Ik denk dat het een groot verschil maakt of je een gezin hebt, uitgevlogen inmiddels wellicht, met aangetrouwde kinders en kleinkinderen, of dat je dat niet hebt.Dodo schreef:Op een famlieverjaardag is het negen van de tien keer zo vol dat je alleen je buren spreekt, en verder niemand. Ook niet de gastheer/vrouw waarvan meestal een van beiden de jarige is. Dan is er ook nog het probleem van het introvert zijn, waardoor zo'n kamer vol roezemoezende mensen al snel moeilijk te verdragen is.DDD schreef:Zijn jullie niet geïnteresseerd in vrienden van vrienden en familie dan? Voor mij is een verjaardag het enige moment dat ik iets hoor over de verhouding van vrienden en familie tot hun vrienden vanuit het perspectief van de 'andere kant'. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik de vrienden en familie van goede vrienden pas bij hun begrafenis tegenkom. Wat moet je dan tegen elkaar zeggen?
Ik vind sowieso dat als je een feestje geeft, ter gelegenheid van wat dan ook, dat niet je eigen plezier in het middelpunt hoeft te staan.
Ik vind het eigenlijk wel reden voor een apart draadje.
Een handjevol mensen om een vuurkorf klinkt fantastisch.
Als ik alleengaande zou zijn, zou ik het heel anders aankleden, maar nu heb ik voldoende aan m'n gezin en enkele intimi.
Moet er wel bij vermeld worden dat we beide geen ouders meer hebben en dat de meeste familie ver weg woont en zo'n reis niet ziet zitten.
We hebben nog wel geprobeerd dat anders in te vullen met een uitnodiging voor een maaltijd op een andere keer, maar ook daar was weinig animo voor en ja...helaas, je groeit dan uit elkaar.