk voor hem"

JolandaOudshoorn schreef:Wat denken jullie van de verzuchting die sommige ouders slaken: Hij is 18,pfff ik ben niet meer verantwoordelijk voor hem"

Verschrikkelijk

JolandaOudshoorn schreef:Wat denken jullie van de verzuchting die sommige ouders slaken: Hij is 18,pfff ik ben niet meer verantwoordelijk voor hem"

Ik kan me dat gewoon niet voorstellen. Loslaten is bij mij zo een gigantisch groot probleem. Bv. vandaag was hij aan het 'chillen' in een ander dorp hier ongeveer 20 min met de auto vandaan. Vanmiddag is hij er al naar toe gegaan (met de bus). Om 22.00 uur moest hij bij de bushalte staan in een dorpje dichterbij (ca. 12 min van hier). Sms tie dat ie thuis wordt gebracht. Geen jas aan, achterop de scooter, ik zie al hele nare dingen gebeuren, ik weet niet of tie op tijd thuis zal zijn (dat's ook maar afwachten) Hij komt net binnen, versteend van de kou, maar ik weer dolblij dat ie heelhuids en op tijd binnen is (terwijl hij nu 17 is).

Nee, ik geloof dat dat meer grootspraak is van de ouders dan dat ze het echt menen: 18 jaar en dan niet meer verantwoordelijk voor hem.

JolandaOudshoorn schreef:Wat denken jullie van de verzuchting die sommige ouders slaken: Hij is 18,pfff ik ben niet meer verantwoordelijk voor hem"

ik heb het op 10-minutengesprek zelfs nog erger gehoord: we zijn het opvoeden zat. De oudsten hebben we opgevoed, maar aan de jongsten doen we niks meer. We wensen u op school er sterkte mee.

albion schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Wat denken jullie van de verzuchting die sommige ouders slaken: Hij is 18,pfff ik ben niet meer verantwoordelijk voor hem"

Ik kan me dat gewoon niet voorstellen. Loslaten is bij mij zo een gigantisch groot probleem. Bv. vandaag was hij aan het 'chillen' in een ander dorp hier ongeveer 20 min met de auto vandaan. Vanmiddag is hij er al naar toe gegaan (met de bus). Om 22.00 uur moest hij bij de bushalte staan in een dorpje dichterbij (ca. 12 min van hier). Sms tie dat ie thuis wordt gebracht. Geen jas aan, achterop de scooter, ik zie al hele nare dingen gebeuren, ik weet niet of tie op tijd thuis zal zijn (dat's ook maar afwachten) Hij komt net binnen, versteend van de kou, maar ik weer dolblij dat ie heelhuids en op tijd binnen is (terwijl hij nu 17 is).

Nee, ik geloof dat dat meer grootspraak is van de ouders dan dat ze het echt menen: 18 jaar en dan niet meer verantwoordelijk voor hem.

Ik heb heel veel ouders gesproken, maar ik heb eerlijk gezegd nog weinig ouders gezien die het zo moeilijk lijken te vinden dan jij.
Niet dat dat verkeerd hoeft te zijn, en het lijkt me ook erg moeilijk en ik zie dit liever dan aan het lot overlaten, maar wat ik hier van je lees op het forum: het zou mij als kind erg benauwen...

Maar goed, ik ken jullie situatie verder niet en je zoon ook niet....

vlinder schreef:
Ik heb heel veel ouders gesproken, maar ik heb eerlijk gezegd nog weinig ouders gezien die het zo moeilijk lijken te vinden dan jij.
Niet dat dat verkeerd hoeft te zijn, en het lijkt me ook erg moeilijk en ik zie dit liever dan aan het lot overlaten, maar wat ik hier van je lees op het forum: het zou mij als kind erg benauwen...

Maar goed, ik ken jullie situatie verder niet en je zoon ook niet....

Ben het met je eens, Vlinder, dat het niet zo gezond is, en ongewenst om zo een bepaald kind (jan) hier elke keer weer de revue te laten passeren....

Hoop dat hij nooit 'per ongelijk' het forum leest....

Maar, als vader van 8 kinderen ben ik me zeer beseft van de grote verantwoording op onze schouders. We krijgen onze kinderen, alsook alle goede gaven uit Gods hand, niet om mee te doen zoals we zelf willen. Maar we zullen rekenschap af moeten leggen. En als die kinderen ook vooral in de latere tienerjaren fout willen, dan wijst die hand toch in zekere mate op onze tekortkomingen als ouders...

Niet dat wij onze kinderen kunnen zaligen....

Bert Mulder schreef: Ben het met je eens, Vlinder, dat het niet zo gezond is, en ongewenst om zo een bepaald kind (jan) hier elke keer weer de revue te laten passeren....

Hoop dat hij nooit 'per ongelijk' het forum leest....

Dat hoop ik inderdaad ook niet....Ik zou dat heel erg vinden...

Maar, als vader van 8 kinderen ben ik me zeer beseft van de grote verantwoording op onze schouders. We krijgen onze kinderen, alsook alle goede gaven uit Gods hand, niet om mee te doen zoals we zelf willen. Maar we zullen rekenschap af moeten leggen. En als die kinderen ook vooral in de latere tienerjaren fout willen, dan wijst die hand toch in zekere mate op onze tekortkomingen als ouders...

Die laatste zin zou ik je niet na durven zeggen....Ik zou niet durven zeggen dat de moeder van Augustinus niet het goede voorbeeld heeft gegeven en haar zoon ging ook de verkeerde weg op. Althans zo zag het er even naar uit!

Niet dat wij onze kinderen kunnen zaligen....

Klopt! En als ouders verdien je het ook niet dat je ouders op de wegen gaan die je ze hebt voorgehouden!
Dat lijkt met wel een grote rust en zegen als je mag zien dat je kinderen opgroeien tot Gods eer!

Bert Mulder schreef:

vlinder schreef:
Ik heb heel veel ouders gesproken, maar ik heb eerlijk gezegd nog weinig ouders gezien die het zo moeilijk lijken te vinden dan jij.
Niet dat dat verkeerd hoeft te zijn, en het lijkt me ook erg moeilijk en ik zie dit liever dan aan het lot overlaten, maar wat ik hier van je lees op het forum: het zou mij als kind erg benauwen...

Maar goed, ik ken jullie situatie verder niet en je zoon ook niet....

Ben het met je eens, Vlinder, dat het niet zo gezond is, en ongewenst om zo een bepaald kind (jan) hier elke keer weer de revue te laten passeren....

Hoop dat hij nooit 'per ongelijk' het forum leest....

Maar, als vader van 8 kinderen ben ik me zeer beseft van de grote verantwoording op onze schouders. We krijgen onze kinderen, alsook alle goede gaven uit Gods hand, niet om mee te doen zoals we zelf willen. Maar we zullen rekenschap af moeten leggen. En als die kinderen ook vooral in de latere tienerjaren fout willen, dan wijst die hand toch in zekere mate op onze tekortkomingen als ouders...

Niet dat wij onze kinderen kunnen zaligen....

ik hoor bij de beste stuurlui, want ik sta op de wal
Ik kan me wel iets bij Albions gevoelen voorstellen. Als je kind zich zonder correcties bepaald niet gedraagt als je ten gevolge van zijn opvoeding zou hopen en verwachten, houdt dat je erg bezig, denk ik. Het is dan ook verschrikkelijk lastig om het kind los te laten. En dan is het fijn om op een forum af en toe een beetje te kunnen spuien.
Maar ik weet ook niet hoe Jan zich voelt onder de moederlijke zorgen. Albion, sterkte ermee (zowel in het vasthouden als het loslaten)

Zita schreef:

Bert Mulder schreef:

vlinder schreef:
Ik heb heel veel ouders gesproken, maar ik heb eerlijk gezegd nog weinig ouders gezien die het zo moeilijk lijken te vinden dan jij.
Niet dat dat verkeerd hoeft te zijn, en het lijkt me ook erg moeilijk en ik zie dit liever dan aan het lot overlaten, maar wat ik hier van je lees op het forum: het zou mij als kind erg benauwen...

Maar goed, ik ken jullie situatie verder niet en je zoon ook niet....

Ben het met je eens, Vlinder, dat het niet zo gezond is, en ongewenst om zo een bepaald kind (jan) hier elke keer weer de revue te laten passeren....

Hoop dat hij nooit 'per ongelijk' het forum leest....

Maar, als vader van 8 kinderen ben ik me zeer beseft van de grote verantwoording op onze schouders. We krijgen onze kinderen, alsook alle goede gaven uit Gods hand, niet om mee te doen zoals we zelf willen. Maar we zullen rekenschap af moeten leggen. En als die kinderen ook vooral in de latere tienerjaren fout willen, dan wijst die hand toch in zekere mate op onze tekortkomingen als ouders...

Niet dat wij onze kinderen kunnen zaligen....

ik hoor bij de beste stuurlui, want ik sta op de wal
Ik kan me wel iets bij Albions gevoelen voorstellen. Als je kind zich zonder correcties bepaald niet gedraagt als je ten gevolge van zijn opvoeding zou hopen en verwachten, houdt dat je erg bezig, denk ik. Het is dan ook verschrikkelijk lastig om het kind los te laten. En dan is het fijn om op een forum af en toe een beetje te kunnen spuien.
Maar ik weet ook niet hoe Jan zich voelt onder de moederlijke zorgen. Albion, sterkte ermee (zowel in het vasthouden als het loslaten)

Zita. Ik ben blij met je quoting.