hoeveel kinderen heb jij?
-
Lecram
-
jacob
Ik heb zelf geen kinderen hoor.
Denken jullie weleens dat elk kind geboren wordt om te sterven?
Ik heb zelf geen vrouw en zelfs geeen verkering maar alleen de gedachte vlieg me dan aan.
En als dan de ouderling op huisbezoek niets anders te melden heeft dan dat er haast geen mensen meer bekeerd worden dan..............
brrrrr
Ik ga dan maar een "Monica" zoeken denk (of is dat nu weer een remonstrantse gedachte?)
[Aangepast op 8/3/04 door jacob]
Denken jullie weleens dat elk kind geboren wordt om te sterven?
Ik heb zelf geen vrouw en zelfs geeen verkering maar alleen de gedachte vlieg me dan aan.
En als dan de ouderling op huisbezoek niets anders te melden heeft dan dat er haast geen mensen meer bekeerd worden dan..............
brrrrr
Ik ga dan maar een "Monica" zoeken denk (of is dat nu weer een remonstrantse gedachte?)
[Aangepast op 8/3/04 door jacob]
-
Lecram
Ik trek de parallel met 'eten':
Als Christenen bidden en danken we dagelijks voor ons eten, terwijl we dit zelf gaan kopen, de maaltijd plannen, zelf uit de kast pakken en zelf klaarmaken. Wij danken in ons gezin dan ook voor de omstandigheden dat we dit zomaar kunnen doen, in tegenstelling tot zovelen die meer moeite moeten doen voor een kleine maaltijd of er geen hebben. En we vragen Gods zegen of het eten ons mag versterken en of we er niet ziek van zullen worden.
Dus Gods zegen nodig en dank uitspreken voor iets waar we zelf allerlei handelingen (en planning) voor ondernemen. We blijven niet wachten totdat het eten uit de kast op ons bord komt en we eten ons ook niet helemaal propvol, omdat we nu eenmaal een kast vol met eten hebben.
Zo is het m.i. ook met het KRIJGEN van kinderen. Als je als echtpaar beslist dat de omstandigheden daar zijn dat een kind welkom is in je gezin dan geef je dat over in Gods hand. Als de vrouw na die keuze zwanger wordt is dat nog steeds een wonder. En als de zwangerschap van 9 maanden goed gaat, is dat nog steeds een wonder. En als de bevalling goed gaat, is dat nog steeds een wonder. En wanneer is een kind welkom in het gezin? Dat kan wat mij betreft heel breed zijn. Heb je tijd om aan dit nieuwe kind te besteden, zonder dat dit andere belangrijke zaken in de weg staat? Is er nog wel tijd om Gods Woord dagelijks te onderzoeken, en Gods aangezicht te zoeken? Is er nog wel tijd om elkaar als man en vrouw aandacht te geven? Is er nog wel tijd om de andere kinderen aandacht te geven?
Mijns inziens wordt door veel mensen onterecht direct gezegd dat je kinderen NEEMT, als je als echtpaar goed nadenkt over wanneer het wel/niet beter is dat de vrouw zwanger wordt. Ik heb bovenstaand proberen te beschrijven, dat de keuze voor een nieuwe zwangerschap nog niet direct een kindje in de wieg geeft. Dan moeten er nog diverse wonderen gebeuren en is Gods zegen nog steeds onmisbaar!
Ik denk zelfs dat door er zo bewust mee om te gaan een kind echt als zegen kan worden gezien. Hoeveel echtparen zitten niet maandelijks met spanning af te wachten of alles 'goed' gegaan is? En als zich dan een zwangerschap 'aandient' wordt deze zwangerschap dan als zegen gezien? Of als een juk, door God opgelegd....?
Terecht merkte Lecram op dat het een gevoelig onderwerp is, mede omdat er mensen zullen zijn die geen kinderen kunnen krijgen of daar veel moeite voor moeten doen, ik weet dat er ook onder de OSW-ers zijn. Dit completeert de parallel tussen wij die kasten vol met eten hebben en in de derde wereld komen onze naasten om van de honger. Desondanks gaan we toch met verstand met ons voedsel om!! En we gedenken deze hongerende naasten als het goed is in het gebed. Laten we dit dan ook doen met hen die geen kinderen kunnen krijgen, ook als we onze verantwoordelijkheid in de gezinsplanning nemen.
Als Christenen bidden en danken we dagelijks voor ons eten, terwijl we dit zelf gaan kopen, de maaltijd plannen, zelf uit de kast pakken en zelf klaarmaken. Wij danken in ons gezin dan ook voor de omstandigheden dat we dit zomaar kunnen doen, in tegenstelling tot zovelen die meer moeite moeten doen voor een kleine maaltijd of er geen hebben. En we vragen Gods zegen of het eten ons mag versterken en of we er niet ziek van zullen worden.
Dus Gods zegen nodig en dank uitspreken voor iets waar we zelf allerlei handelingen (en planning) voor ondernemen. We blijven niet wachten totdat het eten uit de kast op ons bord komt en we eten ons ook niet helemaal propvol, omdat we nu eenmaal een kast vol met eten hebben.
Zo is het m.i. ook met het KRIJGEN van kinderen. Als je als echtpaar beslist dat de omstandigheden daar zijn dat een kind welkom is in je gezin dan geef je dat over in Gods hand. Als de vrouw na die keuze zwanger wordt is dat nog steeds een wonder. En als de zwangerschap van 9 maanden goed gaat, is dat nog steeds een wonder. En als de bevalling goed gaat, is dat nog steeds een wonder. En wanneer is een kind welkom in het gezin? Dat kan wat mij betreft heel breed zijn. Heb je tijd om aan dit nieuwe kind te besteden, zonder dat dit andere belangrijke zaken in de weg staat? Is er nog wel tijd om Gods Woord dagelijks te onderzoeken, en Gods aangezicht te zoeken? Is er nog wel tijd om elkaar als man en vrouw aandacht te geven? Is er nog wel tijd om de andere kinderen aandacht te geven?
Mijns inziens wordt door veel mensen onterecht direct gezegd dat je kinderen NEEMT, als je als echtpaar goed nadenkt over wanneer het wel/niet beter is dat de vrouw zwanger wordt. Ik heb bovenstaand proberen te beschrijven, dat de keuze voor een nieuwe zwangerschap nog niet direct een kindje in de wieg geeft. Dan moeten er nog diverse wonderen gebeuren en is Gods zegen nog steeds onmisbaar!
Ik denk zelfs dat door er zo bewust mee om te gaan een kind echt als zegen kan worden gezien. Hoeveel echtparen zitten niet maandelijks met spanning af te wachten of alles 'goed' gegaan is? En als zich dan een zwangerschap 'aandient' wordt deze zwangerschap dan als zegen gezien? Of als een juk, door God opgelegd....?
Terecht merkte Lecram op dat het een gevoelig onderwerp is, mede omdat er mensen zullen zijn die geen kinderen kunnen krijgen of daar veel moeite voor moeten doen, ik weet dat er ook onder de OSW-ers zijn. Dit completeert de parallel tussen wij die kasten vol met eten hebben en in de derde wereld komen onze naasten om van de honger. Desondanks gaan we toch met verstand met ons voedsel om!! En we gedenken deze hongerende naasten als het goed is in het gebed. Laten we dit dan ook doen met hen die geen kinderen kunnen krijgen, ook als we onze verantwoordelijkheid in de gezinsplanning nemen.
-
limosa
Als ik het goed lees ben je eigenlijk behoorlijk aan het plannen Jacob.Oorspronkelijk gepost door jacob
Ik heb zelf geen kinderen hoor.
Denken jullie weleens dat elk kind geboren wordt om te sterven?
Ik heb zelf geen vrouw en zelfs geeen verkering maar alleen de gedachte vlieg me dan aan.
En als dan de ouderling op huisbezoek niets anders te melden heeft dan dat er haast geen mensen meer bekeerd worden dan..............
brrrrr
Ik ga dan maar een "Monica" zoeken denk (of is dat nu weer een remonstrantse gedachte?)
[Aangepast op 8/3/04 door jacob]
Er wordt geen kind geboren zonder dat God dat wil. Als we zien in welke omstandigheden dat soms is, ja dan zeg ik ook dat ik het niet altijd kan begrijpen. Toch is het zo. En ouders hoeven hun kinderen niet zelf te bekeren, gelukkig niet! Dan zou het voor eeuwig verloren zijn. Ouders hebben hun kinderen, met alle gebrek dat daar onvermijdelijk in is, in de opvoeding te wijzen op de noodzaak van bekering, van een nieuw hartje, dat ook zij een schaapje van die goede Herder moeten zijn omdat ze anders verloren gaan. En ouders hebben hun kinderen op te dragen in gebed. De rest is voor de Heere. En Die zegt niet voor niets: Laat de kinderen tot Mij komen . . .
[Aangepast op 8/3/04 door limosa]
-
jacob
heb je dan nooit daar vragen bij. Zeker als ze bijvoorbeeld gaan puberen. Ik ga nu pas inzien hoe het voor mijn ouders moet zijn geweest mij te zien vervreemden van de kerk.Oorspronkelijk gepost door Lecram
Wat een negatieve gedachte! Zo schrijft Gods Woord er niet over. Hunner is het Koninkrijk Gods! Het verbond is er ook nog. Laten we dat niet vergeten en daarover hoopvol gestmd zijn. Dan hoef je niet bang te zijn voor je kinderen en mag je ze aan de voeten van de Heere Jezus neerleggen.
Het mag misschien negatief van mij zijn. Maar toch het grijpt me aan. En waarschijnljk als ik daadwerkelijk kinderen zou hebben zou het me een verschrikkelijk nou leven geven wat dat betreft. Maar het weten dat een kind verdoemelijk ligt voor God bij zijn geboorte. Hoe kan een ouder daar mee leven?
tja ik denk dan aan de tekst lecram.
Mattheus 22:14 Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.
-
jacob
tja ik snap nu ineens deze vertroosting niet zo goed. Ik kreeg hem net al van Lecram.Oorspronkelijk gepost door limosaAls ik het goed lees ben je eigenlijk behoorlijk aan het plannen Jacob.Oorspronkelijk gepost door jacob
Ik heb zelf geen kinderen hoor.
Denken jullie weleens dat elk kind geboren wordt om te sterven?
Ik heb zelf geen vrouw en zelfs geeen verkering maar alleen de gedachte vlieg me dan aan.
En als dan de ouderling op huisbezoek niets anders te melden heeft dan dat er haast geen mensen meer bekeerd worden dan..............
brrrrr
Ik ga dan maar een "Monica" zoeken denk (of is dat nu weer een remonstrantse gedachte?)
[Aangepast op 8/3/04 door jacob]
Er wordt geen kind geboren zonder dat God dat wil. Als we zien in welke omstandigheden dat soms is, ja dan zeg ik ook dat ik het niet altijd kan begrijpen. Toch is het zo. En ouders hoeven hun kinderen niet zelf te bekeren, gelukkig niet! Dan zou het voor eeuwig verloren zijn. Ouders hebben hun kinderen, met alle gebrek dat daar onvermijdelijk in is, in de opvoeding te wijzen op de noodzaak van bekering, van een nieuw hartje, dat ook zij een schaapje van die goede Herder moeten zijn omdat ze anders verloren gaan. En ouders hebben hun kinderen op te dragen in gebed. De rest is voor de Heere. En Die zegt niet voor niets: Laat de kinderen tot Mij komen . . .
[Aangepast op 8/3/04 door limosa]
bij ons gaat er een schamel beetje mensen aan het avondmaal. En als ik insiders mag geloven zijn dat er al te veel. Grijpt je dan zoiets nooit aan? Is dat niet gewoon oppervlakkigheid. Ik kan bij zoiets Paulus heel goed begrijpen. Overigens heb ik dat zelf weleens met mijn famillie en vrienden.
Romeinen 9:3 Want ik zou zelf wel wensen verbannen te zijn van Christus, voor mijn broederen, die mijn maagschap zijn naar het vlees;
Ik denk dat we ons best wel eens af mogen vragen of het punt wat Jacob aanhaalt wel voldoende leeft bij ouders.
Feitelijk vragen dominees dat toch ook meestal in de dooptoespraak? "Lieve kindertjes kleine onschuldige kindertjes, maar beseft u dat u net gezegd heeft dat het kinderen des toorns zijn?"
Ik heb wel eens een ambtsdrager in droefheid horen zeggen dat er misschien wel nergens zo gelogen wordt als bij de doop.....
Feitelijk vragen dominees dat toch ook meestal in de dooptoespraak? "Lieve kindertjes kleine onschuldige kindertjes, maar beseft u dat u net gezegd heeft dat het kinderen des toorns zijn?"
Ik heb wel eens een ambtsdrager in droefheid horen zeggen dat er misschien wel nergens zo gelogen wordt als bij de doop.....
-
limosa
-
limosa
Dat het ja-zeggen op de drie vragen bij de doop niet beleefd wordt en daarom huichelaarij cq leugenspreken is....Oorspronkelijk gepost door limosaWaar doelde die ambtsdrager op Pim?Oorspronkelijk gepost door Pim
Ik heb wel eens een ambtsdrager in droefheid horen zeggen dat er misschien wel nergens zo gelogen wordt als bij de doop.....
-
limosa
Aha, ja het is te vrezen dat er velen uit gewoonte hun kinderen laten dopen. En in de vraag is nog wel opgenomen dat we de doop niet uit gewoonte mogen gebruiken.Oorspronkelijk gepost door Pim
Dat het ja-zeggen op de drie vragen bij de doop niet beleefd wordt en daarom huichelaarij cq leugenspreken is....
Jacob, ik kan me heel goed indenken welke gedachten in je opkomen, maar ik zie nu even niet waar je daar mee naar toe wil. Zeg je dat het beter is om geen kinderen te verwekken omdat kinderen onsterfelijke zielen hebben, en zo ja, kun je dan wel aan een huwelijk denken? Lijkt mij eigenlijk van niet. Ik begrijp dat dit een hele persoonlijke vraag is, en als je er liever geen antwoord op wil geven is dat ook goed. Misschien u2u ik je morgen wel even.Oorspronkelijk gepost door jacob
...... Denken jullie weleens dat elk kind geboren wordt om te sterven?
Ik heb zelf geen vrouw en zelfs geen verkering maar alleen de gedachte vlieg me dan aan.
En als dan de ouderling op huisbezoek niets anders te melden heeft dan dat er haast geen mensen meer bekeerd worden dan..............
[Aangepast op 8/3/04 door jacob]
Het verschil is dat het ene gezin nummer 3 en 4 en 5 en 8 en 14 nog wel als zegen blijven zien, en het andere gezin heeft met 1 of 2 genoeg zegening ontvangen en zegt in feite "nee, dank je, ik heb nu echt genoeg". Of niet?Oorspronkelijk gepost door Lecram
Helaas wordt het 'zegen' ook weleens uitgelegd dat het het beste is om zoveel mogelijk kinderen te krijgen. Terecht schrijf je dat 1 of 2 kinderen net zo goed een zegen zijn. Het zit niet in de hoeveelheid.