Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[huisman]

Ds J.Roos wordt "huismaniaans"

Theologen als de Erskines en Th. van der Groe hebben veel aandacht besteed aan het „zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie.” In De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland) vraagt ds. J. Roos aandacht voor hun geschriften.

„Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.

[-DIA-]

Ds J.Roos wordt "huismaniaans"

Theologen als de Erskines en Th. van der Groe hebben veel aandacht besteed aan het „zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie.” In De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland) vraagt ds. J. Roos aandacht voor hun geschriften.

„Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.

Het is een uiterst leerzaam artikel, ik heb soms wel zin zoiets over te typen, om de inhoud hier met meerderen te kunnen delen, en wie weet,
wat er voor nuttigs uit geleerd mag worden...

[JolandaOudshoorn]

Ds J.Roos wordt "huismaniaans"

Theologen als de Erskines en Th. van der Groe hebben veel aandacht besteed aan het „zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie.” In De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland) vraagt ds. J. Roos aandacht voor hun geschriften.

„Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.

Dat ruikt toch een beetje naar algemene aanbod van genade. Althans, zo beschrijf ik het onderstreepte gedeelte

[refo]

Ds J.Roos wordt "huismaniaans"

Theologen als de Erskines en Th. van der Groe hebben veel aandacht besteed aan het „zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie.” In De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland) vraagt ds. J. Roos aandacht voor hun geschriften.

„Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.

Dat ruikt toch een beetje naar algemene aanbod van genade. Althans, zo beschrijf ik het onderstreepte gedeelte

Inderdaad. Maar het gaat niet over dode zondaren, maar aan hun ontdekte (lees: wedergeboren) vromen. Een dode kan immers niet horen, zo is de redenering.

[eilander]

Dat ruikt toch een beetje naar algemene aanbod van genade. Althans, zo beschrijf ik het onderstreepte gedeelte

Inderdaad. Maar het gaat niet over dode zondaren, maar aan hun ontdekte (lees: wedergeboren) vromen. Een dode kan immers niet horen, zo is de redenering.

Het gaat over iedere zondaar. Dat staat duidelijk in het weergegeven citaat.

[Johannes 3:16]

Ds J.Roos wordt "huismaniaans"

Theologen als de Erskines en Th. van der Groe hebben veel aandacht besteed aan het „zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie.” In De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland) vraagt ds. J. Roos aandacht voor hun geschriften.

„Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.

Het vervolg van het artikel:

Doch het volgende mag ook niet verzwegen worden. Voor wie zijn de beloften? Al hebben we het Evangelie te verkondigen met bevel van bekering en geloof (Dordtse Leerregels Hoofdstuk 2, par. 5,) zodat iedere hoorder verantwoordelijk en verplicht is om deze eis in te willigen, en al worden alle beloften van het Evangelie aan iedereen gepredikt, dan wil dit nog niet zeggen dat de beloften voor iedere hoorder zijn! Wanneer de Heere het belooft, dan doet Hij het ook, en het kan toch niet zo zijn dat de Heere afhankelijk is van de mens. Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden. Ds. Van der Groe zegt eenvoudig het volgende: „De beloften van het Evangelie zijn eigenlijk niet voor alle mensen, maar alleen voor de arme, verslagen zondaren, zoals ook de medicijnen eigenlijk alleen maar zijn voor zieken en gewonden. Indien een gezond mens die wilde gebruiken, dan zou hij ze toch maar misbruiken, al was het alleen maar omdat hij ze niet nodig heeft (…). Maar als een onboetvaardig mens de beloften van het Evangelie wil gaan gebruiken, zonder een waar geloof, dan doet ook hij niet anders dan die misbruiken tot zijn verderf.” (...) We spreken de wens uit dat de Heere ons bij deze leer wil houden, en dat we mogen optrekken en samenwerken met hen die buiten ons zijn en deze leer van harte voorstaan.”

[StAndrews]

Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden.

Wat bedoelt dominee Roos met het onderscheid tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond?

[Tiberius]

Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden.

Wat bedoelt dominee Roos met het onderscheid tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond?

De beloften van het Evangelie zijn de voorwaardelijke beloften, beloften die voor iedereen gelden onder beding van geloof en bekering.
De beloften van het Verbond zijn onvoorwaardelijke beloften, beloften die voor Gods kinderen zijn.

[Tiberius]

Ds J.Roos wordt "huismaniaans"

Theologen als de Erskines en Th. van der Groe hebben veel aandacht besteed aan het „zuivere evenwicht tussen Wet en Evangelie.” In De Wachter Sions (orgaan van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland) vraagt ds. J. Roos aandacht voor hun geschriften.

„Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen. We moeten helaas schrijven dat er veelal een karikatuur over de prediking onder ons wordt gegeven. Wij zouden dan alleen het Evangelie verkondigen aan arme zondaren en de Wet prediken aan de overige hoorders. Of nog triester als men beweert dat wij voorstaan dat de mensen met hun armen over elkaar moeten wachten tot God overkomt. Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden (Jes. 45: 22). Er is genade voor de grootste der zondaren, zodat geen zondaar te veel heeft gezondigd of een te groot zondaar is, daar het bloed van Christus reinigt van alle zonden.

Of Huisman Roosiaans...
Want dit leert hij altijd al.

[huisman]

Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden.

Wat bedoelt dominee Roos met het onderscheid tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond?

De beloften van het Evangelie zijn de voorwaardelijke beloften, beloften die voor iedereen gelden onder beding van geloof en bekering.
De beloften van het Verbond zijn onvoorwaardelijke beloften, beloften die voor Gods kinderen zijn.

Toch ben ik verheugd dat Ds J Roos afstand neemt van dit onderscheid. Het is idd uiterst verwarrend en volgens mij niet naar de Schrift.

Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden

Of Huisman Roosiaans...
Want dit leert hij altijd al.

Mmmmmmmmm..'k weet niet of dit waar is . Zinnen als "Inderdaad, de Erskines waren ruim in de aanbieding van genade en wij hebben er op toe te zien dit niet minder te doen" en "Laat het toch duidelijk zijn dat het Evangelie aan allen verkondigd wordt, en dat niemand wordt uitgesloten. Christus roept iedere zondaar op om zich tot Hem te wenden om behouden te worden " waren echt geen gemeengoed in de GGiN.

In de brochure "Om de oude waarheid , het leergeschil aangetoond" lees ik toch echt wat anders.

Laat ik dit zeggen: Ik ben blij met het eerste stuk van dit artikel.

[StAndrews]

Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden.

Wat bedoelt dominee Roos met het onderscheid tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond?

De beloften van het Evangelie zijn de voorwaardelijke beloften, beloften die voor iedereen gelden onder beding van geloof en bekering.
De beloften van het Verbond zijn onvoorwaardelijke beloften, beloften die voor Gods kinderen zijn.

Met dat onderscheid tussen voorwaardelijke en onvoorwaardelijke beloften ben ik van huis uit niet opgegroeid, ik heb er weleens wat over gelezen. Ik heb daar vragen bij. In het boek Ezechiël staan veel beloften die beginnen met 'Ik zal'. Dat zijn onvoorwaardelijke beloften. Maar worden die daar alleen aan Gods kinderen gedaan? Ezechiël spreekt toch heel het volk Israël aan. Het lijkt me lastig om vanuit de context te zeggen dat die beloften alleen voor Gods kinderen zijn.
Het lijkt mij een ongezond onderscheid, vooral ook in pastoraal opzicht. We moeten toch in ootmoed werkzaam zijn met de beloften. Ds. F. Bakker zegt in zijn 'gebedsgestalten': er is nog nooit iemand verloren gegaan die teveel van God gevraagd heeft, wel die te weinig van de Heere gevraagd hebben.
Ik ben blij dat ds. Roos afstand neemt van dit onderscheid. Maar met wat hij daaronder zegt ben ik minder content.

[refo]

Het is opmerkelijk dat Van der Groe en de Erskines geen onderscheid maakten tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond zoals men tegenwoordig wel doet, wat voor de hoorders ontzettend verwarrend en voor de prediker zeer moeilijk is om dit in de prediking te scheiden.

Wat bedoelt dominee Roos met het onderscheid tussen de beloften van het Evangelie en de beloften van het Verbond?

De beloften van het Evangelie zijn de voorwaardelijke beloften, beloften die voor iedereen gelden onder beding van geloof en bekering.
De beloften van het Verbond zijn onvoorwaardelijke beloften, beloften die voor Gods kinderen zijn.

Met dat onderscheid tussen voorwaardelijke en onvoorwaardelijke beloften ben ik van huis uit niet opgegroeid, ik heb er weleens wat over gelezen. Ik heb daar vragen bij. In het boek Ezechiël staan veel beloften die beginnen met 'Ik zal'. Dat zijn onvoorwaardelijke beloften. Maar worden die daar alleen aan Gods kinderen gedaan? Ezechiël spreekt toch heel het volk Israël aan. Het lijkt me lastig om vanuit de context te zeggen dat die beloften alleen voor Gods kinderen zijn.
Het lijkt mij een ongezond onderscheid, vooral ook in pastoraal opzicht. We moeten toch in ootmoed werkzaam zijn met de beloften. Ds. F. Bakker zegt in zijn 'gebedsgestalten': er is nog nooit iemand verloren gegaan die teveel van God gevraagd heeft, wel die te weinig van de Heere gevraagd hebben.
Ik ben blij dat ds. Roos afstand neemt van dit onderscheid.

Behalve beloften zijn er bij het verbond ook bedreigingen. Voor wie zouden die dan gelden?

[StAndrews]

Behalve beloften zijn er bij het verbond ook bedreigingen. Voor wie zouden die dan gelden?

Bedoel je de verbondswraak? Dat geldt voor de bondelingen die de beloften niet met een waar geloof hebben omhelsd. Die zijn evenals de beloften ook voor het hele volk Israël.

[refo]

Behalve beloften zijn er bij het verbond ook bedreigingen. Voor wie zouden die dan gelden?

Bedoel je de verbondswraak? Dat geldt voor de bondelingen die de beloften niet met een waar geloof hebben omhelsd. Die zijn evenals de beloften ook voor het hele volk Israël.

Dus wat is de status van een verbondsbelofte? Niet onvoorwaardelijk dus.
Neem de belofte 'ik zal u brengen in een land, vloeiende van melk en honing. Echt gemeend, en op grond van het verbond, maar ging niet door voor velen.

[StAndrews]

Dus wat is de status van een verbondsbelofte? Niet onvoorwaardelijk dus.
Neem de belofte 'ik zal u brengen in een land, vloeiende van melk en honing. Echt gemeend, en op grond van het verbond, maar ging niet door voor velen.

Je hebt gelijk. Ik heb wel eens gelezen dat die 'Ik zal' beloften gezien worden als beloften alleen voor Gods kinderen en daar ageer ik tegen. Zij die dat schreven zeiden dat dit onvoorwaardelijke beloften waren. Ik heb me er nog niet heel erg in verdiept en nam dat dus ietwat te klakkeloos over.
Waar ik bezorgd over ben is dat we verzanden in een dorre dogmatische beschouwing over het adres van de beloften. Of je het nu voorwaardelijk of onvoorwaardelijk noemt, en dat kan dogmatisch misschien belangrijk zijn, het gaat mij om de praktijk waarin we leven.
Ik blijf maar bij de benadering van Erskine in zijn verhandeling over 'de zwangere belofte en haar vrucht'. Vooral dat in de vergelijking met die pijp is Erskine zo nodigend, waarin hij alle mensen, bekommerd of onbekommerd, onbeperkt aanmoedigt om de beloften in geloof te omhelzen (het zal wel remonstrants klinken, maar Erskine spreekt niet zo benauwend over 'aannemen' als wij vaak doen). Hij noemt een hele lijst met omstandigheden waarin een ziel kan verkeren, waarbij hij een passende belofte bij noemt, om daar gelovig werkzaam mee te zijn. Zonder omwegen wijst hij op Christus, Die zo rijk geopenbaard is in de beloften.
Of je het nou voorwaardelijk noemt of niet, de bekering blijft helemaal het werk van een Drie-enig God. Wij hebben werkzaam te zijn met de beloften en we mogen elkaar daarin geen belemmeringen opwerpen.

Daarom kan ik me niet vinden in het citaat wat ds. Roos van V/d Groe aanhaalt, waar ik de context overigens niet van weet:

De beloften van het Evangelie zijn eigenlijk niet voor alle mensen, maar alleen voor de arme, verslagen zondaren, zoals ook de medicijnen eigenlijk alleen maar zijn voor zieken en gewonden. Indien een gezond mens die wilde gebruiken, dan zou hij ze toch maar misbruiken, al was het alleen maar omdat hij ze niet nodig heeft

Bij Erskine worden zelfs de grootste atheïsten nog ruim genodigd.

Ja, is hier ook een hemeltergend Atheïstisch, niet biddend, genadeloos of
goddeloos ellendeling, die tot hiertoe zonder God en zonder enige gedachten
van de eeuwigheid geleefd heeft, hetzij hij zijn nood ziet of niet, welke
nochtans nodig heeft, als een vuurbrand uit het vuur gerukt te worden, welke
een dronk van zaligmakende of bekerende genade nodig heeft? Ziet, hier is een
pijp voor uw mond: "De Verlosser zal uit Sion komen, en zal de
goddeloosheden afwenden van JAKOB," Rom. 2:26.

Vergelijk de citaten eens.