Jongere schreef:Er ligt veel nadruk in dit topic op de vrijheid van kerken, en wat ze nu wel of niet mogen, wanneer iets een advies is, en wat anderen allemaal wél mogen. Begrijpelijk. Ik mis de regelmatige gang naar de kerk ook erg, en dat dat nu door oplaaiende besmettingscijfers weer minder is geworden, vind ik heel moeilijk.

Maar wat ik mis is urgentiegevoel van de situatie momenteel. Hebben we daar nog enig idee van? Als de eerste reactie vanuit kerkelijke context op een dringend advies van onze premier boosheid is, en de -theoretisch juiste- opmerking dat het máár een advies is dat wettelijk niets zegt, vind ik dat wel armoedig...
Het virus jaagt momenteel door Nederland, maar niet minder door onze gezindte. Ik hoor van bijzonder veel besmettingen in de naaste omgeving en helaas ook van opmerkelijk veel sterfgevallen. Er zijn zo veel mensen weggevallen inmiddels, lang niet allemaal 'oud en kwetsbaar'.
Soms zijn er heel schrijnende omstandigheden: een man overlijdt, zijn vrouw kan niets meemaken van afscheid en begrafenis want ligt zelf in zorgelijke toestand op de IC. Van kennissen in de zorg hoor ik: het is bijna niet meer te doen, dit voelt als een donkere wolk, we draaien overuur op overuur en het einde is lang niet in zicht.
Dit zijn geen abstracte 'angstverhalen' uit de media - dit zijn concrete dingen die op dit moment gebeuren.

Laat het meelijden in al die omstandigheden vooral maar doorklinken vanuit kerken, zou ik zeggen. En de roep naar boven om verlossing uit deze nood.
En inderdaad: het is óók een grote nood dat al deze omstandigheden hun gevolgen hebben voor de erediensten. Daar lijd ik ook aan. Maar ik kan er slecht tegen als het lijkt alsof dat laatste het enige probleem is waar kerken mee te rekenen hebben. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen, en bovendien niet doen alsof het niet uitmaakt wat kerken besluiten. Niet alleen voor het beeld naar buiten (wat secundair is, maar niet onbelangrijk - we zijn kerk temidden van onze directe omgeving, van buren die we hopen uit te nodigen om met ons te gaan en te doen als wij), maar ook voor de concrete veiligheid. Want er vinden wel degelijk besmettingen plaats in erediensten en rond kerkelijke activiteiten en ook daarom dragen kerken verantwoordelijkheid.

Ik ben het persoonlijk ook bijzonder zat, maar zou graag zien dat kerken en wij als kerkgangers deze urgentie niet uit het oog verliezen. Nut en noodzaak van het verschuiven van een kerktijd zie ik overigens evenmin, je doet hetzelfde alleen een uur eerder (en daardoor vaak nog dichter tegen een vorige dienst in het gebouw aan, dus met minder ventilatietijd). Maar dat hangt vooral samen met de vraag of het kabinetsbeleid logisch is, ik snap ook verkorte winkeltijden nooit zo goed als mensen dezelfde boodschappen moeten doen in een korter tijdvak. Maar dat er iets moet gebeuren, staat echt buiten kijf.

Terri schreef:

Jongere schreef:Er ligt veel nadruk in dit topic op de vrijheid van kerken, en wat ze nu wel of niet mogen, wanneer iets een advies is, en wat anderen allemaal wél mogen. Begrijpelijk. Ik mis de regelmatige gang naar de kerk ook erg, en dat dat nu door oplaaiende besmettingscijfers weer minder is geworden, vind ik heel moeilijk.

Maar wat ik mis is urgentiegevoel van de situatie momenteel. Hebben we daar nog enig idee van? Als de eerste reactie vanuit kerkelijke context op een dringend advies van onze premier boosheid is, en de -theoretisch juiste- opmerking dat het máár een advies is dat wettelijk niets zegt, vind ik dat wel armoedig...
Het virus jaagt momenteel door Nederland, maar niet minder door onze gezindte. Ik hoor van bijzonder veel besmettingen in de naaste omgeving en helaas ook van opmerkelijk veel sterfgevallen. Er zijn zo veel mensen weggevallen inmiddels, lang niet allemaal 'oud en kwetsbaar'.
Soms zijn er heel schrijnende omstandigheden: een man overlijdt, zijn vrouw kan niets meemaken van afscheid en begrafenis want ligt zelf in zorgelijke toestand op de IC. Van kennissen in de zorg hoor ik: het is bijna niet meer te doen, dit voelt als een donkere wolk, we draaien overuur op overuur en het einde is lang niet in zicht.
Dit zijn geen abstracte 'angstverhalen' uit de media - dit zijn concrete dingen die op dit moment gebeuren.

Laat het meelijden in al die omstandigheden vooral maar doorklinken vanuit kerken, zou ik zeggen. En de roep naar boven om verlossing uit deze nood.
En inderdaad: het is óók een grote nood dat al deze omstandigheden hun gevolgen hebben voor de erediensten. Daar lijd ik ook aan. Maar ik kan er slecht tegen als het lijkt alsof dat laatste het enige probleem is waar kerken mee te rekenen hebben. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen, en bovendien niet doen alsof het niet uitmaakt wat kerken besluiten. Niet alleen voor het beeld naar buiten (wat secundair is, maar niet onbelangrijk - we zijn kerk temidden van onze directe omgeving, van buren die we hopen uit te nodigen om met ons te gaan en te doen als wij), maar ook voor de concrete veiligheid. Want er vinden wel degelijk besmettingen plaats in erediensten en rond kerkelijke activiteiten en ook daarom dragen kerken verantwoordelijkheid.

Ik ben het persoonlijk ook bijzonder zat, maar zou graag zien dat kerken en wij als kerkgangers deze urgentie niet uit het oog verliezen. Nut en noodzaak van het verschuiven van een kerktijd zie ik overigens evenmin, je doet hetzelfde alleen een uur eerder (en daardoor vaak nog dichter tegen een vorige dienst in het gebouw aan, dus met minder ventilatietijd). Maar dat hangt vooral samen met de vraag of het kabinetsbeleid logisch is, ik snap ook verkorte winkeltijden nooit zo goed als mensen dezelfde boodschappen moeten doen in een korter tijdvak. Maar dat er iets moet gebeuren, staat echt buiten kijf.

Uit m'n hart gegrepen.

Jongere schreef:Er ligt veel nadruk in dit topic op de vrijheid van kerken, en wat ze nu wel of niet mogen, wanneer iets een advies is, en wat anderen allemaal wél mogen. Begrijpelijk. Ik mis de regelmatige gang naar de kerk ook erg, en dat dat nu door oplaaiende besmettingscijfers weer minder is geworden, vind ik heel moeilijk.

Maar wat ik mis is urgentiegevoel van de situatie momenteel. Hebben we daar nog enig idee van? Als de eerste reactie vanuit kerkelijke context op een dringend advies van onze premier boosheid is, en de -theoretisch juiste- opmerking dat het máár een advies is dat wettelijk niets zegt, vind ik dat wel armoedig...
Het virus jaagt momenteel door Nederland, maar niet minder door onze gezindte. Ik hoor van bijzonder veel besmettingen in de naaste omgeving en helaas ook van opmerkelijk veel sterfgevallen. Er zijn zo veel mensen weggevallen inmiddels, lang niet allemaal 'oud en kwetsbaar'.
Soms zijn er heel schrijnende omstandigheden: een man overlijdt, zijn vrouw kan niets meemaken van afscheid en begrafenis want ligt zelf in zorgelijke toestand op de IC. Van kennissen in de zorg hoor ik: het is bijna niet meer te doen, dit voelt als een donkere wolk, we draaien overuur op overuur en het einde is lang niet in zicht.
Dit zijn geen abstracte 'angstverhalen' uit de media - dit zijn concrete dingen die op dit moment gebeuren.

Laat het meelijden in al die omstandigheden vooral maar doorklinken vanuit kerken, zou ik zeggen. En de roep naar boven om verlossing uit deze nood.
En inderdaad: het is óók een grote nood dat al deze omstandigheden hun gevolgen hebben voor de erediensten. Daar lijd ik ook aan. Maar ik kan er slecht tegen als het lijkt alsof dat laatste het enige probleem is waar kerken mee te rekenen hebben. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen, en bovendien niet doen alsof het niet uitmaakt wat kerken besluiten. Niet alleen voor het beeld naar buiten (wat secundair is, maar niet onbelangrijk - we zijn kerk temidden van onze directe omgeving, van buren die we hopen uit te nodigen om met ons te gaan en te doen als wij), maar ook voor de concrete veiligheid. Want er vinden wel degelijk besmettingen plaats in erediensten en rond kerkelijke activiteiten en ook daarom dragen kerken verantwoordelijkheid.

Ik ben het persoonlijk ook bijzonder zat, maar zou graag zien dat kerken en wij als kerkgangers deze urgentie niet uit het oog verliezen. Nut en noodzaak van het verschuiven van een kerktijd zie ik overigens evenmin, je doet hetzelfde alleen een uur eerder (en daardoor vaak nog dichter tegen een vorige dienst in het gebouw aan, dus met minder ventilatietijd). Maar dat hangt vooral samen met de vraag of het kabinetsbeleid logisch is, ik snap ook verkorte winkeltijden nooit zo goed als mensen dezelfde boodschappen moeten doen in een korter tijdvak. Maar dat er iets moet gebeuren, staat echt buiten kijf.

Jongere schreef:Er ligt veel nadruk in dit topic op de vrijheid van kerken, en wat ze nu wel of niet mogen, wanneer iets een advies is, en wat anderen allemaal wél mogen. Begrijpelijk. Ik mis de regelmatige gang naar de kerk ook erg, en dat dat nu door oplaaiende besmettingscijfers weer minder is geworden, vind ik heel moeilijk.

Maar wat ik mis is urgentiegevoel van de situatie momenteel. Hebben we daar nog enig idee van? Als de eerste reactie vanuit kerkelijke context op een dringend advies van onze premier boosheid is, en de -theoretisch juiste- opmerking dat het máár een advies is dat wettelijk niets zegt, vind ik dat wel armoedig...
Het virus jaagt momenteel door Nederland, maar niet minder door onze gezindte. Ik hoor van bijzonder veel besmettingen in de naaste omgeving en helaas ook van opmerkelijk veel sterfgevallen. Er zijn zo veel mensen weggevallen inmiddels, lang niet allemaal 'oud en kwetsbaar'.
Soms zijn er heel schrijnende omstandigheden: een man overlijdt, zijn vrouw kan niets meemaken van afscheid en begrafenis want ligt zelf in zorgelijke toestand op de IC. Van kennissen in de zorg hoor ik: het is bijna niet meer te doen, dit voelt als een donkere wolk, we draaien overuur op overuur en het einde is lang niet in zicht.
Dit zijn geen abstracte 'angstverhalen' uit de media - dit zijn concrete dingen die op dit moment gebeuren.

Laat het meelijden in al die omstandigheden vooral maar doorklinken vanuit kerken, zou ik zeggen. En de roep naar boven om verlossing uit deze nood.
En inderdaad: het is óók een grote nood dat al deze omstandigheden hun gevolgen hebben voor de erediensten. Daar lijd ik ook aan. Maar ik kan er slecht tegen als het lijkt alsof dat laatste het enige probleem is waar kerken mee te rekenen hebben. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen, en bovendien niet doen alsof het niet uitmaakt wat kerken besluiten. Niet alleen voor het beeld naar buiten (wat secundair is, maar niet onbelangrijk - we zijn kerk temidden van onze directe omgeving, van buren die we hopen uit te nodigen om met ons te gaan en te doen als wij), maar ook voor de concrete veiligheid. Want er vinden wel degelijk besmettingen plaats in erediensten en rond kerkelijke activiteiten en ook daarom dragen kerken verantwoordelijkheid.

Ik ben het persoonlijk ook bijzonder zat, maar zou graag zien dat kerken en wij als kerkgangers deze urgentie niet uit het oog verliezen. Nut en noodzaak van het verschuiven van een kerktijd zie ik overigens evenmin, je doet hetzelfde alleen een uur eerder (en daardoor vaak nog dichter tegen een vorige dienst in het gebouw aan, dus met minder ventilatietijd). Maar dat hangt vooral samen met de vraag of het kabinetsbeleid logisch is, ik snap ook verkorte winkeltijden nooit zo goed als mensen dezelfde boodschappen moeten doen in een korter tijdvak. Maar dat er iets moet gebeuren, staat echt buiten kijf.

Wim Anker schreef:en zo uit iedereen een btj waar hij of zij slecht tegen kan.

Ouderling schreef:Je zegt behartigenswaardige zaken, maar ik vind dat je teveel dingen tegenover elkaar zet.
Je kunt ook de vrijheid van kerken willen onderstrepen, niet boos zijn en toch de urgentie van de situatie inzien.
Dus: in grote lijnen eens, maar niet iedereen die de vrijheid benadrukt, is niet overtuigd van de urgentie.
En zeker is beeldvorming een belangrijke zaak, maar het moet wel nuttig zijn in het kader van besmettingsgevaar enz. Dan is het verplaatsen van een kerkdienst van 17 uur naar 15 uur geen oplossing.

J.C. Philpot schreef:

Ouderling schreef:Je zegt behartigenswaardige zaken, maar ik vind dat je teveel dingen tegenover elkaar zet.
Je kunt ook de vrijheid van kerken willen onderstrepen, niet boos zijn en toch de urgentie van de situatie inzien.
Dus: in grote lijnen eens, maar niet iedereen die de vrijheid benadrukt, is niet overtuigd van de urgentie.
En zeker is beeldvorming een belangrijke zaak, maar het moet wel nuttig zijn in het kader van besmettingsgevaar enz. Dan is het verplaatsen van een kerkdienst van 17 uur naar 15 uur geen oplossing.

Dank voor deze bijdrage. Dit verwoord precies hoe ik er in sta.

Al was er na de aankondiging bij mij wel irritatie, maar die begint weer te zakken.

GerefGemeente-lid schreef:Precies. Zo is het maar net.

Maar de kerkenraad is hier al om. De middagdienst vangt aan om 15.00 uur en de gemeenteavond gaat woensdag niet door.

J.C. Philpot schreef:

Ouderling schreef:Je zegt behartigenswaardige zaken, maar ik vind dat je teveel dingen tegenover elkaar zet.
Je kunt ook de vrijheid van kerken willen onderstrepen, niet boos zijn en toch de urgentie van de situatie inzien.
Dus: in grote lijnen eens, maar niet iedereen die de vrijheid benadrukt, is niet overtuigd van de urgentie.
En zeker is beeldvorming een belangrijke zaak, maar het moet wel nuttig zijn in het kader van besmettingsgevaar enz. Dan is het verplaatsen van een kerkdienst van 17 uur naar 15 uur geen oplossing.

Dank voor deze bijdrage. Dit verwoord precies hoe ik er in sta.

.

Bezorgd schreef:En voor allen die het zo vreemd vinden dat de RD journalist deze vraag stelde: zijn ND collega twitterde dat RD hem net voor was.
Dus de vraag was toch wel gesteld.

Overigens snap ik die verontwaardiging niet zo. Een beetje refo anarchisme. Het is toch volstrekt logisch dat een RD journalist dit soort vragen stelt.