Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2024

[DDD]

Eens. Het voorbeeld maakt eens te meer duidelijk dat Rijnsburg niet op de juiste weg zit.

Maar los daarvan is het suggestief, want de linkerflank is heel geduldig en houdt veel meer rekening met de zware broeders dan in dit verhaaltje.

[Evangelist]

CGK-metafoor

Hans en Grietje zijn al jaren getrouwd. Maar langzamerhand is er veel spanning gekomen in hun huwelijk. Hans wil steeds meer vrijheid. En Grietje gaf in het verleden wel telkens wat meer toe. Maar inmiddels vind ze het te ver gaan. Zo wil Hans tegenwoordig niet meer één keer, maar wel vier keer per jaar een weekje in zijn eentje op vakantie naar het buitenland. Hij is op een gegeven moment ook begonnen met eens in de drie weken met vrienden een weekend te toeren op de motor. Grietje doet dit verdriet, want zij vindt de zondag een dag voor het gezin en voor de kerk.

Door al deze spanning staat het huwelijk op springen. De mediator heeft Hans gevraagd in ieder geval te stoppen met dat motorrijden in het weekend. Maar Hans geeft aan dat hij ook verzot is op wielrennen. En ook dat gaat hij eens in de drie weekenden doen.

Nu is Grietje het zat. En ze zegt: Zo zijn we niet getrouwd. De deur gaat op slot en je komt er pas weer in als je in ieder geval weer de weekenden fatsoenlijk thuis ben en met mij en de kinderen meegaat naar de kerk.

Vervolgens ontvangt ze van Hans een berichtje met in het kort als inhoud:
- De enige reden voor echtscheiding is overspel en daar is hier geen sprake van. Dus je mag niet scheiden. Daarmee ga je in tegen de wet en de wil van de Heere God.
- Daarnaast moet je eens kijken naar bijvoorbeeld Urker vrouwen, daar zijn de mannen elke week weg van maandagmorgen vroeg tot zaterdagochtend.
- Kijk ook eens naar vrouwen van zeevaarders. Die zitten telkens 6 of 8 weken zonder hun man en vader thuis. Dan valt dat gedrag van mij nog best mee.
Echt waar, Grietje, je bent zo fout bezig om mij bij jouw aan tafel te weigeren! Je gaat in tegen Gods wil. Ik hoop echt dat je terugkomt van deze foute weg! Vroeger zei je tenminste nog ja als ik iets meer wil. Maar je moet eens weten hoe lang ik al geduld met je hebt gehad. Ik wilde eigenlijk 10 jaar geleden al beginnen met wielrennen op zondag. Al die tijd heb ik geduld met je gehad. En nu doe je zo! Daar kan echt geen zegen op rusten!

En ja, als ik kijk naar wat de Bijbel zegt heeft Hans gelijk: Grietje mag niet van hem scheiden.

Aanvullend: Hans vindt het ook belangrijk te melden dat hij juridisch het recht heeft om in het huis te wonen, want het is Grietjes keuze om te scheiden.

Treffend!

Ja klopt, Grietje mag niet scheiden.
Ik vind dit een duidelijk voorbeeld om dus niet uit elkaar te gaan. Ook al lijkt de situatie onhoudbaar.
Lijden aan je huwelijk, lijden aan de kerk.....

Vervang get racefietsen op zondag even door het plegen van overspel. Zou je dan hetzelfde zeggen? Lijden aan je huwelijk?

[huisman]

Nope, reageren hierop is totaal niet zinvol. 't Trekt de hele situatie in het belachelijke. Te beginnen met het feit dat de kerken zich niet als een huwelijk tot elkaar verhouden, maar samen de ene Bruid of deel van het bruidskleed vertegenwoordigen.

Daarnaast leven ze niet onder een dak waardoor hun levens ook niet zo verweven zijn als in de karikatuur.

'k Heb liever een reactie op de jarenlange banden met de buitenlandse kerken, anders dan degenen die evangelist graag aanhaalt omdat ze in zijn lijn van denken passen... Geen enkele synode heeft die banden willen verbreken. Terwijl een deel van de kerken dat nu wel intern wil doen.

Precies, enigszins een band houden tussen Rijnsburg en Hoogeveen kan en zal waarschijnlijk ook gebeuren vanwege een gedeelde geschiedenis. Eigenlijk hetzelfde als de zendingskerken. Maar in hetzelfde verband heb je je gewoon te houden aan de basale besluiten binnen dit verband. Verder blijf ik benadrukken dat het gezag van de Schrift in het geding is. M.i. op beide thema's en volgens de besluiten van de CGK minstens op één van beide thema's.

[Terri]

CGK-metafoor

Hans en Grietje zijn al jaren getrouwd. Maar langzamerhand is er veel spanning gekomen in hun huwelijk. Hans wil steeds meer vrijheid. En Grietje gaf in het verleden wel telkens wat meer toe. Maar inmiddels vind ze het te ver gaan. Zo wil Hans tegenwoordig niet meer één keer, maar wel vier keer per jaar een weekje in zijn eentje op vakantie naar het buitenland. Hij is op een gegeven moment ook begonnen met eens in de drie weken met vrienden een weekend te toeren op de motor. Grietje doet dit verdriet, want zij vindt de zondag een dag voor het gezin en voor de kerk.

Door al deze spanning staat het huwelijk op springen. De mediator heeft Hans gevraagd in ieder geval te stoppen met dat motorrijden in het weekend. Maar Hans geeft aan dat hij ook verzot is op wielrennen. En ook dat gaat hij eens in de drie weekenden doen.

Nu is Grietje het zat. En ze zegt: Zo zijn we niet getrouwd. De deur gaat op slot en je komt er pas weer in als je in ieder geval weer de weekenden fatsoenlijk thuis ben en met mij en de kinderen meegaat naar de kerk.

Vervolgens ontvangt ze van Hans een berichtje met in het kort als inhoud:
- De enige reden voor echtscheiding is overspel en daar is hier geen sprake van. Dus je mag niet scheiden. Daarmee ga je in tegen de wet en de wil van de Heere God.
- Daarnaast moet je eens kijken naar bijvoorbeeld Urker vrouwen, daar zijn de mannen elke week weg van maandagmorgen vroeg tot zaterdagochtend.
- Kijk ook eens naar vrouwen van zeevaarders. Die zitten telkens 6 of 8 weken zonder hun man en vader thuis. Dan valt dat gedrag van mij nog best mee.
Echt waar, Grietje, je bent zo fout bezig om mij bij jouw aan tafel te weigeren! Je gaat in tegen Gods wil. Ik hoop echt dat je terugkomt van deze foute weg! Vroeger zei je tenminste nog ja als ik iets meer wil. Maar je moet eens weten hoe lang ik al geduld met je hebt gehad. Ik wilde eigenlijk 10 jaar geleden al beginnen met wielrennen op zondag. Al die tijd heb ik geduld met je gehad. En nu doe je zo! Daar kan echt geen zegen op rusten!

En ja, als ik kijk naar wat de Bijbel zegt heeft Hans gelijk: Grietje mag niet van hem scheiden.

Aanvullend: Hans vindt het ook belangrijk te melden dat hij juridisch het recht heeft om in het huis te wonen, want het is Grietjes keuze om te scheiden.

Treffend!

Ja klopt, Grietje mag niet scheiden.
Ik vind dit een duidelijk voorbeeld om dus niet uit elkaar te gaan. Ook al lijkt de situatie onhoudbaar.
Lijden aan je huwelijk, lijden aan de kerk.....

Vervang get racefietsen op zondag even door het plegen van overspel. Zou je dan hetzelfde zeggen? Lijden aan je huwelijk?

Oke, nu maak je het fundamenteel anders.....
Wat is in jouw ogen ( want je bedoelt de linkerflank) de daad van overspel?

[Evangelist]

Nope, reageren hierop is totaal niet zinvol. 't Trekt de hele situatie in het belachelijke. Te beginnen met het feit dat de kerken zich niet als een huwelijk tot elkaar verhouden, maar samen de ene Bruid of deel van het bruidskleed vertegenwoordigen.

Daarnaast leven ze niet onder een dak waardoor hun levens ook niet zo verweven zijn als in de karikatuur.

'k Heb liever een reactie op de jarenlange banden met de buitenlandse kerken, anders dan degenen die evangelist graag aanhaalt omdat ze in zijn lijn van denken passen... Geen enkele synode heeft die banden willen verbreken. Terwijl een deel van de kerken dat nu wel intern wil doen.

We dreigen in rotondes te gaan spreken (net als op allerlei kerkelijke vergaderingen). Maar de oorzaak ligt niet enkelvoudig in het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers als zodanig. Het ligt in de voortgaande ontwrichting van het kerkverband omdat je niet meer ervan uit kan gaan dat iemands (lees: ambtsdragers uit een plaatselijke kerk) ja ook daadwerkelijk ja is, en nee nee. Als dat niet meer incidenteel is, maar structureel gebeurt op zaken die raken aan het Schriftgezag, dan kun je van alles te berde brengen, maar dan gaat het huwelijk een keer stuk. (@Terri: dit bedoelde ik met overspel) En nee, dat is niet zoals het hoort; dat weten mensen die een echtscheiding hebben meegemaakt maar al te goed. Maar ik hoop nog steeds dat iedereen de bereidheid heeft tot het opstellen van een goede omgangsregeling. In dat opzicht sprak de rechter ware woorden: Dit huwelijk is voorbij; voorkom dat het een vechtscheiding wordt. Ik ben wel bang dat door alle gepraat en gediscusieer zelfs de mogelijkheid van een scheiding van tafel en bed nu in rook opgaat. Er wordt nu door het niet zakelijk te gaan afhandelen een discussie gaande gehouden die op persoonlijk vlak de verhoudingen gaat beschadigen. Ik begrijp niet waarom dat moet. We agree to disagree, en dat gezegd hebbende: laten we spoedig op een nette wijze ontvlechten. (Vrij naar de notitie-Pel.)

[Terri]

Persoonlijk vind ik een kerkverband heel wat anders dan een huwelijk.
Een huwelijk ziet op de verbinding man-vrouw die één worden, denk aan Adam, daaruit genomen een rib, en God maakte Eva. Dan zegt God zij zullen tot één vlees worden.

Dat is een ordinantie die (voor mij) een diepte bevat die ik niet doorgrond. En daarom mag dat niet meer verbroken worden. Helaas.... Genesis 3....

[MidMid]

Nope, reageren hierop is totaal niet zinvol. 't Trekt de hele situatie in het belachelijke. Te beginnen met het feit dat de kerken zich niet als een huwelijk tot elkaar verhouden, maar samen de ene Bruid of deel van het bruidskleed vertegenwoordigen.

Daarnaast leven ze niet onder een dak waardoor hun levens ook niet zo verweven zijn als in de karikatuur.

'k Heb liever een reactie op de jarenlange banden met de buitenlandse kerken, anders dan degenen die evangelist graag aanhaalt omdat ze in zijn lijn van denken passen... Geen enkele synode heeft die banden willen verbreken. Terwijl een deel van de kerken dat nu wel intern wil doen.

We dreigen in rotondes te gaan spreken (net als op allerlei kerkelijke vergaderingen). Maar de oorzaak ligt niet enkelvoudig in het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers als zodanig. Het ligt in de voortgaande ontwrichting van het kerkverband omdat je niet meer ervan uit kan gaan dat iemands (lees: ambtsdragers uit een plaatselijke kerk) ja ook daadwerkelijk ja is, en nee nee. Als dat niet meer incidenteel is, maar structureel gebeurt op zaken die raken aan het Schriftgezag, dan kun je van alles te berde brengen, maar dan gaat het huwelijk een keer stuk. (@Terri: dit bedoelde ik met overspel) En nee, dat is niet zoals het hoort; dat weten mensen die een echtscheiding hebben meegemaakt maar al te goed. Maar ik hoop nog steeds dat iedereen de bereidheid heeft tot het opstellen van een goede omgangsregeling. In dat opzicht sprak de rechter ware woorden: Dit huwelijk is voorbij; voorkom dat het een vechtscheiding wordt. Ik ben wel bang dat door alle gepraat en gediscusieer zelfs de mogelijkheid van een scheiding van tafel en bed nu in rook opgaat. Er wordt nu door het niet zakelijk te gaan afhandelen een discussie gaande gehouden die op persoonlijk vlak de verhoudingen gaat beschadigen. Ik begrijp niet waarom dat moet. We agree to disagree, en dat gezegd hebbende: laten we spoedig op een nette wijze ontvlechten. (Vrij naar de notitie-Pel.)

De uitspraak 'we agree to disagree' is veel te plat.
Die nette wijze van ontvlechten is nog steeds een eenzijdige wens.
Zie ook de laatste brief van dep. vertegenwoordiging. Die willen niet zozeer spreken over het voorkomen van een vechtscheiding maar over wat de kerk is naar Schrift en belijdenis. Die zijn helemaal nog niet toe aan een scheiding. Omdat de scheidingsgrond daarvoor eerst helder moet zijn.

In het eerdere interview met Egas zag ik overigens dezelfde beweging als hierboven. (‘Het is lastig uit te leggen’, zegt Egas, ‘maar voor mij zit het probleem nog niet in de vrouw in het ambt of homoseksualiteit. Het dieper achterliggende probleem is voor mij de ontrouw aan ons christelijk-gereformeerd kerkzijn. Als je je niet meer houdt aan wat we elkaar beloofd hebben, zaag je aan de wortels van het kerkverband. Dan is er sprake van een diepe vertrouwensbreuk.’)

Opeens gaat het niet meer zozeer om de zaken v&a en homoseksualiteit op zich, maar om het 'je houden aan de afspraken'. Als dit werkelijk het diepste probleem is van Rijnsburg c.s. rechtvaardigt dit voor mij al helemaal niet een scheiding.

@Evangelist, en voor de goede orde ik heb niet zoveel met de notitie van Pel. Die bevat een zeer eigenzinnige lezing van de kerkorde en werkelijkheid. Maar dat vond ik net zo goed van zijn verhaal tegenover de rechter.

[KDD]

Persoonlijk vind ik een kerkverband heel wat anders dan een huwelijk.
Een huwelijk ziet op de verbinding man-vrouw die één worden, denk aan Adam, daaruit genomen een rib, en God maakte Eva. Dan zegt God zij zullen tot één vlees worden.

Dat is een ordinantie die (voor mij) een diepte bevat die ik niet doorgrond. En daarom mag dat niet meer verbroken worden. Helaas.... Genesis 3....

Het is ook heel anders. Daarom moet je als kerken van elkander scheiden als het zo ver komt.

[huisman]

Nope, reageren hierop is totaal niet zinvol. 't Trekt de hele situatie in het belachelijke. Te beginnen met het feit dat de kerken zich niet als een huwelijk tot elkaar verhouden, maar samen de ene Bruid of deel van het bruidskleed vertegenwoordigen.

Daarnaast leven ze niet onder een dak waardoor hun levens ook niet zo verweven zijn als in de karikatuur.

'k Heb liever een reactie op de jarenlange banden met de buitenlandse kerken, anders dan degenen die evangelist graag aanhaalt omdat ze in zijn lijn van denken passen... Geen enkele synode heeft die banden willen verbreken. Terwijl een deel van de kerken dat nu wel intern wil doen.

We dreigen in rotondes te gaan spreken (net als op allerlei kerkelijke vergaderingen). Maar de oorzaak ligt niet enkelvoudig in het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers als zodanig. Het ligt in de voortgaande ontwrichting van het kerkverband omdat je niet meer ervan uit kan gaan dat iemands (lees: ambtsdragers uit een plaatselijke kerk) ja ook daadwerkelijk ja is, en nee nee. Als dat niet meer incidenteel is, maar structureel gebeurt op zaken die raken aan het Schriftgezag, dan kun je van alles te berde brengen, maar dan gaat het huwelijk een keer stuk. (@Terri: dit bedoelde ik met overspel) En nee, dat is niet zoals het hoort; dat weten mensen die een echtscheiding hebben meegemaakt maar al te goed. Maar ik hoop nog steeds dat iedereen de bereidheid heeft tot het opstellen van een goede omgangsregeling. In dat opzicht sprak de rechter ware woorden: Dit huwelijk is voorbij; voorkom dat het een vechtscheiding wordt. Ik ben wel bang dat door alle gepraat en gediscusieer zelfs de mogelijkheid van een scheiding van tafel en bed nu in rook opgaat. Er wordt nu door het niet zakelijk te gaan afhandelen een discussie gaande gehouden die op persoonlijk vlak de verhoudingen gaat beschadigen. Ik begrijp niet waarom dat moet. We agree to disagree, en dat gezegd hebbende: laten we spoedig op een nette wijze ontvlechten. (Vrij naar de notitie-Pel.)

De uitspraak 'we agree to disagree' is veel te plat.
Die nette wijze van ontvlechten is nog steeds een eenzijdige wens.
Zie ook de laatste brief van dep. vertegenwoordiging. Die willen niet zozeer spreken over het voorkomen van een vechtscheiding maar over wat de kerk is naar Schrift en belijdenis. Die zijn helemaal nog niet toe aan een scheiding. Omdat de scheidingsgrond daarvoor eerst helder moet zijn.

In het eerdere interview met Egas zag ik trouwens dezelfde beweging als hierboven. (‘Het is lastig uit te leggen’, zegt Egas, ‘maar voor mij zit het probleem nog niet in de vrouw in het ambt of homoseksualiteit. Het dieper achterliggende probleem is voor mij de ontrouw aan ons christelijk-gereformeerd kerkzijn. Als je je niet meer houdt aan wat we elkaar beloofd hebben, zaag je aan de wortels van het kerkverband. Dan is er sprake van een diepe vertrouwensbreuk.’)

Opeens gaat het niet meer zozeer om de zaken v&a en homoseksualiteit op zich, maar om het 'je houden aan de afspraken'. Als dit werkelijk het diepste probleem is van Rijnsburg c.s. rechtvaardigt dit voor mij al helemaal niet een scheiding.

@Evangelist, en voor de goede orde ik heb niet zoveel met de notitie van Pel. Die bevat een zeer eigenzinnige lezing van de kerkorde en werkelijkheid. Maar dat vond ik net zo goed van zijn verhaal tegenover de rechter.

Ik blijf mij verbazen hoe ongelooflijk eenzijdig jij kijkt naar de situatie. Zorgvuldig genomen synodale besluiten worden genegeerd. Vermaningen en toegekende appels worden ook genegeerd. De ongehoorzaamheid wordt door een van de deel van de kerken ook gewoon geaccepteerd. Synodale besluiten met een grondige Schriftuurlijke onderbouwing worden verdacht gemaakt en soms zelfs belachelijk tot op de preekstoel toe. Verder weet jij ook dat in verschillende gemeenten die niet met Rijnsburg meegaan groepjes leden samenkomen op de zondag om via livestreams met een andere gemeente mee te leven. Zeer ongezond natuurlijk.
Als we nu geen leiding durven nemen om de onafwendbare scheiding netjes te regelen komen er brokken in behoorlijk wat plaatselijke gemeenten.
Gebrek aan duidelijke leiding en het steeds weer zoeken naar onbegaanbare geitenpaadjes maakt het alleen maar lelijker.

[Herman]

Persoonlijk vind ik een kerkverband heel wat anders dan een huwelijk.

Gelukkig spreekt de Schrift over Jezus als Bruidegom en al de Zijnen als bruid. Dat is een beeld dat ik graag vasthoud en dat heel veel te zeggen heeft. Hooglied staat bijvoorbeeld ook op een scharnierpunt. God gaat met Israel een verbond aan, leidt haar door de woestijn naar de vrijheid. En bij het pascha wordt daarom Hooglied gelezen, als een blijvende herinnering aan dat verbond, wat trekken heeft van een huwelijk. Het is intiem, vol van trouw, genegenheid. En in Christus om Zijn zelfverloochening en zelfvernedering. Toen ik een daar deze week aan herinnerd werd, was ik ontroerd.

Maar goed, dan hebben het over de kerk, en niet over een kerkverband. Het is niet altijd mogelijk om alles van elkaar te scheiden, daarom dacht ik, ik zet hier even wat waardevols neer.

[MidMid]

Nope, reageren hierop is totaal niet zinvol. 't Trekt de hele situatie in het belachelijke. Te beginnen met het feit dat de kerken zich niet als een huwelijk tot elkaar verhouden, maar samen de ene Bruid of deel van het bruidskleed vertegenwoordigen.

Daarnaast leven ze niet onder een dak waardoor hun levens ook niet zo verweven zijn als in de karikatuur.

'k Heb liever een reactie op de jarenlange banden met de buitenlandse kerken, anders dan degenen die evangelist graag aanhaalt omdat ze in zijn lijn van denken passen... Geen enkele synode heeft die banden willen verbreken. Terwijl een deel van de kerken dat nu wel intern wil doen.

We dreigen in rotondes te gaan spreken (net als op allerlei kerkelijke vergaderingen). Maar de oorzaak ligt niet enkelvoudig in het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers als zodanig. Het ligt in de voortgaande ontwrichting van het kerkverband omdat je niet meer ervan uit kan gaan dat iemands (lees: ambtsdragers uit een plaatselijke kerk) ja ook daadwerkelijk ja is, en nee nee. Als dat niet meer incidenteel is, maar structureel gebeurt op zaken die raken aan het Schriftgezag, dan kun je van alles te berde brengen, maar dan gaat het huwelijk een keer stuk. (@Terri: dit bedoelde ik met overspel) En nee, dat is niet zoals het hoort; dat weten mensen die een echtscheiding hebben meegemaakt maar al te goed. Maar ik hoop nog steeds dat iedereen de bereidheid heeft tot het opstellen van een goede omgangsregeling. In dat opzicht sprak de rechter ware woorden: Dit huwelijk is voorbij; voorkom dat het een vechtscheiding wordt. Ik ben wel bang dat door alle gepraat en gediscusieer zelfs de mogelijkheid van een scheiding van tafel en bed nu in rook opgaat. Er wordt nu door het niet zakelijk te gaan afhandelen een discussie gaande gehouden die op persoonlijk vlak de verhoudingen gaat beschadigen. Ik begrijp niet waarom dat moet. We agree to disagree, en dat gezegd hebbende: laten we spoedig op een nette wijze ontvlechten. (Vrij naar de notitie-Pel.)

De uitspraak 'we agree to disagree' is veel te plat.
Die nette wijze van ontvlechten is nog steeds een eenzijdige wens.
Zie ook de laatste brief van dep. vertegenwoordiging. Die willen niet zozeer spreken over het voorkomen van een vechtscheiding maar over wat de kerk is naar Schrift en belijdenis. Die zijn helemaal nog niet toe aan een scheiding. Omdat de scheidingsgrond daarvoor eerst helder moet zijn.

In het eerdere interview met Egas zag ik trouwens dezelfde beweging als hierboven. (‘Het is lastig uit te leggen’, zegt Egas, ‘maar voor mij zit het probleem nog niet in de vrouw in het ambt of homoseksualiteit. Het dieper achterliggende probleem is voor mij de ontrouw aan ons christelijk-gereformeerd kerkzijn. Als je je niet meer houdt aan wat we elkaar beloofd hebben, zaag je aan de wortels van het kerkverband. Dan is er sprake van een diepe vertrouwensbreuk.’)

Opeens gaat het niet meer zozeer om de zaken v&a en homoseksualiteit op zich, maar om het 'je houden aan de afspraken'. Als dit werkelijk het diepste probleem is van Rijnsburg c.s. rechtvaardigt dit voor mij al helemaal niet een scheiding.

@Evangelist, en voor de goede orde ik heb niet zoveel met de notitie van Pel. Die bevat een zeer eigenzinnige lezing van de kerkorde en werkelijkheid. Maar dat vond ik net zo goed van zijn verhaal tegenover de rechter.

Ik blijf mij verbazen hoe ongelooflijk eenzijdig jij kijkt naar de situatie. Zorgvuldig genomen synodale besluiten worden genegeerd. Vermaningen en toegekende appels worden ook genegeerd. De ongehoorzaamheid wordt door een van de deel van de kerken ook gewoon geaccepteerd. Synodale besluiten met een grondige Schriftuurlijke onderbouwing worden verdacht gemaakt en soms zelfs belachelijk tot op de preekstoel toe. Verder weet jij ook dat in verschillende gemeenten die niet met Rijnsburg meegaan groepjes leden samenkomen op de zondag om via livestreams met een andere gemeente mee te leven. Zeer ongezond natuurlijk.
Als we nu geen leiding durven nemen om de onafwendbare scheiding netjes te regelen komen er brokken in behoorlijk wat plaatselijke gemeenten.
Gebrek aan duidelijke leiding en het steeds weer zoeken naar onbegaanbare geitenpaadjes maakt het alleen maar lelijker.

'k Denk dat die eenzijdigheid er is aan beide kanten. En ja, ook ik zal best gezichtspunten missen. Maar nee, nog steeds ben ik er niet van overtuigd geraakt dat scheiden op de aangedragen gronden tegenover de Heere kan bestaan. Maar blijkbaar weegt zo'n gewetensbezwaar minder dan het bezwaar in het geweten aan de andere kant van de lijn.

Ik erken met jou dat besluiten worden genegeerd, dat er in enkele gevallen geen vermaning is uitgesproken en niet goed is omgegaan met appels. Dat betreur ik, net als jij dat doet. Maar dat doortrekken alsof dit in de meerderheid van de gevallen zo is, klopt simpelweg niet. En er is ook geen acceptatie van deze ongehoorzaamheid. Wel is er een niet verder willen gaan dan landelijk is besloten. Dat jij dat wel graag zou willen, maakt het daarmee nog niet legitiem of een goede weg om te gaan.

De voorbeelden over preekstoelen waar besluiten verdacht of belachelijk worden gemaakt, ken ik niet. Dit geldt evenzo voor groepjes gemeenteleden die zondags de eigen diensten verzuimen. Ook die situaties ken ik niet. (Overigens versterkt mij dit in mijn gevoelen dat jij een andere persoon aan mij koppelt dan ik in werkelijkheid ben, maar dat terzijde.) Daarbij vind ik dit niet enkel ongezond, maar balanceren op het randje van scheurmakerij en tweedracht zaaien.

Dat bovenstaande te maken zou hebben met een gebrek aan leiding nemen en geven, deel ik niet.
Leiding nemen en geven is ook het niet in eigen hand willen nemen.
Leiding nemen en geven is ook jezelf het zwijgen op durven leggen.
Leiding nemen en geven is ook het bij de Heere neerleggen.
Leiding nemen en geven is ook een stap terug willen doen en juist de leiding los durven laten.

Kortom, daarin verkies ik dan eerder de weg die Kieviet en Kater gewezen hebben.

[ZWP]

Wat is de reactie van Evangelist en huisman op het stuk van prof. Kater en ds. Kieviet?

[rhadders]

Interessant wel, dat 'Hans en Grietje-verhaal'. Het toont hoe er over een huwelijk gedacht wordt...

Hans wil steeds meer vrijheid. En Grietje gaf in het verleden wel telkens wat meer toe. Maar inmiddels vind ze het te ver gaan. Zo wil Hans tegenwoordig niet meer één keer, maar wel vier keer per jaar een weekje in zijn eentje op vakantie naar het buitenland.

Ik weet niet natuurlijk niet hoe jouw huwelijk er uit ziet, maar mijn vrouw en ik gunnen elkaar de vrijheid. Vroeger ging zij wel eens naar een schaatswedstrijd, tegenwoordig wil ze het liefst elk toernooi bijwonen. Volgende week gaat ze naar het OKT in Thialf en pas vertelde ze dat ze begin volgend jaar eigenlijk ook graag een weekend naar de Olympische Spelen in Milaan zou willen. Met een vriendin. Dat vraagt natuurlijk wel wat aanpassingen, want we hebben ook een baby van een half jaar oud. Maar als ze dat graag wil, werk ik daar van harte aan mee en doe ik mijn uiterste best om dat mogelijk te maken. Terwijl ik er zelf niet aan moet denken om urenlang op een sta-tribune te moeten... staan. Niets voor mij.

Twee dingen die volgens mij essentieel zijn in het huwelijk:

1. Het gaat om de ander liefhebben. Die is dus ook daadwerkelijk anders. Daarom ook dat het gaat om man en vrouw, dat is de uitbeelding daarvan. Ze zijn verschillend. Doen en denken anders. Maar ze hebben elkaar lief en vormen een eenheid. Zonder dat de verschillen worden opgeheven! Sterker nog, zonder die verschillen zou het geen huwelijk zijn...

2. Het gaat om de ander uitnemender achten dat jezelf, om overgave. Je maakt je eigen verlangens en behoeften ondergeschikt aan die van de ander. En als het goed is, doet die ander dat ook. Maar zelfs als reageert die ander niet zoals je wilt, dan nog doe je het maximale uit liefde voor die ander. Filippenzen 2 is daar het meest indringende en ontroerende voorbeeld van: God 'heeft Zichzelven vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts aangenomen hebbende, en is den mensen gelijk geworden...' Dát is de gezindheid waar het om gaat!

Gezien het bovenstaande is de reden waarom mensen in het algemeen scheiden: 'vanwege de hardigheid uwer harten' (Mt.19:8).

[rhadders]

Verder blijf ik benadrukken dat het gezag van de Schrift in het geding is. M.i. op beide thema's en volgens de besluiten van de CGK minstens op één van beide thema's.

Heb je predikanten die anders van oordeel zijn al eens van hart tot hart gesproken? Want in de gesprekken die ik mocht hebben, heb ik telkens weer geproefd dat men de Heere en Zijn Woord liefheeft. Men wil zich door de Schrift laten gezeggen! Het gezag van de Schrift is bij hen helemaal niet in het geding, je kunt hooguit spreken van verschillen in Schriftverstaan.

Wat niet wil zeggen dat er geen predikanten en situaties zijn, waarbij inderdaad wel degelijk het gezag van de Schrift in het geding is, omdat onbijbelse argumenten en redenen boven de Schrift worden gesteld.

Met andere woorden: het komt allebei voor. Maar in de CGK proef ik toch vooral het eerste. Ik heb in het minderheidsrapport wel wat onschriftuurlijke argumentatie voorbij zien komen, maar primair baseert men zich op de Schrift. Aan hoe en van waaruit men redeneert kan je echt wel beoordelen of en welk gezag men toekent aan de Schrift, los van of je de conclusies deelt.

In veel gevallen gaat het dus simpelweg om Schriftverstaan. En dat hoeft ons helemaal niet te bevreemden, want we zijn niet gelijk. De één heeft meer intellectuele vermogens, of meer theologisch inzicht dan de ander. De ene gemeente kreeg van Paulus nog melk, de ander vaste spijze. Verschillen in Schriftverstaan hoeven dus helemaal niet problematisch te zijn, laat staan een reden tot scheiding. Ze tonen wel het belang van onderwijs. Laten we elkaar daar in dienen!

[Evangelist]

Wat is de reactie van Evangelist en huisman op het stuk van prof. Kater en ds. Kieviet?

Een begrijpelijk stuk als je een hervormde kerkvisie hebt. Het stuk liet Kerk en kerkverband behoorlijk samenvallen. Daarom was het binnen de huidige context een verdrietige bijdrage. Vooral omdat de indruk toch gewekt werd dat Rijnsburg de scheurmakers zijn, terwijl Rijnsburg niets anders wil dan christelijk gereformeerd zijn én doen, binnen de vierslag van Schrift, belijdenis en kerkorde met synodebesluiten. Met name omdat daarbij de woorden 'zonde tegen de Heilige Geest' vielen. In de Bijbel is dat een onvergefelijke zonde. Nu leken ze te suggereren dat wie met het kerkverband scheurt of splitst, de zonde tegen de Heilige Geest zou doen en dus verloren gaat. Ik vond dat nogal een zin.
Verder werd het beeld van de storm op zee gebruikt, en dat iedere kerkenraad niet verder mocht gaan dan 'Heere, behoed ons, wij vergaan.' Dat klinkt mooi; je zou kunnen zeggen: dat is een vorm van doleren binnen de kerk. Maar als je die geschiedenis verder leest, staat er dat de Heere Jezus Zijn discipelen bestraft en zegt: 'Hoe hebt gij geen geloof!' Kortom: dat aanbevolen gebed was niet het gebed dat de Heere Jezus behaagde. Kortom: ik vond het al met al een verdrietig stuk, wat ook geen enkele oplossing bood voor de ontstane situatie waarin verschillende classes en gemeenten al jaren zijn vastgelopen en klem zitten. Dat laatste verwijt ik hen niet, maar is wel een constatering.