Verkiezing
-
Refojongere
Beste Paus,
Is de inwendige of uitwendige roeping in tegenspraak met Jesaja 55:11 omdat daar staat dat Gods Woord niet ledig wederkeert?
>>Als God roept dat roept Hij een mens in zijn geheel.<< Dat klopt.
>>Inwendig of uitwendig bestaat voor God niet.<<
Jawel, God roept iedereen, maar roept alleen inwendig naar hen die Hij van eeuwigheid heeft uitverkoren. Bij de inwendige roeping wordt nog het hart van de mens geopend en zijn verstand verlicht en anders blijven wij horende doof en ziende blind.
>>Er bestaat volgens mij niet zo iets als: God roept wel, maar Hij roept niet op een bepaalde manier zoals het zou moeten zijn.<<
God 'moet' niets. Als God roept stelt Hij ons daarmee verantwoordelijk. Maar tegelijkertijd weet Hij ook dat zonder het zaligmakende werk van Zijn Geest, de mens zich niet bekeren zal. Zo ontfermt Hij zich dan over wie Hij wil staat er in Romeinen 9:18.
>>Mensen die menen dat het toch zo is, maken (denk ik) van God Iemand waar je niet voor de volle 100 procent op aan kan.<<
Hoezo?
[Veranderd op 31/7/02 door Refojongere]
Is de inwendige of uitwendige roeping in tegenspraak met Jesaja 55:11 omdat daar staat dat Gods Woord niet ledig wederkeert?
>>Als God roept dat roept Hij een mens in zijn geheel.<< Dat klopt.
>>Inwendig of uitwendig bestaat voor God niet.<<
Jawel, God roept iedereen, maar roept alleen inwendig naar hen die Hij van eeuwigheid heeft uitverkoren. Bij de inwendige roeping wordt nog het hart van de mens geopend en zijn verstand verlicht en anders blijven wij horende doof en ziende blind.
>>Er bestaat volgens mij niet zo iets als: God roept wel, maar Hij roept niet op een bepaalde manier zoals het zou moeten zijn.<<
God 'moet' niets. Als God roept stelt Hij ons daarmee verantwoordelijk. Maar tegelijkertijd weet Hij ook dat zonder het zaligmakende werk van Zijn Geest, de mens zich niet bekeren zal. Zo ontfermt Hij zich dan over wie Hij wil staat er in Romeinen 9:18.
>>Mensen die menen dat het toch zo is, maken (denk ik) van God Iemand waar je niet voor de volle 100 procent op aan kan.<<
Hoezo?
[Veranderd op 31/7/02 door Refojongere]
-
Refojongere
Dominee P. de Vries beantwoordde deze vraag:
Zijn voorbereidingen van de Wet zaligmakend? Waar begint het leven; bij de overtuiging van zonden of bij de kennis van Christus? Graag meer hierover.
De voorbereidingen van de Wet zijn niet zaligmakend. Waar begint het leven? Bij Christus. In Christus. Uit Christus. Niet bij de overtuiging van zonden. Dat hoeft tenminste niet. En daar kun je niet van op aan. Als iemand van jouw vrienden zou lijken op Kaïn en zou zeggen: “Ik heb zo zwaar en menigmaal gezondigd, voor mij zou er wel geen genade meer zijn.â€
Zijn voorbereidingen van de Wet zaligmakend? Waar begint het leven; bij de overtuiging van zonden of bij de kennis van Christus? Graag meer hierover.
De voorbereidingen van de Wet zijn niet zaligmakend. Waar begint het leven? Bij Christus. In Christus. Uit Christus. Niet bij de overtuiging van zonden. Dat hoeft tenminste niet. En daar kun je niet van op aan. Als iemand van jouw vrienden zou lijken op Kaïn en zou zeggen: “Ik heb zo zwaar en menigmaal gezondigd, voor mij zou er wel geen genade meer zijn.â€
Laat ik ook eens Calvijn citeren: “Enerzijds zegt Mozes dat Abram in God geloofd heeft en anderzijds voegt hij eraan toe dat dit vertrouwen of geloof hem tot gerechtigheid is gerekend. Nu moeten wij allereerst dit woord ‘geloven’ definiëren. Want zonder dat zou alles gemakkelijk wankelen. Daarom zijn de papisten zo verstrikt in hun dwalingen. Want hoewel zij ten dele belijden dat wij door het geloof gerechtvaardigd zijn, kunnen zij toch niet bevatten noch aanvaarden dat dit geheel door het geloof gebeurt. En wat is de reden daarvoor? Omdat zij het woord ‘geloof’ of dit werkwoord ‘geloven’ niet begrijpen.
Om dat woord te begrijpen moeten wij het geloof en de belofte op elkaar betrekken. Eén stem zal men wel goed kunnen zingen, maar wij hebben alleen een volmaakte harmonie, wanneer er verschillende stemmen zijn die op elkaar zijn afgestemd. Zo is het ook met het geloof. Want wanneer Gods Woord niet vooropgaat en het geloof daarmee niet overeenstemt, zal er geen sprake zijn van een melodie. Het Woord van God en het geloof zijn twee onafscheidelijke zaken. Men zou dus nog zoveel over het geloof kunnen spreken, maar dat alles zou, zoals men wel zegt, als Hoogduits in de oren klinken. Het zou een vreemd woord zijn, zoals het dat is bij de papisten, totdat wij gekomen zijn tot het punt, dat God moet spreken en wij geopende en opmerkzame oren hebben om te gehoorzamen aan hetgeen Hij zegt en daarin te rusten.
Wat is dus ‘geloven’? Hetgeen ons vanuit Gods mond wordt voorgesteld met zo’n eerbied aannemen, dat wij daardoor worden vastgehouden en alle twijfel bij ons uitgesloten is. Maar wij moeten nu nog verder gaan, want God zal soms zo spreken, dat het ons nauwelijks nut doet dat wij naar Hem luisteren. Toen Hij tot Kaïn gesproken had en hem gevraagd had waar zijn broer Abel was, hebben wij hierboven gezien dat Kaïn zijns ondanks zijn Rechter moest antwoorden en dat hij toch niet ophield te grommen en te verachten toen hij zei: “Wie heeft mij als wachter van mijn broer aangesteld?â€
Om dat woord te begrijpen moeten wij het geloof en de belofte op elkaar betrekken. Eén stem zal men wel goed kunnen zingen, maar wij hebben alleen een volmaakte harmonie, wanneer er verschillende stemmen zijn die op elkaar zijn afgestemd. Zo is het ook met het geloof. Want wanneer Gods Woord niet vooropgaat en het geloof daarmee niet overeenstemt, zal er geen sprake zijn van een melodie. Het Woord van God en het geloof zijn twee onafscheidelijke zaken. Men zou dus nog zoveel over het geloof kunnen spreken, maar dat alles zou, zoals men wel zegt, als Hoogduits in de oren klinken. Het zou een vreemd woord zijn, zoals het dat is bij de papisten, totdat wij gekomen zijn tot het punt, dat God moet spreken en wij geopende en opmerkzame oren hebben om te gehoorzamen aan hetgeen Hij zegt en daarin te rusten.
Wat is dus ‘geloven’? Hetgeen ons vanuit Gods mond wordt voorgesteld met zo’n eerbied aannemen, dat wij daardoor worden vastgehouden en alle twijfel bij ons uitgesloten is. Maar wij moeten nu nog verder gaan, want God zal soms zo spreken, dat het ons nauwelijks nut doet dat wij naar Hem luisteren. Toen Hij tot Kaïn gesproken had en hem gevraagd had waar zijn broer Abel was, hebben wij hierboven gezien dat Kaïn zijns ondanks zijn Rechter moest antwoorden en dat hij toch niet ophield te grommen en te verachten toen hij zei: “Wie heeft mij als wachter van mijn broer aangesteld?â€
-
Refojongere
Dominee Vroegindeweij schreef ook iets over de ware bekommering die aan de wedergeboorte vooraf gaat:
"Wat is het leven dominee? Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven, Thomas. Kohlbrugge beschrijft deze overgang als volgt: "Velen houden een levende overtuiging van zonden en een daarop volgende verruiming der ziel voor de wedergeboorte. Hoewel dit ook bij de wedergeboorte behoort, is dit toch de wedergeboorte zelf niet." Wat is de wedergeboorte dan wel, dominee? Daarin dat men uit de Wet en het drijven daarvan aan de hand des Geestes overgaat in het geloof in Jezus Christus, als zijn enige Leraar, Koning en Hogepriester, Wetgever en Zaligmaker; dat men zijn zaligheid in geen enkel opzicht meer verwacht van de werken der gerechtigheid, die wij gedaan mochten hebben, maar van de grote ontferming van onze God en Zaligmaker."
Dus er zijn twee overgangen, dominee? Eerst uit de staat van onverschilligheid of oppervlakkige godsdienstigheid in de staat der overtuiging en bekommering; en dan uit de staat der overtuiging in de staat der genade? Zo het is het wel goed gezegd, Thomas, en het is niet best als de zondaar deze tweede overgang mist. Kunt u ook een voorbeeld geven, dominee, van iemand die er dichtbij komt, maar juist de tweede overgang mist?
Brakel vertelt daarvan, Thomas. Hij schrijft: "Sommige zijn niet ver van het koninkrijk der hemelen, maar gaan toch niet over, en blijven die ze zijn. In jaren komt er geen verandering. Zij hebben een gezicht van hun ellende. De eeuwigheid komt hun soms zwaar op het hart. Zij kennen Christus, zij wensen Hem te hebben. Zij wilden ook wel anders leven, maar daar komt het evenwel niet van. Dan blijven zij in zichzelf door ongeloof. Zij zijn te grote zondaren, Christus zou hen niet willen hebben. Zij zijn niet genoeg verbrijzeld naar hun bevatting. Zij weten niet wat te willen, zeggen ze. Soms verderven ze het door nieuwe uitbarstingen van zonde.
Maar dat alles is de ware oorzaak niet. De ware oorzaak is, dat de rechte ernst ontbreekt. Ze zijn lui. Ook hebben ze een gedeeld hart. Zij zijn onbestendig." Dat schrijft Brakel.
Ik hoop dat ik hiermee weer meer helderheid heb kunnen verschaffen over de plaats van bekommering in de wedergeboorte.
"Wat is het leven dominee? Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven, Thomas. Kohlbrugge beschrijft deze overgang als volgt: "Velen houden een levende overtuiging van zonden en een daarop volgende verruiming der ziel voor de wedergeboorte. Hoewel dit ook bij de wedergeboorte behoort, is dit toch de wedergeboorte zelf niet." Wat is de wedergeboorte dan wel, dominee? Daarin dat men uit de Wet en het drijven daarvan aan de hand des Geestes overgaat in het geloof in Jezus Christus, als zijn enige Leraar, Koning en Hogepriester, Wetgever en Zaligmaker; dat men zijn zaligheid in geen enkel opzicht meer verwacht van de werken der gerechtigheid, die wij gedaan mochten hebben, maar van de grote ontferming van onze God en Zaligmaker."
Dus er zijn twee overgangen, dominee? Eerst uit de staat van onverschilligheid of oppervlakkige godsdienstigheid in de staat der overtuiging en bekommering; en dan uit de staat der overtuiging in de staat der genade? Zo het is het wel goed gezegd, Thomas, en het is niet best als de zondaar deze tweede overgang mist. Kunt u ook een voorbeeld geven, dominee, van iemand die er dichtbij komt, maar juist de tweede overgang mist?
Brakel vertelt daarvan, Thomas. Hij schrijft: "Sommige zijn niet ver van het koninkrijk der hemelen, maar gaan toch niet over, en blijven die ze zijn. In jaren komt er geen verandering. Zij hebben een gezicht van hun ellende. De eeuwigheid komt hun soms zwaar op het hart. Zij kennen Christus, zij wensen Hem te hebben. Zij wilden ook wel anders leven, maar daar komt het evenwel niet van. Dan blijven zij in zichzelf door ongeloof. Zij zijn te grote zondaren, Christus zou hen niet willen hebben. Zij zijn niet genoeg verbrijzeld naar hun bevatting. Zij weten niet wat te willen, zeggen ze. Soms verderven ze het door nieuwe uitbarstingen van zonde.
Maar dat alles is de ware oorzaak niet. De ware oorzaak is, dat de rechte ernst ontbreekt. Ze zijn lui. Ook hebben ze een gedeeld hart. Zij zijn onbestendig." Dat schrijft Brakel.
Ik hoop dat ik hiermee weer meer helderheid heb kunnen verschaffen over de plaats van bekommering in de wedergeboorte.
-
toy
Beste Refojongere,
Wat een onbijbelse uitdrukking: er zijn twee overgangen.
Waarom niet bij Gods Woord blijven: nl. van dood levend gemaakt worden. Dit is nu echt bevindelijke taal die niet overeenkomt met de bijbel. Wij zijn in Christus of buiten Hem. Wij leven uit Christus of hebben Hem niet nodig. Als dit de mens voorgehouden wordt, dan weet een ieder waar hij/zij staat.
Wat een onbijbelse uitdrukking: er zijn twee overgangen.
Waarom niet bij Gods Woord blijven: nl. van dood levend gemaakt worden. Dit is nu echt bevindelijke taal die niet overeenkomt met de bijbel. Wij zijn in Christus of buiten Hem. Wij leven uit Christus of hebben Hem niet nodig. Als dit de mens voorgehouden wordt, dan weet een ieder waar hij/zij staat.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
dat jij heel sterk vasthoudt aan bekommering die voortvloeit uit de wedergeboorte, is me duidelijk. Waarom je dat doet is me niet duidelijk
Eigenlijk heeft RJ hierop het antwoord gegeven, nl. dat van Ds. P. de Vries. Er is geen bekommerde kerk voor de wedergeboorte. Immers alles voor de wedergeboorte is de dood. Als we spreken over de droefheid naar God, of de gewetensovertuigingen, dan werken die of op de wereld aan of op God aan.
Als hij spreekt over het verlangen naar Christus, dan kan dat verlangen alleen geboren worden uit het geloof.
Dan even aangaande RJ over de roeping. Uiteraard heb je gelijk RJ als je stelt dat de 'inwendige roeping' die roeping is als Gods Geest de mens het geloof schenkt om de belofte in de prediking te omhelzen. Toch is het dezelfde roeping! Zowel de inwendige als de uitwendige. Dat klinkt misschien vreemd, toch is het zo. Echter de mens die door Gods Geest bearbeidt wordt, krijgt armen des geloofs om de belofte te omhelzen of aan te nemen.
Pied citeert Calvijn over het geloof en over geloven. Hier kan ik kort over zijn. Volledig mee eens. Als je het goed leest zijn we misschien wel roomser dan we vermoeden.
Dan over de twee overgangen van RJ. Het is zoals Toy zegt RJ, er is maar één overgang, nl. die van de dood naar het leven. Ook hier steekt het papisme de kop op. Ik bedoel dan de levensgevaarlijke dwaling van het vagevuur! Ik begrijp RJ wel. Als we bv. het voorbeeld nemen van christen uit de christenreis die uit de stad van het verderf ging naar de hemelstad. Wat nu als hij gestorven was op de weg naar de enge poort? Dan was hij voor eeuwig verloren geweest. (Let wel, ik schrijf dit alsof ik de uitkomst van de christenreis niet weet!) Echter christen ging niet verloren omdat hij door de ware droefheid naar God door de enge poort levendgemaakt werd. Ook dit beeld bevestigt inderdaad dat beelden of allegorie niet alles is.
Op deze veronderstellingen is ook de uitdrukking gebouwd 'met schrik in de hemel vallen'.
Tot slot RJ, de passage die Ds. Vroegindeweij aanhaalt van Brakel 'Zij kennen Christus, zij wensen Hem te hebben (...)', waar staat die in zijn redelijke godsdienst? Waarom vraag ik dat? Wel omdat deze passage mij vreemd overkomt. Hoe kunnen we Christus kennen en toch verloren gaan?
Eigenlijk heeft RJ hierop het antwoord gegeven, nl. dat van Ds. P. de Vries. Er is geen bekommerde kerk voor de wedergeboorte. Immers alles voor de wedergeboorte is de dood. Als we spreken over de droefheid naar God, of de gewetensovertuigingen, dan werken die of op de wereld aan of op God aan.
Als hij spreekt over het verlangen naar Christus, dan kan dat verlangen alleen geboren worden uit het geloof.
Dan even aangaande RJ over de roeping. Uiteraard heb je gelijk RJ als je stelt dat de 'inwendige roeping' die roeping is als Gods Geest de mens het geloof schenkt om de belofte in de prediking te omhelzen. Toch is het dezelfde roeping! Zowel de inwendige als de uitwendige. Dat klinkt misschien vreemd, toch is het zo. Echter de mens die door Gods Geest bearbeidt wordt, krijgt armen des geloofs om de belofte te omhelzen of aan te nemen.
Pied citeert Calvijn over het geloof en over geloven. Hier kan ik kort over zijn. Volledig mee eens. Als je het goed leest zijn we misschien wel roomser dan we vermoeden.
Dan over de twee overgangen van RJ. Het is zoals Toy zegt RJ, er is maar één overgang, nl. die van de dood naar het leven. Ook hier steekt het papisme de kop op. Ik bedoel dan de levensgevaarlijke dwaling van het vagevuur! Ik begrijp RJ wel. Als we bv. het voorbeeld nemen van christen uit de christenreis die uit de stad van het verderf ging naar de hemelstad. Wat nu als hij gestorven was op de weg naar de enge poort? Dan was hij voor eeuwig verloren geweest. (Let wel, ik schrijf dit alsof ik de uitkomst van de christenreis niet weet!) Echter christen ging niet verloren omdat hij door de ware droefheid naar God door de enge poort levendgemaakt werd. Ook dit beeld bevestigt inderdaad dat beelden of allegorie niet alles is.
Op deze veronderstellingen is ook de uitdrukking gebouwd 'met schrik in de hemel vallen'.
Tot slot RJ, de passage die Ds. Vroegindeweij aanhaalt van Brakel 'Zij kennen Christus, zij wensen Hem te hebben (...)', waar staat die in zijn redelijke godsdienst? Waarom vraag ik dat? Wel omdat deze passage mij vreemd overkomt. Hoe kunnen we Christus kennen en toch verloren gaan?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Zoeker
Dat kan, als we Christus alleen verstandelijk kennen. Maar dat bedoelt Brakel hier niet direct. Dit is inderdaad een beschrijving van "bekommerden". Hij is te vinden in hoofdstuk XXXI (Van de wedergeboorte), par. X., deel (e).Origineel geplaatst door ndonselaar
Tot slot RJ, de passage die Ds. Vroegindeweij aanhaalt van Brakel 'Zij kennen Christus, zij wensen Hem te hebben (...)', waar staat die in zijn redelijke godsdienst? Waarom vraag ik dat? Wel omdat deze passage mij vreemd overkomt. Hoe kunnen we Christus kennen en toch verloren gaan?
Ik ben blij met de posting van Refojongere (27/7). Helder en duidelijk.
Inderdaad kun je het precieze moment van wedergeboorte niet zeggen. Dat schrijft Brakel ook duidelijk in hfdst XXXI par XIII. "...men behoeft dien tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zoo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zoodat ik acht, dat men den netten tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan, en ook, 't is niet noodig zulks te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord Gods en uit goede kennis va n zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is.(...)"
Toch ben ik het ook met Donselaar eens dat er geen leven is voor de wedergeboorte, ook geen zaligmakende overtuigingen. Maar er zijn wel 'voorbereidende bewegingen', 'overtuigingen van de Wet'. Het begin daarvan zou je kunnen markeren als een eerste overgang. Dit hoeft op zich niet onbijbels te zijn!! Het kan echter wél zeer verwarrend zijn. Immers, je moet wel duidelijk in het oog houden dat die 1e overgang dan niet zaligmakend is en ook geen levendmaking is, maar enkel een mijlpaal in je leven waarvan je kunt zeggen: van toen af begon ik in te zien dat het noodzakelijk was een Borg te hebben. Dat betekent nog niet dat je Hem dan ook hebt, dat gebeurt bij de '2e overgang' en dat is dan de echte wedergeboorte of levendmaking.
Het is denk ik nuttig Brakel ook in dit verband te citeren (ik ben een echte Brakel-fan...), zie hfdst XXXI par XII: Voor de eerste daad des geloofs is de mensch dood, hoe vele voorbereidende bewegingen hij ook mocht ontvangen hebben. Als wij voorbereiding stellen, zoo weet, dat wij daardoor niet verstaan beginselen des levens, verre van daar; in alle de voorbereidingen is en blijft de mensch dood, en zijne daden kunnen God niet behagen, hoe deugdzaam dat ze schijnen. Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs, geloof en leven zijn in den tijd gelijk, maar in de orde gaat het geloof voor, als een oorsprong des levens; want daar is geen leven dan in de vereeniging met Christus, die hun leven is, en het geloof is het middel van vereeniging met Christus, waaruit blijkt de dwaasheid dergenen, die eerst verloochening, die eerst heiligheid zoeken; deze stellen zich in het uiterste gevaar om nooit wedergeboren te worden.
Heel helder, een mooie passage denk ik.
-
Refojongere
Twee tegenstrijdig zaken ndonselaar,
Zoeker: je moet wel duidelijk in het oog houden dat die 1e overgang dan niet zaligmakend is en ook geen levendmaking is, maar enkel een mijlpaal in je leven waarvan je kunt zeggen: van toen af begon ik in te zien dat het noodzakelijk was een Borg te hebben. Dat betekent nog niet dat je Hem dan ook hebt, dat gebeurt bij de '2e overgang' en dat is dan de echte wedergeboorte of levendmaking.
ndonselaar: Als hij spreekt over het verlangen naar Christus, dan kan dat verlangen alleen geboren worden uit het geloof.
Ik ga er hier even vanuit dat het inzien van de noodzakelijkheid om Christus als Borg voor de ziel te hebben en verlangen naar Christus hier gelijk staan.
Hoe zit dat precies dan???
Zoeker: je moet wel duidelijk in het oog houden dat die 1e overgang dan niet zaligmakend is en ook geen levendmaking is, maar enkel een mijlpaal in je leven waarvan je kunt zeggen: van toen af begon ik in te zien dat het noodzakelijk was een Borg te hebben. Dat betekent nog niet dat je Hem dan ook hebt, dat gebeurt bij de '2e overgang' en dat is dan de echte wedergeboorte of levendmaking.
ndonselaar: Als hij spreekt over het verlangen naar Christus, dan kan dat verlangen alleen geboren worden uit het geloof.
Ik ga er hier even vanuit dat het inzien van de noodzakelijkheid om Christus als Borg voor de ziel te hebben en verlangen naar Christus hier gelijk staan.
Hoe zit dat precies dan???
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Met deze stelling wil je toch weer leven toekennen voor het geloof/wedergeboorte, immers je ziet het verlangen naar Christus als iets uit de 1e overgang dus voor jouw 2e overgang. (jij benoemt dat immers als het zien van de noodzakelijkheid)ndonselaar: Als hij spreekt over het verlangen naar Christus, dan kan dat verlangen alleen geboren worden uit het geloof.
Ik ga er hier even vanuit dat het inzien van de noodzakelijkheid om Christus als Borg voor de ziel te hebben en verlangen naar Christus hier gelijk staan.
Hoe zit dat precies dan???
Toch kan dit nooit want dan zou een dood mens verlangen naar Christus en dat is een onmogelijke zaak.
Ds. de Vries die jezelf citeerde over de bloedvloeiende vrouw verwoordde het goed. Het geloof van deze vrouw was een toevluchtnemend geloof naar Christus. Dus dit verlangen was geboren uit het geloof.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Zeeuw
Korte reactie; langere volgt later:
"Zeeuw kwam met twee voorbeelden, waarin een predikant stelt dat wederomgeboren mensen VOORBIJ de Christuskennis soms worden getroost met kenmerkjes en eigenschappen. Deze predikant zegt, dat men ze naar Christus moet wijzen, het enige Zoenoffer en Diens gerechtigheid, hetwelk de enige grond tot zaligheid moet zijn. Mensen mogen in kenmerken, eigenschappen en bevinding geen grond zoeken. Zeeuw erkende wel dat er een kenmerkenprediking is die naar Schrift en belijdenis is, maar die is nooit los van Christus (23/7/02 om 18:17). Ik reageerde daarop met te stellen dat de woorden van de aangehaalde predikant niet gingen over “ervaringen en bevindingen van de wederomgeboren mens VOOR de Christuskennisâ€
"Zeeuw kwam met twee voorbeelden, waarin een predikant stelt dat wederomgeboren mensen VOORBIJ de Christuskennis soms worden getroost met kenmerkjes en eigenschappen. Deze predikant zegt, dat men ze naar Christus moet wijzen, het enige Zoenoffer en Diens gerechtigheid, hetwelk de enige grond tot zaligheid moet zijn. Mensen mogen in kenmerken, eigenschappen en bevinding geen grond zoeken. Zeeuw erkende wel dat er een kenmerkenprediking is die naar Schrift en belijdenis is, maar die is nooit los van Christus (23/7/02 om 18:17). Ik reageerde daarop met te stellen dat de woorden van de aangehaalde predikant niet gingen over “ervaringen en bevindingen van de wederomgeboren mens VOOR de Christuskennisâ€