Mooi verwoorde zieleroerselen.
Blijven plaatsen DIA, je verzuchtingen raken wel eens.
Ps 19:7 Laat U mijn tong en mond,
En harten diepste grond,
toch welbehaaglijk wezen.
Gelezen, gedacht, gehoord...
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
"O, gruwelijk zondaar, wiens zonden van zulk een aard en natuur zijn, dat gij mogelijk denkt, dat God u door dit aanbod van genade niet roept, omdat er misschien sommige verborgen gruwelen bij u zijn, die gij denkt dat bij niemand in de wereld gevonden worden.
'Bij mij,' zegt gij mogelijk, 'is iets vreselijks en iets monsterachtigs, door niemand dan door God en mijn eigen geweten gekend; en dat iemand het haar te berge zou doen rijzen wanneer hij het hoorde. Ja, als het bekend was wat ik ben, dan zou ik een schandvlek voor alle levenden, een smaad der mensen en een spel der duivelen zijn. Mij dunkt, mijn naburen zouden mij óf dood stenigen óf levend doen verbranden, zo zij wisten wat ik ben.'
Zelfs aan u, o mens, zeg ik, is hier een schat van verwelkomende genade, aan u voorgesteld in het aanbod en in de belofte des evangelies! Want 'die wil, die neme het water des levens om niet' Openb. 22:17, 'en die tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen' Joh. 6:37.
Dat is: Ik zal hem om generlei oorzaak uitwerpen. Ik zal hem niet uitwerpen om enige schuld, dwaasheid of lastering, waaraan hij ooit schuldig geweest is.
Indien gij de genade verwelkomt, welke u verwelkomt, dan zult gij bevinden, op des Heeren tijd, dat gij zo vriendelijk verwelkomd zult worden, als ooit aan een zondaar te beurt gevallen is, sinds de val van Adam, of ooit aan enige zondaar die reeds verheerlijkt is."
Ralph Erskine, in: De zwangere belofte en haar vrucht
'Bij mij,' zegt gij mogelijk, 'is iets vreselijks en iets monsterachtigs, door niemand dan door God en mijn eigen geweten gekend; en dat iemand het haar te berge zou doen rijzen wanneer hij het hoorde. Ja, als het bekend was wat ik ben, dan zou ik een schandvlek voor alle levenden, een smaad der mensen en een spel der duivelen zijn. Mij dunkt, mijn naburen zouden mij óf dood stenigen óf levend doen verbranden, zo zij wisten wat ik ben.'
Zelfs aan u, o mens, zeg ik, is hier een schat van verwelkomende genade, aan u voorgesteld in het aanbod en in de belofte des evangelies! Want 'die wil, die neme het water des levens om niet' Openb. 22:17, 'en die tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen' Joh. 6:37.
Dat is: Ik zal hem om generlei oorzaak uitwerpen. Ik zal hem niet uitwerpen om enige schuld, dwaasheid of lastering, waaraan hij ooit schuldig geweest is.
Indien gij de genade verwelkomt, welke u verwelkomt, dan zult gij bevinden, op des Heeren tijd, dat gij zo vriendelijk verwelkomd zult worden, als ooit aan een zondaar te beurt gevallen is, sinds de val van Adam, of ooit aan enige zondaar die reeds verheerlijkt is."
Ralph Erskine, in: De zwangere belofte en haar vrucht
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Bedankt, soms gruw ik van refoforum, soms krijg je wel eens wat....eilander schreef:"O, gruwelijk zondaar, wiens zonden van zulk een aard en natuur zijn, dat gij mogelijk denkt, dat God u door dit aanbod van genade niet roept, omdat er misschien sommige verborgen gruwelen bij u zijn, die gij denkt dat bij niemand in de wereld gevonden worden.
'Bij mij,' zegt gij mogelijk, 'is iets vreselijks en iets monsterachtigs, door niemand dan door God en mijn eigen geweten gekend; en dat iemand het haar te berge zou doen rijzen wanneer hij het hoorde. Ja, als het bekend was wat ik ben, dan zou ik een schandvlek voor alle levenden, een smaad der mensen en een spel der duivelen zijn. Mij dunkt, mijn naburen zouden mij óf dood stenigen óf levend doen verbranden, zo zij wisten wat ik ben.'
Zelfs aan u, o mens, zeg ik, is hier een schat van verwelkomende genade, aan u voorgesteld in het aanbod en in de belofte des evangelies! Want 'die wil, die neme het water des levens om niet' Openb. 22:17, 'en die tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen' Joh. 6:37.
Dat is: Ik zal hem om generlei oorzaak uitwerpen. Ik zal hem niet uitwerpen om enige schuld, dwaasheid of lastering, waaraan hij ooit schuldig geweest is.
Indien gij de genade verwelkomt, welke u verwelkomt, dan zult gij bevinden, op des Heeren tijd, dat gij zo vriendelijk verwelkomd zult worden, als ooit aan een zondaar te beurt gevallen is, sinds de val van Adam, of ooit aan enige zondaar die reeds verheerlijkt is."
Ralph Erskine, in: De zwangere belofte en haar vrucht
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Een hele vreemde opmerking die je nu plaatst. Als Jezus aan Johannes openbaart wat nog te gebeuren staat weet Hij heel goed dat Zijn wederkomst niet binnenkort zal zijn en de zaken die daaraan vooraf gaan ook niet.refo schreef:De grote verdrukking die de lezers van de bijbelse briven/boeken werd voorzegd, was iets wat binnenkort zou plaatsvinden. Het was niet iets van over 2000 jaar. De schrijvers hadden niet eens het idee dat de wederkomst nog lang zou uitblijven.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Waarom vraag je dat?-DIA- schreef:Er is geen vrede op deze wereld,samanthi schreef:Het is alleen geen vrede als je geen vrede met God hebt.-DIA- schreef:Mensen geloven soms wat ze wensen. Daar is wel een keer een wissel omgegaan. Dit gebeurt niet zomaar.refo schreef:De grote verdrukking die de lezers van de bijbelse briven/boeken werd voorzegd, was iets wat binnenkort zou plaatsvinden. Het was niet iets van over 2000 jaar. De schrijvers hadden niet eens het idee dat de wederkomst nog lang zou uitblijven.
Meer een wensen dan een geloven dat het vrede is en geen gevaar. Dat is Bijbels.
niets waar we in kunnen rusten.
Toch weet ik wel iets, heel zeker:
Rust is enkel en alleen in God.
Daarbuiten is een mens
als een als een voortgedreven zee,
die kan niet rusten.
Denk niet dat dit aan een reformatorisch opgevoed mens voorbijgaat.
We zoeken het van nature allemaal in de wereld,
het zien, en zinnelijke bekoort ons.
Toch kan deze bekoring wel eens wegwijken,
maar het zien en zinnelijke uitbannen is niet makkelijk
in een tijd van internet.
Dat lijkt me het grootste gevaar in deze tijd,
in combinatie met ons tot alle kwaad genegen hart.
Dan hoorden we wel eens van een strijd op leven en dood.
Onze doodsvijanden, de duivel, de wereld, en ons eigen vlees,
die niet ophouden ons aan te vechten,
En dan het gebed:
Zo wil ons toch staande houden
en sterken door de kracht uws Heiligen Geestes,
opdat wij in dezengeestelijken strijd niet onderliggen,
maar altijd sterken wederstand doen, totdat wij eindelijk
ten enenmale de overhand behouden. (Zondag 52)
Gelukkig als we dit leren:
Ons hart is onrustig in ons...
We hoorden een lied, dat wel iets zegt over de rust in God:
Rust mijn ziel, uw God is Koning,
heel de wereld zijn gebied.
Alles wisselt op zijn wenken,
maar Hij zelf verandert niet.
Ieder woelt hier om verandering
en betreurt ze dag aan dag,
hunkert naar hetgeen hij zien zal,
wenst terug 't geen hij eens zag.
Rust mijn ziel, uw God is Koning.
Wees tevreden in uw lot.
Zie, hoe alles hier verandert,
en verlang alleen naar God!
Een mens vind geen rust, en toch:
Hier wordt de rust geschonken,
hier het vette van Uw huis gesmaakt
en: een volle beek van wellust maakt
hier elk in liefde dronken.
En nu komt het op een ding aan: Hoe vind ik vrede met God
Een rechtvaardig God. Dat waar Luther mee worstelde.
Dat kan geen mens oplossen. En geen mens kan en mag
daar onverschillig of lijdelijk onder zijn.
De eis van bekering rust op ons
Gij eist van ons, dat w' op Uw waarheid letten,
dat wij altoos op hoge prijs Uw leer
En het heilig recht van Uw getuigenis zetten.
En nu komt er de vraag: Hoe staat het met jezelf?
Ik meen toch dat ik die vraag niet openbaar hoef te beantwoorden...?
Posten of niet? Ik weet het niet.
Hoop wel dat er niet teveel ellende van komt.
Ik heb vaker iets over mezelf verteld, ik ga nu niet iets zeggen om een standpunt kracht bij te zetten, Als mensen zeggen dat de verdrukking al geweest is en je zegt dat dat is een wensen van vrede en geen gevaar en ik antwoord dat er alleen vrede in het bloed van Christus is, dan vind ik deze post niet echt relevant. Want is wilde er mee zeggen dat, als je in Christus bent kunnen alle stormen kunnen komen, ook vervolging, maar als je niet in Christus bent maakt het niet uit of je weet wanneer de grote verdrukking zal komen of wanneer dat de Heere terug zal komen, maar dàt Hij zal oordelen de levende en de doden staat vast, ook al zou je weten wanneer, je hebt er niets aan als je geen gebruik hebt gemaakt van Zijn offer.Je zal voor eeuwig om komen.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Goede post Dia, niks mis mee.
Dat is zo'n beetje de inhoud van prediking bij ons van afgelopen zondagmiddag.
Dat is zo'n beetje de inhoud van prediking bij ons van afgelopen zondagmiddag.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Zondagmiddag hadden we hier de eerste in een reeks Bijbellezingen over Nehemia.Herman schreef:Goede post Dia, niks mis mee.
Dat is zo'n beetje de inhoud van prediking bij ons van afgelopen zondagmiddag.
Nehemia, Hoofdstuk 1, samengevat ik de laatste twee verzen.
Het was een preek van ds. G. Hoogerland. (als ik het goed hoorde),
want heeft wijlen ds. A. Hoogerland ook Bijbellezingen over Nehemia?
HET GEBED VAN NEHEMIA
Waarom Nehemia bidt (vers 1-4)
Hoe Nehemia worstelt (vers 5-10)
Wat Nehemia begeert (vers 11)
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Laatste halve uur
Het moeilijkste gedeelte van het geloof is het laatste halve uur, voordat Gods antwoord komt,’ schreef iemand mij. Wellicht kennen we dit wel uit ons eigen leven, en ook de Bijbel laat zien dat niet iedereen het volhoudt om dit laatste halve uur te blijven geloven.
Eerst een paar voorbeelden uit de Bijbel. Om te beginnen Sara. Zij kon niet wachten op de vervulling van Gods belofte aan Abram, dat Hij hem een ontelbaar groot nageslacht zou geven (Genesis 16). Zij kwam daarom met het alternatief Hagar op de proppen.
Een ander voorbeeld vinden we in Exodus 32. Toen het volk Israël vond dat Mozes te lang bij God op de berg bleef, eisten ze van Aäron dat hij goden zou maken die ze konden aanbidden, wat uitmondde in het gouden kalf.
Denk ook eens aan de geschiedenis van Saul in 1 Samuël 13. Voordat hij de strijd aan mocht gaan met de Filistijnen, moest hij wachten op Samuël, die eerst offers zou brengen. Nadat ze al zeven dagen hadden gewacht en het leger angstig werd en weg begon te lopen, bracht Saul zelf die offers. Nauwelijks was hij daarmee klaar, of Samuël kwam alsnog. In sterke bewoordingen keurt Samuël Sauls handelen af en kondigt aan dat zijn koningschap geen stand zal houden.
We leven in een tijd waarin geloven vooral prettig en aangenaam moet zijn. Wij willen geloven en direct zien. Net zoals Sara, het volk Israël en Saul. Wanneer we ziek zijn, willen we nu genezing ontvangen. Wanneer we een probleem hebben, moet God liefst vandaag nog antwoorden. En wanneer dit niet gebeurt, gaan we onze toevlucht zoeken bij eigen wijsheden en eigen oplossingen.
Ook in het Nieuwe Testament vinden we de gedachte terug dat het aankomt op het laatste moment, op het volharden in het geloof. Het geloof in en vertrouwen op God tot het einde vasthouden (Hebreeën 3). Niet zien en toch geloven (Hebreeën 11). De beproefdheid van uw geloof werkt volharding uit (Jakobus 1). Het is genade van God als we het volhouden, in Zijn kracht.
U wacht misschien al zo lang op de bekering van uw man, uw vrouw, uw kind, uw kleinkind. Blijf voor hem, voor haar bidden, in vertrouwen, in geloof, met verwachting. U mag daarbij pleiten op Gods Woord. 2 Petrus 3:9 zegt immers dat de Heere niet wil dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen.
Soms zit er een lange tijd tussen de belofte van God en de vervulling van die belofte. Dan komt het aan op het wachten op God, op het vertrouwen in Hem, omdat Hij de absoluut Betrouwbare is. En dat wachten kan lang duren. Dat laatste halve uur duurt in uw situatie misschien al jaren. Laat het los, geef het in Zijn hand. Zijn weg is de beste.
Laten we ons ook maar niet verheffen boven mensen die dit wachten niet vol (hebben) kunnen houden, omdat ze niets van God zagen of ervaarden. Door ons ongeloof kan Hij vaak weinig krachten doen. We hebben heel veel genade van de Heere nodig om wel op Hem te blijven vertrouwen.
U zegt misschien: ‘Je zou mijn situatie eens moeten kennen… Ik zie geen uitkomst meer’. God kent onze strijd en onze pijn. Hij kent elk detail van ons leven. Hij hoort de niet uitgesproken schreeuw uit een gebroken hart. Ons probleem is dat wij meestal niet zien wat God achter de schermen al aan het doen is, maar misschien wel anders dan wij voor ogen hebben.
Denk aan de drie vrienden van Daniël. Zij weigerden te knielen voor het beeld van Nebukadnezar. Hun laatste uur leek geslagen tot de koning hen in de vurige oven liet gooien. Juist op dat moment stuurde de Heere Zijn engel om hen te sparen en te redden (Daniël 3)
Denk aan Elia, die moest vluchten voor koning Achab en zich lange tijd moest verborgen bij de rivier Krith. Hij had nog wel water, maar geen voedsel meer. De Heere stuurde toen raven naar hem toe, zoals Hij had toegezegd, om Elia brood te brengen en hem in leven te behouden.
Lees Psalm 56 eens. De dichter, David, die bang is, spreekt zichzelf aan om op God te vertrouwen. ‘Op de dag dat ik vrees, vertrouw ik op God’ (vers 4). En in vers 12 klinkt het: ‘Ik vertrouw op God, ik vrees niet; wat zou een mens mij kunnen doen?’Die weg mogen ook wij gaan.
Dan kan het gebeuren dat de Heere ons wijsheid en kracht geeft om noodzakelijke stappen te zetten in bepaalde situaties. Hij is bij machte om op wonderlijke wijze te voorzien.
Komt er dan altijd een oplossing in de aardse leven? Nee. Het kan ook Zijn weg zijn om ons op te nemen in Zijn heerlijkheid. Ook dan mogen we, dat laatste uur van ons leven hier op aarde, ons vertrouwen op Hem blijven stellen.
Nooit kan het geloof teveel verwachten. ‘Hem nu Die bij machte is te doen ver boven alles wat wij bidden of denken, overeenkomstig de kracht die in ons werkzaam is, Hem zij de heerlijkheid in de gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot in alle eeuwigheid. Amen’ (Efeze 3:20).
Nog een laatste gedachte: Je kunt ook de eindtijd het laatste halve uur voor de komst van de Heere Jezus noemen. Zijn komst is aanstaande, onze verlossing is nabij. Waak dan, val niet in slaap, ‘want de zaligheid is nu dichter bij ons dan toen wij tot geloof kwamen’ (Romeinen 13:11b).
Dirk van Genderen
Het moeilijkste gedeelte van het geloof is het laatste halve uur, voordat Gods antwoord komt,’ schreef iemand mij. Wellicht kennen we dit wel uit ons eigen leven, en ook de Bijbel laat zien dat niet iedereen het volhoudt om dit laatste halve uur te blijven geloven.
Eerst een paar voorbeelden uit de Bijbel. Om te beginnen Sara. Zij kon niet wachten op de vervulling van Gods belofte aan Abram, dat Hij hem een ontelbaar groot nageslacht zou geven (Genesis 16). Zij kwam daarom met het alternatief Hagar op de proppen.
Een ander voorbeeld vinden we in Exodus 32. Toen het volk Israël vond dat Mozes te lang bij God op de berg bleef, eisten ze van Aäron dat hij goden zou maken die ze konden aanbidden, wat uitmondde in het gouden kalf.
Denk ook eens aan de geschiedenis van Saul in 1 Samuël 13. Voordat hij de strijd aan mocht gaan met de Filistijnen, moest hij wachten op Samuël, die eerst offers zou brengen. Nadat ze al zeven dagen hadden gewacht en het leger angstig werd en weg begon te lopen, bracht Saul zelf die offers. Nauwelijks was hij daarmee klaar, of Samuël kwam alsnog. In sterke bewoordingen keurt Samuël Sauls handelen af en kondigt aan dat zijn koningschap geen stand zal houden.
We leven in een tijd waarin geloven vooral prettig en aangenaam moet zijn. Wij willen geloven en direct zien. Net zoals Sara, het volk Israël en Saul. Wanneer we ziek zijn, willen we nu genezing ontvangen. Wanneer we een probleem hebben, moet God liefst vandaag nog antwoorden. En wanneer dit niet gebeurt, gaan we onze toevlucht zoeken bij eigen wijsheden en eigen oplossingen.
Ook in het Nieuwe Testament vinden we de gedachte terug dat het aankomt op het laatste moment, op het volharden in het geloof. Het geloof in en vertrouwen op God tot het einde vasthouden (Hebreeën 3). Niet zien en toch geloven (Hebreeën 11). De beproefdheid van uw geloof werkt volharding uit (Jakobus 1). Het is genade van God als we het volhouden, in Zijn kracht.
U wacht misschien al zo lang op de bekering van uw man, uw vrouw, uw kind, uw kleinkind. Blijf voor hem, voor haar bidden, in vertrouwen, in geloof, met verwachting. U mag daarbij pleiten op Gods Woord. 2 Petrus 3:9 zegt immers dat de Heere niet wil dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen.
Soms zit er een lange tijd tussen de belofte van God en de vervulling van die belofte. Dan komt het aan op het wachten op God, op het vertrouwen in Hem, omdat Hij de absoluut Betrouwbare is. En dat wachten kan lang duren. Dat laatste halve uur duurt in uw situatie misschien al jaren. Laat het los, geef het in Zijn hand. Zijn weg is de beste.
Laten we ons ook maar niet verheffen boven mensen die dit wachten niet vol (hebben) kunnen houden, omdat ze niets van God zagen of ervaarden. Door ons ongeloof kan Hij vaak weinig krachten doen. We hebben heel veel genade van de Heere nodig om wel op Hem te blijven vertrouwen.
U zegt misschien: ‘Je zou mijn situatie eens moeten kennen… Ik zie geen uitkomst meer’. God kent onze strijd en onze pijn. Hij kent elk detail van ons leven. Hij hoort de niet uitgesproken schreeuw uit een gebroken hart. Ons probleem is dat wij meestal niet zien wat God achter de schermen al aan het doen is, maar misschien wel anders dan wij voor ogen hebben.
Denk aan de drie vrienden van Daniël. Zij weigerden te knielen voor het beeld van Nebukadnezar. Hun laatste uur leek geslagen tot de koning hen in de vurige oven liet gooien. Juist op dat moment stuurde de Heere Zijn engel om hen te sparen en te redden (Daniël 3)
Denk aan Elia, die moest vluchten voor koning Achab en zich lange tijd moest verborgen bij de rivier Krith. Hij had nog wel water, maar geen voedsel meer. De Heere stuurde toen raven naar hem toe, zoals Hij had toegezegd, om Elia brood te brengen en hem in leven te behouden.
Lees Psalm 56 eens. De dichter, David, die bang is, spreekt zichzelf aan om op God te vertrouwen. ‘Op de dag dat ik vrees, vertrouw ik op God’ (vers 4). En in vers 12 klinkt het: ‘Ik vertrouw op God, ik vrees niet; wat zou een mens mij kunnen doen?’Die weg mogen ook wij gaan.
Dan kan het gebeuren dat de Heere ons wijsheid en kracht geeft om noodzakelijke stappen te zetten in bepaalde situaties. Hij is bij machte om op wonderlijke wijze te voorzien.
Komt er dan altijd een oplossing in de aardse leven? Nee. Het kan ook Zijn weg zijn om ons op te nemen in Zijn heerlijkheid. Ook dan mogen we, dat laatste uur van ons leven hier op aarde, ons vertrouwen op Hem blijven stellen.
Nooit kan het geloof teveel verwachten. ‘Hem nu Die bij machte is te doen ver boven alles wat wij bidden of denken, overeenkomstig de kracht die in ons werkzaam is, Hem zij de heerlijkheid in de gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot in alle eeuwigheid. Amen’ (Efeze 3:20).
Nog een laatste gedachte: Je kunt ook de eindtijd het laatste halve uur voor de komst van de Heere Jezus noemen. Zijn komst is aanstaande, onze verlossing is nabij. Waak dan, val niet in slaap, ‘want de zaligheid is nu dichter bij ons dan toen wij tot geloof kwamen’ (Romeinen 13:11b).
Dirk van Genderen
Wij leven in een wereld waarin bijna alles ons afleidt van God.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Dit vind ik nou leuk nieuws:
https://www.rd.nl/kerk-religie/filmbeel ... -1.1426009
https://www.rd.nl/kerk-religie/filmbeel ... -1.1426009
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Dat vond ik ook. Vooral de ski-vakantie in de jaren 30.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Dat was aan het strand. Geen skivakantie...DDD schreef:Dat vond ik ook. Vooral de ski-vakantie in de jaren 30.
Ergerde u de zedige kleding?
Ik zou het bijna willen vragen, maar ik zie er toch maar van af...
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Je hebt het artikel niet goed gelezen, of het moet veranderd zijn.
En ik heb niets bijzonders aan kleren gezien.
En ik heb niets bijzonders aan kleren gezien.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Wij leven in een wereld waarin bijna alles ons afleidt van God.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ik zie helemaal geen skivakantie, ik vond het eigenlijk een hele knusse familiefilm, stoeien, zandkasteel maken, op die bruiloft struikelt er iemand, het ziet er gezellig uit.-DIA- schreef:Dat was aan het strand. Geen skivakantie...DDD schreef:Dat vond ik ook. Vooral de ski-vakantie in de jaren 30.
Ergerde u de zedige kleding?
Ik zou het bijna willen vragen, maar ik zie er toch maar van af...
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Citaat uit preek van ds. Breure:
"Onze cultuur heeft de dood het masker van een anesthesist opgezet"
"Onze cultuur heeft de dood het masker van een anesthesist opgezet"