Dodo schreef:De zorgen van een groot gezin zijn wat mij betreft niet in de eerste plaats materieel, maar kun je elk kind voldoende aandacht en zorg geven?

Ja.
Je kan ook de stelling om draaien. Kan je met weinig kinderen soms teveel aandacht geven?

Sheba schreef:

DDD schreef:@Sheba:

Ik pleit er niet voor om je als jong stel in de schulden te steken om een huis te kopen. Maar soms zijn er goede redenen om niet gelijk of niet meer kinderen te krijgen. En daar ging deze discussie over.

Waarom zou het trouwens verkeerd zijn om bewust niet te solliciteren als je vakantieviert? Zolang je in je eigen levensonderhoud kunt voorzien is daar niets mis mee. Dat doet verder hier niet ter zake, behalve dan dat het duidelijk maakt dat je wel de juiste principes moet opvoeren voor je stellingen.

Ik bedoel met vakantie vieren gewoon niets doen omdat het vrije leven je wel bevalt. En dat dan langdurig. Dus gewoon luiheid!

Wat zijn dan volgens jou redenen om niet gelijk open te staan voor de kinderzegen?

Daar kunnen toch allerlei redenen voor zijn? Dat je eerst je huis wilt verbouwen, of eerst een proefschrift wilt schrijven, of samen een wereldreis wilt maken. Waarom moet daar een reden voor bedacht worden?

Kun je omgekeerd mij uitleggen waarom je vanuit een protestantse visie, waarin het huwelijk geen sacrament is, per definitie zo snel mogelijk kinderen zou moeten krijgen?

Ik geloof overigens dat in onze tijd te hard werken een grotere, meer voorkomende zonde is, dan luiheid.

Sheba schreef:

Dodo schreef:De zorgen van een groot gezin zijn wat mij betreft niet in de eerste plaats materieel, maar kun je elk kind voldoende aandacht en zorg geven?

Ja.
(...)

Hoezo ja? Je maakt je er wel makkelijk vanaf.

Mijn ouders kregen 7 kinderen in 8 jaar tijd, dat was een principekwestie, geen voorbehoedsmiddelen of enige tijd borstvoeding en onthouding.
Het is dat mijn ouders beiden ouder waren toen ze trouwden (31 en 36) en kinderen kregen en dat mijn moeder na de jongste alleen nog maar diverse miskramen heeft gekregen maar menselijkerwijs als ze jong getrouwd waren, hadden wij een heel groot gezin gehad, ik durf te beweren dat zoiets beslist niet "gezond" was/is, ze (vooral m'n moeder) konden het amper aan
En grotere gezinnen: meer zorg en aandacht, verdeeld over meer schouders, richting zorg voor ouders en grootouders, nee helaas, er zijn er altijd maar een paar en dat is niet alleen bij ons zo, dat hoor ik maar al te vaak!

Misschien een beetje off-topic, maar wat betekent het eigenlijk dat God zo willekeurig is met het uitdelen van de kinderzegen? "Iedereen" krijgt kinderen: christelijke stellen, onchristelijke stellen, getrouwde stellen, ongetrouwde stellen, overspelige stellen, stellen die niet weten hoe ze een kind moeten opvoeden, enz., enz. Er lijkt geen systematiek in te zitten anders dan een biologische.

Sheba schreef: Ik heb het ook niet over recht van nalopen later.... En vanzelfsprekend is het uiteraard niet. Maar wel een normale gang van zaken in een gezonde situatie.

Maar helaas wijst de praktijk uit dat er veel ongezonde situaties zijn.

DDD schreef:Daar kunnen toch allerlei redenen voor zijn? Dat je eerst je huis wilt verbouwen, of eerst een proefschrift wilt schrijven, of samen een wereldreis wilt maken. Waarom moet daar een reden voor bedacht worden?

Lijkt mij geen Bijbels begin van je huwelijk, maar een werelds principe.

DDD schreef:Ik geloof overigens dat in onze tijd te hard werken een grotere, meer voorkomende zonde is, dan luiheid.

Wat een onzin, als er hard gewerkt werd was dit in het verleden.
Of je moet bedoelen dat er vaker naar geld en/of scucces gejaagd wordt?
Geen vakbond, geen max. werkuren, mannen waren met 40 jaar al oud en op.
Tegenwoordig gaat niemand meer dood aan (te) hard werken, wel aan de stressvolle gevolgen daarvan.

Mara schreef:

DDD schreef:Dat begrijp ik. Maar in de bijbelse tijd, met lange borstvoedingen en veel kindersterfte en soms meerdere vrouwen werden de gezinnen (of beter, de kinderaantallen per vrouw) vanzelf kleiner, en dat wilde ik er maar mee zeggen.

Ik denk dat het een combinatie moet zijn van volledige borstvoeding geven (wat veel vergt van een vrouw!) en daarbij een bepaalde tijd van onthouding.
Een vrouw moet net zo lang ontzwangeren, als de periode van haar zwanger-zijn, dus dat betekent tot bijna een jaar na de bevalling.
Een man zou daar ook wijs mee moeten omgaan en het lichaam EN psyche van zijn echtgenote de tijd gunnen om te herstellen en in balans te komen.

Het valt mij op dat het woord "moeten" heel vaak gebruikt wordt in deze posting. Dat kom ik vaker tegen bij dit tere onderwerp. Dat gaat vaak zelfs zover, dat dat "moeten" ook nog geldt voor een man en vrouw die SAMEN een andere keus menen te moeten maken dan hier wordt voorgesteld. Is dat terecht?

eilander schreef:

Mara schreef:

DDD schreef:Dat begrijp ik. Maar in de bijbelse tijd, met lange borstvoedingen en veel kindersterfte en soms meerdere vrouwen werden de gezinnen (of beter, de kinderaantallen per vrouw) vanzelf kleiner, en dat wilde ik er maar mee zeggen.

Ik denk dat het een combinatie moet zijn van volledige borstvoeding geven (wat veel vergt van een vrouw!) en daarbij een bepaalde tijd van onthouding.
Een vrouw moet net zo lang ontzwangeren, als de periode van haar zwanger-zijn, dus dat betekent tot bijna een jaar na de bevalling.
Een man zou daar ook wijs mee moeten omgaan en het lichaam EN psyche van zijn echtgenote de tijd gunnen om te herstellen en in balans te komen.

Het valt mij op dat het woord "moeten" heel vaak gebruikt wordt in deze posting. Dat kom ik vaker tegen bij dit tere onderwerp. Dat gaat vaak zelfs zover, dat dat "moeten" ook nog geldt voor een man en vrouw die SAMEN een andere keus menen te moeten maken dan hier wordt voorgesteld. Is dat terecht?

Als het van beide kanten een vrije keus is, zou het altijd toch nog een moeten kunnen zijn.
Moeten hoeft niet persé negatief te zijn eilander.
Maar in de praktijk gaat het vaak zo anders, gezien de schrijnende problemen en vraagstukken die behandeld worden in vraagrubrieken en bij hulpverleners.
Wat zeggen de deskundigen?
Na de geboorte van je kindje begint de periode van het 'ontzwangeren'.. Je hebt vast wel eens gehoord van de uitspraak: 9 maanden op en 9 maanden af. Dit gaat meestal wel op.
In deze 9 maanden gaat je lichaam herstellen van de bevalling, dat geldt voor je hele lichaam: je organen , baarmoeder, hormoonhuishouding, etc. Alles heeft 9 maanden lang in de verdrukking gezeten en het duurt even voordat alles weer is als voor je zwangerschap.

Artsen, deskundigen, collega's en vele anderen hebben hierover allemaal een eigen mening, dat is mij maar al te zeer bekend. Het doet mij wederom zeer dat er zo gemakkelijk wordt gesproken over een moeilijke keuze die je niettemin meent te moeten maken voor Gods aangezicht.

eilander schreef:Artsen, deskundigen, collega's en vele anderen hebben hierover allemaal een eigen mening, dat is mij maar al te zeer bekend. Het doet mij wederom zeer dat er zo gemakkelijk wordt gesproken over een moeilijke keuze die je niettemin meent te moeten maken voor Gods aangezicht.

Dat is niet zo bedoeld, als het zo op je over komt, spijt mij dat oprecht, excuses daarvoor.
Mijn man en ik hebben ook te maken gehad met een moeilijke keuze, waar de artsen anders over dachten.
Gelukkig heb je die keuze (nog) in het medisch circuit.
Wij hebben nooit aan gezinsplanning gedaan trouwens.
Het geeft meer innerlijke rust als je het aan de Heere overlaat, hebben wij gemerkt.
Echter, het blijft een persoonlijke zaak.

Dodo schreef:De zorgen van een groot gezin zijn wat mij betreft niet in de eerste plaats materieel, maar kun je elk kind voldoende aandacht en zorg geven?

en wat denk je van moeders met minder kinderen maar die buitenshuis werken?
Ik denk dat aandacht voor kinderen meer te maken heeft met je houding dan met een aantal.

Het is eigenlijk een onderwerp waarover je niet moet discussiëren. Ieder echtpaar dient zelf voor Gods aangezicht zich te kunnen verantwoorden voor de keuzes die gemaakt worden.
Er wordt al gauw heen en weer geoordeeld en beoordeeld, terwijl er zoveel dingen kunnen zijn die een rol spelen.
Pijnlijke opmerkingen zijn gauw gemaakt en kunnen erg kwetsend zijn en getuigen meestal niet van veel invoelend vermogen. Zowel als het gaat om het uitblijven van de kinderzegen; het minder-grote gezin of de kinderrijke families.

Wees maar voorzichtig als het om deze tere dingen gaat.

In een gesprek hoef je niet per se te discussiëren.

In ieder geval is de niet onderbouwde stelling van Mara dat het onbijbels is om als jonggehuwden de kinderzegen uit te stellen om op wereldreis te gaan nogal een boude stelling. Daar zou op zijn minst toch wel een argument bij mogen worden gegeven.

DDD schreef:In een gesprek hoef je niet per se te discussiëren.

In ieder geval is de niet onderbouwde stelling van Mara dat het onbijbels is om als jonggehuwden de kinderzegen uit te stellen om op wereldreis te gaan nogal een boude stelling. Daar zou op zijn minst toch wel een argument bij mogen worden gegeven.

Ik denk dat het argument al in je eigen posting is genoemd: als het een zegen van God is, kun je dan op je trouwdag bidden: "we zien uit naar de kinderzegen, maar we stellen het nog even uit?!"

Voor niet-plannen worden Bijbelse argumenten gevraagd, maar mag ik die vraag ook omdraaien: welke Bijbelse argumenten zijn er om de kinderzegen te regelen?

eilander schreef:

DDD schreef:In een gesprek hoef je niet per se te discussiëren.

In ieder geval is de niet onderbouwde stelling van Mara dat het onbijbels is om als jonggehuwden de kinderzegen uit te stellen om op wereldreis te gaan nogal een boude stelling. Daar zou op zijn minst toch wel een argument bij mogen worden gegeven.

Ik denk dat het argument al in je eigen posting is genoemd: als het een zegen van God is, kun je dan op je trouwdag bidden: "we zien uit naar de kinderzegen, maar we stellen het nog even uit?!"

Voor niet-plannen worden Bijbelse argumenten gevraagd, maar mag ik die vraag ook omdraaien: welke Bijbelse argumenten zijn er om de kinderzegen te regelen?

Welke Bijbelse argumenten zijn er voor een 40-urige werkweek?