Gelezen, gedacht, gehoord... [1]

[-DIA-]

Citaatje 3

Hier in Grand Rapids, daar zie je aan de highways een een bord staan naar Kalamazoo, en daar aan de andere
kant bij Cadillac en naar Muskegon, maar je ziet hier geen bord staan naar Ohio of naar New York. Nee. En zo is
het nu ook in de genade. Nu zijn er leraars, die verwaardigd worden, - niet dat ze je daar brengen kunnen –
nee, maar in hun prediking de noodzakelijkheid van de wedergeboorte leren. Die zuiver zijn in de leer van de
wedergeboorte. Daar zijn er die zuiver zijn in de leer van de rechtvaardigmaking. Daar zijn er, denk maar aan
Adrew Gray, en als je dat nu niet voor je gezicht hebt, en in je verstand een beetje, dan denk je, die man, dat is
niet anders dan vrije wil. Dat gaat naar de remonstranten toe. Maar die man, die heeft in zijn prediking, de nadruk
gelegd op de heiligmaking. En er zijn weer anderen, denk maar aan een Kohlbrugge, die hebben de nadruk gelegd
op de afsterving van de oude, en de opstanding van de nieuwe mens. Niet op z’n antinomiaans, maar zuiver
gereformeerd. En als je dat nu niet voor ogen hebt, dan ga je die mensen verkeerd beoordelen. Dan denk je:
Jaa…’k weet eigenlijk niet wat ‘k er van zeggen moet. En door onkunde worden soms schrijvers verworpen.
Door onkunde. Maar als ze tot de nadere kennis gebracht worden, van hetgeen die mensen bedoelt hebben, dan wordt
het wel een beetje anders. Gods Geest is zo onderwijzend en zo ruim in de onderwijzingen die Hij aan Zijn volk geeft.
En nu kan een mens, niet verder praten als dat hij geleid is. Als je met je verstand verder gaat praten, als er dan
mensen onder zitten die het persoonlijk bevindelijk kennen, dan zouden ze zeggen: Die man springt nu verder als zijn
stok lang is. Als hij maar bleef bij hetgeen God hem geleerd had, dan zou het kunnen stichten. Maar nu gaat hij over
zaken praten, die hij zelf niet kent en weet. En dan sla je altijd de bal mis, mensen!

Wijlen ds. W.C. Lamain in een preek over Zondag 1

[DDD]

Een mooi citaat inderdaad.

[-DIA-]

Citaatje 4

(Ik zou dit practikaal bevindelijk willen noemen, dan denk ik dat ik er niet zo ver
naast zit.Het is spreektaal, rechtstreek overgenomen van de geluidsdrager.
Maar ik denk dat dit niet het grootste probleem zal zijn.)

Gods wegen in de volvoering van Zijn Raad en Zijn eeuwig Goddelijk welbehagen, die
zijn onbegrijpelijk, die zijn ondoorgrondelijk. Die liggen ver boven het bereik van ons
menselijk verstand.

We gaan een ogenblikje terug geliefden, en dan zegt de apostel Paulus in Hebreeën 11,
handelend over Abraham toen hij nog alleen was. Toen hij nog alleen was… In Genesis 12
lees je voor ’t eerst van Abraham en in Genesis 11 daar lees je al van Sara dat ze
onvruchtbaar was. Je zou zeggen, wat hebben wij daar mee te maken hè, wat hebben wij
er mee te maken dat ze onvruchtbaar was? Maar dat heeft God door de Geest in Zijn Woord
laten beschrijven.
Opdat we goed zouden weten dat het in de waarachtige bekering en in de bevestiging van
Gods Kerk en van Gods kinderen hier op de wereld, een eenzijdig en soeverein werk Gods is,
waar de mens geheel en al buiten valt. Waar een mens niet in aanmerking komt, in ’t minste
niet. Het wordt wel in dat volk uitgewerkt, maar de mens ligt er totaal, en totaal buiten.
Er staat in Psalm 44: Hun zwaard deed hun dit land niet erven, en in Jesaja 33: De lammen
zullen de buit uitdelen. En vrij en een soeverein werk Gods. Een mens valt er totaal buiten,
gemeente.

Sara was onvruchtbaar… En toen Abraham alleen was, daar moet je eens over denken.
Alleen… Toen heeft God hem op de sterren gewezen. En zoals nu die sterren aan de hemel
niet te tellen zijn, zo zal nu je zaad wezen. Toen hij alleen was. Als hij nu, net als Jakob,
twaalf kinderen had, de een of de ander zal wel eens wat op de wereld brengen.
Toen hij alleen was… Heb je daar wel eens bij stilgestaan, hoe dat God werkt om Zijn
eeuwige Raad te volvoeren, en om Zijn eeuwige Godsdeugden te verheerlijken? Toen hij
alleen was… En toen Abraham bijna honderd was, en Sara negentig, toen is Izak geboren.

Tussen de belofte en de vervulling van de belofte, daar lag vijfentwintig jaar tussen,
Vijfentwintig… Want God brengt Zijn volk allemaal aan een eind, mensen. En, ik zou vandaag
wel willen zeggen in je middden: God heeft geduld, wij niet. En God springt met Zijn Volk
niet overal over heen. Het is geen zaakje van een mens, maar het is een Goddelijk werk, dat
Hij verheerlijkt. Abraham heeft gelachen en Sara heeft ook gelachen. Want Ik zal de blinden
leiden door een weg die ze niet geweten en door paden die ze niet bewandeld hebben.

Och mensen, ik hoop dat je het allemaal vatten mag. Als het niet meer kan… Dan kan ’t nog.
Als ’t niet meer kan… En nu zijn er zoveel mensen hier die maken maar sprongen en stappen,
en die overal overheen vliegen, maar… maar…
Ten eerste: De ware vrijheid wordt gemist.
Ten tweede: De wezenlijke zielsarmoede die is er ook niet.
En ten derde: De levende behoefte, dat God het eens zal vervullen, die wordt niet gevoeld.
Het is dat de mens zich zelf helpt, en dat de mens zichzelf redt.

En het is een tijd, geliefden, dat het zo noodzakelijk is, dat de gangen Gods klaar en
helder naar voren gebracht worden. Omdat de onkunde zo groot is.
En och, het is allemaal Evangelie, en beginnen met Christus, maar… het is allemaal
verkeerd, mensen. ’t Is allemaal verkeerd. De Heere Jezus is niet met Zichzelf begonnen.

Daar staat in Lukas 24, je moet het maar eens lezen als je thuiskomt, want ik vertel je
geen leugens, daar staat van die Emmaüsgangers: “En begonnen hebbende van Mozes en
de Profeten".
Daar moet je eens over denken. En wie deed dat? Dat deed de Heere Jezus.
En dat was de volmaakste predikant die er ooit op de wereld geweest is. En begonnen
hebbende van Mozes en van de Profeten… En waar is Mozes begonnen? Waar is Mozes
mee begonnen?

In den beginne schiep God de hemel en de aarde. De aarde nu was woest en ledig en
duisternis was op de afgrond, en de Geest Gods zweefde op de wateren. Mozes is begonnen
met de Schepper. En Mozes is begonnen met het werkverbond. En Mozes die heeft de
val beschreven. Maar Mozes heeft ook de openbaring van het verbond de genade beschreven.
In Genesis 3 vers 15.

Maar, dat is allemaal nadat Adam het verbond verbroken had. En dr. Owen die zegt
dat onmiddellijk, dadelijk toen Adam het verbond der werken verbroken
had, God het verbond der genade bekend gemaakt heeft. Want hij zegt, als daar een
minuutje tussen gelegen had, dan was de gehele schepping voor eeuwig weggezonken.
Voor eeuwig… Daar lag geen tijd tussen, mensen. En als nu in ons hart en ons leven het
verbond der werken wegvalt, dan gaat God het verbond der genade bekend maken.
Het is hier vanbinnen, precies eender als je in Gods getuigenis leest. Van al de wegen en
gangen die God met Zijn Kerk hier op aarde gehouden heeft. En als wij het nu anders
gaan vertellen, dan zijn we abuis. Dan zijn we mis. En dan bedriegen we onszelf,
en misleiden onszelf voor die ontzaggelijke eeuwigheid.

Ds. W.C. Lamain, fragment uit een preek over Genesis 35 vers 1

[Afgewezen]

Citaatje 3

Hier in Grand Rapids, daar zie je aan de highways een een bord staan naar Kalamazoo, en daar aan de andere
kant bij Cadillac en naar Muskegon, maar je ziet hier geen bord staan naar Ohio of naar New York. Nee. En zo is
het nu ook in de genade. Nu zijn er leraars, die verwaardigd worden, - niet dat ze je daar brengen kunnen –
nee, maar in hun prediking de noodzakelijkheid van de wedergeboorte leren. Die zuiver zijn in de leer van de
wedergeboorte. Daar zijn er die zuiver zijn in de leer van de rechtvaardigmaking. Daar zijn er, denk maar aan
Adrew Gray, en als je dat nu niet voor je gezicht hebt, en in je verstand een beetje, dan denk je, die man, dat is
niet anders dan vrije wil. Dat gaat naar de remonstranten toe. Maar die man, die heeft in zijn prediking, de nadruk
gelegd op de heiligmaking. En er zijn weer anderen, denk maar aan een Kohlbrugge, die hebben de nadruk gelegd
op de afsterving van de oude, en de opstanding van de nieuwe mens. Niet op z’n antinomiaans, maar zuiver
gereformeerd. En als je dat nu niet voor ogen hebt, dan ga je die mensen verkeerd beoordelen. Dan denk je:
Jaa…’k weet eigenlijk niet wat ‘k er van zeggen moet. En door onkunde worden soms schrijvers verworpen.
Door onkunde. Maar als ze tot de nadere kennis gebracht worden, van hetgeen die mensen bedoelt hebben, dan wordt
het wel een beetje anders. Gods Geest is zo onderwijzend en zo ruim in de onderwijzingen die Hij aan Zijn volk geeft.
En nu kan een mens, niet verder praten als dat hij geleid is. Als je met je verstand verder gaat praten, als er dan
mensen onder zitten die het persoonlijk bevindelijk kennen, dan zouden ze zeggen: Die man springt nu verder als zijn
stok lang is. Als hij maar bleef bij hetgeen God hem geleerd had, dan zou het kunnen stichten. Maar nu gaat hij over
zaken praten, die hij zelf niet kent en weet. En dan sla je altijd de bal mis, mensen!

Wijlen ds. W.C. Lamain in een preek over Zondag 1

Hoe kom je aan deze preek? Ook van een 'geluidsdrager'?

[-DIA-]

Citaatje 3

Hier in Grand Rapids, daar zie je aan de highways een een bord staan naar Kalamazoo, en daar aan de andere
kant bij Cadillac en naar Muskegon, maar je ziet hier geen bord staan naar Ohio of naar New York. Nee. En zo is
het nu ook in de genade. Nu zijn er leraars, die verwaardigd worden, - niet dat ze je daar brengen kunnen –
nee, maar in hun prediking de noodzakelijkheid van de wedergeboorte leren. Die zuiver zijn in de leer van de
wedergeboorte. Daar zijn er die zuiver zijn in de leer van de rechtvaardigmaking. Daar zijn er, denk maar aan
Adrew Gray, en als je dat nu niet voor je gezicht hebt, en in je verstand een beetje, dan denk je, die man, dat is
niet anders dan vrije wil. Dat gaat naar de remonstranten toe. Maar die man, die heeft in zijn prediking, de nadruk
gelegd op de heiligmaking. En er zijn weer anderen, denk maar aan een Kohlbrugge, die hebben de nadruk gelegd
op de afsterving van de oude, en de opstanding van de nieuwe mens. Niet op z’n antinomiaans, maar zuiver
gereformeerd. En als je dat nu niet voor ogen hebt, dan ga je die mensen verkeerd beoordelen. Dan denk je:
Jaa…’k weet eigenlijk niet wat ‘k er van zeggen moet. En door onkunde worden soms schrijvers verworpen.
Door onkunde. Maar als ze tot de nadere kennis gebracht worden, van hetgeen die mensen bedoelt hebben, dan wordt
het wel een beetje anders. Gods Geest is zo onderwijzend en zo ruim in de onderwijzingen die Hij aan Zijn volk geeft.
En nu kan een mens, niet verder praten als dat hij geleid is. Als je met je verstand verder gaat praten, als er dan
mensen onder zitten die het persoonlijk bevindelijk kennen, dan zouden ze zeggen: Die man springt nu verder als zijn
stok lang is. Als hij maar bleef bij hetgeen God hem geleerd had, dan zou het kunnen stichten. Maar nu gaat hij over
zaken praten, die hij zelf niet kent en weet. En dan sla je altijd de bal mis, mensen!

Wijlen ds. W.C. Lamain in een preek over Zondag 1

Hoe kom je aan deze preek? Ook van een 'geluidsdrager'?

Die staat als mp3-bestand op theologienet evenals de andere.

[huisman]

Citaatje 3

Hier in Grand Rapids, daar zie je aan de highways een een bord staan naar Kalamazoo, en daar aan de andere
kant bij Cadillac en naar Muskegon, maar je ziet hier geen bord staan naar Ohio of naar New York. Nee. En zo is
het nu ook in de genade. Nu zijn er leraars, die verwaardigd worden, - niet dat ze je daar brengen kunnen –
nee, maar in hun prediking de noodzakelijkheid van de wedergeboorte leren. Die zuiver zijn in de leer van de
wedergeboorte. Daar zijn er die zuiver zijn in de leer van de rechtvaardigmaking. Daar zijn er, denk maar aan
Adrew Gray, en als je dat nu niet voor je gezicht hebt, en in je verstand een beetje, dan denk je, die man, dat is
niet anders dan vrije wil. Dat gaat naar de remonstranten toe. Maar die man, die heeft in zijn prediking, de nadruk
gelegd op de heiligmaking. En er zijn weer anderen, denk maar aan een Kohlbrugge, die hebben de nadruk gelegd
op de afsterving van de oude, en de opstanding van de nieuwe mens. Niet op z’n antinomiaans, maar zuiver
gereformeerd. En als je dat nu niet voor ogen hebt, dan ga je die mensen verkeerd beoordelen. Dan denk je:
Jaa…’k weet eigenlijk niet wat ‘k er van zeggen moet. En door onkunde worden soms schrijvers verworpen.
Door onkunde. Maar als ze tot de nadere kennis gebracht worden, van hetgeen die mensen bedoelt hebben, dan wordt
het wel een beetje anders. Gods Geest is zo onderwijzend en zo ruim in de onderwijzingen die Hij aan Zijn volk geeft.
En nu kan een mens, niet verder praten als dat hij geleid is. Als je met je verstand verder gaat praten, als er dan
mensen onder zitten die het persoonlijk bevindelijk kennen, dan zouden ze zeggen: Die man springt nu verder als zijn
stok lang is. Als hij maar bleef bij hetgeen God hem geleerd had, dan zou het kunnen stichten. Maar nu gaat hij over
zaken praten, die hij zelf niet kent en weet. En dan sla je altijd de bal mis, mensen!

Wijlen ds. W.C. Lamain in een preek over Zondag 1

Hoe kom je aan deze preek? Ook van een 'geluidsdrager'?

Het is in ieder geval wel een helder geluid. Bedankt DIA voor de mooie citaten van ds Lamain

[Mara]

Gehoord:
een verslag van een kerkelijke huwelijksbevestiging.
Van trouwkoets naar rouwkoets, bleek het thema te zijn.
Dominee wist daar twee-en-half-uur mee vol te krijgen.
En dat in deze "hondsdagen".

[refo]

Gehoord:
een verslag van een kerkelijke huwelijksbevestiging.
Van trouwkoets naar rouwkoets, bleek het thema te zijn.
Dominee wist daar twee-en-half-uur mee vol te krijgen.
En dat in deze "hondsdagen".

Was je een middagje van de straat.

[jakobmarin]

Mag dat ff zo in de zomer?

Een Witte Kerst
Er was eens een man die het kerstfeest grondig wilde vieren.
Hij haalde een laddertje uit de schuur en spande langs het plafond de rode papieren slingers die daarvoor garant zijn.
Aan de lamp hing hij een van die rode bellen, die opgevouwen weinig lijken, maar naderhand nog aardig meevallen.
Toen dekte hij de tafel. Hij had hiervoor urenlang over drie winkels verdeeld in de rij gestaan, maar het zag er dan ook goed uit.
Naast elk bord stak hij ten slotte een kaarsje aan, waarvan je er tien in een doos koopt, en klapte in zijn handen.
Dit was het teken om binnen te komen.
Zijn vrouw en kinderen, die al die tijd in de keuken elkaar met een verlegen glimlach hadden aangekeken, kwamen bedremmeld binnen.

"Nee maar," zeiden ze, "dat had je niet moeten doen."

Maar omdat hij het toch gedaan had gingen ze blij zitten en keken elkaar warm aan.

"En nu gaan we niet alleen smullen," zei de man, " we moeten ook beseffen wat er nu eigenlijk gebeurd is."

En hij las voor hoe Maria en Jozef alle herbergen afliepen, maar nergens was er plaats.
Maar het kind werd ten slotte toch geboren, zij het in een stal.
En toen begonnen ze te eten, want nu mocht het, al was er dan veel ellende in de wereld.

"Kijk," zei de man "dat is nu Kerst vieren en zo hoort het eigenlijk." En daarin had hij gelijk.
En zij verwonderden zich over de hardvochtigheid van al die herbergiers, maar het was ook tweeduizend jaar geleden moet je denken, zo iets kwam nu niet meer voor.
En op dat ogenblik werd er gebeld. De man legde de banketstaaf die hij juist aan de mond bracht, verstoord weer op zijn bord.

"Dat is nu vervelend," zei hij, "er is ook altijd wat." Hij knoopte zijn servet los, sloeg de kruimels van zijn knie en slofte naar de voordeur.

Er stond een man op de stoep met een baard en heldere, lichte ogen. Hij vroeg of hij hier ook schuilen mocht, want het sneeuwde zo.
Het was namelijk een witte Kerst, dat heb ik nog vergeten te zeggen, hoe kan ik zo dom zijn.
De beide mannen keken elkaar een ogenblik zwijgend aan en toen werd de een door een grote drift bevangen.
"Uitgerekend op Kerstmis," zei hij, "zijn er geen andere avonden." En hij sloeg de deur hard achter zich dicht.
Maar terug in de kamer kwam er een vreemd gevoel over hem en de tulband smaakte hem niet.
"Ik ga nog eens even kijken," zei hij, "er is iets gebeurd, maar ik weet niet wat." Hij liep terug naar de stoep en keek in de warrelende sneeuw.
Daar zag hij de man nog juist om de hoek verdwijnen, met een jonge vrouw naast zich, die zwanger was.

Hij holde naar de hoek en tuurde de straat af, maar er was niemand meer te zien. Die twee leken wel in de sneeuw te zijn opgelost.
Want het was, zoals gezegd, een witte Kerst. Toen hij weer in de kamer kwam zag hij bleek en er stonden tranen in zijn ogen.
"Zeg maar even niets," zei hij, "die wind is wat schraal, het gaat wel weer over." En dat was ook zo, men moet zich over die dingen kunnen heen zetten.
Het werd nog een heel prettig Kerstfeest, het was in jaren niet zo echt geweest.
Het bleef sneeuwen, de hele nacht door en zelfs het kind werd opnieuw in een schuur geboren.

Godfried Bomans

[Afgewezen]

Gehoord:
een verslag van een kerkelijke huwelijksbevestiging.
Van trouwkoets naar rouwkoets, bleek het thema te zijn.
Dominee wist daar twee-en-half-uur mee vol te krijgen.
En dat in deze "hondsdagen".

Overigens is er in deze hondsdagen wel iets van deze strekking gebeurd.

[Ad Anker]

Gehoord:
een verslag van een kerkelijke huwelijksbevestiging.
Van trouwkoets naar rouwkoets, bleek het thema te zijn.
Dominee wist daar twee-en-half-uur mee vol te krijgen.
En dat in deze "hondsdagen".

Overigens is er in deze hondsdagen wel iets van deze strekking gebeurd.

Zo is het.
Gehoord, een verslag. Dat klinkt al niet fris. Zulke postings zijn niet goed.

[Afgewezen]

Gehoord:
een verslag van een kerkelijke huwelijksbevestiging.
Van trouwkoets naar rouwkoets, bleek het thema te zijn.
Dominee wist daar twee-en-half-uur mee vol te krijgen.
En dat in deze "hondsdagen".

Overigens is er in deze hondsdagen wel iets van deze strekking gebeurd.

Zo is het.
Gehoord, een verslag. Dat klinkt al niet fris. Zulke postings zijn niet goed.

Ik bedoel wat anders.

[Ad Anker]

Gehoord:
een verslag van een kerkelijke huwelijksbevestiging.
Van trouwkoets naar rouwkoets, bleek het thema te zijn.
Dominee wist daar twee-en-half-uur mee vol te krijgen.
En dat in deze "hondsdagen".

Overigens is er in deze hondsdagen wel iets van deze strekking gebeurd.

Zo is het.
Gehoord, een verslag. Dat klinkt al niet fris. Zulke postings zijn niet goed.

Ik bedoel wat anders.

We bedoelen hetzelfde, denk ik. Dat op een 'trouwkoets' snel een 'rouwkoets' volgde.

[Desiree]

Ja, ik heb het ook gelezen. Erg..

Mara kennende is het wellicht een wat spontane reactie.

[-DIA-]

Citaatje 4

(Voorafspraak biddagpreek 1982)

Geliefden,
Het is voor de zeventiende maal (het zeventiende jaar -DIA-) dat wij in uw midden voor mogen gaan in de bediening van Woord en Sacrament. En voor de zeventiende maal mogen wij op biddag ons afzonderen in het huis des Heeren om de zegeningen, die van Boven moeten komen, de Heere af te smeken.
Wat zijn er in die tijd velen van ons heengegaan. In die tijd zijn ook de levensomstandigheden waarin wij leven ontzettend achteruit gegaan in de Godsverlating, Als het volk in het Oude Testament ging afwijken van de Heere, dan gingen de proteten dat volk liefelijk vermanen. Zij gingen het naderend oordeel aanzeggen. En dan werd er door velen om gelachen, er werd om gespot en de schouders werden opgehaald. Er werd gezregd: Die mensen zijn veel te droefgeestig; laat ons maar eten, laat ons maar drinken en vrolijk zijn. Ze gingen door, maar God ging ook door!
En zo is het ook in de tijd die wij beleven. Wat een weeldetijd ligt er achter ons, en we zien het allerwege dat het minder wordt. En dat zal nog erger worden, want als God het niet verhoedt zal er uitgeroepen worden: Wat zullen wij eten en wat zullen wij drinken?
En wanneer het nu een bange tijd van Godsverlating is, dan roept de Heere ons door Zijn Woord nog troostrijke woorden toe, die kunnen wij vinden in het Boek der Psalmen, namelijk Psalm 145:18-19: “De HEERE is nabij allen, die Hem aanroepen, allen die Hem aanroepen in der waarheid. Hij doet het welbehagen dergenen, die Hem vrezen, en Hij hoort hun geroep en verlost hen.”
Hoort u het? Degenen die in waarheid God aanroepen, die buiten Hem niet meer kunnen leven, die komt Hij te horen, die komt Hij te verlossen.
Wij moeten de Heere aanroepen in alle omstandigheden. Wij zijn afhankelijke nietige stofbewoners die niets kunnen voortbrengen.
Dat wij Hem zouden aanroepen en dat wij Hem zouden vragen of Hij ons wil zegenen in de arbeid onzer handen. Dat de Heere ons zou willen zegenen naar onze kostbare ziel op reis naar de eeuwigheid. En die in waarheid zulke biddagen kennen, die buiten God en zonder God niet meer kunnen leven, daar zegt David van: “De HEERE is nabij allen, die Hem aanroepen.”
Dat was de Heere ook voor David. In dit morgenuur gaan we een biddende David prediken; hij schreeuwde naar de hemel. Hoor maar in het aan u voorgelezen schriftgedeelte, Psalm 51, en daarvan het twintigste vers: “Doe wel bij Sion naar Uw welbehagen, bouw de muren van Jeruzalem op.”
We beluisteren hier:
EEN BIDDENDE KONING
1. Voor wie hij bidt
2. Waarom hij bidt
3. De wijze waarop hij bidt

Preek.


Bron: Uit "Levende fonteinen", door ds. A. Bregman