Wilhelm schreef:

-DIA- schreef:

Luther schreef:Hoe we het ook wenden of keren, het stukje van ds. Roos is toch anders van kleurklank dan vanuit De Wachter Sions over dit thema eerder heeft geklonken. En laten we daar blij mee zijn!

Ds. Roos zegt ook: "We spreken de wens uit dat de Heere ons bij deze leer wil houden, en dat we mogen optrekken en samenwerken met hen die buiten ons zijn en deze leer van harte voorstaan.”

Laten de verschillende kerkverbanden niet hun energie gaan steken in organisatorische ineensmelting, maar aan de kerkenraden de bevoegdheid geven om ook predikanten op de kansels toe te laten voor wie het bovenstaande geldt.

Nee, ik meen toch dat we het anders kunnen zien. Ds. J. Roos is qua karakter anders als geachte wijlen ds. F. Mallan. Die kon wel eens wat hard overkomen.
En naar mijn vaste overtuiging zijn zowel wijlen ds. F. Mallan als ds. J. Roos geen andere waarheid toegedaan. Het kan hoogstens liggen in de vorm (qua woordkeuze).

Waarom verdedig je het toch? Wees blij (als belijdend lid van de GG) dat onze uitgetreden broeders en zusters nu blijkbaar te taal aanpassen en misschien wel inzien dat ze wat betreft het leerstuk van het aanbod van genade toch verkeerd zaten. Dan moet je juist de koerswijziging van ds Roos toejuichen!

StAndrews schreef:

huisman schreef:Even iets uit een lezing van Ds C.Harinck over de belofteprediking van de Erskines.

De evangeliebediening van de Erskines koerst tussen twee gevaarlijke klippen heen, aldus de spreker. "Aan de ene kant was daar het zogenaamde hypercalvinisme met zijn overtrokken aandacht voor de leer van de dubbele predestinatie. Daardoor werd in de prediking de vrijheid van het evangelieaanbod beperkt tot hen die tekenen van uitverkiezing vertoonden. Aan de andere kant was daar het neonomianisme, waardoor het Evangelie tot een nieuwe wet werd gemaakt. Daarbij moest de mens zelf aan de voorwaarden van het Evangelie voldoen, zich voor de genade en voor Christus geschikt maken en daardoor de zaligheid zien te verwerven."

Dit zorgt ervoor dat de prediking van de Erskines steeds een gezonde en bijbelse spanning bevat. "Het is geen voorspelbare prediking, maar het gaat om spanning tussen belofte en verkiezing. Er is een recht van gebruik van de beloften voor alle hoorders van het Evangelie, zelfs een recht van aanspraak. Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen. Maar aan de ander kant stellen zij: De beloften worden vervuld in de uitverkorenen. Alleen door het geloof krijg je een recht van bezit op de beloften. Geloof is geen vrucht van menselijke inspanning, maar van de verkiezende liefde van God. Zij hebben gepredikt dat niets kan redden dan het geloof in Jezus en dat de zondaar voor zijn redding niets anders nodig heeft, dan zich aan Christus toe te vertrouwen. Zij hebben tegelijk de merktekenen van de kinderen God gepredikt als de bewijzen van het ware geloof. Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie."

Hartelijk dank voor dit mooie en evenwichtige citaat, ik geloof dat ik het weleens ergens gelezen heb.
Wat we in het oog moeten houden is die bijbelse spanning tussen belofte en verkiezing, die gelukkige inconsequentie. We moeten er geen kloppend systeem van willen maken door de prediking van de beloften teveel onder beheersing van de verkiezing te brengen.

Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen.

vragensteller schreef:

Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen.

Weet iemand hier een Bijbels voorbeeld van iemand die de genade opeiste?

refo schreef:

vragensteller schreef:

Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen.

Weet iemand hier een Bijbels voorbeeld van iemand die de genade opeiste?

De aard van een belofte is dat iemand die iets belooft er aan vast zit.

vragensteller schreef:

Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen.

Weet iemand hier een Bijbels voorbeeld van iemand die de genade opeiste?

Tiberius schreef:

StAndrews schreef:

huisman schreef:Even iets uit een lezing van Ds C.Harinck over de belofteprediking van de Erskines.

De evangeliebediening van de Erskines koerst tussen twee gevaarlijke klippen heen, aldus de spreker. "Aan de ene kant was daar het zogenaamde hypercalvinisme met zijn overtrokken aandacht voor de leer van de dubbele predestinatie. Daardoor werd in de prediking de vrijheid van het evangelieaanbod beperkt tot hen die tekenen van uitverkiezing vertoonden. Aan de andere kant was daar het neonomianisme, waardoor het Evangelie tot een nieuwe wet werd gemaakt. Daarbij moest de mens zelf aan de voorwaarden van het Evangelie voldoen, zich voor de genade en voor Christus geschikt maken en daardoor de zaligheid zien te verwerven."

Dit zorgt ervoor dat de prediking van de Erskines steeds een gezonde en bijbelse spanning bevat. "Het is geen voorspelbare prediking, maar het gaat om spanning tussen belofte en verkiezing. Er is een recht van gebruik van de beloften voor alle hoorders van het Evangelie, zelfs een recht van aanspraak. Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen. Maar aan de ander kant stellen zij: De beloften worden vervuld in de uitverkorenen. Alleen door het geloof krijg je een recht van bezit op de beloften. Geloof is geen vrucht van menselijke inspanning, maar van de verkiezende liefde van God. Zij hebben gepredikt dat niets kan redden dan het geloof in Jezus en dat de zondaar voor zijn redding niets anders nodig heeft, dan zich aan Christus toe te vertrouwen. Zij hebben tegelijk de merktekenen van de kinderen God gepredikt als de bewijzen van het ware geloof. Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie."

Hartelijk dank voor dit mooie en evenwichtige citaat, ik geloof dat ik het weleens ergens gelezen heb.
Wat we in het oog moeten houden is die bijbelse spanning tussen belofte en verkiezing, die gelukkige inconsequentie. We moeten er geen kloppend systeem van willen maken door de prediking van de beloften teveel onder beheersing van de verkiezing te brengen.

Ik had al een kleine hoop, dat Huisman dit posten zou.
Volgens mij bedoel je het boek "De prediking van het Evangelie" van ds. Harinck, waarin hij deze zaken eveneens uitgebreid en helder beschrijft.

eilander schreef:
De term "eisen" klinkt alsof wij ergens uit onszelf recht op hebben. Nu, daar kunnen we eenvoudig van zeggen dat iemand met zo'n gebedshouding geen verhoring kan verwachten.
Maar als de Heere iets belooft, doet Hij het ook; in zekere zin kun je dan zeggen dat we dan "recht hebben" op de vervulling, omdat God niet van Zijn Woord af kan. Maar dat recht is dus niet uit onszelf, maar vanuit de belovende God Zelf.
Daar zijn wel voorbeelden van te vinden:

Psalm 119:58:
Ik heb Uw aanschijn ernstelijk gebeden van ganser harte, wees mij genadig naar Uw toezegging.

Daniël 9:18 en 19:
18 Neig Uw oor, mijn God! en hoor, doe Uw ogen op, en zie onze verwoestingen, en de stad, die naar Uw Naam genoemd is; want wij werpen onze smekingen voor Uw aangezicht niet neder op onze gerechtigheden, maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.
19 O Heere, hoor! o Heere, vergeef! o Heere, merk op en doe het, vertraag het niet! Om Uws Zelfs wil, o mijn God! Want Uw stad, en Uw volk is naar Uw Naam genoemd.

Wilhelm schreef:"Opent uwen mond;
Eist van Mij vrijmoedig,
Op mijn trouwverbond;
Al wat u ontbreekt,
Schenk Ik, zo gij 't smeekt,
Mild en overvloedig."

Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israël, of gij naar Mij hoordet!
10 Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.
11 Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
12 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild.

Bert Mulder schreef:

Wilhelm schreef:"Opent uwen mond;
Eist van Mij vrijmoedig,
Op mijn trouwverbond;
Al wat u ontbreekt,
Schenk Ik, zo gij 't smeekt,
Mild en overvloedig."

Ten eerste, gebruik geen mensen woorden alsof het de Schrift is. Dit zegt de Schrift:

Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israël, of gij naar Mij hoordet!
10 Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen vreemden god nederbuigen.
11 Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.
12 Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israël heeft Mijner niet gewild.

En daar blijkt duidelijk, dat de belofte aan de bekering gekoppeld is. En daar Israel zich niet bekeerde, werden ze aan de zonden, en het oordeel daar over, overgegeven.

Verder blijkt dus, dat de beloften alleen voor de ware bondelingen zijn.

Johann Gottfried Walther schreef:Beste Bert,

Ga eerst maar eens heel goed Calvijn lezen!
Hoe hij het verbond beschrijft/ziet.

Bert Mulder schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Beste Bert,

Ga eerst maar eens heel goed Calvijn lezen!
Hoe hij het verbond beschrijft/ziet.

Ik heb net de Institutie uit...

Johann Gottfried Walther schreef:
Echt niet vervelend bedoeld, maar wat u zegt t.o.v. het verbond en de beloften, lees ik bij Calvijn niet.