Homoseksualiteit

[Tiberius]

Maar goed, de werkelijkheid is natuurlijk dat het overgrote deel van de homo's uit reformatorische kringen afstand neemt van de kerk/ wordt weggejaagd (al naar gelang hoe je dat bekijkt).

Of overgaat naar een kerkelijke gemeente die veiliger is en waar je geen onderwerp van meewarigheid, roddel, onhandige 'pastorale' acties of ronduit homofobie bent. (doorhalen wat niet van toepassing is)

Ik lees dat er veel mis is gegaan en misgaat en veel pijn en verdriet.
Maar hoe vind jij dan dat het moet? Als je op Bijbelse grondslag vindt dat een relatie tussen mensen van het gelijke geslacht niet kan... hoe moet men dan in jouw ogen handelen? Als ouders, als kerkenraad?

Daarvoor kan ik je dit artikel ter lezing aanbevelen: https://www.rd.nl/artikel/448116-luiste ... eenteleden

Het is een verslag van een wat oudere lezing, die door J.M.J. Kieviet is gehouden over dit onderwerp.
In onze vorige gemeente had ik met dit onderwerp te maken, en het blijkt een goede, praktische richtlijn.

Deze lijn vind je ook terug in het dubbelinterview dat gisteravond in het RD stond, en samengevat in het blokje (rechts-)onder: https://www.rd.nl/artikel/921043-predik ... ilige-plek.

Hierboven vind je die lijn terug in de postings van ouders: zorg dat de relatie goed wordt of blijft, maar blijf wel bij de Bijbel.

[Profesto]

Maar goed, de werkelijkheid is natuurlijk dat het overgrote deel van de homo's uit reformatorische kringen afstand neemt van de kerk/ wordt weggejaagd (al naar gelang hoe je dat bekijkt).

Of overgaat naar een kerkelijke gemeente die veiliger is en waar je geen onderwerp van meewarigheid, roddel, onhandige 'pastorale' acties of ronduit homofobie bent. (doorhalen wat niet van toepassing is)

Ik lees dat er veel mis is gegaan en misgaat en veel pijn en verdriet.
Maar hoe vind jij dan dat het moet? Als je op Bijbelse grondslag vindt dat een relatie tussen mensen van het gelijke geslacht niet kan... hoe moet men dan in jouw ogen handelen? Als ouders, als kerkenraad?

Als eerste moet de beladenheid van het onderwerp af en moet er meer openheid zijn. Er hangt nu nog steeds een (steeds meer afbrokkelend) taboe boven homoseksualiteit.
Voorbeeld: de werkgroep 'ouders en familie rondom' maakt de plaats van bijeenkomsten alleen bekend aan deelnemers. Blijkbaar is het voor ouders niet veilig om daar onbekommerd heen te gaan..

Er wordt op dit moment alleen in termen van gebrokenheid, zonde, kruisdragen en worstelen gesproken over LHBTI mensen in eigen kring. En ook vaak door LHBTI mensen in eigen kring. Jongeren voelen haarscherp de sfeer rondom LHBTI onderwerpen aan. Als zij zich ontwikkelen en gaan herkennen dat zij LHBTI zijn, welk perspectief wordt hen dan geboden? Zo rooskleurig zijn de verhalen van LHBTI in eigen kring niet, getuige ook het interview in het RD van gisteren.

Dat zou een begin kunnen zijn.

[merel]

Als een kind LHBTI blijkt te zijn, is de kans groot dat er een dag komt dat je kind een andere keuze maakt dan jij verwacht of wilt. Het helpt dan niet om met straf of dwangmaatregelen je kind tot ander inzicht te brengen, de tijd van opvoeden en afhankelijkheid van het kind is immers voorbij.
Daarnaast stel je je relatie met je kind ernstig op de proef als je besluit de partner van je kind geen deel uit te laten maken van je gezin. Je kind komt dan in een loyaliteitsconflict, wat uiteindelijk in de meeste gevallen zal resulteren in een slechtere band met je kind of het (bijna) verbreken van het contact.

Kortom, het is denk ik nooit goed om de vraag te stellen of iemand welkom is, ja of nee. Het is een weg van verlies en verdriet.

Ons kind is met zijn partner "gewoon" welkom bij ons. Wij behandelen hen zoals wij onze andere (aangetrouwde) kinderen behandelen.
Liefde blijven geven kost niets!

Bij ons in de familie hetzelfde. Partners zijn ook welkom.

Maar goed, de werkelijkheid is natuurlijk dat het overgrote deel van de homo's uit reformatorische kringen afstand neemt van de kerk/ wordt weggejaagd (al naar gelang hoe je dat bekijkt).

Of overgaat naar een kerkelijke gemeente die veiliger is en waar je geen onderwerp van meewarigheid, roddel, onhandige 'pastorale' acties of ronduit homofobie bent. (doorhalen wat niet van toepassing is)

Dat klopt. Vaak is in de aanloop van 'uit de kast komen' als zoveel mis gegaan dat men de kerk liever achter zich zal laten dan overgaat naar een kerkelijke gemeente waar dit geen discussie is.

Vaak komen de kerken niet verder dan je mag het wel zijn, maar er niets mee doen. Dat standpunt kan ik mij voorstellen. Alleen heb ik er wel moeite mee. Ik zie namelijk om mij heen veel andere overtredingen van diverse geboden, waar men coulanter mee omgaat. bv partner verlaten voor een ander, schuldbelijdenis doen, daarom niet in de kerk trouwen, maar na burgerlijk huwelijk weer naar dezelfde kerk gaan en jaar later kind laten dopen. Niemand die er meer naar kraait. En homoseksuele relaties in liefde en trouw worden verguisd. Ik vind dat heel moeilijk om te begrijpen.

[Valcke]

Daarnaast stel je je relatie met je kind ernstig op de proef als je besluit de partner van je kind geen deel uit te laten maken van je gezin. Je kind komt dan in een loyaliteitsconflict, wat uiteindelijk in de meeste gevallen zal resulteren in een slechtere band met je kind of het (bijna) verbreken van het contact.

Kortom, het is denk ik nooit goed om de vraag te stellen of iemand welkom is, ja of nee. Het is een weg van verlies en verdriet.

Ons kind is met zijn partner "gewoon" welkom bij ons. Wij behandelen hen zoals wij onze andere (aangetrouwde) kinderen behandelen.
Liefde blijven geven kost niets!

Bij ons in de familie hetzelfde. Partners zijn ook welkom.

(...)

Vaak komen de kerken niet verder dan je mag het wel zijn, maar er niets mee doen. Dat standpunt kan ik mij voorstellen. Alleen heb ik er wel moeite mee. Ik zie namelijk om mij heen veel andere overtredingen van diverse geboden, waar men coulanter mee omgaat. bv partner verlaten voor een ander, schuldbelijdenis doen, daarom niet in de kerk trouwen, maar na burgerlijk huwelijk weer naar dezelfde kerk gaan en jaar later kind laten dopen. Niemand die er meer naar kraait. En homoseksuele relaties in liefde en trouw worden verguisd. Ik vind dat heel moeilijk om te begrijpen.

In deze reacties van "gewoon welkom" zie ik dat het helemaal geen issue meer is dat iemand een partner heeft. Niet thuis en bij voorkeur ook niet in de kerk. Zonde mag blijkbaar niet meer als zonde worden benoemd en het leven in zonde heeft kennelijk ook geen gevolgen meer voor hoe mensen met elkaar omgaan.

Zeker is er geen reden om met andere zonden 'coulant' om te gaan. Vanzelfsprekend niet. Echter, een leven waarin bewust wordt voortgegaan in een bekende zonde heeft gevolgen.

[merel]

Dat zie je verkeerd. Zonde wordt zeker wel als zonde gezien. Andere kinderen die kwaadspreken, roddelen, ander mans spullen begeren, ruziemaken onderling etc. mogen toch ook thuis komen? Of houd je die ook buiten de deur? Waarom zo'n nadruk op de zonde van de homoseksuele praxis?

[Valcke]

Dat zie je verkeerd. Zonde wordt zeker wel als zonde gezien. Andere kinderen die weleens kwaadspreken, roddelen, ander mans spullen begeren, ruziemaken onderling mogen toch ook thuis komen? Of houd je die ook buiten de deur? Waarom zo'n nadruk op het 7e gebod?

Het gaat hier om het bewust volharden in een bekende zonde en dat ook openlijk door mét partner aanwezig te willen zijn. Bovendien is het een zonde die in Gods Woord een gruwel genoemd wordt.

Het kind is wat mij betreft welkom (dat blijft je kind), maar niet samen met partner, behalve voor een serieus gesprek. Niet voor de gezelligheid.

[merel]

Ik denk dat elk mens, totdat Jezus weerkomt, volhardt in bepaalde boezemzonde. De mensheid/kerk heeft gradaties voor zonde, maar in de bijbel lees ik dat Jezus de lat heel anders legt.

[Silo]

Nodig je dan ook nooit collega's bij je thuis uit die een verkeerde levenswandel hebben? Of buren die samenwonen zonder te trouwen? Of een broer die in andere openlijke zonde leeft?

Zou het niet mogelijk zijn om de persoon die in openlijke zonde leeft wel op gezelligheidsmomenten uit te nodigen zelfs met partner maar wel terugkomend duidelijk maken dat je de zonde afwijst?

[Valcke]

Ik denk dat elk mens, totdat Jezus weerkomt, volhardt in bepaalde boezemzonde. De mensheid/kerk heeft gradaties voor zonde, maar in de bijbel lees ik dat Jezus de lat heel anders legt.

Wanneer we volharden in een bekende (boezem)zonde en deze niet bewenen en betreuren voor Gods aangezicht, kunnen we niet zalig worden. Dat geldt dus ook voor iedere andere zonde.

De Heere Jezus riep zondaren tot bekering... hij riep ze niet om maar in de zonde te blijven.

[Tiberius]

Dat zie je verkeerd. Zonde wordt zeker wel als zonde gezien. Andere kinderen die weleens kwaadspreken, roddelen, ander mans spullen begeren, ruziemaken onderling mogen toch ook thuis komen? Of houd je die ook buiten de deur? Waarom zo'n nadruk op het 7e gebod?

Het gaat hier om het bewust volharden in een bekende zonde en dat ook openlijk door mét partner aanwezig te willen zijn. Bovendien is het een zonde die in Gods Woord een gruwel genoemd wordt.

Het kind is wat mij betreft welkom (dat blijft je kind), maar niet samen met partner, behalve voor een serieus gesprek. Niet voor de gezelligheid.

Ik denk niet dat dat de juiste volgorde is, Valcke, zie ook het artikel waarnaar ik hieronder verwijs.
Belangrijk is om het gesprek vanuit een goede relatie te voeren, niet andersom: je krijgt geen goed gesprek als je geen verbinding wil.

[Valcke]

Nodig je dan ook nooit collega's bij je thuis uit die een verkeerde levenswandel hebben? Of buren die samenwonen zonder te trouwen? Of een broer die in andere openlijke zonde leeft?

Collega's en buren zullen doorgaans onwetend zijn. Dan ligt de zaak anders. Overigens zal ik ook dan niet "nauw" met ze omgaan. Maar zeker kan ik hen ontmoeten, geen enkel probleem.

Een broer in een openlijke zonde. Jazeker ontvang ik die. Net als een kind in openlijke zonde. Ik heb toch niet gezegd dat ik het kind niet meer zou willen ontvangen?

[merel]

Dat zie je verkeerd. Zonde wordt zeker wel als zonde gezien. Andere kinderen die weleens kwaadspreken, roddelen, ander mans spullen begeren, ruziemaken onderling mogen toch ook thuis komen? Of houd je die ook buiten de deur? Waarom zo'n nadruk op het 7e gebod?

Het gaat hier om het bewust volharden in een bekende zonde en dat ook openlijk door mét partner aanwezig te willen zijn. Bovendien is het een zonde die in Gods Woord een gruwel genoemd wordt.

Het kind is wat mij betreft welkom (dat blijft je kind), maar niet samen met partner, behalve voor een serieus gesprek. Niet voor de gezelligheid.

Om in mijn eerdere voorbeeld te blijven. Wat doe je als ouder als jouw kind al jaren ongelukkig in het huwelijk is, een andere man leert kennen, gaat scheiden, schuldbelijdenis doet in de kerk, netjes trouwt met degenen waar overspel mee gepleegd is, een jaar later een kind krijgt, trouw 2 keer naar de kerk gaat. Mag dit kind ook niet op bezoek komen met partner en kleinkind? Zij volharden toch ook in een bepaalde keuze? Of is dit makkelijker, omdat een man/vrouw relatie 'normaal' is en je op den duur minder aan de voormalig partner denkt.
De meeste refo christenen ontvangen dit kind met partner wel. Waarom een homoseksueel kind met partner dan niet? Zonde is toch zonde?

[Valcke]

Dat zie je verkeerd. Zonde wordt zeker wel als zonde gezien. Andere kinderen die weleens kwaadspreken, roddelen, ander mans spullen begeren, ruziemaken onderling mogen toch ook thuis komen? Of houd je die ook buiten de deur? Waarom zo'n nadruk op het 7e gebod?

Het gaat hier om het bewust volharden in een bekende zonde en dat ook openlijk door mét partner aanwezig te willen zijn. Bovendien is het een zonde die in Gods Woord een gruwel genoemd wordt.

Het kind is wat mij betreft welkom (dat blijft je kind), maar niet samen met partner, behalve voor een serieus gesprek. Niet voor de gezelligheid.

Om in mijn eerdere voorbeeld te blijven. Wat doe je als ouder als jouw kind al jaren ongelukkig in het huwelijk is, een andere man leert kennen, gaat scheiden, schuldbelijdenis doet in de kerk, netjes trouwt met degenen waar overspel mee gepleegd is, een jaar later een kind krijgt, trouw 2 keer naar de kerk gaat. Mag dit kind ook niet op bezoek komen met partner en kleinkind? Zij volharden toch ook in een bepaalde keuze? Of is dit makkelijker, omdat een man/vrouw relatie 'normaal' is en je op den duur minder aan de voormalig partner denkt.

- De situatie die je beschrijft, is er een die verschillende stadia kent. Hoe in ieder stadium gehandeld moet worden, kan natuurlijk niet zo maar even door mij bepaald worden.

- Een huwelijk kan een zondig begin hebben. Dat wil niet altijd zeggen dat dit huwelijk later alsnog ontbonden moet worden. Denk aan David en Bathseba. Wanneer een huwelijk om Bijbelse redenen niet meer ontbonden hoeft te worden, ook al is er een zondig begin geweest, dan kan ik de persoon mét partner inderdaad ontvangen, ook als lid van het gezin. Deze casus is dus anders dan het geval van een homoseksuele relatie.

[merel]

Dit gebeurde allemaal in een tijdbestek van twee jaar. Je geeft zelf aan dat je het kind ( en zeer waarschijnlijk nieuwe partner) zal ontvangen. Waarom dan niet met een kind met een partner van hetzelfde geslacht die in liefde en trouw samenleven? Beide zondig tav 7e gebod en 1 partner sluit je als christen uit. Ik denk niet dat dit juist is.

Ik wil hiermee niet aangegeven dat alles maar kan en alles maar mag, maar ik denk wel dat hierdoor veel stuk gemaakt wordt in de communicatie met mensen met een andere geaardheid. Scheidingen en overspel behoren ook niet, maar dat accepteren wij toch eerder dan een kind met andere geaardheid. Is dat ook niet vanwege 'de mensen' om ons heen?

[Valcke]

Dit gebeurde allemaal in een tijdbestek van twee jaar. Je geeft zelf aan dat je het kind ( en zeer waarschijnlijk nieuwe partner) zal ontvangen. Waarom dan niet met een kind met een partner van hetzelfde geslacht die in liefde en trouw samenleven? Beide zondig tav 7e gebod en 1 partner sluit je als christen uit. Ik denk niet dat dit juist is.

Ik gaf de reden al aan: een scheiding is zonde en een nieuw huwelijk ná de scheiding ook, maar dat betekent niet dat het nieuwe huwelijk op grond van de Bijbel daarna alsnog ontbonden moet worden. Een homoseksuele relatie moet echter altijd ontbonden worden en kan nooit gewettigd worden.

Een tweede reden is dat de homoseksuele relatie in de Bijbel 'een gruwel' genoemd wordt. Dat moeten we niet maar bagatelliseren door te spreken over een relatie 'in liefde en trouw'.