Brbndr schreef:
Dat is zo. Een mens kan sterven door het zwaard of door honger werd er soms gezegd. De gevaar is, en ik heb ze ontmoet, dat mensen denken dat ze ellendekennis ervaren hebben die diep genoeg is en dan wachten ze voor een verse dat hun toepast en als ze er een zien of horen pakken ze het aan en ze zijn verlost. Daar zijn heel veel versen in de Bijbel die toepasselijk zijn dus het duurt niet lang voor dat ze er een hebben. Maar een mens die waarlijk zijn ellende ervaart loopt vast en kan alleen geholpen worden door de Heere. Een andere verschil dat je ziet dat de mensen die in waarheid der ellende ervaren hebben ook pijn van binnen dat ze zondaars zijn en de anderen niet - die praten aardig makkelijk over dat ze zondaars zijn.
Brbndr schreef:Ze bouwen hun geloof op hun ingebeelde zondekennis. Ze zijn een poos bezig met hun ellende want ze weten dat je daar niet overheen moet stappen. Ze spreken over hoe grote zondaren dat ze zijn. Als ze denken dat ze hun zonden diep genoeg gezien hebben dan wachten ze op redding want die 'moet' komen omdat ze hun zonden heel goed gezien hebben. Dat is ook een geloof gegrond op werken. En een toepasselijke tekst is altijd nabij (de Bijbel is er vol van) en ze hebben het 'verdiend' (dat zeggen ze natuurlijk niet maar het komt er op neer). Maar ik ben bang dat het een genomen tekst is en niet een gegeven tekst.
Het spijt me dat ik het zeggen moet, maar ik vind dat jij de harten van deze mensen wel heel goed kent.
Het doet mij wat onprettig aan.
Gelukkig zeg je zelf ook:
Brbndr schreef:Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen?
De Heere Jezus vraagt ook aan ons:
En gij, wie zegt gij dat Ik ben? (Mattheus 16)
