Zelf heb ik meerdere malen voor langere tijd in het ziekenhuis gelegen. Er kunnen allerlei redenen zijn om gedachten te uiten.
Mijn nicht lag ruim een jaar (aaneengesloten) in het ErasmusMC, in het oude gebouw. Een geïsoleerde kamer met uitzicht op een binnenplaats waar zelden iets gebeurde. Na longtransplantatie is ze overleden aan een complicatie. De dubbele long vervanging was uitstekend verlopen, maar er kunnen zoveel andere dingen gebeuren. Als ik op bezoek kwam was de neerslachtigheid merkbaar. Een donkere tijd is het geweest voor haar. Wat staat ons te wachten?

refo schreef:

GerefGemeente-lid schreef:Dat neemt niet weg dat ik het helemaal met @Mara eens ben en je opmerking nogal bot overkwam.

Zolang je je druk maakt om het uitzicht valt de ziekte mee. Dat was de boodschap. En dat is toch waar?
Misschien wel een indicatie voor de dokter: als erover gemopperd wordt, kan de patiënt naar huis.

NIET WAAR. Zeer pijnlijk komt dit over.

CvdW schreef:Zelf heb ik meerdere malen voor langere tijd in het ziekenhuis gelegen. Er kunnen allerlei redenen zijn om gedachten te uiten.
Mijn nicht lag ruim een jaar (aaneengesloten) in het ErasmusMC, in het oude gebouw. Een geïsoleerde kamer met uitzicht op een binnenplaats waar zelden iets gebeurde. Na longtransplantatie is ze overleden aan een complicatie. De dubbele long vervanging was uitstekend verlopen, maar er kunnen zoveel andere dingen gebeuren. Als ik op bezoek kwam was de neerslachtigheid merkbaar. Een donkere tijd is het geweest voor haar. Wat staat ons te wachten?

Er stond een treurend boompje. Wij vroegen ons af hoe dat boompje daar gekomen was. Een zaadje ooit meegenomen door de wind?
En dan een sombere gevel er achter.
Deze afdeling heeft nu - hoger gelegen - een ruimer uitzicht.
Zelfs de zon komt in de kamers. Dat is al zo fijn.

Misschien moeten we af van het idee dat een ziekenhuis een hotel is. Natuurlijk is het veel fijner wanneer er een mooi en helder uitzicht is. Daar zouden mensen ook sneller door kunnen herstellen. Al krijg je in het Erasmus MC m.i. wel ontzettend goede zorg en heb je daar normaliter niets te klagen. Wanneer de werkzaamheden klaar zijn is het uitzicht echt wel weer terug hoor.

Het punt van de discussie was dat Mara stelt dat een goed uitzicht van belang is voor een goed herstel en dat Zita zegt dat als mensen daarover klagen, ze niet zo erg ziek zijn. Daarmee vergeet zij dat mensen ook zonder te klagen, kunnen sterven van verdriet en dat het er wel degelijk toe doet wat daarbij het uitzicht is.

Erskinees schreef:Misschien moeten we af van het idee dat een ziekenhuis een hotel is.

Ik ken niemand die een ziekenhuis als een hotel beschouwt.
En voorheen ging je naar een ziekenhuis om te genezen en nu ga je naar huis om (verder) te genezen.
Als het even kan, wordt je ontslagen, al dan niet met verdere thuisbehandeling.

DDD schreef:Het punt van de discussie was dat Mara stelt dat een goed uitzicht van belang is voor een goed herstel

Mede van belang.
Maar ik kan er slecht tegen dat het woord klagen meteen gebruikt wordt en er zo onbarmhartig wordt gereageerd.
Juist de langdurig zieken en zij die weten dat zij nooit volledig kunnen herstellen, zijn een voorbeeld in het dragen van hun kruis!
De gezonden miepen eerder als ze een week snotterig zijn en pijn in hun hoofd hebben. Dan willen ze er zo snel mogelijk van af.
Wij hebben nu allemaal beperkte bewegingsvrijheid, zijn blij met kerkgang twee keer per zondag.
Maar denk dan eens aan die vele mensen die maanden op een kamer verblijven, waar ze niet uit mogen.
Met uitzicht op een troosteloos boompje op een verlaten binnenplaats. Geen buitenlucht voelen, alleen de luchtverversing voelen die uit het plafond komt.
Als je er een uurtje zit, ben je dankbaar dat je weer buiten bent en durf je het woord klagen niet meer in je mond te nemen.

CvdW schreef:

refo schreef:

GerefGemeente-lid schreef:Dat neemt niet weg dat ik het helemaal met @Mara eens ben en je opmerking nogal bot overkwam.

Zolang je je druk maakt om het uitzicht valt de ziekte mee. Dat was de boodschap. En dat is toch waar?
Misschien wel een indicatie voor de dokter: als erover gemopperd wordt, kan de patiënt naar huis.

NIET WAAR. Zeer pijnlijk komt dit over.

Eens, ook met @DDD en @Mara.

Ik wacht de reactie van onze vrouwelijke moderator met interesse af.

GerefGemeente-lid schreef:

CvdW schreef:

refo schreef:

GerefGemeente-lid schreef:Dat neemt niet weg dat ik het helemaal met @Mara eens ben en je opmerking nogal bot overkwam.

Zolang je je druk maakt om het uitzicht valt de ziekte mee. Dat was de boodschap. En dat is toch waar?
Misschien wel een indicatie voor de dokter: als erover gemopperd wordt, kan de patiënt naar huis.

NIET WAAR. Zeer pijnlijk komt dit over.

Eens, ook met @DDD en @Mara.

Ik wacht de reactie van onze vrouwelijke moderator met interesse af.

Als ze verstandig is reageert ze hier niet op. Je zou van deze topic al neerslachtig worden. Hier kom je niet uit. Ik ben het wel met refo eens verder, wordt er over het uitzicht gemopperd, dan kun je in principe met ontslag.

Misschien hebben jullie dat nog niet ontdekt, maar mensen zijn heel verschillend, hè?

eilander schreef:Misschien hebben jullie dat nog niet ontdekt, maar mensen zijn heel verschillend, hè?

Tja, dat doet me een beetje - het is bijna kerst- denken aan de W.G. van de Hulst romantiek, van stille witte berustende gezichtjes achter het grote raam die o zo graag ook eens in de sneeuw willen spelen.

eilander schreef:Misschien hebben jullie dat nog niet ontdekt, maar mensen zijn heel verschillend, hè?

Exact, precies wat ik wilde schrijven. Maar het heeft geen nut heb ik het idee, onderdeel van die verschillen is dat ook de wil en inleveringsvermogen nogal verschilt, dat komt ook hier weer openbaar (net zoals in nogal veel discussies).

Herman schreef:Tja, dat doet me een beetje - het is bijna kerst- denken aan de W.G. van de Hulst romantiek, van stille witte berustende gezichtjes achter het grote raam die o zo graag ook eens in de sneeuw willen spelen.

Ik kan me nog een verhaal herinneren dat ging over een ziek kind dat achter een raam naar buiten kon kijken. De windrichting was altijd verkeerd. Op een gegeven moment is de wind uit de juiste richting. Er loopt een stoet naar de begraafplaats om dat zieke kind te begraven. Of Van der Hulst dit geschreven heeft weet ik niet.

@Mara: Kaftrio is in beeld.

eilander schreef:Misschien hebben jullie dat nog niet ontdekt, maar mensen zijn heel verschillend, hè?

Lijkt me de beste conclusie. Want ondanks alle ontstelde reacties is mijn standpunt eigenlijk niet gewijzigd, terwijl ik maar al te goed weet wat het is om - ach laat ook maar. Voor mensen die lijden onder het gebrek aan prettig uitzicht vanuit een ziekenhuisbed is het inderdaad onplezierig dat er geen prettig uitzicht is.

Als je een 'vrolijk' uitzicht hebt vanuit je ziekenhuisbed, ervaar je nog meer de scheiding met de buitenwereld, is mijn ervaring. Ik dacht: "Daar buiten is het leven, de vrolijkheid, de vrijheid". Ik voelde me net in een gevangenis, toen ik in het ziekenhuis lag. Afschuwelijk vond ik het.....